Συνέντευξη | Στέλλα Καλλή: «Στη Spicy κυκλοφορούσα ένα τραγούδι το χρόνο κι όλα πήγαιναν πολύ – πολύ αργά, αυτό με κούραζε!»

Πως αντιμετωπίζει τη ζωή, τι την κάνει χαρούμενη, γιατί επέλεξε να αποχωρήσει από την Spicy, πόσο καλό ή κακό έκανε στην καριέρα της η παραμονή της στη συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρεία, πόσο την εκνευρίζει ο τρόπος που λειτουργεί ο χώρος και τι θα θυσίαζε από την προσωπική της ζωή προκειμένου να βρίσκεται στις φυλλάδες των περιοδικών;
Αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα τέθηκαν στην Στέλλα Καλλή και πιστέψτε μας απάντησε σε όλα με πολύ πάθος και καθόλου φόβο!!!

Στέλλα μου σε βλέπω πολύ καλά και ανανεωμένη… Σωστά το εισπράττω;

Έτσι είναι όπως το λες! Έχω αποφασίσει στη ζωή μου πως ό,τι και να γίνει όπως και να έρθουν τα πράγματα προτεραιότητά μου θα είναι πάντα να είμαι καλά. Είτε είμαι ελεύθερη ή όχι, είτε η δουλειά μου πάει καλά είτε όχι… και αυτό διότι κοιτώντας γύρω μου συνειδητοποιώ πως η ζωή δεν κρατάει για πάντα, αντιθέτως είναι πολύ μικρή. Ο κόσμος έχει πολλά προβλήματα και υπάρχει πολύ κακουχία γύρω μας και μάλιστα τελευταία που επισκέφτηκα και ένα ίδρυμα με παιδάκια με ειδικές ικανότητες ορκίστηκα πως δεν θα ξαναγκρινιάξω για τίποτα! Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους στη ζωή που έχω την υγεία μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την άνεσή μου να πραγματοποιώ τα όνειρά μου. Ο Θεός είναι μεγαλόψυχος μαζί μου. Οπότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως ό,τι και να γίνει θα είμαι καλά.

Δηλαδή θα μπορούσες να πεις πως το «κλικ» για να αλλάξεις τρόπο σκέψης έγινε με αυτή σου την επίσκεψη στο εν λόγω ίδρυμα;

Ναι, ακριβώς!!! Γι’ αυτό θα συνεχίζω να υποστηρίζω τέτοιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, θα συμμετέχω συχνά, γιατί με ισορροπεί και μου δείχνει την αντίθετη πλευρά της ζωής.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί πως ο καλλιτέχνης ζει σε ένα γυάλινο κόσμο και δεν βλέπει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει γύρω του ο κόσμος;

Αν συναναστρέφεσαι με ανθρώπους του χώρου και οι φίλοι σου κι η παρέα σου είναι σε αυτόν τον κύκλο εννοείται πως είναι εύκολο να μην βλέπεις τι γίνεται γύρω σου! Εμένα οι φίλοι μου βρίσκονται εκτός χώρου, είναι παιδιά με δουλειές στο δημόσιο ή παιδιά που έχουν το ιατρείο τους, τη δουλειά τους… Αυτοί οι άνθρωποι είναι που με βοηθούν πολύ να έχω μια ξεκάθαρη εικόνα για μένα στη δουλειά μου, να ξεχωρίζω τι είναι όμορφο, καλό και τα αντίθετά τους.

Μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά άτομα αυτά από τόσο διαφορετικούς επαγγελματικούς τομείς ή μήπως υπάρχει λιγότερος ανταγωνισμός από αυτόν στο επάγγελμα σας;

Δεν μπορεί να μην υπάρχει ανταγωνισμός αν είσαι φίλος με έναν άνθρωπο που κάνεις την ίδια δουλειά. Κάποια στιγμή αν όχι τώρα, τότε στο μέλλον θα έρθει η ρήξη κι η αντιπαλότητα. Είναι πολύ λίγα τα μαγαζιά πλέον, λίγοι οι επιχειρηματίες κι οι θέσεις. Στην πρωτιά δεν φτάνουν όλοι αλλά λίγοι. Εμένα δεν μου προέκυψε ποτέ η ανάγκη, ή ίσως δεν βρήκα έναν άνθρωπο στον χώρο που να αισθάνομαι πως μπορώ να του ανοίξω την ψυχή μου και την καρδιά μου. Δεν έχω ανάγκη από περισσότερους φίλους. Έχω ακόμα τους ίδιους φίλους φαντάσου που είχα όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, οι οποίοι με βοήθησαν όταν δεν ήξερα που να πάω, όταν δεν γνώριζα την Αθήνα και σε πολλά ακόμη. Δεν ήξερα φαντάσου την περιοχή που μένω και πώς από εκεί να φτάσω στο κέντρο. Αυτοί λοιπόν είναι που με βοήθησαν, με έβαλαν στο σπίτι τους, μου συμπεριφέρθηκαν σαν οικογένεια τους.

Εσύ προχώρησες έκτοτε και είσαι σήμερα γνωστή τραγουδίστρια… Σκέφτηκες πως ίσως ο κύκλος των φίλων σου θα έπρεπε να αλλάξει;

Όχι καθόλου. Δεν είμαι παιδί πια. Αν ήμουν σε μικρότερη ηλικία μπορεί να σκεφτόμουν πως κάνοντας αυτή τη δουλειά είσαι κάτι ουαου ( γέλια) μεγαλώνοντας όμως καταλαβαίνεις πως είναι κ αυτή μια δουλειά όπως όλες. Η πορεία μου άλλωστε στον χώρο ήταν τόσο αργή και με πολύ κόπο έφτανα στο επόμενο σκαλοπάτι. Κατάφερα να βρεθώ στο πλάι μεγάλων τραγουδιστών και πέτυχα εποχές που είμασταν 4ήμερα και 5νθήμερα και κάναμε περιοδείες και συναυλίες.

Πώς ήταν αυτή η περίοδος;

Ήμουν περισσότερο σαν ένα παιδί που ρουφούσε πληροφορίες, έβλεπε συμπεριφορές, ακύρωνε άλλες, υιοθετούσε πράγματα και δεν επαναπαύτηκα ποτέ. Πάντα έβλεπα τι θέλω να είμαι και να κάνω και πώς θα κρατήσω τα στοιχεία και τον εαυτό μου ανόθευτο και θα πορευτώ διαφορετική.

Είναι πιστεύεις αυτό που ανέφερες στοιχείο των έξυπνων ανθρώπων; Το να βλέπει κανείς και να μαθαίνει, χωρίς να γίνεται στην πορεία υπερόπτης;

Η υπεροψία για μένα είναι βλακεία και είναι κάτι που δεν υφίσταται! Είναι πιο έξυπνο πιστεύω να κάθεσαι στωικά, να παρατηρείς και να ακούς. Είναι σαν να ξεκινάς σ’ ένα νέο σχολείο . Το γεγονός ότι έχτισα την πορεία μου στον χώρο αργά με βοήθησε πιο πολύ να απομυθοποιήσω τα πράγματα, παρά να «καβαλήσω καλάμια». Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που το κάνουν αυτό και εκνευρίζομαι αφόρητα. Ευτυχώς τώρα με την κρίση δεν έχουμε πολλούς, γιατί τα πράγματα δυσκόλεψαν κ βγήκε η αλήθεια στην επιφάνεια. Θεωρώ πως οι ταλαντούχοι και οι φτασμένοι καλλιτέχνες δεν είναι υπερόπτες γιατί απλά έχουν αξία!

Πόση ματαιοδοξία πιστεύεις έχει αυτός ο χώρος;

Κάθε μέρα πέφτουν στα χέρια μου φωτογραφίες ή βλέπω τηλεόραση ή νέα στο ίντερνετ και συνειδητοποιώ «Πόση ματαιοδοξία γύρω μας κ γιατί; Γιατί δεν μπορούμε απλά οι άνθρωποι να αποδεχτούμε ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα κι ότι πρέπει να συμβαδίζουμε με την ηλικία μας και να αποδεχτούμε πως κάποια στιγμή είναι καλό να αποχωρούμε;».

Πιστεύεις πως υπάρχει η στιγμή που ένας καλλιτέχνης είναι έτοιμος ή νιώθει πως πρέπει να αποσυρθεί;

Αν δεν το νιώσεις ο ίδιος είναι καλό να έχεις ανθρώπους γύρω σου που θα στο πουν. Εγώ πολλές φορές λέω στην οικογένειά μου και στους δικούς μου «Μη με αφήσετε να κάνω κάτι μη συνειδητοποιώντας ότι μου κάνει κακό». Το καλό είναι ότι είμαι αρκετά αυστηρή με τον εαυτό μου εξαρχής. Το να συμβαδίζεις με όλες τις φάσεις της ζωής σου και να τις αποδέχεσαι, σου δίνει ηρεμία.

Γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και όντως είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου. Αυτό λειτουργεί θετικά στη πορεία της ζωής σου ή αρνητικά; Δεν υπάρχουν ίσως φορές που χάνεις πράγματα εξαιτίας αυτού;

Μερικές φορές παραείμαι αυστηρή και αισθάνομαι πως θα ήταν καλό που κ που να κάνεις ένα κομπλιμέντο στον εαυτό σου, να πεις σου πεις ένα «Μπράβο». Απ’ την άλλη όμως Νιώθω πως δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα κι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου ,αν σκεφτώ διαφορετικά το αποτέλεσμα μπορεί να με επαναπαύσει.

Είσαι μια τραγουδίστρια αποδεκτή στον χώρο, τόσο ως μια όμορφη παρουσία, αλλά και ως μια ωραία φωνή. Είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά, ενώ πλέον το απαραίτητο προσόν ίσως και να μην είναι η φωνή στον χώρο αυτό. Δεν σε εκνευρίζει να βλέπεις άτομα που δεν έχουν τόσο ταλέντο φωνητικά αλλά με άλλους τρόπους καταφέρνουν να βρίσκονται στη πρώτη γραμμή; Και ρωτάω εσένα γιατί έχεις κάνει και μουσικές σπουδές και γνωρίζεις παραπάνω πράγματα.

Με ενοχλεί αυτό ναι! Θεωρώ πως πολλά μεγάλα ταλέντα είναι εκτός χώρου, διότι σε αυτά δεν δίνεται απλόχερα και εύκολα η ευκαιρία να αναδειχτούν. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μια διαφορετική νοοτροπία, άνθρωποι χωρίς παιδεία παίρνουν στα χέρια τους θέσεις που δεν είναι κατάλληλοι για αυτές κ αυτό έχει αντίκτυπο. Είναι καλό να μην επαναπαύομαι ποτέ και να συνεχίζεις την προσπάθεια. Θεωρώ πως πρέπει να γίνεσαι τραγουδιστής όταν γεννιέσαι με το χάρισμα της φωνής. Αυτή είναι η ουσία κ η αλήθεια μας. Μου αρέσει να πηγαίνω σε μαγαζιά και να ακούω ανθρώπους που πραγματικά θαυμάζω. Να κάθομαι από κάτω και να λέω «Άκου μια φωνή, μια ψυχή, τι συναίσθημα!». Δεν είναι τυχαίο που μεγάλοι τραγουδιστές όπως ο Γιάννης Πάριος, η Μαρινέλα είναι φωνές που σε συγκλονίζουν. Αυτό λείπει από το σήμερα… η ταύτιση! Για αυτό ακόμα συζητάμε για τις μεγάλες φωνές του Στέλιο Καζαντζίδη, της Τζένης Βάνου, κτλ . Ωστόσο υπάρχουν πολλά νέα παιδιά με ταλέντο.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να απέχεις και να λες «όχι» σε επαγγελματικές προτάσεις – που πάντα υπάρχουν – χωρίς να υπολογίζεις το κόστος;

Η αλήθεια είναι πως έχω πληρώσει πολλά από αυτά τα «όχι» που έχω πει. Έχει τύχει να βρίσκομαι εκτός δουλειάς, ενώ θα μπορούσα να δουλεύω σε καλό μαγαζί. Όταν όμως είναι τέτοιες οι συνθήκες και αισθάνομαι πως αδικούμαι το λέω το «όχι» και θα συνεχίσω να το λέω ακόμα κι αν με στεναχωρεί. Έχω επιλέξει μέχρι τώρα να κάνω αργά βήματα και να συνεργάζομαι με τραγουδιστές είτε μεγάλους, είτε μικρότερους στο χώρο, φτάνει να αισθάνομαι πολύ καλά. Επιλεγώ να δουλέψω με τους μεγάλους τραγουδιστές όταν θα αισθάνομαι εγώ έτοιμη. Πρώτα θέλω να φτιάξω ένα κοινό, με τον κόσμο να λέει «Πάμε να δούμε τη Στέλλα για να περάσουμε καλά», κάτι που προϋποθέτει να ξεκινήσω από μικρό μαγαζί, έχοντας τον χώρο και τον χρόνο μου και να έχω επαφή με τον κόσμο κ μετά να προχωρήσω στα πιο μεγάλα. Αυτό το κατάφερα στo Vox στα 3 χρόνια που δούλεψα εκεί, αλλά και με τον Νίκο Μακρόπουλο στη Θεσσαλονίκη. Όλα επιλογές είναι και δόξα το Θεό είχα πολλές προτάσεις κι από μεγάλα ονόματα τα οποία εκτιμώ και θαυμάζω πολύ, αλλά δεν ήταν για μένα η ώρα να κάνω μεγάλες συνεργασίες.

Είναι πολύ σημαντικό αυτό που μου λες, γιατί οι περισσότεροι έχουν στόχο να δουλέψουν με ένα μεγάλο όνομα που ηγείται ενός σχήματος και δεν τους νοιάζει κάτι άλλο.

Η διαφορά με μένα είναι πως με νοιάζει εγώ τι κάνω και πώς αισθάνομαι και πώς θα προχωρήσω σε κάθε σεζόν, τι θα κερδίσω. Δεν με νοιάζει να πω πως δουλεύω με κάποιο μεγάλο όνομα για το «θεαθήναι».

Είναι όμως εύκολο κάτι τέτοιο;

Τίποτα που κάνω ή επιλέγω δεν είναι εύκολο. Απλά είμαι άνθρωπος που δεν το δείχνω και κρατάω χαμηλούς τόνους. Όλα να ξέρεις φαίνονται στο σανίδι την ώρα που δουλεύεις.

Αισιόδοξη αισθάνεσαι για το επάγγελμα που ακολουθείς;

Περνάω μια φάση τώρα εκνευρισμού με το σύστημα. Είμαι θυμωμένη γιατί βλέπω αδικία γύρω μου σε όλα τα επίπεδα, το ένα λάθος απανωτά πάνω στο άλλο σε έναν χώρο που όλο και δυσκολεύει. Παρόλα αυτά θα αντέξω!

Ο κόσμος θεωρείς το αντιλαμβάνεται όλο αυτό που υπάρχει στον χώρο;

Ο κόσμος είναι πανέξυπνος! Τώρα πια ο κόσμος πιστεύω πως αντιλαμβάνεται τα πάντα. Για αυτό και τώρα με την κρίση εξαφανίστηκαν και χάθηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να είναι στον χώρο. Επίσης έφερε στο προσκήνιο παλιούς μεγάλους καλλιτέχνες οι οποίοι απείχαν από τον χώρο. Βλέπουμε ονόματα που άφησαν ιστορία πίσω τους κ ενώ είχαν χαθεί για ένα διάστημα να τους φέρνει ξανά στο προσκήνιο. Το παλιό καλό λαϊκό δεν πεθαίνει ποτέ. Στην κρίση αισθάνομαι τυχερή γιατί είχα ανοδική πορεία και ότι με ωφέλησε ,αφού νιώθω πως κάθε χρονιά είναι και καλύτερη από την προηγούμενη, κι ας ξεκίνησα στη χειρότερη περίοδο.

Πιστεύεις γενικά πως ο κόσμος, εφόσον αντιλαμβάνεται όλα αυτά, γεμίζει τα μαγαζιά ή απέχει δείχνοντας έτσι την προτίμησή του;

Πιστεύω πως ο κόσμος που βγαίνει τα λίγα λεφτά που θέλει να ξοδέψει στη διασκέδασή του θα το σκεφτεί 2 και 3 φορές που θα τα δώσει. Για αυτό πρέπει εμείς οι καλλιτέχνες να σεβόμαστε απόλυτα τον άνθρωπο που έρχεται να μας ακούσει. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και ακόμα κι αν κάνεις μια επιτυχία σήμερα δεν σημαίνει πως θα υπάρχεις και αύριο.

Σε φοβίζει κάτι τέτοιο; Να μην ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει το μέλλον;

Δεν με φοβίζει καθόλου γιατί γνωρίζω τον εαυτό μου. Ξέρω τι άνθρωπος είμαι και πόση ευγνωμοσύνη έχω για τους ανθρώπους που έρχονται στο μαγαζί να με ακούσουν, γι΄ αυτό και προσπαθώ να τους δώσω λόγους για να έρθουν ξανά κ ξανά. Ξέρω πως δεν επαναπαύομαι ποτέ και δεν θεωρώ τον εαυτό μου μοναδικό κι άπιαστο ή διαφορετικό από τους υπόλοιπους, οπότε δίνω αγάπη και νιώθω πως την παίρνω πίσω. Όταν λοιπόν το κάνεις αυτό δεν φοβάσαι τίποτα. Έχω αισθανθεί την αποδοχή του κόσμου οπότε δεν τρομάζω.

Ένας καλλιτέχνης αν καταφέρει να «χτίσει» το κοινό του, είναι πιο σημαντικό και ουσιαστικό από τις δημόσιες σχέσεις ή τα περιοδικά που θα γράψουν κάτι;

Η μάζα του κόσμου είναι αυτή που σε κρατάει. Είναι καλό να έχεις κόσμο να σε ακολουθεί όπου κι αν πας ό,τι κι αν κάνεις. Χωρίς το κοινό σου δεν υπάρχεις, ακόμα κι αν είσαι καθημερινά στα περιοδικά ή ασχολείσαι συνέχεια με τις δημόσιες σχέσεις. Η δύναμή μας βρίσκεται στο κοινό και τα καλά τραγούδια είναι το όπλο μας.

Πώς θα χαρακτήριζες τη σχέση σου με τα Μέσα Ενημέρωσης; Θεωρείς πως σου έχουν φερθεί καλά μέχρι σήμερα;

Δεν είμαι των δημοσίων σχέσεων αλλά ούτε κι από τα άτομα που θα προκαλέσουν για να εισπράξουν την προσοχή των γύρω τους. Από επιλογή δεν είμαι στα περιοδικά. Μου φέρθηκαν όμως μια χαρά κατά γενική ομολογία, δεν έχω παράπονο. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από αυτό που ήθελα.

Έχεις φτάσει ποτέ σε σημείο να πουλήσεις επίτηδες κάτι δικό σου μόνο και μόνο για τη δημοσιότητα;

Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς και ειλικρινά δεν το έχω κάνει ποτέ. Δεν μπορώ να νιώθω ότι “παρακολουθούμαι”, δεν μπορώ –ας πούμε- να είμαι κάπου για φαγητό και να είμαι άνετη αν υπάρχει φωτογράφος. Μου προκαλεί έντονη δυσφορία γιατί είμαι άνθρωπος που δεν θέλει να πιέζεται κατ’ αυτό τον τρόπο. Έχω και μία πολύ χύμα πλευρά στη ζωή μου και δε θέλω να νιώθω πως ΠΡΕΠΕΙ να’ μαι κάπως.

Πρόσφατα άλλαξες δισκογραφική στέγη. Πώς νιώθεις, ήσουν πραγματικά έτοιμη;

Νιώθω πολύ χαρούμενη και γεμάτη γιατί ήταν δική μου επιλογή τόσο το να φύγω από τη Spicy, όσο και το να ενταχθώ στο δυναμικό της Cobalt. Έκανα κουβέντα με αρκετές εταιρίες και επέλεξα τελικά αυτή για την οποία κάτι όμορφο αισθανόμουν, κάτι έβλεπα. Η Cobalt είναι μία μεγάλη δισκογραφική εταιρία με πολλή εμπειρία κι εγώ χρειάζομαι αυτή την εμπειρία τους.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να κλείσεις το κεφάλαιο Spicy και Φοίβος και να προχωρήσεις σε αυτή τη μεγάλη αλλαγή;

Ήθελα να δοκιμάσω άλλου είδους τραγούδια. Ο Φοίβος είναι ένας τεράστιος συνθέτης αλλά, καλώς ή κακώς, έχει ένα πολύ συγκεκριμένο στυλ. Το υπηρέτησα με ευλάβεια αυτό το στυλ, είναι υπέροχο και του είμαι ευγνώμων, ωστόσο αισθάνθηκα πως ήθελα να κάνω και κάποια άλλα πράγματα. Τα χρόνια περνάνε κι αν δεν τα κάνω τώρα, πότε θα τα κάνω;

Θεωρείς πως οι δυνατότητές σου αξιοποιήθηκαν όπως ακριβώς έπρεπε; Μήπως άξιζες περισσότερα;

Πιστεύω πως θα μπορούσα να έχω προχωρήσει λίγο πιο γρήγορα, μιας και αισθάνομαι ότι είχα και την ωριμότητα και τα εφόδια για να το κάνω. Βρίσκομαι ήδη έντεκα χρόνια στο χώρο, τα τελευταία τρία θα μπορούσα να είμαι λίγο πιο ενεργή δισκογραφικά. Κυκλοφορούσα ένα τραγούδι το χρόνο κι όλα πήγαιναν πολύ – πολύ αργά, αυτό με κούραζε. Ίσως θα μπορούσα να έχω κάνει μερικά παραπάνω βήματα…

Το κομμάτι με το οποίο μας ξανασυστήθηκες, μέσω της Cobalt, είναι το «Τίποτα» σε μουσική του Παναγιώτη Μπρακούλια και στίχους του Γρηγορή & του Νίκου Βαξεβανέλη. Τι σε έκανε να το επιλέξεις;

Δοκίμασα διάφορα αλλά αυτό το τραγούδι κούμπωσε στη φωνή μου, σ’ αυτό που είμαι και σε αυτό που αισθάνομαι από την πρώτη στιγμή. Το τραγούδησα τρεις φορές και έφυγα. Αυτή είναι η χροιά μου, αυτό είναι το συναίσθημά μου… Έχω πει άπειρες φορές τη λέξη «Τίποτα»!

Σε εκφράζει αυτή η λέξη;

Με εκφράζει, ναι, και νομίζω πως εκφράζει πάρα πολύ κόσμο. Το «τίποτα» σημαίνει σίγουρα πάρα πολλά, είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας. Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ! Τα πρώτα feedbacks λένε πως το κομμάτι αρέσει και σε πάρα πολύ κόσμο και είμαι τρομερά ευχαριστημένη με αυτό.

Εμπιστεύεσαι τη γνώμη των ανθρώπων του χώρου, των συνεργατών και της εταιρίας σου;

Ακούω πάντα τις γνώμες των άλλων και θεωρώ ότι το μεγαλύτερό μου ατού είναι αυτό. Φυσικά και συμβουλεύομαι τους ανθρώπους της εταιρίας μου, θα πάω σπίτι το βράδυ, θα φιλτράρω όλα όσα έχω ακούσει και θα τα συμψηφίσω με αυτό που πραγματικά εγώ θέλω να κάνω. Στο τέλος της μέρας η απόφαση είναι πάντα δική μου. Όταν βρίσκεσαι μέσα σε μία κατάσταση και λόγω συναισθηματισμού, μπορεί να μην μπορείς να δεις καθαρά, οπότε γι’ αυτό χρειάζεσαι μία δεύτερη, τρίτη, τέταρτη γνώμη… Εμένα με βοηθάει πολύ αυτό!

Πόσο σημαντικό ρόλο πιστεύεις ότι παίζουν τα ραδιόφωνα σήμερα, όσον αφορά την προώθηση των τραγουδιών;

Τον σημαντικότερο! Χρειαζόμαστε τα ραδιόφωνα γιατί αλλιώς τα τραγούδια μπορεί να χάνονται. Αυτό είναι μία άλλη πολύ μεγάλη συζήτηση…

Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από το καινούριο σου τραγούδι; Και γενικότερα τι άλλο στοχεύεις να μας παρουσιάσεις;

Πολλά, πολλά, πολλά ωραία τραγούδια! Έχω την ανάγκη να ταυτιστεί ο κόσμος με τα τραγούδια μου και να τα ακούει και μετά από χρόνια.

Είναι εύκολο αυτό; Υπάρχουν τέτοια τραγούδια σήμερα;

Φυσικά και υπάρχουν. Υπάρχουν τραγούδια και υπάρχουν και πολλοί νέοι συνθέτες που τους αξίζει να προχωρήσουν. Τελικά το όνομα δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο. Βεβαίως και οι μεγάλοι συνθέτες μας είναι εξαιρετικοί κι έχουν εμπειρία, γνωρίζοντας καλά τι αγαπά ο κόσμος αλλά κι ένα παιδί νέο, από το πουθενά, που γράφει τραγούδια μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα. Εγώ πάντα πάω με το ένστικτό μου, θα ακούσω ένα τραγούδι και θα πω «Αυτό θέλω». Θα βρω κάποια τραγούδια στο mail μου και θα πάω και θα τα κάνω demos χωρίς να ξέρω ποιος τα έχει γράψει, αρκεί να μου λένε κάτι.

Στο χώρο αυτό ακολουθείται, γενικά, η πεπατημένη; Επιλέγουν, δηλαδή, πια οι καλλιτέχνες την ίδια «συνταγή»;

Βεβαίως και συμβαίνει αυτό και γι’ αυτό πλέον λίγο – πολύ όλα τα τραγούδια μοιάζουν μεταξύ τους. Εγώ δε λειτουργώ έτσι. Όταν ένα τραγούδι μου αρέσει πολύ και το σέβομαι απεριόριστα, σκέφτομαι ότι δεν μπορεί να μην το συμμεριστεί έστω και μία μερίδα του κοινού αυτό.

Είναι δύσκολη η ζωή του καλλιτέχνη;

Δεν είναι δύσκολη, όταν επιλέξεις εσύ να μην την κάνεις δύσκολη. Αν συνειδητοποιήσεις ότι είναι μία δουλειά σαν όλες τις άλλες, με τα καλά της και τα κακά της και καταφέρεις να διαχωρίσεις τη δουλειά αυτή από την προσωπική ζωή, δεν είναι δύσκολη. Εγώ νομίζω πως τα καταφέρνω αυτά, τα έχω δουλέψει και πάρα πολύ βέβαια. Στους φίλους μου, στον άνθρωπό μου ή στους γονείς μου, για παράδειγμα, δεν μπορώ να συμπεριφέρομαι ως τραγουδίστρια. Πάντα λέω «Μεγάλα καράβια, Μεγάλες φουρτούνες», η δουλειά αυτή έχει πάρα πολύ άγχος και το στομάχι μου χρειάζεται πάρα πολλά χαμομήλια για να χαλαρώσει.

Επικρατεί – εκτός των άλλων – και ανασφάλεια στο χώρο;

Σαφώς, οι καλλιτέχνες είναι εύκολα εκμεταλλεύσιμοι. Μπορείς εύκολα να γίνεις έρμαιο στα χέρια κάποιου που θα σου προσφέρει «ασφάλεια». Σ’ αυτό το χώρο εγώ δεν έχω κανέναν άνθρωπο δίπλα μου. Έχω την εταιρία μου, έχω τον μάνατζερ μου, έχω τους συνεργάτες μου… αλλά στα ραντεβού και στις συναντήσεις πρώτα πάω μόνη μου και μετά συμβουλεύομαι τους υπολοίπους. Πολλά πράγματα δεν μπορώ να τα διαχειριστώ και καλούμαι με δυσκολία να το κάνω. Θέλω να νιώθω ασφαλής κι αυτό δεν υποδηλώνει έπαρση. Στη δουλειά μου ξέρω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω. Αισθάνομαι ότι είμαι απ’ τους λιγότερο ανασφαλείς ανθρώπους του χώρου. Η ουσία δεν είναι μόνο αυτό που κάνουμε μπροστά στα φώτα ,η ουσία είναι κι αυτό που σου μένει, οι άνθρωποι, η οικογένεια, η καλή καρδιά, η μεγαλοψυχία, η αγάπη…

Έχεις δεχθεί ανταγωνισμό από άτομα της δουλειάς σου;

Έχω δεχθεί ανταγωνισμό αλλά δεν έχω εκπέμψει εγώ ποτέ. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι πολύ δυνατή. Μου αρέσει όταν νιώθουν πως απειλούνται χωρίς να κάνω κάτι. Εάν με το να υπάρχεις κάποιοι άνθρωποι νιώθουν απειλή, θεωρώ πως κάτι υποδηλώνει!

Πόσο εύκολα εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους;

Δεν είμαι δύσπιστη γιατί αυτό προκαλεί μιζέρια και η ζωή θέλει θετικά συναισθήματα. Εάν αισθανθώ χημεία με κάποιον, σπανίως πέφτω έξω. Θα εμπιστευτώ έναν άνθρωπο που έχω γνωρίσει κι έχουμε μια επαφή αλλά ποτέ δεν θα προχωρήσω στο να του πω πολύ προσωπικά μου πράγματα που δε θέλω να μαθευτούν. Αυτοί που φεύγουν, είναι αυτοί που δεν αντέχουν… Το έχω δει να συμβαίνει. Όσοι άντεξαν, έμειναν και είναι δίπλα μου. Μοιράζομαι τα πάντα μαζί τους.

Ένας τραγουδιστής με καλή φωνή μπορεί να προκαλέσει φόβο σε συναδέλφους του; Μπορεί να σταθεί το ταλέντο του ανασταλτικός παράγοντας;

Συμβαίνει συχνά. Πολλοί πιστεύουν ότι ένας καλός τραγουδιστής ή ένας καλύτερος από αυτούς τραγουδιστής θα τους κάνει κακό. Ο καθένας είναι αυτό που είναι κι αν έχεις χτίσει μία πορεία ή μία καριέρα, δεν μπορεί κανένας μα κανένας να σου το πάρει αυτό. Αυτή είναι μία ανασφάλεια που συναντάς συχνά

Κάνοντας έναν απολογισμό, νιώθεις ικανοποιημένη από αυτά που έχεις πετύχει μέχρι τώρα;

Σίγουρα θα μπορούσα να έχω κάνει πολλά περισσότερα πράγματα γιατί ήμουν έτοιμη να τα κάνω. Από τα έντεκα χρόνια που είμαι στο χώρο, τουλάχιστον τα τελευταία τέσσερα θα μπορούσα να έχω κάνει ένα – δύο cd και περισσότερα τραγούδια. Η φωνή είναι το όπλο μας, κι όσο πιο γυαλισμένο είναι το όπλο αυτό, τόσο πιο έτοιμος θα βγεις στον πόλεμο. Ευτυχώς λόγω των σπουδών μου έχω δουλέψει αρκετά πάνω στο κομμάτι της φωνής και νιώθω πολύ ασφαλής. Από κει ξεκινάνε όλα… Γι’ αυτό δεν είμαι ανταγωνιστική με τους υπόλοιπους τραγουδιστές, γι’ αυτό δεν νιώθω ανασφάλεια ακόμη κι αν με βάλεις με μία πολύ καλύτερη τραγουδίστρια από μένα. Κάθε ένας είναι αυτός που είναι κι είναι μοναδικός. Κοιτάω εμένα και προσπαθώ εγώ να πορεύομαι υγιής.

Μου δίνεις την εντύπωση πως διανύεις μία πάρα πολύ ισορροπημένη περίοδο…

Η ισορροπία θεωρώ πως είναι το παν. Παλεύω πολύ γι’ αυτήν με αυτοκριτική, με πολύ δουλειά και με ανθρώπους γύρω μου που μου λένε τα λάθη μου κι όχι τα καλά μου. Σιχαίνομαι την κολακεία.

Αντέχει ένας καλλιτέχνης να ακούσει τα λάθη και τα αρνητικά του;

Πολύς κόσμος θέλει την κολακεία γιατί έτσι έχει μάθει. Υπάρχει πολλή ψευτιά γύρω μας κι ο κόσμος αισθάνεται ότι με το να σε κολακεύσει, θα σε φέρει κοντά του. Προσωπικά πάντα ρωτάω τα αρνητικά μου.

Κλείνοντας, θέλω να μου πεις που θα σε πετυχαίνουμε το καλοκαίρι.

Βρίσκομαι σε περιοδεία με τον Κωνσταντίνο Αργυρό και δόξα το θεό θα κάνω και πολλά άλλα lives μόνη μου ανά την Ελλάδα και την Κύπρο. Θα είμαι με μία βαλίτσα στο χέρι όλο το καλοκαίρι αλλά κάθε φορά παίρνω τόση αγάπη απ’ τον κόσμο της επαρχίας που αλλάζει όλη η ενέργεια μου. Γεμίζω τις μπαταρίες μου έτσι. Ακόμη και όταν πήγα για live στο Διδυμότειχο που θεωρούσα πως θα ταλαιπωρηθώ γιατί είναι πολύ μακριά, πέρασα τόσο όμορφα και πήρα τόση αγάπη, ευχές, λουλούδια… Γύρισα σπίτι κι έκανα το σταυρό μου, είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος.

Άρα συμφωνείς με την ύπαρξη των λουλουδιών στις πίστες;

Εγώ τα αγαπώ τα λουλούδια, όταν δεν έχω γαρύφαλλα αισθάνομαι ότι χάνω το παιχνίδι μου. Είναι ωραίο και διαδραστικό το κομμάτι των λουλουδιών. Έχει χαβαλέ… Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα ακύρωνα τα λουλούδια είναι γιατί τα πατάω και γλιστράω!!!!!!

Θερμές ευχαριστίες στο «Mushroom» στη Γλυφάδα για την άψογη φιλοξενία!

Συνέντευξη: Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιώργος

Απομαγνητοφώνηση: Ελένη Κεφαλληνού & Αθανασία Βογιάρη