Συνέντευξη | Stan: «Είμαι αυτός που είμαι και σ’ όποιον αρέσω!»

Επιλεκτικές συνεντεύξεις και μόνο όταν έχει κάτι να πει για την δουλειά του!!!  Η χρονιά που διανύουμε του ανήκει… 3 στις 3 επιτυχίες που φιγουράρουν στην κορυφή των προτιμήσεων του κοινού αλλά και του ραδιοφώνου! Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη τον συνάντησαν από κοντά πριν λίγες ημέρες και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια δεν δίστασε να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που του τέθηκαν!

Ο Stan αποκάλυψε πολλά… είστε έτοιμοι να τα μάθετε όλα;;;

Στράτο θα μπω κατευθείαν στο θέμα… 3 στις 3 επιτυχίες αυτή τη σεζόν… Πως απολαμβάνεις την επιτυχία που έχεις τόσο άφθονη το τελευταίο διάστημα;

Νομίζω ότι δεν την απολαμβάνω!!! Αισθάνομαι ότι όσο καλύτερα πηγαίνω, τόσο μεγαλύτερη ευθύνη έχω και προς τους συνεργάτες μου αλλά και προς τον κόσμο, ο οποίος έχει δείξει την αγάπη του προς εμένα. Όλο αυτό που συμβαίνει με κάνει να είμαι πιο σοβαρός και να μεγαλώνω πριν την ώρα μου!

Από το «Όταν Αγαπάς» και μετά, το στυλ σου από pop, παρουσιάζει μία στροφή προς το λαϊκό. Σωστά;

Έρχεται μαζί με την ενηλικίωσή μου αυτό… όσο περνούν τα χρόνια κάνεις πράγματα που σε εκφράζουν πιο πολύ. Εγώ ήμουν πάντα υπέρμαχος αυτής της άποψης! Άλλωστε λαϊκό παιδί ήμουν πάντα μέσα μου, δεν είναι πως ήμουν «του σαλονιού» και τώρα έγινα «του αλωνιού»! Μεγαλώνοντας απλά συνειδητοποίησα πως κάποια πράγματα μου άρεσαν περισσότερο και εξελίχθηκα και μουσικά.

Περίμενες πως τα 3 αυτά κομμάτια θα συγκέντρωναν τόση πολύ αγάπη και θετικά σχόλια από συναδέλφους σου αλλά και από το κοινό;

Η αλήθεια είναι πως περίμενα να τα αγαπήσει ο κόσμος. Πίστευα πάντοτε στη δουλειά μου, από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα μέχρι και σήμερα. Τα πιο ωραία όμως δεν τα έχουμε δει ακόμη, έρχονται κι άλλα καλύτερα πράγματα!

Το νέο σου τραγούδι έχει τίτλο «Δε σου ανήκω» και για πρώτη φορά διακρίνουμε και μερικά στοιχεία reggae σε αυτό.

Το κομμάτι είναι όντως σε ρυθμούς reggae και είναι κάτι που δεν είχα ξανακάνει μέχρι σήμερα. Αποφάσισα να το δοκιμάσω και να δω πως μου πάει. Δεν σου κρύβω πως το «Δεν σου ανήκω» είμαι εγώ εκατό τοις εκατό, έτσι ακριβώς νιώθω. Πολλοί συνάδελφοί μου δεν θα έκαναν την κίνηση να κυκλοφορήσουν τρίτο single μες στο χρόνο – την στιγμή που ήδη υπάρχουν δύο μεγάλες επιτυχίες πριν – επειδή όμως είμαι αυθόρμητος σαν άνθρωπος και ήθελα πολύ να το κάνω, το έκανα για μένα!

Εξήγησέ μου τι εννοείς λέγοντάς μου «το τραγούδι αυτό είναι εγώ»… Σε αντιπροσωπεύει και σαν χαρακτήρα;

Ναι, πάρα πολύ! Πάντα είχα ένα «πρόβλημα» σαν άνθρωπος, όταν κάποιος μου έλεγε «Μην κάνεις αυτό», η απαγόρευση λειτουργούσε αντιστρόφως ανάλογα και ήθελα να το κάνω. Επίσης ήμουν σε μία περίοδο στη ζωή μου που ήθελα να παρουσιάσω και κάτι ακόμα πριν κλείσει αυτή η χρονιά περνώντας το δικό μου μήνυμα…

Όταν η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη, σε φοβίζει το επόμενο βήμα;

Όχι, ίσα ίσα… Σαν άνθρωπος είμαι πάρα πολύ αυθόρμητος. Δε σκέφτηκα ποτέ την επόμενη κίνηση, πάντοτε έρχεται εκείνη η… μαγική στιγμή που λέω «Αυτό θα κάνω!», μπαίνει μέσα μου η ιδέα και πείθω τον εαυτό μου, έτσι ξέρω πως κάτι με εκφράζει πραγματικά.

Άρα είσαι σίγουρος για το κάθε κομμάτι που κυκλοφορείς;

Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το εάν ο κόσμος θα αγαπήσει τη νέα σου δουλειά. Εγώ φροντίζω να είμαι όσο πιο αληθινός μπορώ μέσα μου, να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να είμαι σίγουρος ότι είμαι εγώ αυτό που αντικρίζω κι από κει και πέρα μακάρι να αρέσει στον κόσμο η δουλειά μου και να την αγαπήσει. Αν όχι, καταλαβαίνω πως δεν γίνεται να αρέσεις πάντα σε όλους. Βλέπεις, για παράδειγμα, ένα video clip του Michael Jackson τον οποίο προσωπικά θεωρώ κορυφαίο και όμως υπάρχουν κάποιοι που κάνουν dislike. Αυτό πάει να πει πως δε γίνεται να αρέσεις σε όλους, όποιος κι αν είσαι.

Σε ενοχλεί όταν διαβάζεις αρνητικά σχόλια για εσένα;

Δε με ενοχλεί το να έχει ο καθένας την άποψή του, δημοκρατία έχουμε άλλωστε. Δε ζητάω τα ρέστα από κανέναν που πιθανώς να μην του αρέσω. Ζητάω τα ρέστα όμως όταν κάποιος με προσβάλλει προσωπικά, όταν κάποιος προσβάλλει την αισθητική μου, την οικογένειά μου, τους ανθρώπους που αγαπώ και δουλεύω μαζί τους. Αν το κάνει με τρόπο άσχημο, νομίζω πως θα αντιδράσω άσχημα κι εγώ.

Υπάρχουν και για σένα, όπως και για κάθε άλλο καλλιτέχνη νομίζω, και αρνητικά δημοσιεύματα. Πως τα διαχειρίζεσαι αυτά;

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αρνητική κριτική και στα κακεντρεχή σχόλια. Τα δεύτερα δεν με αφορούν. Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να ασχοληθώ με κάτι άλλο πέρα από τη μουσική μου ή να προβάλλω κάτι άλλο πέρα από αυτή. Ο κόσμος με ξέρει για τα τραγούδια μου και μόνο και γι’ αυτό το λόγο θέλω να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η σχέση με τον κόσμο. Θα με ενοχλήσουν κάποια αρνητικά δημοσιεύματα όταν προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω ένα πρόσωπο που δεν είναι δικό μου.

Σε στενοχωρεί όμως όταν σου «φέρονται» έτσι;

Όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι, υπάρχουν και χειρότερα… Δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει.

Το τελευταίο διάστημα η χώρα διανύει μια πολύ ιδιαίτερη περίοδο. Εσύ πως το βίωσες όλο αυτό;

Πολύ άσχημα! Μην ξεχνάς πως είμαι ένας καλλιτέχνης που ξεκίνησα να δουλεύω εν μέσω κρίσης, πριν 4 – 5 χρόνια που υπογράφηκε το πρώτο μνημόνιο. Πλέον νομίζω πως ισχύει αυτό που λέμε «κάθε πέρσι και καλύτερα»! Αυτό που έχει συμβεί δε χτυπάει μόνον εμένα, χτυπά και τα παιδιά που δουλεύουν μαζί μου στα lives, τους μουσικούς μου, τους παραγωγούς μου… Κι αυτοί έχουν οικογένειες και τις ζουν μέσα από αυτό, όλοι κάνουμε μια δουλειά. Εννοείται πως η πολιτική αστάθεια έχει αντίκτυπο σε όλες τις δουλειές κι όχι μόνο σε εμάς, μακάρι να ορθοποδήσει η Ελλάδα και μακάρι οι άνθρωποι να καταλάβουμε πως δε μετράει το «ΝΑΙ» ή το «ΟΧΙ» αλλά το να βρούμε μέσα μας τι είναι το σωστό και να το πράξουμε.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σε άγχωσε μόλις «έσκασε» όλο αυτό στο οικονομικοπολιτικό σκηνικό της χώρας;

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν το τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν μαζί μου, τη στιγμή που ακυρώθηκαν κάποιες δουλειές ή μετατέθηκαν κάποιες άλλες. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι κάποιος που ζητά τα τρελά ποσά για να τραγουδήσει κάπου και το κάνω αυτό για να διευκολύνω τόσο τη θέση και των ανθρώπων στα μαγαζιά όσο και των συνεργατών μου. Ήταν δύσκολο όλο αυτό αλλά βλέπω πως σιγά σιγά τα πράγματα έχουν αρχίσει να μπαίνουν ξανά σε μία ευθεία κι ελπίζω να ‘ναι για το καλύτερο.

Είσαι ένας καλλιτέχνης που διανύει μία απόλυτα επιτυχημένη περίοδο. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να αυξήσεις και τις απολαβές σου. Το σκέφτηκες ποτέ έτσι;

Όχι, δεν είχα ποτέ αυτή τη λογική. Είμαι άνθρωπος που εκτιμά πολύ τη δουλειά του αλλά κυρίως την αγάπη του κόσμου, δεν πήρα ποτέ κάτι ως δεδομένο. Δεν κοίταξα ποτέ να τα εκμεταλλευτώ όλα αυτά. Ότι είναι να γίνει θα το φέρει, νομίζω, η μοίρα κι ο χρόνος.

Είσαι ένας άνθρωπος που δείχνεις προσγειωμένος και χαμηλών τόνων αλλά παράλληλα και λίγο πιο απόμακρος. Τελικά τι από τα δύο ισχύει;

Είμαι και τα δύο. Έχω ελάχιστες παρέες στο χώρο και δεν το κάνω επίτηδες, είναι όμως πολύ μεγάλο θέμα η λέξη «εμπιστοσύνη». Έχω σχέσεις μόνο με ανθρώπους που τους σέβομαι πάρα πολύ και τους εκτιμώ.

Υποχωρήσεις κάνεις; Θα μπορούσες να θυσιάσεις κάποια πράγματα ώστε να βρίσκεσαι στα φώτα;

Εάν θυσίαζα εμένα, τον Στράτο, νομίζω ότι θα με έβλεπες καθημερινά σε πρωτοσέλιδα… Δεν πούλησα ποτέ κάτι τέτοιο, αντιθέτως είμαι ένα παιδί της ηλικίας μου, γουστάρω να κάνω μουσική και την κάνω, έρχεται ο κόσμος στις συναυλίες και στα lives μου και περνάμε τέλεια. Έχει τύχει να κατέβω από τη σκηνή, να ξανανέβω μετά από μία ώρα και να τραγουδήσω πάλι γιατί ο κόσμος γούσταρε. Είμαι αυθόρμητος σαν άνθρωπος. Είμαι αυτός που είμαι και σ’ όποιον αρέσω.

Είναι εύκολο να είσαι προσγειωμένος ακολουθώντας αυτό το επάγγελμα;

Δεν ξέρω εάν είναι δύσκολο ή εύκολο. Κι ελπίζω να έχω παραμείνει προσγειωμένος και να μην έχω στενοχωρήσει άθελά μου κάποιον άνθρωπο μέχρι τώρα στη ζωή μου. Από κει και πέρα, και η οικογένειά μου είναι δίπλα μου και οι συνεργάτες μου και φροντίζουν ώστε να με ηρεμούν και να κάνω αυτό που θεωρώ ότι γεννήθηκα για να κάνω, να κάνω μουσική.

Σου δημιουργεί ανασφάλεια το επάγγελμα αυτό;

Δεν το σκέφτομαι ποτέ. Σκέφτομαι πως θέλω να κάνω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ κι όσο καλύτερα μπορώ. Θέλω να έχω την υγεία μου και να περνάω καλά ζώντας τις στιγμές αυτές. Καθημερινά κρατάω αρχείο, γράφω πράγματα, τραβάω videos με την παρέα μου, βγάζω πολλές φωτογραφίες. Προσπαθώ να κρατάω αναμνήσεις, ανθρώπους και εικόνες και να μη χάνω ούτε στιγμή, να μην αφήνομαι σκεπτόμενος πως όλα είναι δεδομένα, πως μια ζωή θα ‘μια νέος και θα κάνω αυτό που κάνω. Δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει…

Σαν τραγουδιστής ανήκεις στην κατηγορία των ανδρών που θεωρούνται εμφανίσιμοι με ένα fan club που σε ακολουθεί πιστά. Είναι κάτι που σκέφτεσαι πως πρέπει να διατηρήσεις, την εμφάνισή και το στυλ σου, για αυτόν τον λόγο;

Όχι ποτέ δεν το έχω σκεφτεί. Ίσα ίσα όταν ξεκίνησα δεν νομίζω πως με έβλεπε κάποιος και με θεωρούσε sex symbol ή οτιδήποτε τέτοιο. Πρώτα γνώρισαν τα τραγούδια μου, μετά το ποιος είμαι και αργότερα πώς είμαι εμφανισιακά. Έτσι λοιπόν νομίζω πως αν συνεχίσω με αυτή τη σειρά και τα υπόλοιπα χρόνια θα με γνωρίζουν με αυτόν τον τρόπο, μέσα από αυτή τη σειρά. Για τον λόγο αυτό σου λέω πως κάτι τέτοιο δεν με αγχώνει, γιατί θέλω να έχω την καριέρα ενός τραγουδιστή παλιάς κοπής που πρώτα ερχόντουσαν τα τραγούδια τους, γίνονταν διαχρονικά και έμεναν κι από κει και πέρα θυμόσουν την φυσιογνωμία τους και το πώς ήταν.

Δίνει αυτό σταθερότητα; Αν στήσει δηλαδή ένας καλλιτέχνης την καριέρα του με βάση τη μουσική και τα τραγούδια του χωρίς να πουλήσει τα προσωπικά του είναι πιο γερές οι βάσεις;

Όλα ξεκινούν από τα τραγούδια, γιατί τραγουδιστής είσαι. Αν δεν προχωράς με τραγούδια αλλά απασχολείς με άλλα θέματα καταλήγεις όπως ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που δεν μπορεί να βάλει γκολ και κατακρίνει τους πάντες και τα πάντα. Νομίζω πως αυτά τα πράγματα είναι τουλάχιστον χαζά για μένα. Κοιτάζω να γράφω τραγούδια που να τα αγαπάει ο κόσμος κι ελπίζω να μείνουν στον χρόνο και να το κάνω αυτό για πολλά χρόνια.

Οι staners σε ακολουθούν πιστά. Σε πρόσφατη συναυλία σου μάλιστα είδα τουλάχιστον 10 λιποθυμίες. Πώς το εκλαμβάνεις εσύ όλο αυτό;

Όντως και τους ευχαριστώ που βρίσκονται πάντα τόσο κοντά μου! Έχω δει πολλά είναι η αλήθεια και πιστεύω πως ό,τι γίνεται με καψούρα και πάθος είναι το καλύτερο γιατί γίνεται πάνω απ’ όλα με αγάπη, οπότε φανερώνει πως κάτι γίνεται καλά και όλοι αυτοί οι άνθρωποι σε αγαπούν πραγματικά. Τώρα από κει και πέρα μακάρι να συνεχιστεί έτσι χωρίς βέβαια τις λιποθυμίες που προανέφερες!

Επειδή είναι πολύ έντονο αυτό όμως δεν υπάρχουν στιγμές που σε φοβίζει;

Η αλήθεια είναι πως έχει τύχει να φοβηθώ 1-2 φορές λόγω του ότι δεν ήταν καλά τα μέτρα ασφαλείας, αλλά δεν φοβήθηκα για μένα αλλά για τον κόσμο που ήταν εκεί. Ήταν λίγο περίεργα και στενάχωρα τα πράγματα και μπορούσε να συμβεί κάτι κακό. Για αυτό και διέκοψα κι έφυγα μόλις είδα να χειροτερεύει η κατάσταση. Αλλά όπως σου είπα όλα αυτά γίνονται με αγάπη και καλή διάθεση, όχι για άλλο λόγο και σκοπό.

Έχεις ως πρότυπο την καριέρα κάποιου καλλιτέχνη που έχεις ξεχωρίσει κι αγαπάς;

Γενικά θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες. Ακούω πολύ Αντώνη Βαρδή, Γιάννη Πάριο, Γιώργο Αλκαίο, Γιώργο Μαζωνάκη, Άννα Βίσση, ειδικά τα τραγούδια που της έχει γράψει ο Νίκος Καρβέλας, τραγούδια που έχει γράψει ο συνθέτης Τάκης Μπουγάς και όλα τα 90s τραγούδια.

Πρόσφατα κατά τη διάρκεια των Mad MVA αναφέρθηκες δημόσια και είπες πως θα ήθελες να δεις και κάποιους άλλους καλλιτέχνες να περιλαμβάνονται στις κατηγορίες, πιο λαϊκούς.

Ναι, πιστεύω πως είναι μες στο αίμα μας το λαϊκό τραγούδι και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια τα βραβεία έχουν στηριχτεί περισσότερο σε νέα παιδιά που δεν έχουν κάποια επιτυχία ή δεν τα ξέρει πολύ ο κόσμος και μέσω αυτού τα μαθαίνει. Ναι μεν είναι καλό όλο αυτό αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε από πού προερχόμαστε. Θα ήθελα για παράδειγμα να ξαναδώ την Άννα Βίσση που έχει να έρθει από τα πρώτα χρόνια των βραβείων και είμαι τεράστιος fan της και την αγαπώ σαν καλλιτέχνη. Να έρθει ο Σταμάτης Γονίδης, ο Γιάννης Πάριος, ο Γιάννης Πλούταρχος, ο Αντώνης Ρέμος, ο Νίκος Βέρτης ξανά και να μαζευτούν όλοι μαζί όπως γινόταν και τον πρώτο καιρό που είχαν φτιαχτεί αυτά τα βραβεία… Θα έδινε μεγαλύτερη αίγλη να ερχόντουσαν και οι καλλιτέχνες που πλέον δεν έρχονται.

Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση; Πως πολλοί το σκέφτονται αλλά λίγοι καλλιτέχνες το εκφράζουν δημόσια. Φοβήθηκες εκείνη την ώρα πως μπορεί αυτό να δημιουργήσει σε σένα ίσως τον ίδιο πρόβλημα;

Δεν είπα κάτι κακό και ούτε έθιξα τα βραβεία. Ίσα ίσα νομίζω πως η δουλειά που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο Mad είναι πολύ καλή κι ο κόσμος τα αγαπάει και έρχεται και τα υποστηρίζει. Νομίζω ότι έθιξα ένα θέμα προσωπικό, γιατί κι εγώ σαν fan θα ήθελα να δω κάποια ονόματα εκεί και να γίνει μια τεράστια γιορτή της μουσικής, μια top of the line, με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες που έχει βγάλει η Ελλάδα, μαζί με όλους εμάς τους νέους καλλιτέχνες. Κι εγώ νέος είμαι ακόμα, γιατί μόλις 5 χρόνια τραγουδάω, όχι σαν τον Σταμάτη Γονίδη για παράδειγμα που έχει μια τεράστια καριέρα. Έχουμε να πάρουμε και να μάθουμε πολλά από αυτούς τους καλλιτέχνες κι από τα τραγούδια τους. Δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία 2 χρόνια έχω διασκευάσει τραγούδια καλλιτεχνών που έχουν μια πορεία 30 χρόνων στο μουσικό καλλιτεχνικό στερέωμα. Προσπάθησα με αυτό το πράγμα να δείξω το σεβασμό μου σε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί τους αγαπάω σαν καλλιτέχνες, όπως αγαπάω και τη δουλειά που έχουν κάνει. Είναι εκεί που βρίσκονται για κάποιον λόγο, όχι τυχαία, και πιστεύω πως πρέπει να μαθαίνουμε από αυτούς. Τα παραδείγματα των 90s, τέλος του ’80 με αρχές ’90, θεωρώ προσωπικά ότι έφτιαξαν την πιο όμορφη μουσική που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα, κι είναι αρκετά επηρεασμένα τα τελευταία μου τραγούδια από κει. Νομίζω πως θα είχαν μια διαφορετική μορφή τα βραβεία, ο κόσμος έτσι θα μπορούσε να μάθει πράγματα για το παρελθόν που δεν γνωρίζει.

Έχουν ίσως οι νεότεροι άνθρωποι αποτραβηχτεί λίγο από τα λαϊκά τραγούδια και τα ακούσματά τους έχουν μετατραπεί σε λίγο πιο μοντέρνα με επιρροές από το εξωτερικό;

Υπάρχει η παγκοσμιοποίηση ούτως ή άλλως. Υπάρχει και το youtube που παλιά δεν υπήρχε οπότε λογικό αν σου αρέσει κάτι να φτιάχνεις έναν κόσμο γύρω από εσένα προσωπικά. Από κει και πέρα είναι υποκειμενικό το τι ακούει ο καθένας, αν σου αρέσει η pop αυτή θα ακούσεις, αν τα λαϊκά αυτό θα επιλέξεις. Εγώ θεωρώ πως δεν υπάρχουν ταμπέλες. Για παράδειγμα η Πάολα κάνει dance τραγούδια, ή ένας λαϊκός τραγουδιστής κάνει pop ιταλικές μπαλάντες, ή καλλιτέχνες όπως εγώ κάνουν λαϊκά κομμάτια ή λαϊκότροπα. Υπάρχει ένα mix σε όλο αυτό, που μου αρέσει και πιστεύω πως βοηθάει κιόλας, αλλά η κρίση έχει «βοηθήσει» στο να φύγουν καλλιτέχνες που δεν έπρεπε να είναι στον χώρο αυτό.

Έχει βοηθήσει λοιπόν σε αυτό που λέμε ξεσκαρτάρισμα η κρίση;

Έχει γίνει ως ένα μεγάλο βαθμό.

Τα μελλοντικά σου σχέδια, ποια είναι και τι να περιμένουμε ως επόμενο βήμα σου;

Σίγουρα θα έχουμε καινούριο κομμάτι τέλος Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη. Ελπίζω να προλάβω, με τη βοήθεια του Θεού, να τελειώσω τον επόμενό μου δίσκο για να κυκλοφορήσει τον Δεκέμβρη. Από κει και πέρα να περιμένετε κι άλλα τραγούδια, συνεργασίες με καταξιωμένους καλλιτέχνες.

Ακόμη και τα τραγούδια που γράφεις και έχεις δώσει σε συναδέλφους σου έχουν γίνει επιτυχίες. Θεωρείς πως υπάρχει η μαγική συνταγή για το τι θέλει ο κόσμος;

Νομίζω πως όταν είσαι ειλικρινής προς το κοινό, αγαπάς αυτό που κάνεις και δεν κοιτάς να ξεπετάξεις κάποιον ή κάτι και το κάνεις με μεράκι θα έχεις το μέγιστο αποτέλεσμα από αυτό. Αν θες να σου δώσω ένα tip ή μυστικό – για να έχεις επιτυχία – είναι αυτά που ανέφερα παραπάνω να σου γίνουν τρόπος ζωής, διότι δεν υπάρχει διαφορετική διέξοδος.

Υπάρχει κάτι που εύχεσαι να αλλάξει στην ελληνική δισκογραφία, κάτι που βλέπεις και σε ενοχλεί και θα ήθελες να είναι διαφορετικό;

Ξέρεις κάτι;;; Νομίζω πως η δισκογραφία έχει αρκετά κακά και καλά, αλλά νομίζω πως είναι αυτά που την κάνουν διαφορετική ανά τον κόσμο. Είτε την αγαπάς είτε την μισείς, δεν υπάρχει μέση λύση σε αυτό. Εγώ αν με ρωτάς να σου πω την προσωπική μου άποψη την αγαπάω. Έχει μεν κάτι το περίεργο αλλά είναι αυτό που την κάνει ξεχωριστή και για αυτό την αγαπάω.

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να μου πεις εάν είσαι αισιόδοξος μετά από όλα όσα έχουν γίνει στη χώρα μας πως από Σεπτέμβρη – Οκτώβρη θα επιστρέψουμε στις δουλειές μας και θα είναι όλα όπως πριν;

Δυστυχώς δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι πάντοτε;;; Οι παππούδες και προ-παππούδες μας πέρασαν κατοχές και πολέμους και ό,τι μπορείς να φανταστείς και στο τέλος κατάφεραν να μας μεγαλώσουν με αρχές, αξίες και χωρίς να μας λείψει τίποτα. Δεν φοβάμαι… Ό,τι είναι να έρθει ας έρθει. Εμείς την υγεία μας να έχουμε κι από κει και πέρα θα τα βγάλουμε κάπως πέρα, δεν έχει σημασία πως.

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη & Ελένη Κεφαλληνού

Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιώργος