Συνέντευξη | Σταύρος Κωνσταντίνου: «Έχασα μαγαζί γιατί μου είπαν θα πάρουμε την Τζούλια Αλεξανδράτου να τραγουδήσει!!»

Η έκφραση «πιάσαμε πάτο» αποτέλεσε αφορμή για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Κύπρος και κρίση, ραδιόφωνα που σνομπάρουν, δισκογραφία ξεπεσμένη, μαγαζάτορες και χατίρια και μια…Τζούλια Αλεξανδράτου στο κυρίως πιάτο μας! Καλή σας όρεξ.. ανάγνωση!

Θα ήθελα για αρχή να μου εκφράσεις σκέψεις και συναισθήματα, για τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο αυτή την στιγμή.

Τα συναισθήματα μου όσο αφορά το νησί που με γέννησε σίγουρα είναι πολλά. Με διακατέχει μια στεναχώρια βλέποντας τον λαό μας να είναι μέσα σε τόσα προβλήματα. Και ειδικά το οικονομικό πρόβλημα που είναι το πιο σημαντικό για μια χώρα, ένα νησί. Δυστυχώς το νησί μας ήταν ανέκαθεν καταπατημένο από διάφορους «κατακτητές». Από ‘κει και πέρα περήφανος λαός ήμασταν και θα είμαστε πάντα και εύχομαι με κόπο, μόχθο και κούραση να καταφέρουμε να κάνουμε ότι καλύτερο για την Κύπρο μας. Θα δείξει η ιστορία και ο χρόνος… Αλλά δεν τα βάζουμε κάτω, είμαστε νικητές και δυνατοί άνθρωποι και μπράβο στο ‘Όχι’ που είχαμε πει.

Δηλαδή οκ πήρε άλλο ένα παιδί μια κιθάρα και τραγούδησε. Και; Θα αρχίσουμε να παίρνουμε τις κιθάρες μας να τραγουδάμε και θα γινόμαστε καλλιτέχνες; Δεν πάει έτσι.

Πολλοί συγκρίνουν την εισβολή του ’74 (μια φυσική εισβολή) με την «ψυχολογική εισβολή» σ’ όλα αυτά που επιβάλει η Τρόικα, η Ε.Ε., η Γερμανία.

Βέβαια! Η δικιά μου άποψη, χωρίς απαραίτητα να ισχύει, είναι ότι μου δίνει την αίσθηση ότι είναι σαν να γίνεται ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος και αυτή την φορά είναι οικονομικός. Έτσι το αισθάνομαι γιατί το επίκεντρο τώρα είναι η Κύπρος αλλά νομίζω είναι παγκόσμιο το γεγονός αυτό. Απλά η Κύπρος τώρα ίσως να είναι η αφορμή λόγω του κουρέματος των καταθέσεων που πρώτη φορά γίνεται κάτι τέτοιο. Βρήκαν ένα πειραματόζωο και εφαρμόζουν τα μέτρα, αλλά τελικά το πειραματόζωο έχει και στόμα και μιλάει και δεν δέχεται πολλά πολλά. Μπράβο μας, μόνο ένα μπράβο έχω να πω. Και να είμαστε σοβαροί στις κινήσεις μας πλέον, όλοι μια γροθιά για να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι καλύτερο απ’ αυτό που είμαστε τώρα.

Να αλλάξουμε κλίμα και διάθεση να επιστρέψουμε σε ‘σένα. Για 14 μήνες πραγματοποιούσες εμφανίσεις στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην Λεμεσό που τελείωσαν πριν από λίγες μέρες. Θα τις χαρακτήριζα εμφανίσεις ‘μαμούθ’… Πως αποφάσισες να επιστρέψεις στην πατρίδα σου; Ποια ήταν τα κίνητρα σου;

Κοίτα, έχω μάθει να λέω αλήθειες στην ζωή μου και να λέω τα πράγματα όπως είναι χωρίς να βάζω σάλτσες ούτε οτιδήποτε άλλο για το δικό μου καλό. Θεωρούσα και ακόμη θεωρώ, ίσως να κάνω και λάθος, αλλά η επιστροφή κάποιου Κύπριου καλλιτέχνη στον τόπο του ενώ ανοίγει τα φτερά του για να κάνει κάτι όμορφο στην Ελλάδα, ο Κύπριος το αντιλαμβάνεται ως αποτυχία. Εγώ ήθελα να αποφύγω αυτό το πράγμα, παρόλο που και σε θέματα βιοπορίστηκα και σε θέματα χρόνου κτλ, το να είμαι στην Κύπρο είναι υπέρ μου. Είχα όμως αυτόν το φόβο μην γυρίσω και ο Κύπριος πει ότι απότυχε ο Σταύρος και γύρισε πίσω. Όταν όμως συνεχώς μιλούσα με φίλους μου καλλιτέχνες και μου έλεγαν ‘που είσαι; Είμαστε Κύπρο εμείς για εμφανίσεις’ τότε λέω ‘μιλάω με τόσα άτομα και είναι στην Κύπρο, εγώ τι κάνω εδώ; Και μιζεριάζω και δουλειές δεν υπάρχουν…’

Νομίζω ότι αν αφήναμε τον κόσμο να κρίνει ποιος πρέπει να είναι σε κάποια θέση και ποιον πρέπει να παίζουν τα ραδιόφωνα, θα υπήρχε μεγάλη διαφορά στο ποιους ακούμε, ποιοί πουλάνε, ποιοί είναι πρώτα ονόματα.

Τότε αποφάσισα σαν Κύπριος να κατέβω και ‘γω, μιας και όλοι κατέβαιναν στην Κύπρο και να δω αν μπορώ να κάνω και εγώ κάποια πράγματα για τους συμπατριώτες μου. Οι οποίοι έχουν να με δουν από το Super Idol, δηλαδή σαν Σταύρο σε Live εμφανίσεις δεν με έχουν δει ποτέ!! Εκτός από κάποιες συναυλίες που αυτές δεν μπορούν να μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό τους. Έτσι πήρα αυτό το ρίσκο και ήρθα… Τελικά αποδείχτηκε ότι ο Κύπριος ξέρει και στηρίζει, ξέρει να σέβεται γι αυτό πέρασα 14 όμορφους μήνες σ’ ένα υπέροχο μαγαζί και τώρα ήρθε η στιγμή να κάνω άλλα πράγματα στην καριέρα μου.

Άρα ουσιαστικά αναίρεσες και το επιχείρημα ότι η επιστροφή ενός καλλιτέχνη στην Κύπρο είναι συνυφασμένη με αποτυχία στην Ελλάδα.

Μα τελικά ζούμε σε μια εποχή η οποία καλλιτεχνικά κάνεις και πας μπροστά όταν κάνει οτιδήποτε εκτός Ελλάδας. Δηλαδή στην Ελλάδα υπάρχουν 4 με 5 μαγαζιά που είναι πάντα τα μεγάλα ονόματα και από εκεί και πέρα γίνεται το χάος. Και γιατί να είμαι στο χάος και να μην είμαι κάνω κάποια άλλα πράγματα με τα οποία θα χτίσω και τον εαυτό μου;

Κάποια στιγμή πήγα να δω τον Αντώνη Ρέμο στο καμαρίνι και ήταν με το μπουρνούζι και το εσώρουχο. Χτύπησα την πόρτα και του λέω “Αντώνη μου ντύσου και έρχομαι μετά” και μου λέει “έλα μωρέ μέσα! Πρώτη φορά είδες άνθρωπο με εσώρουχο;”

Πιστεύεις ότι ο Κύπριος διασκεδάζει διαφορετικά από τον Ελλαδίτη; Περιμένει διαφορετικά πράγματα; Υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους;

Η διαφορά του Κύπριου με τον Έλλαδίτη είναι ότι ο Ελλαδίτης έχει μόνιμα την διασκέδαση σπίτι του γιατί οι χώροι όπου τραγουδάνε οι τραγουδιστές είναι σαν σπίτι του. Βγαίνει από το σπίτι και δίπλα είναι το μαγαζί. Ο Κύπριος πρέπει να πάει στην Ελλάδα κάτι που πλέον τα τελευταία πέντε χρόνια έχει γίνει πιο εύκολο παρά να πάει για καφέ δίπλα απ’ το σπίτι του. Έχει μάθει πλέον ο Κύπριος να διασκεδάζει αν και επειδή δεν είναι στην καθημερινότητα του είναι λίγο κρατημένος ακόμα, όμως θεωρώ ότι ξέρει και διασκεδάζει όμορφα, με μέτρο και ξέρει να κάνει τον τραγουδιστή να νιώθει όμορφα. Εγώ το έχω νιώσει αυτό στην Κύπρο δηλαδή με αγκάλιασαν πολύ όμορφα, διασκεδάζει ο κόσμος αν και στην αρχή είναι συγκρατημένος, μόλις πιεί 5 με 6 ποτάκια γίνεται άλλος άνθρωπος!

Άρα ουσιαστικά ο πήχης είναι πιο ψηλά…

Ναι γιατί ο κόσμος έχει μάθει να βλέπει τραγουδιστές δισκογραφημένους, να φεύγει να πηγαίνει στην Ελλάδα και να βλέπει άλλα πράγματα. Οπότε ο πήχης όσο αφορά την Κύπρο πρέπει να είναι πιο δυνατός και αυτός. Όλα τα ονόματα που θα βγουν στην πίστα, από τον πρώτο καλλιτέχνη που θα βγει μέχρι τον τελευταίο, πρέπει να είναι εξίσου όμορφη η διασκέδαση όσο είναι και η ανάμνηση τους από όταν πηγαίνουν στην Ελλάδα. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Θα σνομπάρει ο Κύπριος την διασκέδαση όταν περνάει υπέροχα στην Ελλάδα και εδώ δεν έχεις να του δείξεις κάτι. Και μου αρέσει αυτό που ανεβαίνουν τα στάνταρ και ο πήχης της Κύπρου και αυτό το δημιούργησαν οι συνάδελφοι μου που κατεβαίνουν συνεχώς στην Κύπρο και πουλάνε πρόγραμμα ελληνικών προδιαγραφών.

Όπως και στην Ελλάδα δεν μπορεί ένας από την Ορεστιάδα να πάει να δει τον Βασίλη Καρρά και την Πάολα τώρα που σκίζουν, επειδή υπάρχει μια απόσταση και το οικονομικό. Άρα καλό είναι τώρα που υπάρχει κρίση να μπορούμε εμείς να πηγαίνουμε για να μας παρακολουθεί ο κόσμος.

Έχουμε νέο τραγούδι και μάλιστα με δυο αξιόλογους δημιουργούς που έχουν γράψει ο καθένας την δική του ιστορία, Γιώργος Θεοφάνους και Ναταλία Γερμανού. Ποια είναι τα συναισθήματα σου γι’ αυτή την συνεργασία;

Το συναίσθημα δεν παύει να είναι ένα τεράστιο και μόνιμο χαμόγελο. Και μια αισιοδοξία για τα επόμενα βήματα γιατί όταν ανεβάζεις τον πήχη σου και κάνεις τέτοιες δισκογραφικές συνεργασίες, με τον Γιώργο Θεοφάνους και την Ναταλία Γερμανού είναι μέχρι στιγμής το αποκορύφωμα της καριέρας μου. Έχω κάνει και με τον Αντώνη Βαρδή και όλα έγιναν από το ευλογημένο αυτό νησί, δηλαδή τόσο χρόνια ήμουνα μεταξύ αυτών των σπουδαίων ανθρώπων και δεν κατάφερα να κάνω συνεργασία μαζί τους. Όταν ήρθα Κύπρο ήρθαν όλες αυτές οι συνεργασίες και με βρήκαν, δεν είναι τυχαίο αυτό. Δισκογραφία λοιπόν με Αντώνη Βαρδή, με Γιώργο Θεοφάνους και Ναταλία Γερμανού, μια συνεργασία που ήρθε τόσο απλόχερα και με τόση χαρά και από τους δυο. Οφείλω να πω ότι δεν είναι μόνο στα σύνορα της Κύπρου που πάει σίγουρα πολύ καλύτερα από κάθε άλλο χώρο, αλλά δεν είναι μόνο εδώ. Και αποδείχτηκε όχι μόνο από τα ραδιόφωνα που στηρίζουν και στην Ελλάδα το τραγούδι, ενώ κάποιες άλλες δισκογραφίες μου παλαιότερα δεν τις στήριζαν, το βλέπω και το ακούω και απ’ τον Γιώργο Θεοφάνους. Δηλαδή όταν κάνει περιοδείες του ζητάνε ‘το τραγούδι εκείνου του Κύπριου που έγραψες, παίξτε μας το λίγο’. Αυτό σημαίνει ότι παίζει, το ακούει ο κόσμος και το ζητάει.

Στη μουσική βιομηχανία υπάρχουν «φατρίες» και συνασπισμοί από δισκογραφικές εταιρίες, από μαγαζιά, από ραδιόφωνα. Εσύ σε τι βαθμό το έχεις βιώσει αυτό, ποια είναι η άποψη σου και που πιστεύεις ότι οφείλεται το φαινόμενο αυτό;

Με την λίγη εμπειρία που έχω, σχεδόν δέκα χρόνων, ζώντας τον Σταύρο σε μια μεγάλη εταιρία όπως ήταν η EMI, για περίπου 3 χρόνια και είχα άλλη αντιμετώπιση, βλέποντας τον Σταύρο μετά από λάθος καταστάσεις, λάθος συνεργασίες που πάντα ο χρόνος είναι που αποδεικνύει αν κάτι που έκανες είναι σωστό ή όχι. Υπάρχουν τραγουδιστές που από το ξεκίνημα τους μέχρι και τώρα είναι σπουδαίες φωνές, και ακούγονται στα ραδιόφωνα γιατί το αξίζουν να είναι. Υπάρχουν και κάποιοι όμως που δεν αξίζουν και όμως είναι! Θεωρώ ότι βρισκόμαστε στην εποχή της εικόνας, αν είσαι όμορφος και δεν έχεις φωνή μπορεί να πουλήσεις περισσότερο από το να είσαι άσχημος με φωνή. Περισσότερο παίζουν ποπ τραγούδια με ξενόφερτο ήχο, αλλά με ελληνικό στίχο ουσιαστικά. Οπότε αν θέλεις να κάνεις κάτι πιο ποιοτικό ας πούμε, τα περιθώρια είναι πολύ συγκεκριμένα.

Ο Σάκης Ρουβάς είναι είκοσι χρόνια στο χώρο, τον επισκέπτονται οι θαυμάστριες του και είναι πιο ντροπαλός από αυτές!! Πρέπει να είσαι ισορροπημένος άνθρωπος για να έχεις τέτοιο χαρακτήρα, και τέτοια πράγματα αποκομίζω από τις συνεργασίες μου.

Κατονομάζεις τώρα κάποιο είδος που έχει μπει στην δισκογραφία τα τελευταία χρόνια… Η πιο ποπ ή πιο dance σκηνή η οποία έχει πάρει σημαντικό μερίδιο στο ραδιόφωνο, στα μουσικά sites. Γιατί πιστεύεις ότι παίζει περισσότερο αυτό το είδος μουσικής;

Πλέον λόγο του διαδικτύου, γνωρίζουμε τα πάντα άμεσα, π.χ τι κάνει η Rihanna για παράδειγμα ενώ είμαστε σπίτι μας.. Ίσως αρέσει αυτό. Δεν υποστηρίζω να ακούμε μόνο ελληνική μουσική και να σνομπάρουμε όλα τα άλλα είδη. Δηλαδή αν κάποια στιγμή ο Σταύρος πουλάει «με τα χίλια» θα τον ακούς παντού. Αν για κάποιο λόγο δεν κάνει το οτιδήποτε για να πουλήσει, γιατί πολλά πράγματα για να πουλήσουν είναι φτιαχτά, δηλαδή λέω μια βλακεία και πουλάω και μετά με παίζουν όλοι. Το θέμα είναι να πουλάνε αυτοί που πρέπει να πουλάνε, αλλά να σέβεσαι και κάποιους άλλους οι οποίοι ίσως δεν θέλουν να παίξουν το παιχνίδι το δικό σου, αλλά αξίζει να υπάρχουν. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που λένε ‘Οκ, ο Σταύρος “πουλούσε” τότε (super Idol) και άξιζε περισσότερο! Τώρα που “δεν πουλάει” δεν υπάρχει νόημα να τον προωθήσω κιόλας.’ Θεωρώ ότι είναι άδικο αυτό.

Διακρίνω ένα παράπονο με τα λεγόμενα σου…

Υπάρχουν και τα καλά αλλά υπάρχουν και τα άσχημα στον χώρο.

Είπες ότι ίσως στο παρελθόν κάποιες επιλογές σου δεν ήταν τόσο καλές. Θεωρείς ότι ήταν θέμα ηλικίας, ήταν θέμα ανθρώπων που ήταν κοντά σου; Έχεις μετανιώσει για επιλογές σου και αν μπορούσες να ξεκινήσεις απ την αρχή, θα έκανες διαφορετικά πράγματα;

Δεν μετανιώνω γιατί ίσως είναι αυτά που με έκαναν αυτό που είμαι! Πιθανώς αν ξεκινούσα από την αρχή, να μην έκανα τα ίδια λάθη. Όταν ξεκίνησα υπήρξε τεράστια και ξαφνική δημοσιότητα, λες και ήμουν ο Πάριος ή Ρέμος ενώ δεν είχα καν δισκογραφία! Δεν γίνεται αυτό. Αυτή την στιγμή με ενδιαφέρει η δισκογραφία μου, τα βήματα μου, τα χιλιόμετρα ρεπερτορίου που κάνω στην πίστα. Γιατί ενώ πριν ήξερα να τραγουδάω δέκα λεπτά, τώρα μπορώ να κάτσω 4 ώρες ακούραστος στην πίστα. Και τώρα μετά την δισκογραφία και την σκηνή, μπορείς να βγεις προς τα έξω και να δείξεις ποιος είσαι, αυτό θεωρώ ότι είναι η σωστή πορεία. Και όχι να βγεις προς τα έξω και να λες, δεν το έλεγα εγώ αλλά το σύστημα με έκανε να βγαίνω προς τα έξω, ‘είναι ο ανερχόμενος Πάριος, ο ανερχόμενος αυτός’, αλλά που είναι τα τραγούδια του; Που είναι το μαγαζί που μπορεί να κρατήσει; Έγιναν κάποια πράγματα ανάποδα τότε μετά το Super Idol, έπρεπε να βγω και να κρατήσω ισορροπίες, τις οποίες δεν ήμουν έτοιμος να διαχειριστώ. Πιέστηκα υπερβολικά. Το μόνο που ήμουν έτοιμος ήταν να πω του κόσμου, κοιτάξτε μπορώ να τραγουδάω, τίποτα άλλο.

Βλέπω ανθρώπους οι οποίοι είναι θηρία στην μουσική και βγαίνουν και λένε τον Αγάθωνα μαϊμού και κάτι τέτοιες ηλιθιότητες. Και ναι, μπορεί κάποιος στα πενήντα του και στα εξήντα του όταν θα του έρθει η δημοσιότητα, να πει και κάτι παραπάνω. Θα πρέπει να τον στήσουμε στον τοίχο; Στο κάτω κάτω μας εκπροσωπεί και πρέπει να λέμε τα καλύτερα λόγια.

Μίλησες πριν για νέο Νταλάρα, νέο Πάριο. Είναι σημαντικό να έχεις φωνή και σωστή παρουσία για να είσαι στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Αλλά εσύ έχεις και ήθος. Πράγμα σπάνιο και το σύστημα σήμερα μάλλον δεν θέλει ένα τέτοιο «πακέτο»!

Αισθάνομαι ότι έχει φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο, η δισκογραφία στον πάτο, η Κύπρος στον πάτο, η Ελλάδα κλπ. Όταν φτάσεις στον πάτο αρχίζουν πολλές φορές τα πράγματα και ξεδιαλύνουν, γίνονται σκέψεις και ανακατατάξεις για το ποιος αξίζει και ποιος όχι. Γι αυτό και μου δόθηκαν οι ευκαιρίες με τον Αντώνη Βαρδή, με τον Γιώργο Θεοφάνους. Γιατί αν δούμε τι λέγαμε πριν λίγο…. δεν θα έπρεπε να προσεγγίσει ο Γιώργος Θεοφάνους τον Σταύρο Κωνσταντίνου μιας και έπεσε σαν καλλιτέχνης. Εύχομαι να ξεκινήσουν, και δεν το λέω γιατί συμφέρει εμένα που βασίζομαι στις φωνητικές μου ικανότητες, υπάρχουν πολλοί που αξίζουν και αδικούνται.

Τώρα τι να σου πω ότι έχασα μαγαζί στην Αθήνα γιατί μου είπαν «δεν μπορούμε να σε πάρουμε γιατί θα πάρουμε την Τζούλια Αλεξανδράτου να τραγουδήσει;!!» Ήταν και η αφορμή που άρπαξα τα μπογαλάκια μου και ήρθα να ηγηθώ σε μαγαζί στην Κύπρο. Λέω αντί να κάθομαι σπίτι μου και να πεινάω, επειδή τραγουδάει μια Τζούλια Αλεξανδράτου σε μαγαζί, καλύτερα να μην συμμετέχω γιατί δεν θέλω να γίνω τραγουδιστής απλά για να γίνω εμπόριο μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση. Θέλω να κάνω κάποια πράγματα λίγα ή πολλά και να έχουν ουσία, να χαίρομαι γι’ αυτά που έκανα.

Στην πορεία σου αυτή, έχεις βιώσει και το φαινόμενο να μην συνεργαστείς με μαγαζί επειδή η φωνή σου μπορεί να είναι τόσο καλή που συγκριτικά με φωνές των πρώτων ονομάτων να είναι καλύτερη; Επειδή αυτό το έχουμε ακούσει από πολλούς καλλιτέχνες…

Είναι ένας λόγος που έφυγε το λαϊκό τραγούδι. Πριν ξεκινήσω την καριέρα μου, έβλεπες τον Αντώνη Ρέμο, τον Γιάννη Πάριο, τον Γιάννη Πλούταρχο στις πίστες μαζί με δεύτερο όνομα μια καλλιτέχνιδα γυναίκα και κάπου εκεί να υπάρχει και ένας Σταύρος, ένας Κώστας Καραφώτης, ένας Γιώργος Γιαννιάς, δηλαδή λαϊκές φωνές. Πλέον δεν χρειάζονται αυτούς τους καλλιτέχνες οι επιχειρηματίες, τα νυχτομάγαζα και αυτός ίσως να είναι ο κύριος λόγος. Γιατί όταν φτύνει αίμα ένας τραγουδιστής να φτάσει στην κορυφή, δεν δέχεται να φοβάται από κανέναν. Υπάρχει ο φόβος και εύχομαι να μην δουλεύω ποτέ επειδή με φοβούνται και να μην είναι για κάποια άλλο λόγο. (γέλια)

Να πάμε σε ένα άλλο κεφάλαιο που τρέχει τώρα στην επικαιρότητα, Eurovision. Koza Mostra και Αγάθωνας, μια συνύπαρξη που έχει συζητηθεί πάρα πολύ και θετικά και αρνητικά. Και μάλιστα με έναν Αγάθωνα που έχει βγει και κάνει δηλώσεις που σχολιάζονται. Πως βλέπεις το τραγούδι και όλοι αυτή την ‘περιπέτεια’ της συμμετοχής μας;

Η Eurovision είναι κάτι το οποίο είτε μας αρέσει είτε όχι είναι ένα όμορφο πράγμα που ξέρουμε ότι κάθε Μάιο θα στρωθούμε όλοι στην τηλεόραση μας και θα δούμε αυτόν τον μουσικό θεσμό και θα περάσουμε όμορφα. Άκουσα τα τραγούδια και της Κύπρου και της Ελλάδας, μου άρεσαν και τα δυο πάρα πολύ, οι συντελεστές του Κυπριακού τραγουδιού είναι φίλοι μου και ο Γιωργαλής και ο Ζιντίλης, η Δέσποινα είναι φωνάρα και στέλνουμε ένα τραγούδι λιτό και απλό. Τώρα ειδικά με την κρίση και όλα αυτά που γίνονται με την Κύπρο ίσως πάρουμε και πρωτιά, μπορεί να πουλάμε περισσότερο από όλους (γέλια).

Όσο αφορά τον Αγάθωνα θεωρώ ότι είναι έξυπνο τραγούδι, έχει ατάκα, έχει αυτό τον συνδυασμό του μπαγλαμά, της ελληνική κουλτούρας με το ροκ κτλ. Και θεωρώ άδικο απ την στιγμή που δίνεται σ’ έναν άνθρωπο που έχει ταλέντο σε τέτοια ηλικία να ζήσει αυτή την εμπειρία η οποία θα κρατήσει ένα – δυο χρόνια προβολής. Δώστου την χαρά να πει ο,τι θέλει και μην τον κατακρίνεις. Βλέπω ανθρώπους οι οποίοι είναι θηρία στην μουσική και βγαίνουν και τον λένε μαϊμού και κάτι τέτοιες ηλιθιότητες. Ας κάτσουν πρώτα να δουν τον εαυτό τους και μετά να πούνε για τον οποιονδήποτε που προσπαθεί. Και ναι, μπορεί κάποιος στα πενήντα του και στα εξήντα του όταν θα του έρθει η δημοσιότητα, να πει και κάτι παραπάνω. Και τι δηλαδή; Θα πρέπει να τον στήσουμε στον τοίχο και να αρχίσουμε να μιλάμε για μαϊμούδες; Θεωρώ ότι είναι λάθος. Ας κάνει ότι είναι να κάνει, στο κάτω κάτω μας εκπροσωπεί και πρέπει να λέμε τα καλύτερα λόγια.

Όταν ξεκίνησα υπήρξε τεράστια και ξαφνική δημοσιότητα, λες και ήμουν ο Πάριος ή Ρέμος ενώ δεν είχα καν δισκογραφία! Δεν γίνεται αυτό…

Πιστεύεις ότι για κάποιους που θέλουν να πολιτικοποιήσουν το θέμα, υπάρχει λόγος συζήτησης;

Μα μονίμως το πολιτικοποιούν, δηλαδή αν δεν βγει η τάδε χώρα λένε ότι υπήρξε η άλλη, και γι αυτό συγκεκριμένες χώρες κερδίζουν. Συμμαχία είχε η Ελλάδα όταν κέρδισε με το Number One; Δε νομίζω. Άρα είναι ένας κύκλος και κάποια στιγμή το καλό τραγούδι, θα φανεί. Σημασία έχει ότι με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε όλη την Ευρώπη σε ένα όμορφο πάρτι. Και γιατί να μην γίνεται; Εντάξει, δεν χρειάζεται να δίνουμε τα εκατομμύρια για να στήσουμε κάτι το ου-ά-ου. Μπορείς και μ’ ένα κεράκι, και ένα μικρόφωνο με εικοσιπέντε μέτρα καλώδιο να κάνεις την δουλειά σου πάλι.

Αλλάζω κεφάλαιο πάλι! Έχεις συνεργαστεί με αξιόλογους καλλιτέχνες. Θέλω να μου πεις τι έχεις αποκομίσει από μεγάλους τραγουδιστές που συνεργάστηκες.

Έχω συνεργαστεί ίσως με τους πιο ταπεινούς ανθρώπους που υπάρχουν στην ελληνική δισκογραφία, ζώντας τους με τις δικές μου εμπειρίες. Δηλαδή, συνεργάστηκα με τον Σάκη Ρουβά ο οποίος θεωρητικά είναι ο super star καλλιτέχνης της Ελλάδας και ενώ επι σκηνής είναι πράγματι αυτό, ο απόλυτος star δηλαδή, όταν κατέβει λες «‘Ωχ! Μήπως είμαι εγώ λίγο ψωνισμένος και βλέπω τον εαυτό μου ότι τώρα που ξεκινάω είμαι ο τάδε»?. Ο άνθρωπος είναι είκοσι χρόνια στο χώρο, τον επισκέπτονται οι θαυμάστριες του και είναι πιο ντροπαλός από αυτές!! Πρέπει να είσαι ισορροπημένος άνθρωπος για να έχεις τέτοιο χαρακτήρα, και τέτοια πράγματα αποκομίζω από τις συνεργασίες μου.

Ο Αντώνης Ρέμος για παράδειγμα ήρθε στην Κύπρο μια μέρα να τραγουδήσει και πάντα όποτε έρχεται, επειδή είναι από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές, πηγαίνω και τον βλέπω. Κάποια στιγμή πήγα να τον δω στο καμαρίνι και ήταν με το μπουρνούζι και το εσώρουχο. Χτύπησα την πόρτα και του λέω ‘Αντώνη μου ντύσου και έρχομαι μετά’ και μου λέει ‘έλα μωρέ μέσα! Πρώτη φορά είδες άνθρωπο με εσώρουχο;’. Και υπάρχουν άλλοι τραγουδιστές οι οποίοι όχι μόνο ντυμένοι ήταν, είχαν και χρόνο να πιουν τον καφέ τους και είπαν δεν μπορώ να σε δεχτώ. Βλέπεις ανθρώπους και ανθρώπους. Δόξα τον Θεό σου ξαναλέω συνεργάστηκα με ανθρώπους που έχουν ήθος πάνω απ όλα.

Δυστυχώς το νησί μας ήταν ανέκαθεν καταπατημένο από διάφορους «κατακτητές»… Βρήκαν ένα πειραματόζωο και εφαρμόζουν τα μέτρα, αλλά τελικά το πειραματόζωο έχει και στόμα και μιλάει και δεν δέχεται πολλά πολλά. Μπράβο μας!

Έχεις κάποιο απωθημένο;

Απωθημένο ήταν να μπορέσω να μαζέψω όλα τα τραγούδια όλων τον τραγουδιστών που αγαπάω να τα ακυρώσω από αυτούς και να τα κάνω δικά μου! (γέλια) Χωρίς επανεκτέλεση, να ήταν εξαρχής δικά μου τραγούδια. Ζηλεύω πάρα πολλές φορές τραγούδια, αγαπάω τα δικά μου αλλά σίγουρα ακόμη και τεράστιοι τραγουδιστές που έχουν πάνω από χιλιάδες τραγούδια στο ρεπερτόριο τους υπάρχουν και τραγούδια άλλων που τα ζηλεύουν. Είναι ανθρώπινο αυτό.

Μίλησε μας για τις εμφανίσεις σου στην Αυστραλία!

Θεωρώ ότι για άλλη μια φορά βγαίνω αληθινός σε αυτά που σκέφτομαι. Σίγουρα το καλύτερο πράγμα είναι να υπάρχει επανάπαυση, το να είσαι σε μια καλή εταιρία στην Ελλάδα σ’ ένα καλό μαγαζί. Να υπάρχει διάρκεια, να είμαι από το ένα μαγαζί στο άλλο. Υπάρχει όμως και η ανατροπή, το να μην μπορεί να έρθει κάποιος να σε παρακολουθήσει στην πίστα, και να πρέπει να πάρεις τα μπογαλάκια σου και να πας εσύ να τους δεις. Όπως και στην Ελλάδα δεν μπορεί ένας από την Ορεστιάδα να πάει να δει τον Βασίλη Καρρά και την Πάολα τώρα που σκίζουν, επειδή υπάρχει μια απόσταση και το οικονομικό. Άρα καλό είναι τώρα που υπάρχει κρίση να μπορούμε εμείς να πηγαίνουμε σε ανθρώπους και να μπορούμε εμείς να πηγαίνουμε για να μας παρακολουθεί ο κόσμος. Μετά τους δεκατέσσερις μήνες που ήμουν στην Κύπρο, ήρθε μια υπέροχη πρόταση να κάνω κάποιες μεμονωμένες εμφανίσεις στην Αυστραλία, στο Σύδνεϋ και σε κάποιους άλλες πόλεις. Συζητάμε και για κάποιο άλλο μεγάλο tour το οποίο θα έχει και άλλες χώρες, και επαρχίες της Ελλάδας που αγαπάω γενικά. Μια βαλίτσα στο χέρι και ένα μικρόφωνο, αλλά είναι όμορφο.

Για ακόμη μια φορά ξαναλέμε ότι ενάντια σε όλους και όλα εσύ έχεις προτάσεις και δεν είναι μόνο η επιτυχία σου στην Κύπρο, έχεις δεχτεί προτάσεις και από την Αυστραλία και ξέρω ότι δεν είναι μόνο η Αυστραλία αλλά και άλλα μέρη του κόσμου. Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος σε αγαπάει και ο απόδημος Ελληνισμός και η πατρίδα σου και η Ελλάδα και ας σε έχει πληγώσει πολλές φορές.

Νομίζω ότι αν αφήναμε τον κόσμο να κρίνει ποιος πρέπει να είναι σε κάποια θέση και ποιον πρέπει να παίζουν τα ραδιόφωνα, θα υπήρχε μεγάλη διαφορά στο ποιους ακούμε, ποιοι πουλάνε, ποιοι είναι πρώτα ονόματα. Η απήχηση και η αγάπη του κόσμου και το τι εισπράττει ο κόσμος δεν είναι το ίδιο πράγμα. Και είμαι κάθετος σ’ αυτό! Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην αγαπάει την πορεία του Δημήτρη Μπάση. Συνεργασία με τον Δημήτρη Μητροπάνο και με τεράστια ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας, έχει πει όμορφα τραγούδια, συμμετέχει σε υπέροχα live. Δεν υπάρχει άνθρωπος της ελληνικής γης που να μην αγαπάει αυτόν τον τραγουδιστή και όμως δεν τον ακούς στα ραδιόφωνα. Το θεωρώ άδικο αυτό και ο κόσμος το θεωρεί άδικο. Όμως δεν παύει να τον αγαπά. Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν ακούγεται δεν υπάρχει!

Θεωρώ ότι βρισκόμαστε στην εποχή της εικόνας, αν είσαι όμορφος και δεν έχεις φωνή μπορεί να πουλήσεις περισσότερο από το να είσαι άσχημος με φωνή…

Παρόλα αυτά το ραδιόφωνο είναι ίσως το απόλυτο μέσο που μπορεί να ανεβάσει και να κατεβάσει έναν καλλιτέχνη. Εσύ πιστεύεις ότι το ραδιόφωνο σήμερα αλλά και γενικότερα τα μέσα χρήζουν αλλαγής;

Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα! Μάθαμε ένα μοτίβο, ότι το ραδιόφωνο πρέπει να βάζει πέντε τραγούδια να βάζει μια διαφήμιση να λένε πέντε κουβέντες και αυτό είναι. Παλιά έβγαινε ο κόσμος μιλούσε, έκανε την αφιέρωση του, έπαιζε ο παραγωγός αυτά που ζητούσε ο κόσμος συν τις δικές του επιλογές. Τώρα τα πράγματα είναι απόλυτα με τις play list. Το αν θα εξελιχθεί ή όχι δεν μπορώ να το κρίνω εγώ ούτε μπορώ να προτείνω κάτι και να γίνει ως δια μαγείας. Επιθυμία μου είναι καλλιτέχνες που έκαναν ένα τραγούδι στην ζωή τους ή δέκα ή εκατό και δεν ακούστηκαν όσο θα έπρεπε ή δεν ακούστηκαν καθόλου να ακουστούν. Τουλάχιστον να υπάρχει δυνατότητα, βάλε το τραγούδι που θέλεις, παίξτο μια δυο τρεις φορές και αν ο κόσμος δεν το θέλει μην το ξαναπαίξεις. Όχι όμως έτσι κάθετα, χωρίς να έχεις ακούσει το τραγούδι να πεις δεν το βάζω γιατί δεν πουλάει. Υπάρχουν καλλιτέχνες με πραγματικά όμορφα τραγούδια, έχουν συνεργαστεί με καλούς συνθέτες και όμως δεν το ξέρει κανείς…. Είναι κρίμα.

Ωστόσο είμαστε και στην εποχή που έχει μπει και το internet στην ζωή μας και δεν μιλάω μόνο για τα social media μιας και είμαστε διαδικτυακό μέσον. Πως πιστεύεις ότι μπορεί να βοηθήσει και το internet, οι μουσικές ιστοσελίδες σαν το Tralala.gr; Πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα μπορεί κάποιος πλέον να δουλέψει σωστά, να ακουστεί το τραγούδι και να εκφραστεί μέσα από το Internet;

Παντελίδης, θες να σου πω κάτι άλλο; Είναι ξεκάθαρο ότι μπορείς μέσα από το διαδίκτυο να δουλέψεις και ευτυχώς που υπάρχει. Είναι ένας καινούργιος τρόπος, βλέπεις την απήχηση του τραγουδιού σου μέσα από τα views, βλέπεις μέσα από τα site που δεν είναι ραδιόφωνα και δεν ξεχωρίζουν τραγούδια και καλλιτέχνες, γι’ αυτό είμαστε και εμείς εδώ τώρα και κάνουμε αυτή την όμορφη συνέντευξη. Δεν είναι αυτό το στενόμυαλο, ότι έχω να κάνω με πέντε δέκα συγκεκριμένους καλλιτέχνες και αυτό είναι. Ο κόσμος ακούει συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους και βαρέθηκε. Υπάρχουν τεράστιοι καλλιτέχνες που δεν κατάφεραν να κάνουν τέσσερα εκατομμύρια views και ένα πιτσιρικάς που βγήκε με την κιθάρα του, στο δωμάτιο του, κουνούσε το κεφάλι του και τραγουδούσε πήρε εκατομμύρια views. Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος ψάχνεται, θέλει να ψάχνεται. Ήθελαν να βρουν κάτι καινούργιο και ευτυχώς το διαδίκτυο είναι ο,τι καλύτερο για την εποχή μας για να βρεις τα πάντα.

Επειδή είπες ένα όνομα που τον τελευταίο καιρό έπαιξε και συνεχίζει να παίζει απίστευτα. Κάποιοι τον αποκάλεσαν ‘φαινόμενο’, όχι τον ίδιο αλλά ουσιαστικά αυτό που συνέβη, και δεν είναι μόνο το Youtube αλλά και η αποδοχή του κόσμου. Πιστεύεις ότι είναι ένας νέο τρόπος ‘Super Idol’ και άλλων talent shows; Φτάνει μόνο αυτό;

Δεν φτάνει μόνο αυτό γιατί δεν μπορείς να δεις και πολλά πράγματα μέσα από το διαδίκτυο. Δηλαδή οκ πήρε άλλο ένα παιδί μια κιθάρα και τραγούδησε. Και; Θα αρχίσουμε να παίρνουμε τις κιθάρες μας να τραγουδάμε και θα γινόμαστε καλλιτέχνες; Δεν πάει έτσι. Γίνονται κάποια βήματα μέσα από το διαδίκτυο και κερδίζω εγώ σαν καλλιτέχνης. Άρα ναι βοηθάει, φτάνει να μην φτάσουμε στο άλλο άκρο.

Τι να περιμένουμε από εσένα εκτός από την περιοδεία στην Αυστραλία; Βεβαίως θα έχουμε κάθε νέο σου βήμα αποκλειστικά στο tralala.gr…

Εύχομαι Δόξα τον Θεό να έχω την υγεία μου να μπορώ να κάνω αυτά που ονειρεύομαι και σίγουρα θα έρθει κάτι δισκογραφικά, μέσα στο καλοκαίρι. Πλέον λειτουργώ κάπως διαφορετικά δισκογραφικά, βγάζω ένα τραγούδι κάθε 3-4 μήνες για να μπορεί και ο κόσμος να επικεντρώνεται πάνω σ’ αυτό. Θα τελειώσω την περιοδεία μου στο εξωτερικό, ήδη άρχισα και κάνω κάποιες συζητήσεις μήπως είμαι την Ελλάδα σ’ έναν αξιόλογο χώρο να τραγουδάω. Εδώ ένας Τερζής μπόρεσε και άντεξε 20 χρόνια μέχρι να γίνει γνωστός! Το να λες αξίζω την κορυφή είναι μεγάλη κουβέντα αλλά θεωρώ τον εαυτό μου πιο ώριμο πλέον και πιο έτοιμο για να προχωρήσω παραπέρα. Γιατί δηλαδή να μιζεριάζω για την πορεία μου και να μην απολαμβάνω την πορεία μου; Απόλαυσε στο 100% όλα όσα ζεις και ότι είναι έρθει, θα έρθει!

Πριν κλείσουμε θέλω να δώσεις τις ευχές σου σε όλους αυτούς που σε αγαπούν καις ε στηρίζουν στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην ομογένεια και βεβαίως στους φίλους του Tralala.gr.

Θα ξεκινήσω πρώτα από τους φίλους μου στο tralala.gr γιατί έτσι νιώθω, ότι είμαι και εγώ παιδί αυτού του υπέροχου site γιατί είμαι μαζί σας από την αρχή, στην πρώτη κοπή της πίττας και αποδείχτηκε ότι είναι απ’ τα πιο δυνατά site που έχει η Ελλάδα και η Κύπρος. Αλλά και στην ομογένεια γιατί μου δείχνουν εμπιστοσύνη και αγάπη.

Να δώσω τα φιλιά μου και την αγάπη μου πάντα χαμόγελο και αισιοδοξία. Και να βλέπουμε την ζωή ευχάριστα γιατί μόνο όταν την βλέπεις ευχάριστα ακόμη και τα δυσάρεστα θα γίνουν προβλήματα που έχουν λύσεις. Να ονειρευόμαστε γιατί όταν υπάρχουν όνειρα είναι σαν να ζούμε!

Συνέντευξη στον Θάνο Κωτσιόπουλο

Απομαγνητοφώνηση συνέντευξης: Μαριλένα Χατζησυμεού

*Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε λίγο πριν την αναχώρηση του Σταύρου για Αυστραλία

Ευχαριστούμε θερμά το AJ’s Cafe & Restaurant στη Λευκωσία για την υπέροχη φιλοξενία