Συνέντευξη | Σταμάτης Κραουνάκης: «Το “Ποτάμι” μου φαίνεται σαν τρολιά! Νομίζω θα βγει ο Σταύρος και θα μας πει “σας έκανα πλάκα!”»

Συναντήσαμε τον Σταμάτη Κραουνάκη στο φιλόξενο καμαρίνι του Ιδρύματος Κακογιάννη όπου αυτήν την περίοδο μαζί με την εξαίρετη ομάδα του, έχει στήσει μια εφευρετική και επίκαιρη μουσικοθεατρική παράσταση διασκεδάζοντας αλλά και προβληματίζοντας τον θεατή. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους της παράστασης κι όσο η “Σπείρα Σπείρα” βρισκόταν επί σκηνής, ο Σταμάτης (έχοντας και το ένα αυτί στην παράσταση για να ακούει αν δουλεύουν καλά οι ατάκες) με χειμαρρώδη ειλικρίνεια, εύστροφο και άμεσο λόγο μας είπε πολλά.. Μας αποκάλυψε τι του είχε πει ο Χατζιδάκις, τι πιστεύει για “Το Ποτάμι” του Θεοδωράκη, αν βλέπει το μέλλον της χώρας με αισιοδοξία, τι γνώμη έχει για το “The Voice“, επίσης αναφέρθηκε στις θυσίες που έχει κάνει, καθώς και στο νέο του διπλό cd που αναμένεται να κυκλοφορήσει πολύ σύντομα.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης με τη Σπείρα Σπείρα παρουσιάζουν την παράσταση «Όταν έχω εσένα». Πείτε μας δυο λόγια την παράσταση και πως οδηγείτε το κοινό σε μια θεραπευτική κάθαρση;

Πάντα το θέμα είναι πως αντιδρά κανείς με την τέχνη του μέσα σε μια περίοδο όπου τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Μας απασχόλησε πάρα πολύ αυτό ειδικά με τους δυο συγγραφείς τον Δημήτρη Μανιάτη και τον Φώτη Μιχαλόπουλο με τους οποίους χτίσαμε τα κείμενα της πρώτης πράξης και φαίνεται ότι αυτό ήταν ένα σοβαρό κλειδί για να ταυτιστεί ο κόσμος με το πρόβλημα του. Δηλαδή στο πρώτο μέρος οι δέκα μονόλογοι που κυριαρχούν δίνουν μια γενική εικόνα του αισθήματος που έχει ο κόσμος σύμφωνα με αυτό που περνάει κι εκεί έγινε μια πρώτη πολύ καλή συνειρμική σύγκρουση του κοινού με τον εαυτό του. Για μιάμιση ώρα τα παιδιά είναι μόνα τους πάνω στη σκηνή η Σπείρα θερίζει έχουν τρομερές προσωπικές επιδόσεις όλοι. Αυτό για μένα ήταν ένα πολύ σοβαρό ερμηνευτικό βήμα. Γιατί δεν είναι εύκολο στην επιθεώρηση να μιλάς στο κόσμο απ’ ευθείας. Στο δεύτερο μέρος τους κάνουμε δώρο τον αρχηγό με αγαπημένα πράγματα. Φρόντισα να μην βάλω πολύ δραματικά τραγούδια. Δεν ήθελα να έχω φέτος καθόλου βουτιά στην ερωτική μοναξιά αλλά μόνο χαρά και συμμετοχικότητα. Τους μιλάω για τη ζωή, τους μιλάω για το ερωτικό πάθος κάνουμε αρκετά αστεία τα οποία είναι διαδραστικά.

Θα δοκίμαζα την Πάολα σε ένα δικό μου τραγούδι, είναι καλή τραγουδίστρια.

Για μένα επειδή φέτος κλείνουμε 14 χρόνια πορείας με την ομάδα το ζητούμενο είναι τι κάνουμε κάθε φορά για να έχει νόημα ότι προχωράμε. Δεν θέλω ρουτίνα. Θέλω να προχωράνε, θέλω να εξελίσσονται, θέλω να δοκιμάζονται κάθε φορά σε κάτι καινούργιο. Και νομίζω φέτος τα καταφέραμε από πολλές απόψεις. Είχαμε αλλαγή χώρου, ο κόσμος δεν πίνει, δεν καπνίζει, τον ξαναβιδώσαμε πάλι σε μια πειθαρχία, κάθεται και βλέπει ένα θέαμα χωρίς να έχει την άνεση που είχαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Αυτό έκανε καλό και στο κόσμο από ένα επίπεδο και πάνω γιατί έχουν αλλάξει τα ωράρια προσέλευσης. Οι Πέμπτες μας εξελιχθήκανε σε μια πολύ δυνατή μέρα, δηλαδή μας δόθηκε η ευκαιρία επειδή αρχίζουμε στις οκτώ, ήταν δική μου η ιδέα μετά να συναντάμε όσους θεατές θέλουνε στο πάνω επίπεδο. Έβαλα τον μάγειρα να ετοιμάζει ένα πολύ φτηνό φαγητό. Κι αυτά τα ραντεβού της Πέμπτης που είναι παράσταση και μετά συνάντηση με τους θεατές άρχισαν να δημιουργούν κάτι. Κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα και δημιούργησε την παρέα στης Πέμπτης. Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι που έχουν δει την παράσταση κι έρχονται μόνο για το μετά. Γίνονται πολύ ωραία πράγματα σε αυτές τις Πέμπτες μέχρι και ομαδική μελοποίηση. Φτιάξαμε μια σατυρική μαντινάδα την τελευταία Πέμπτη της Αποκριάς. Αυτό ελευθερώνει περισσότερα γιατί είναι μια ώρα που έχει πια τελειώσει η παράσταση είμαστε στο φαΐ είμαστε στο κρασί κι ελευθερώνονται όλοι εκείνη την ώρα.

Αυτό δημιουργεί και κάτι για μετά δηλαδή δεν σας κρύβω ότι μου ήρθανε πολύ σοβαρές ιδέες για το ποιο είναι το επόμενο βήμα. Ίσως του χρόνου το μεγαλώσουμε κι άλλο το διαδραστικο μετά. Κάτι γίνεται με τους θεατές εκείνη την ώρα. Ξεθαρρεύουν όλοι. Έγιναν ακόμα και πολιτικοί καβγάδες. Τώρα πάμε για τα επόμενα βήματα. Τελειώνει η σεζόν σε 3 με 4 εβδομάδες. Το άλλο πράγμα που χάρηκα πολύ που φτιάξαμε φέτος ήταν ότι όπως δημιουργήθηκε ένας χώρος στο επάνω μέρος του εστιατόριου εκεί που κάνουμε τις συνάξεις την Πέμπτη, σ’ αυτόν το χώρο φτιάξαμε με μια πολύ καλή μου φίλη ηθοποιό την Ελένη Ουζουνίδου μια πολύ καλή ηθοποιό ένα αφιέρωμα στη Λούλα Αναγνωστάκη η οποία είναι για μένα μια πολύ εμβληματική συγγραφέας Ελληνίδα κι που περιέργως στο ζόρι που περνάει αυτή τη στιγμή ο κόσμος τα έργα της αποκτούν μια καινούργια διάσταση εγώ της είπα κάτι της ίδιας που νομίζω ότι συσπειρώνει τη σκέψη μου γύρω από το γιατί το κάναμε. Της λέω “όταν έγραφες τα έργα οι ήρωες ήταν μέσα στα δωμάτια τους και τώρα οι ήρωες έχουν βγει στο δρόμο”.

…φασισμός δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή αλλά κυρίως ο φασισμός της κυβέρνησης ο οποίος έχει μανδύα δημοκρατίας.

Με την Ουζουνίδου κάναμε το εξής πήρα από 6 έργα της Αναγνωστάκη από 5 αποσπάσματα κι έχουμε και τον ουρανό κατακόκκινο στο τέλος όλο το κείμενο. Αυτό θα είναι για 10 παραστάσεις μέχρι τις γιορτές και ήδη μας κάλεσαν από δυο τρεις πόλεις στην Ελλάδα να το παίξουμε. Το καλοκαίρι πάμε περιοδεία το «Όταν έχω εσένα» κι ετοιμάζουμε κάτι που θα παιχτεί από αρχές Ιουνίου θα είναι μια δράση μέσα στην Αθήνα με το καταπληκτικό κείμενο του Βάρναλη “Την αληθινή απολογία του Σωκράτη” το οποίο θα γίνει σαν δράση δρόμου με σκηνοθέτη τον Ένκε Φεζολλάρι. Θα παίξω εγώ τον Σωκράτη, τα παιδιά τον χορό, τη μουσική δεν θα κάνω εγώ αλλά θα κάνει ο Άρης Βλάχος που έχει ανοίξει πολύ δυναμικά τα φτερά του. Βλέπετε με πολύ μεγάλη χαρά μιλάω για το τι κάνουν οι άλλοι γιατί αυτό είναι το θέμα για μένα. Θέλω από την ομάδα της Σπείρας να σταματήσει πια να σκέφτεται ο κόσμος ότι είναι ένας δικός μου θίασος αλλά να σκέφτεται ότι είμαι η αιτία για να γεννηθεί κάτι που θα υπάρχει και μετά από εμένα και ήδη υπάρχουν παιδιά που το έχουν καταλάβει και θα το υπερασπιστούν αυτό.

Μέσα από την παράσταση ρίχνετε βολές κατά της αλαζονείας της εξουσίας και τα βάζετε µε το λαό που την ανέχεται. Από αυτές τις συναντήσεις, τι ενέργεια παίρνετε από το κοινό που βρίσκετε κάτω;

Γελάει πολύ ο κόσμος κάτω, αυτός είναι και ο ρόλος της κωμωδίας, «το γέλιο είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της εξουσίας». Στην παράσταση εμείς απλώς φροντίσαμε με τα δύο περίφημα παιδιά που συγγράψαμε το πρώτο μέρος να μην μείνουμε στην επιφανειακή σάτιρα προσώπων και πιστεύω αυτό ήταν και ένα στοιχείο της επιτυχίας. Να σας πω και κάτι πολύ αστείο, όταν γράφαμε τα κείμενα τον Αύγουστο, μας φαινόντουσαν σουρεαλιστικά και η πραγματικότητα τα έκανε εντελώς ρεαλιστικά, όταν μέρα με τη μέρα τα γεγονότα ερχόντουσαν και επαλήθευαν τις σουρεαλιστικές μας ατάκες.

Η φετινή παρουσία σας στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» παίρνει παραµάζωµα αυτούς που µας έφεραν στην εξαθλίωση. Είναι αλήθεια ότι πρόσφατα ενοχλήθηκε η εξουσία από κάποιο κομμάτι της παράστασης και σας ζητήθηκε να αφαιρεθεί;

Είναι αλήθεια αυτό. Ευγενικά μεν και χωρίς τσαμπουκά οφείλω να πω, είχαμε από την “εξουσία” κρούσεις για να κοπούν δυο σημεία της παράστασης. Φυσικά και δεν αφαίρεσα κανένα κείμενο της παράστασης. Τη δεύτερη φορά τους είπα μάλιστα “ελάτε και σταματήστε εσείς την παράσταση με 300 θεατές μέσα στην αίθουσα θα έχει πλάκα” και ..κόπηκε ο βήχας.

Η τέχνη πιστεύετε αστυνομεύεται;

Αυτή τη στιγμή η δύναμη του διαδικτύου και η δικαιοσύνη του διαδικτύου είναι τόσο μεγάλη που ο καθένας μπορεί να λέει ότι του κατέβει και να το διαχειρίζεται σύμφωνα με τα γράμματα που ξέρει, το οποίο από τη μια είναι καλό αυτό, αλλά επειδή δεν ελέγχεται όλο αυτό, κάπου ξεφεύγει πολλές φορές η σοβαρότης. Δεν νομίζω ότι η εξουσία μπορεί αυτή τη στιγμή να ελέγξει, πρέπει να κάνει βίαια πράγματα και έχει κάνει βίαια πράγματα προ ημερών χτυπήσανε τους δασκάλους, κατέβασαν μαύρο στην ΕΡΤ. Οι ενδείξεις που έχουμε είναι ότι αυτό που ζούμε δεν είναι κανονικό, είναι ένα είδος φασισμού. Για μένα ο φασισμός δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή αλλά κυρίως ο φασισμός της κυβέρνησης ο οποίος έχει μανδύα δημοκρατίας.

Γίναμε υπόδουλοι μιας εύκολης ευτυχίας που ήταν “μούφα”…

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε δηλώσει πως έχουμε νέους πολιτικούς που αν είχαν τη δύναμη και το θάρρος να εμφανιστούν με καθαρό πολιτικό πρόσωπο κάτω από καινούρια κόμματα, θα είχαμε καλύτερη τύχη. Ένα νέο κόμμα, με νέους πολιτικούς που αγαπάνε την Ελλάδα κι έχουν καλές προθέσεις πιστεύετε μπορούν να αλλάξουν το τοπίο;

Εγώ νομίζω πως ναι, νέοι άνθρωποι θα μπορούσαν να αλλάξουν το τοπίο.

Πως βλέπετε την ίδρυση της πολιτικής κίνησης που ανακοίνωσε ο γνωστός δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης.

Μα αυτό δεν είναι ένα κόμμα το οποίο προέρχεται από αθώους ανθρώπους. Είναι σαφές τι είναι “Το Ποτάμι”. Ακολουθώ μια τακτική και δεν θέλω να μιλάω και να διαφημίζω ανακυκλώνοντας γνώμες για πράγματα που θεωρώ ύποπτα. Εμένα “Το Ποτάμι” μου φαίνεται σαν τρολιά και νομίζω θα βγει μια μέρα ο Σταύρος και θα μας πει.. παιδιά σας έκανα πλάκα. Σίγουρα θα έβρισκε τρόπο το βαθύ Σημιτικό ΠΑΣΟΚ επειδή έχει πολλές παραφυάδες να βάλει τρικλοποδιές στη φόρα του Σύριζα. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να πέφτει στους ψηφοφόρους αλλά αυτοί οι ψηφοφόροι κάπου πάνε και δεν μιλάω για τους διεφθαρμένους πολιτικούς μιλάω για τον απελπισμένο κόσμο που κάπου θα κινηθεί. Πιστεύω ότι πολύ γρήγορα θα έχουμε ριζική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό και καινούργιες εικόνες όσον αφορά όλα τα πολιτικά κόμματα.

Είστε συνθέτης επιτυχιών που είχε επαινέσει και βοηθήσει ο Μάνος Χατζιδάκις. Τι θα θυμάστε για πάντα από αυτά που σας είχε πει;

Μου είχε πει ένα πράγμα που με ακολούθησε και με ακολουθεί ότι «ο επώνυμος οφείλει να διατυπώνει δημόσια αυτό που ο ανώνυμος αδυνατεί». Και θυμάμαι και κάτι άλλο πολύ ωραίο που μου είχε πει «μην περιμένεις το κοινό να διαλέξει εσένα, εσύ θα διαλέξεις το κοινό σου». Αυτό δεν το άκουσα από την αρχή αλλά όσο περνάνε τα χρόνια καταλαβαίνω. Είμαι ένας άνθρωπος που μιλάει “δυνατά” σίγουρα έχω πολλούς ανθρώπους που αγαπάνε τη μουσική μου αλλά δεν έχω το ίδιο πολλούς που αγαπάνε αυτά που λέω. Το θέμα είναι ότι νικάει η μουσική και ακόμα κι αυτοί που διαφωνούν με αυτά που λέω τη μουσική μου την αγαπάνε. Θέλω να είμαι δίκαιος με τον εαυτό μου και με τη μουσική μου και πρέπει να πω ότι η μουσική μου είναι το κόμμα μου, όλα τα υπόλοιπα είναι η λαχτάρα μου κι ο θυμός μου για έναν τόσο όμορφο τόπο που έχουμε που θα μπορούσαμε να είμαστε βασιλιάδες στη ζωή της υφηλίου, υποδείγματα, ένα χωριό μικρό που θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένο αλλά δεν τα καταφέραμε εκεί. Γίναμε υπόδουλοι μιας εύκολης ευτυχίας που ήταν μούφα.

Τέλη Μαρτίου, αρχές Απριλίου κυκλοφορεί η νέα σας δισκογραφική δουλειά και απ΄ ότι μαθαίνουμε θα περιλαμβάνει τρανταχτές συμμετοχές. Θα θέλαμε να μας αποκαλύψετε κάποια στοιχεία.

Η νέα μου δουλειά λέγεται “Η λειτουργία των πόλεων” και είναι ένα διπλό cd με τον Σταμάτη να είναι dj του εαυτού του. Το δούλευα πολύ καιρό ώστε ακούγοντας κανείς τον δίσκο να μπορεί να πάει Αθήνα-Θεσσαλονίκη non-stop ή την ώρα που τον ακούει να διαβάζει κι ένα κείμενο. Κάναμε ένα φοβερό site ειδικά για το cd με τον Κώστα Φραγκόπουλο και τον Μουστάκα και πατώντας κανείς στο διαδίκτυο το “stamdoc14” μπορεί να περιηγηθεί στο εξώφυλλο του άλμπουμ, στους στίχους και να πάρει ένα δειγματισμό από τα 31 τραγούδια μέσα από μια κινούμενη εικόνα. Στο δίσκο τραγουδάω εγώ, ο Κώστας Μπουγιώτης, η Αναστασία Έδεν, ο Χρήστος Μουστάκας, ο Μαργαρίτης, η Γιώτα Νέγκα, η Γωγώ Τσαμπά και η Καίτη Ντάλη. Τους στίχους και τη μουσική εκτός από μένα υπογράφουν η Νικολακοπούλου, ο Γιώργος Χρονάς, η Κική Δημουλά, ο Ιάκωβος Καμπανέλης, ο Παναγιώτης Μέντης και ο Άκης Δήμου.

Χρειάστηκε να πω πολλά όχι, τα οποία είχαν από πίσω λεφτά που δεν ήξερα από που προέρχονται και τα οποία είχαν από πίσω και ενθουσιασμό χωρίς βάση.

Πόσο εύκολο κι αυτονόητο είναι να γράφετε ένα τραγούδι για την Γωγώ Τσαμπά και παράλληλα ένα τραγούδι για τον Σταμάτη Κραουνάκη; Συνδυάζονται αυτά τα δύο;

Τα νέα μου τραγούδια τα έγραφα χωρίς να ξέρω ποιοι θα τα πουν, οι ερμηνευτές ήρθαν μετά. Όταν άκουσα τη Γωγώ την παρακάλεσα να έρθει να πει το τραγούδι, το δοκιμάσαμε και μας έκατσε. Είναι ένα τραγούδι που ήταν σαν να την περίμενε, μέσα από την ερμηνεία κανείς αποδεικνύει ότι μπορεί κι άλλα από αυτά που την ξέρουμε. Δεν έχει σχέση με αυτά που κάνει. Έπειτα να σας πω κάτι η Γωγώ είναι ένα παιδί που δουλεύει στα πανηγύρια, έχει πολύ ωραία φωνή και γι’ αυτήν δεν ήταν εύκολο να πει δικό μου τραγούδι, μπήκε σε έναν άλλο δρόμο αλλά τα κατάφερε. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα κάνω αυτά, τα έκανα με τον Ρουβά, το Μαζωνάκη, τη Στανίση.

Τελικά σ’ αυτή τη χώρα γιατί συνηθίζουμε να διαχωρίζουμε και να βάζουμε ταμπέλες στα τραγούδια; Έντεχνο, ποιοτικό, εμπορικό, σκυλάδικο… δεν είναι όλα μουσική;

Αυτό το κάνουν οι δημοσιογράφοι και μας κατέστρεψαν με το λεγόμενο έντεχνο, που κατάντησε από εκεί που ήταν κάτι πολύ ωραίο να έχει γίνει βαρετό και ανέραστο. Για μένα η μουσική είναι μία, όλα είναι μουσική. Στο νέο μου δίσκο ακολουθώ μια ιδέα 24ωρου, ο καθένας θα βρει αυτό που του πάει.

Όταν δημιουργείτε ένα τραγούδι βασική προϋπόθεση είναι τι αρέσει σε εσάς ή τι θα κέρδιζε περισσότερο το κοινό; Από τι εμπνέεστε;

Δεν σκέφτομαι, πιάνω ένα νήμα και το ξετυλίγω. Δεν σκέφτομαι την ώρα που γράφω, την ώρα που γεννάς δεν ξέρεις αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι. Εμπνέομαι από τη ζωή και από τους αγγέλους ίσως, αλλά φυσικά μπορώ εύκολα να κάτσω να πω θα γράψω ένα τραγούδι γιατί την ξέρω πια τη μηχανή.

Σε καμία περίπτωση δεν θα πήγαινα ως κριτής στο “The Voice“

Η οικονομική δυσπραγία έχει ωθήσει την κοινωνία στην αναζήτηση καλύτερου τραγουδιού, θεάτρου, μουσικής ή όχι; ο Έλληνας συνεχίζει να γεμίζει τα σκυλάδικα;

Όλα γίνονται και όλα παίζουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει μια επιλεκτικότητα φυσικά και κάποια πράγματα που θεωρούνταν εγγύηση δεν είναι πια. Βέβαια για το είδος της δικής μας δουλειάς πάντα παίζει σημασία η πληροφορία αλλά υπάρχουν τα τρομερά “Γκανιάν” τύπου Πάολα τα οποία πάντα πίσω από τα πολύ επιτυχημένα να σκέφτεστε ότι υπάρχει κάτι που αξίζει.

Δηλαδή πιστεύετε ότι η Πάολα αξίζει; Θα γράφατε ένα τραγούδι για την Πάολα;

Νομίζω αξίζει, είναι καλή τραγουδίστρια. Ο κόσμος κάθε κατεύθυνσης μικροί, μεγάλοι, παιδιά, πάντως πάνε και καταθέτουν κάθε τέλος της βδομάδας το μεροκάματό τους. Θα δοκίμαζα την Πάολα σε ένα δικό μου τραγούδι, είναι καλή τραγουδίστρια.

Πως φαντάζεστε την Ελλάδα σε 5 χρόνια από σήμερα;

Άλλη. Φαντάζομαι δεν θα έχουμε τόσες πολλές γεωλογικές ανακατατάξεις. Φαντάζομαι θα είμαστε άλλοι και δεν ξέρω κατά πόσο έτοιμοι θα είμαστε να ξεχάσουμε αυτό που ξέραμε ή αυτό που έχουμε συνηθίσει.

«Όταν έχω εσένα». Ένα τραγούδι που καλεί τους πάντες. Όλες τις γειτονιές που θα θελήσουν μία έξοδο μια ελπίδα για την επόμενη μέρα. Υπάρχει κάτι επαναστατικό στις μέρες μας;

Οι μεγάλες συγκρούσεις ποτέ δεν γίνανε από τους πολλούς. Κάποιος άναβε το σπίρτο και ακολουθούσε ο κόσμος. Όποιος σπέρνει πείνα θερίζει θυμό. Σπρώχνουν συνέχεια όλη τη νότια Ευρώπη, δεν είναι τυχαία τα γεγονότα στην Ουκρανία, σε μια ανακατάταξη αξιών και αυτό δεν θα γίνει αναίμακτα. Ζούμε μια εξαιρετικά καινούργια ώρα, που θα φέρει νέο τοπίο στα πάντα και αυτό θα έχει και τίμημα, δεν θα παραιτηθεί εύκολα το κεφάλαιο. Κινδυνεύει εξίσου το κεφάλαιο με τον άφραγκο, απλώς ο άφραγκος έχει μεγαλύτερη ελευθερία να πολεμήσει γιατί δεν έχει να χάσει τίποτα κι έχουν καταφέρει να ακινητοποιήσουν τον άφραγκο, παρόλο αυτά 595 καθαρίστριες κάνουν θέμα επί μία βδομάδα, αυτό δεν είναι τυχαίο αλλά είναι άβολα πράγματα για τις κυβερνήσεις που έχουν ταχτεί να υπηρετήσουν τις τράπεζες. Εγώ αν με βάζατε κάπου, είμαι σε αυτούς που ελπίζουν ότι κάτι θα αλλάξει.

Ναι! Νέοι άνθρωποι θα μπορούσαν να αλλάξουν το τοπίο…

Έχετε κάνει θυσίες για να είστε ο Σταμάτης Κραουνάκης;

Χρειάστηκε να πω πολλά όχι, τα οποία είχαν από πίσω λεφτά που δεν ήξερα από που προέρχονται και τα οποία είχαν από πίσω και ενθουσιασμό χωρίς βάση. Εκείνη την ώρα είπα τα όχι και δεν έχασα, γιατί προτίμησα να ζω από αυτά που βγάζω από την εργασία μου. Κάποια στιγμή αυτό αποφάσισα να το μοιράζομαι με νεότερους δηλαδή κάθε τέλος της βδομάδας όταν έρχονται τα φάκελα έχουν τα ίδια λεφτά για όλους μας, αυτό δεν το έχουν κάνει εύκολα συνάδελφοί μου γιατί θέλει απόφαση. Πως νομίζετε θα με εμπιστευόντουσαν τα παιδιά αυτά αν έπαιρνα το φούρνο και τους έδινα τα ψίχουλα; Το ότι με εμπιστεύονται αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να υπηρετώ μόνο τις ιδέες μου και την ελευθερία να δοκιμάζω με την τέχνη μου πράγματα που δεν θα μπορούσα αν ήμουν υποχρεωμένος να υπηρετώ κάποιο σύστημα. Αν ήμουνα έμμισθος κάποιου συστήματος δεν θα είχα την άνεση που έχω τώρα να μιλάω.

Τo “The Voice Greece” το έχετε παρακολουθήσει, πως σας φαίνεται σαν concept; Αν σας πρότειναν να καθίσετε στην καρέκλα της κριτικής επιτροπής θα δεχόσασταν;

Όχι, δεν ξέρω τι είναι, δεν παρακολουθώ τηλεόραση, δεν με ενδιαφέρει αν θα βγει κάτι καλό, αν βγει καλοδεχούμενο να είναι. Είχαν σκεφτεί να με προτείνουν για κριτή, έμμεσα μου το πρότειναν και όταν κατάλαβαν ότι δεν θα υπήρχε πιθανότητα να πάω δεν μου το είπαν καν. Σε καμία περίπτωση δεν θα πήγαινα ως κριτής στο “The Voice”.

Υπάρχει κάποιος που του χρωστάτε ένα ευχαριστώ;

Όχι ένας, είναι αρκετοί που τους χρωστώ ένα ευχαριστώ. Η Ευγενία Συριώτη, μια πολύ μεγάλη ερμηνεύτρια του Χατζηδάκι, που μαζί με τον Φοίβο Ανωγειανάκη, σε μεγάλες μου φτώχιες μου πλήρωσε τα πρώτα μου μουσικά μαθήματα, κάτι το οποίο ανακάλυψα πολύ αργότερα. Ο Γιάννης Σπανός, που του έχω και μεγάλη αδυναμία, ο οποίος στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά με τη Μοσχολιού ενώ του είχε τάξει η εταιρία νέο δίσκο υποχώρησε για να τον κάνω εγώ και είπε “κάντε του παιδιού”, επίσης ο Γιώργος Μαρίνος, ο Ανδρέας Βουτσινάς ήταν άνθρωποι μέσα στη δουλειά που η παρουσία τους στη ζωή μου, μου άνοιξε τα μάτια.

Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε από δω και πέρα;

Είμαι σε μία φάση που με ενδιαφέρει πλέον ότι συμβεί να μου δώσει χαρά. Ακούω ωραίες φωνές, είχα πολύ τύχη στους ερμηνευτές μου μέχρι τώρα αλλά θα προτιμούσα να συνεργαστώ με τους νεότερους. Περισσότερο με ενδιαφέρει που θα με εκπλήξει ο εαυτός μου πια, αυτό που θα με έβγαζε από το αναμενόμενο.

Έχετε κάνει ποτέ κάτι ακραίο για χάρη του έρωτα;

Το θέμα είναι ότι όταν τα κάνουμε αυτά δεν θα τα θεωρούμε ακραία. Φαντάζομαι πως ναι, έχω κάνει ακραία πράγματα για χάρη του έρωτα.

Τι έχει το μέλλον του Σταμάτη μέσα στο νου, στην καρδιά και την ψυχή του;

Προς το παρόν υπάρχει ο Σωκράτης, εξήντα σελίδες και μια γλώσσα παράξενη που πρέπει να μάθω. Αυτό με την Αναγνωστάκη που κάνουμε τώρα μου αρέσει πολύ γιατί είναι μια δράση του μουσικού σκηνοθέτη Σταμάτη που με ενδιαφέρει πολύ. Έχω κάτι στα σκαριά για ένα μεικτό πολύ δυνατό μουσικό πολιτικό θέαμα. Και σχεδιάζω κι έναν Αριστοφάνη για του χρόνου το καλοκαίρι. Θέλω να έχω χρόνο για να ετοιμάζομαι έγκαιρα και για να μην αναγκάζομαι να κάνω πράγματα στο πόδι αν και θα μπορούσα. Το διάβασμα μας προχωράει πάντα. Θυμάμαι κάποτε ένα συνάδελφός με ειρωνεία μου είχε πει: “Να ο Κραουνάκης που κάνει περισσότερες πρόβες από παραστάσεις. Και του απάντησα: “Γι’ αυτό οι παραστάσεις μου δεν είναι σαν πρόβα”.

Για το κλείσιμο, να σας ζητήσω ένα στιχάκι σας που θα θέλατε να αφιερώσετε στους αναγνώστες μας.

Να σας πω κάτι από τα καινούργια μου.. “Όλα θα ξαναγεννηθούνε απ’ τη μεγάλη διαφορά, απ’ τα παιδιά που θα ‘ρθούνε, χώματα, βράχια, νερά”.

Συνέντευξη στη Βάσια Κρασανού

Φωτογραφίες: byRon

Συντονισμός: Σοφία Μπεκιάρη