Συνέντευξη | Βαλάντης: «Είχα βοηθήσει μεγάλα ονόματα του σήμερα όπως ο Κιάμος, ο Πλούταρχος, ο Πάζης..!»

Βύρων Τσουράπης Posted On 4 Ιουνίου, 2015

1.0K Προβολές

Κοινοποιήσεις

Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκαν μαζί του για μια συνέντευξη με πολύ ενδιαφέρον..!

Ο Βαλάντης μας μιλά για τους καλλιτέχνες που βοήθησε στο ξεκίνημα τους, για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας και την δική του ενασχόληση με αυτά, για το ποιους θεωρεί πραγματικούς star στην Ελλάδα, για το ενδεχόμενο κάποιο από τα παιδιά του να ασχοληθεί με το τραγούδι και πολλά ακόμη!!!
Αμέσως τώρα ο Βαλάντης στο tralala.gr …

Βαλάντη καλησπέρα! Χαίρομαι πάρα πολύ που σε συναντώ και κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Πώς είσαι αυτή την περίοδο; Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε;

Καλησπέρα! Χαίρομαι κι εγώ πολύ που τα λέμε επιτέλους. Είμαι σε μία πάρα πολύ δημιουργική φάση. Εκτός από το single μου, «Όσα ορκίστηκες», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ετοιμαζόμαστε ήδη για το επόμενο που θα κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος Ιουνίου. Παράλληλα, έχουμε ήδη ξεκινήσει εμφανίσεις στα «Μαμούνια» στη Θεσσαλονίκη μαζί με την Άντζελα Δημητρίου, ενώ κάνω και lives σε clubs της επαρχίας. Γενικά είναι μία πολύ γεμάτη περίοδος…

Είναι ευχάριστο αυτό για έναν καλλιτέχνη! Είναι όμως και λίγο κουραστικό;

Το όνειρό μου ήταν να έχω διαρκώς μία βαλίτσα στο χέρι και να ταξιδεύω. Οπότε με βοηθάει πολύ αυτό και τα καταφέρνω…!

Μου λες πως ετοιμάζεσαι να κυκλοφορήσεις και νέο single, ενώ το τελευταίο βγήκε πολύ πρόσφατα. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Τα πράγματα στην εποχή μας πια τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα κι ο κόσμος λόγω της υπερπληροφόρησης δεν προλαβαίνει να αφομοιώσει σχεδόν τίποτα. Κυκλοφορούν τόσα καινούρια πράγματα μαζί που ο κόσμος πια δεν προλαβαίνει να κάνει focus στο καθένα απ’ αυτά κι έτσι αναγκάζεσαι συνεχώς να δημιουργείς κάτι καινούριο.

Οδηγεί αυτό σε μία συνεχή εγρήγορση;

Προσπαθούμε να τα καταφέρουμε όσο καλύτερα γίνεται μέχρι το σημείο που θα εμφανιστεί το άγχος.

Είναι δυνατόν να μην υπάρχει άγχος στη δουλειά σου;

Άγχος υπάρχει στο πόσο καλά θα πάνε οι εμφανίσεις ή τα τραγούδια σου. Πάνω στη μουσική άλλα άγχη δεν υπάρχουν.

Πόσο ανταγωνιστικός είναι αυτός ο χώρος;

Ο ανταγωνισμός του χώρου προκαλεί και θετικά πράγματα όπως δημιουργικότητα, εγρήγορση κι εξέλιξη και αυτό είναι κάτι που δεν με ενοχλεί. Άλλωστε αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς.

Μίλησε μου για το καινούριο τραγούδι που ετοιμάζεις. Έχετε αποφασίσει σε τι ύφος θα κινηθεί;

Γράφουμε τραγούδια και ψάχνουμε για τραγούδια. Εκείνο που θα μας κάνει το κλικ, σε εκείνο θα βασιστούμε. Πλέον δεν μπορείς να βασιστείς σε κάτι άλλο γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που ο κόσμος σε ξαφνιάζει με τις απόψεις του και τις επιλογές του. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά τι θα πετύχει…

Έχεις τραγουδήσει και μπαλάντες αλλά και πιο ανεβαστικά τραγούδια. Ποιο είδος θεωρείς εσύ ότι σου ταιριάζει περισσότερο;

Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει και να διασκεδάζω τον κόσμο αλλά και να μεταφέρω συναισθήματα μέσω της μουσικής. Τα τραγούδια που λέω είναι είτε για να τ’ ακούς και να διασκεδάζεις, είτε για να τα ακούς απλά. Δεν ξέρω αν μπορώ να πω τι μου ταιριάζει πιο πολύ.

Πιστεύεις ότι ο κόσμος ταυτίζεται με έναν καλλιτέχνη;

Ο κόσμος ταυτίζεται με τα τραγούδια ενός καλλιτέχνη, πιστεύοντας ότι εκφράζεται μέσα απ’ αυτά.

Ο κόσμος σε έχει ταυτίσει περισσότερο με τις μπαλάντες ή με τα χορευτικά τραγούδια που έχεις πει;

Οι μεγαλύτερες επιτυχίες μου είναι μπαλάντες άρα μάλλον με αυτές με έχει ταυτίσει το κοινό.

Οι μπαλάντες είναι συναισθηματικά ερωτικά τραγούδια, ωστόσο το στυλ σου εξωτερικά είναι πιο ροκ. Πως μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο;

Ο έρωτας δεν έχει σχέση με την εμφάνιση. Εάν αυτό που κάνεις ανταποκρίνεται στον εαυτό σου και σ’ αυτά που πιστεύεις, το κοινό ταυτίζεται. Και οι Scorpions είναι ροκ συγκρότημα, ωστόσο έχουν πει και μπαλάντες. Συνήθως έτσι γίνεται, το ροκ για μένα είναι τρόπος ζωής κι όχι απλά ένα είδος μουσικής. Προσωπικά δεν κρίνω τους ανθρώπους από την εμφάνιση, αλλά απ’ αυτά που θα πουν και θα κάνουν.

Μετά τις εμφανίσεις σου στη Ρόδο που πήγαν πάρα πολύ καλά, ανηφόρισες προς τη Θεσσαλονίκη και ξεκινήσατε εκεί με την Άντζελα Δημητρίου. Πως είναι αυτή η συνεργασία;

Με την Άντζελα γνωριζόμαστε εδώ και είκοσι χρόνια. Είναι το πρώτο μεγάλο όνομα που με στήριξε, με πήρε κοντά της στο ξεκίνημά μου, με πίστεψε και τραγουδούσα 1,5 χρόνο μαζί της πριν καν κάνω δισκογραφία. Ήμασταν στην ίδια εταιρία και ουσιαστικά εγώ ξεκίνησα μαζί της. Όταν συζητούσαμε για το σχήμα στα “Μαμούνια” Θεσσαλονίκης, το όνομά της έπεσε στο τραπέζι σαν ιδέα από εμένα. Χρωστούσα στον εαυτό μου αλλά και σε κείνη να κάνω ακόμη μία συνεργασία μαζί της μετά από τόσα χρόνια.

Ήταν δηλαδή κι ένα “ευχαριστώ” προς εκείνη αυτή η συνεργασία;

Ναι ήταν το δικό μου “ευχαριστώ” και πίστευα ότι θα φτιάξουμε ένα ωραίο πρόγραμμα μαζί, όπως και έγινε.

Τι έχει αλλάξει από την πρώτη σας συνάντηση με την Άντζελα Δημητρίου μέχρι σήμερα;

Η Άντζελα είναι η ίδια, είναι πάντα ένα μικρό παιδί. Έχει πραγματικά μία ευαίσθητη ψυχή και πολλές φορές παρερμηνεύονται οι κινήσεις ή τα λεγόμενά της από δημοσιογράφους, φίλους ή παλαιούς της συντρόφους. Στην ψυχή είναι ακριβώς η ίδια, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Νιώθω σαν να ζω πριν από είκοσι χρόνια…

Βοηθάνε εύκολα οι παλαιότεροι καλλιτέχνες τους πιο νέους; Εσύ έχεις βοηθήσει καινούριους τραγουδιστές;

Συνεχώς συμβαίνει αυτό! Ακόμη και μεγάλα ονόματα σήμερα, είχαν περάσει από δίπλα μου, όπως ο Γιάννης Πλούταρχος, ο Πάνος Κιάμος, ο Χρήστος Πάζης… Ήταν μαζί μου σε σχήματα και τότε ήταν που ξεκίνησαν να γίνονται περισσότερο γνωστοί και να κάνουν επιτυχίες.

Υπάρχει ειλικρινής βοήθεια από έναν καλλιτέχνη σε έναν άλλο στο χώρο αυτό ή πάντα θα υπάρχει ο ανταγωνισμός στη μέση;

Όταν δεν είσαι ανασφαλής στο τραγουδιστικό και καλλιτεχνικό μέρος, βγαίνει από μόνο του. Δεν πιστεύω στα πρώτα, δεύτερα, τρίτα ονόματα, ο κόσμος είναι αυτός που τα κρίνει αυτά. Εάν δεν ενισχύσεις αυτόν που βγαίνει στο πρόγραμμα πριν από σένα, τότε αποδυναμώνεις κι εσένα τον ίδιο. Όσο βοηθάς τους συνεργάτες σου, τόσο βοηθάς και τον εαυτό σου.

Τι πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνες για να ξεχωρίσει στις μέρες μας;

Προσωπικό στυλ. Να έχει ιδεολογία, να κάνει πράγματα που να έχουν λόγο ύπαρξης.

Το κάνουν αυτό οι καλλιτέχνες;

Όχι όλοι, λίγοι είναι αυτοί που έχουν την προσωπικότητα και το ήθος για να το κάνουν.

Βρίσκεσαι χρόνια στο χώρο… Πιστεύεις πως αλλοιώνονται οι καλλιτέχνες με το πέρασμα του χρόνου;

Παλιότερα δε συνέβαινε αυτό, τώρα είναι πιο έντονο το φαινόμενο. Τα νέα παιδιά βάλλονται από τόσες πολλές και διαφορετικές απόψεις που “αυτοβαφτίζονται” σε κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι.

Έχουμε στην Ελλάδα ανθρώπους που να γνωρίζουν καλά το αντικείμενο και μπορούν να καθοδηγήσουν έναν καλλιτέχνη;

Έχουμε δυστυχώς πολύ λίγους τέτοιους ανθρώπους. Η καριέρα ενός καλλιτέχνη μπορεί να καταστραφεί πολύ εύκολα με μερικούς λάθος χειρισμούς. Απόψεις ακούς συνεχώς κι όταν αυτός που σου εκφράζει την άποψή του δε ρισκάρει τίποτα, μπορεί πολύ εύκολα να κρίνει επιφανειακά. Σε αυτές τις περιπτώσεις κοιτάς, τι ποντάρεις εσύ και τι αυτός… Εάν ποντάρεις την καριέρα σου και γίνει κάποιο λάθος, θα πληρώσεις τα λάθη άλλου. Το τίμημα αυτού που εκφράζει την άποψή του ποιο είναι;

Εσύ εμπιστεύεσαι ανθρώπους σε αυτό το χώρο;

Η επιλογή των συνεργατών είναι επιλογή του καλλιτέχνη, καθαρά δική του. Χρειάζεται μεγάλο τεστάρισμα για να δεις εάν οι απόψεις σου ταυτίζονται με αυτές των συνεργατών σου. Δεν μπορούν πάντα να ταυτίζονται στον απόλυτο βαθμό βέβαια, είμαστε άνθρωποι και σίγουρα διαφέρουμε σε πολλά. Πρέπει να είσαι και τυχερός να βρεις εύκολα κι εύστοχα τους σωστούς συνεργάτες…

Έχεις αδικηθεί στην καριέρα σου;

Δεν έχω αδικηθεί, αλλά δεν έχω σταθεί και τυχερός όσον αφορά τους συνεργάτες μου.

Υπήρξαν λάθος επιλογές που να σου κόστισαν;

Σίγουρα. Ως καλλιτέχνης κινούμαι πιο πολύ βάση συναισθήματος, εάν συναναστρεφόμουν με ανθρώπους που με κέρδιζαν συναισθηματικά και φιλικά τότε τους εμπιστευόμουν. Έκανα και λάθη που οφείλονταν σε συνεργάτη μου αλλά εγώ τον άκουγα γιατί ήμουν συναισθηματικά δεμένος μαζί του.

Υπάρχει κάποια κίνηση σου απ’ την αρχή της καριέρας σου για την οποία να έχεις μετανιώσει;

Όχι, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πέρα από πολύ μικρά περιστατικά που δεν νομίζω πως θα άλλαζαν ριζικά την πορεία μου εάν δεν είχαν συμβεί.

Μου δίνεις την εντύπωση ενός “κλειστού” ανθρώπου. Ισχύει αυτό;

Όπως σου είπα και πριν είμαι αρκετά συναισθηματικός. Έχω πληγωθεί από συνεργασίες και τώρα κρατάω πισινή, δεν ανοίγομαι τόσο εύκολα. Πάντα όμως κερδίζει ο αυθορμητισμός μου κι αυτό που νιώθω μέσα μου.

Οι δημόσιες σχέσεις που απαιτούνται σε αυτόν τον χώρο για σένα τι ρόλο παίζουν;

Δεν είναι ρόλος του καλλιτέχνη αυτό το κομμάτι, γιατί δεν έχει καμία σχέση να ασχοληθεί με αυτό. Υπάρχει ξεχωριστό άτομο που ασχολείται με τις δημόσιες σχέσεις κι ο τραγουδιστής κάνει άλλα πράγματα. Άσχετα αν στο τέλος αναγκαζόμαστε να το κάνουμε και αυτό εμείς. Εγώ προσπαθώ να μην το κάνω.

Εσύ προσωπικά ασχολείσαι με αυτόν τον τομέα ή κρατάς αποστάσεις;

Γενικότερα δεν το κάνω επί τούτου, μόνο αν μου βγει φυσικά. Εξαρτάται από το αν συμπαθήσω κάποιον ή όχι όπως είναι το φυσικό. Δηλαδή αν δεν γουστάρω κάποιον δεν κρατάω σχέσεις και δεν ασχολούμαι επειδή βρίσκεται σε μια θέση «κλειδί».

Με τους δημοσιογράφους τι σχέση έχεις; Θεωρείς πως γενικότερα σου έχουν φερθεί καλά ή σε έχουν αδικήσει;

Από τη στιγμή που είσαι δημόσιο πρόσωπο το να ασχολούνται οι δημοσιογράφοι μαζί σου είναι κάτι αναπόφευκτο. Αν είσαι γνωστός ξέρεις πως κι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν την δουλειά τους. Οπότε δεν δίνω βάση σε κάτι το οποίο μπορεί να παραποιηθεί ή μπορεί να με κάνει να παρεξηγηθώ καμιά φορά.

Όταν σου ζητάνε να δώσεις μια συνέντευξη λες πάντα το ναι ή έχεις δεύτερες σκέψεις;

Για να πω το ναι πρέπει να υπάρχει λόγος. Δηλαδή πρέπει να έχω κάτι να πω.

Υπάρχουν καλλιτέχνες που θεωρούν πως πρέπει να μιλάνε όντως όταν έχουν να πουν κάτι για τη δουλειά τους, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν πως αν δεν είσαι συνέχεια στην επικαιρότητα, απασχολώντας τον κόσμο με το οτιδήποτε θα επιφέρει αρνητικό αποτέλεσμα για την πορεία τους.

Είμαι της πρώτης άποψης. Όταν μόνο έχεις λόγο πρέπει να απασχολείς τα μέσα. Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση που μπορεί μη εσκεμμένα να απασχολείς τα Μέσα, κάτι που κάνουν οι καλλιτέχνες- star.

Πιστεύεις δηλαδή πως έχουμε καλλιτέχνες – star στην Ελλάδα;

Βεβαίως κι έχουμε.

Τι θεωρείς star; Πως θα τον όριζες;

Θα ξεκινήσω από τη διαφορά ενός star από έναν άνθρωπο που δεν ασχολείται με τη μουσική ή γενικότερα δεν είναι καλλιτέχνης και δεν ανήκει σε αυτόν τον χώρο είτε μιλάμε για μουσική, είτε για ζωγραφική κλπ. Η διαφορά λοιπόν είναι πως ο star μπορεί να κάνει κάποια πράγματα, χωρίς να παρεξηγείται από τον κόσμο ή κι αν παρεξηγείται έχει το αλάθητο, ενώ κάποιος που δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία δεν μπορεί να τα κάνει.

Πιστεύεις πως όλοι οι τραγουδιστές είναι star ή μόνο αυτοί που προσφέρουν το κάτι διαφορετικό;

Όχι δεν είναι όλοι. Είναι αυτοί που έχουν να προσφέρουν κάτι παραπάνω. Όταν κάνεις πράγματα που ο απλός ο κόσμος τα βλέπει και τα θαυμάζει και δεν μπορεί να τα αναπαράγει ή να τα αντιγράψει τότε διεκδικείς τον τίτλο του star.

Στην Ελλάδα του 2015 πως πιστεύεις πως έχει εξελιχθεί η δισκογραφία;

Εξελίσσεται συνεχώς. Υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν μέσα από αυτή τους καλλιτέχνες και κάποιοι που απλά ακολουθούν το ρεύμα.

Τι αλλαγές έχεις παρατηρήσει εσύ από την περίοδο που ξεκίνησες την καριέρα σου μέχρι σήμερα;

Παρατηρώ πως πλέον δεν υπάρχει πάθος. Γίνονται όλα τόσο γρήγορα, ακολουθώντας ένα φασόν. Κάποιοι βγάζουν ένα τραγούδι κάθε εξάμηνο και κάποιοι ακόμα πιο συχνά. Προσωπικά συνεργάζομαι με καινούριους ανθρώπους, με νέα δισκογραφική εταιρεία που έχουν μια άλλη άποψη για τον τρόπο κυκλοφορίας και την έχω αποδεχτεί, δεν με πειράζει. Αυτά είναι πράγματα που συμβιβάζεσαι και σκέφτεσαι πως αφού δεν σου αποσπά μεγάλο κομμάτι της ψυχής σου και δεν σε φθείρουν τότε το κάνεις.

Τα προσωπικά σου όρια μέχρι που μπορούν να φτάσουν; Τι θα μπορούσες να θυσιάσεις δηλαδή για τη δουλειά σου και για την επιτυχία;

Δεν υπάρχει κάποια θυσία. Είναι καθαρά ένα επάγγελμα, μια στάση ζωής που ζω από αυτό και κάνω ό,τι χρειάζεται για να συντηρούμαι, να μένω στον χώρο και να κάνω γνωστή τη μουσική μου.

Με τους θαυμαστές/θαυμάστριες τι σχέση έχεις; Πόσο βασικό είναι να υπάρχει το fan club για έναν καλλιτέχνη;

Είναι σίγουρα πολύ βασικό. Η σχέση μας όμως παραμένει σε αυτά τα πλαίσια, του τραγουδιστή και του θαυμαστή.

Πρέπει να υπάρχει δηλαδή αυτός ο διαχωρισμός για να μην απομυθοποιείται ίσως ο καλλιτέχνης;

Καταρχάς για να γίνει κάτι τέτοιο θα ξεκινήσει από εσένα τον ίδιο. Έχει να κάνει με την προσωπικότητά σου. Για παράδειγμα -και θα χρησιμοποιήσω ένα προσωπικό γεγονός- ύστερα από χρόνια έχω καταφέρει να μην είμαι κλεισμένος σε ένα καμαρίνι. Κάθομαι στο τραπέζι με τους φίλους μου κι από κει σηκώνομαι στη πίστα και τραγουδάω. Εκεί βλέπεις πως ενώ είμαι πάρα πολύ φιλικός, όταν κάθομαι και πίνω το ποτό μου, την ώρα που θα ανέβω στη σκηνή γίνομαι αυτομάτως ο Βαλάντης, το είδωλό του κόσμου, ο άνθρωπος που θαυμάζουν! Είναι κάτι που γίνεται αυτόματα. Δεν το ορίζεις εσύ αλλά η αύρα σου πιστεύω.

Όταν μου τόνισες πως αυτό το κατάφερες μετά από χρόνια τι ακριβώς εννοούσες;

Το κατάφερα γιατί γενικότερα αυτό που μου έλεγαν είναι πως σαν καλλιτέχνης πρέπει να κάθομαι στο καμαρίνι μου και να κρατάω τις αποστάσεις. Προσωπικά δεν πιστεύω πως παίζει αυτό ρόλο, αλλά σημασία έχει να κινητοποιείσαι βάση της μουσικής σου και των τραγουδιών σου.

Συνάδελφοί σου μου έχουν πει πως οι συνεργάτες τους ή η εταιρεία τους πρότεινε να μην προβάλουν πως είναι παντρεμένοι ή σε σχέση για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα με τις θαυμάστριες. Εσύ θεωρείς πως κάτι τέτοιο παίζει ρόλο;

Είναι δικαιολογίες αυτά και μόνο. Μια χαρά παντρεύτηκε ο Σάκης Ρουβάς, έκανε παιδιά και το κοινό του παρέμεινε πιστό, δεν τον άγγιξε κάπως η αλλαγή αυτή σε σχέση με το κοινό του. Όχι μόνο αυτός βέβαια, αλλά και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Πλούταρχος που έχει πέντε παιδιά και μια οικογένεια και μάλιστα από πολύ νωρίς. Οπότε πιστεύω πως όλα αυτά είναι μύθος και δικαιολογίες σε περίπτωση που πάει κάτι στραβά να έχουν τη δικαιολογία έτοιμη οι συνεργάτες ή η εταιρεία.

Πιστεύεις πως όταν κάτι τελικά πάει στραβά ρίχνουν το φταίξιμο κυρίως στον καλλιτέχνη για αυτή την τροπή των πραγμάτων;

Κοίτα στην επιτυχία σου λένε συνήθως «Σε φτιάξαμε, σε κάναμε καλό και επιτυχημένο…» και στην αποτυχία συνήθως φταίει ο καλλιτέχνης. Δεν αναλαμβάνουμε γενικότερα τις ευθύνες μας σαν άνθρωποι, αυτό είναι το κακό και δεν συμβαίνει μόνο στο τραγούδι, αλλά και σε όλους τους τομείς.

Ένας καλλιτέχνης θεωρείς πως πάντα θα αρέσει στους θαυμαστές του;

Γενικά όσο λες ωραία και καλά τραγούδια που θα εκφράζουν τον κόσμο πάντα θα έχεις θαυμαστές. Τώρα όσον αφορά αν ένας καλλιτέχνης σκέφτεται κάτι τέτοιο έχοντας στο μυαλό του αν έλκει ερωτικά θαυμάστριες είναι καθαρά θέμα προσωπικότητας και χαρακτήρα. Το ότι μια γυναίκα σε πλησιάζει ή σε θέλει πιο εύκολα οφείλεται ίσως λίγο στη σκηνή, το τραγούδι και τη διασημότητα.

Είσαι στον χώρο χρόνια τώρα. Πιστεύεις πως μπορείς να διακρίνεις αν κάποιος σε πλησιάζει -και σε φιλικό επίπεδο- με σκοπό κάτι αληθινό, όπως μια φιλία ή απλά γιατί θέλουν να βρεθούν δίπλα σε έναν τραγουδιστή;

Σίγουρα το να είσαι δίπλα σε έναν καλλιτέχνη είναι ένα μέσο για να προβληθεί κάποιος και πολλοί το χρησιμοποιούν, ακόμα και άνθρωποι με πολλά λεφτά. Αυτό γιατί τα λεφτά δεν σε κάνουν διάσημο, αλλά η δόξα. Όσα λεφτά και να έχεις δεν μπορείς να γίνεις διάσημος, οπότε το κάνεις προσεγγίζοντας έναν τραγουδιστή, βγάζοντας μια φωτογραφία μαζί του.

Αυτό δεν είναι ψυχοφθόρο για σένα να μην ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς;

Όχι καθόλου. Αλίμονο, διότι δεν κοιτάω να κάνω κολλητούς φίλους από τη δουλειά μου και κυρίως δεν πιστεύω στη κολλητή φιλία.

Γιατί;

Νομίζω πως αυτά που περνάμε και αισθανόμαστε εμείς σίγουρα δεν πρόκειται να τα αισθανθεί κανείς, ούτε στον ίδιο βαθμό, αλλά ακόμα και σε μικρότερο βαθμό. Νομίζω πως ακόμα και μέσα στις φιλίες υποκρινόμαστε, διότι μπορεί ένας από τους δύο να είναι στεναχωρημένος και το ίδιο βράδυ ο άλλος να βγει έξω και να περνάει καλά την ίδια στιγμή που ο φίλος του είναι σπίτι και υποφέρει.

Είμαστε όλοι διαφορετικοί άνθρωποι.

Ακριβώς για αυτό τον λόγο, μπορεί να καταλάβω το πρόβλημά σου, να προσπαθήσω να σε βοηθήσω αλλά μέσα μου δεν γίνεται να με πονάει το ίδιο όσο εσένα.

Άρα αυτόματα δεν εμπιστεύεσαι κι εσύ άλλους ανθρώπους να μιλήσεις για τα προβλήματά σου;

Δεν έχω προβλήματα ή πράγματα να εμπιστευτώ σε κάποιον. Είμαι ανοιχτό βιβλίο και δεν έχω μυστικά. Αυτό είναι και κάτι που προβληματίζει τους γύρω μου και τους αγχώνει πολύ διότι το θεωρούν ψεύτικο.

Θεωρείς γενικότερα πως μπορούμε να αντέξουμε την ειλικρίνεια των γύρω μας ειδικά σε αυτόν τον χώρο;

Όχι, διότι πιστεύω πως γενικότερα την ειλικρίνεια δεν την αντέχουν οι άνθρωποι.

Εσύ την αντέχεις;

Αν είσαι άνθρωπος ειλικρινής όπως εγώ ναι την αντέχεις.

Είναι καμιά φορά δύσκολο να αντιμετωπίσεις την ειλικρίνεια των άλλων, που μπορεί να αποτελέσει και αρνητική κριτική.

Ο καλλιτέχνης, ο πραγματικός star δεν ασχολείται και δεν κοιτάζει τέτοια πράγματα. Δεν τον νοιάζει ποιος τον τραβάει φωτογραφία ή το τι αρνητικό θα πουν για αυτόν.

Θεωρείς πως εσύ ξεχωρίζεις και ανήκεις σε μια ξεχωριστή κατηγορία στον χώρο;

Θέλω να πιστεύω πως για να είμαι 20 χρόνια στο τραγούδι και να δίνω ακόμα συνεντεύξεις πάει να πει πως ναι. Η πορεία και ο χρόνος αντοχής στο χώρο κάνει πιστεύω έναν καλλιτέχνη να ξεχωρίζει.

Το περασμένο καλοκαίρι είχα ακούσει πως σκεφτόσουν να ασχοληθείς με την πολιτική. Αληθεύει;

Ναι και δεν έχω σταματήσει. Κάποια στιγμή ήταν να το κάνω αλλά το μετάνιωσα γιατί η συνεργασία που πήγαινα να κάνω, η τότε συγκεκριμένη πολιτική δεν με εξέφραζε ιδεολογικά. Οπότε αποφάσισα να αποσυρθώ γιατί δεν μου αρέσει σαν άνθρωπος να λέω ψέματα.

Δεν είναι όμως το ψέμα ίσως κάτι αναπόφευκτο στην πολιτική;

Έτσι είναι για αυτό καλά κάνουμε και τα παθαίνουμε όλα αυτά. Είμαστε άξιοι αφού πιστεύουμε στα ψέματα και τρέχουμε τώρα να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα.

Τι θα ήθελες να κάνεις λοιπόν στη πολιτική, μιας και μου είπες πως είναι κάτι που δεν έχεις πάψει να ασχολείσαι; Τι θα σε εξέφραζε;

Πρώτα απ’ όλα σκοπός μου ήταν να πολιτευτώ στα Δωδεκάνησα, γιατί είμαι από τη Ρόδο και με ενδιαφέρει ο τόπος μου, αλλά και όλα τα νησιά. Σκοπός μου ήταν λοιπόν να πολιτευτώ τοπικά στη δημαρχία της Ρόδου. Η επαφή μου για λίγο με την πολιτική ήταν να καταλάβω πώς κινείται το σύστημα, κάτι που με το που το είδα απομακρύνθηκα από τα βουλευτικά και κινήθηκα πιο τοπικά, ώστε να μπορέσω να καταφέρω κάτι για τον τόπο μου. Η Ρόδος είναι ένα αξιοθαύμαστο νησί κι ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου που αδικείται. Δυστυχώς έχουν μείνει στην αίγλη και το σκεπτικό προ τριαντακονταετίας και δεν έχουν κάνει τίποτα για το σήμερα και το αύριο. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι με ιδέες και οράματα κι ευτυχώς έχουν καλές θέσεις, αλλά χρειάζονται περισσότεροι για να γίνουν θαύματα στο νησί.

Ένας επώνυμος πιστεύεις πως μπορεί πιο εύκολα να καταφέρει να μπει στη πολιτική ασχέτως με το αν μπορεί ή όχι να κάνει κάτι ουσιαστικό;

Σίγουρα και μπορεί. Είναι ένα συν η δημοσιότητα εξάλλου. Ένας που θέλει να γίνει βουλευτής και να πολιτευτεί πρέπει πρώτα να κάνει έναν μεγάλο κόπο και μια προσπάθεια να τον μάθουν με το όνομά του, ώστε στη συνέχεια να ακούσουν τις απόψεις του. Αντίθετα εγώ πιο εύκολα ξεπερνάω το σκόπελο της αναγνωρισιμότητας. Το μόνο που μένει να μάθει ο κόσμος είναι τα πιστεύω μου και την ιδεολογία μου και το τι θέλω πραγματικά να πράξω μπαίνοντας στον στίβο της πολιτικής.

Θεωρείς πως όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να ασχοληθούμε με όλους τους τομείς;

Για να καταλάβεις αρχικά θα σου το εξηγήσω περιγράφοντάς σου τι σχέση έχει η πολιτική με τη δικηγορία. Καμία! Γιατί πρέπει ένας δικηγόρος να γίνει πολιτικός; Αυτό το δημιουργούν μερικοί άνθρωποι για να διατηρούν ένα κλειστό σύστημα. Θεωρούν πολλοί πως αν δεν είσαι γιατρός ή δικηγόρος δεν μπορείς να γίνεις πολιτικός, κάτι που έχουν «φτιάξει» αυτοί για να κρατούν τις καρέκλες τους και να μην έρχονται άτομα που δεν εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, όπως οι καλλιτέχνες. Δηλαδή ο Αχιλλέας Μπέος, αν και έχουμε ακούσει διάφορα πραγματικά εξελίχθηκε σε έναν αξιόλογος δήμαρχο του Βόλου. Έτσι έγινε και με τον Απόστολο Γκλέτσο και με τον Ηλία Ψινάκη στον Μαραθώνα. Είναι άνθρωποι που δεν κοιτάνε να εισπράξουν πράγματα από την πολιτική αλλά κοιτάνε το αποτέλεσμα.

Πώς βλέπεις την σημερινή κυβέρνηση; Πολλοί την θεωρούν μεγάλη αλλαγή, με την αριστερά να παίρνει τα ηνία.

Πρώτα από όλα δεν πιστεύω πως υπάρχουν πλέον οι ιδεολογίες περί αριστεράς και δεξιάς αλλά σημασία έχει ποιος κάνει καλά τη δουλειά του. Αυτό που βλέπω εγώ είναι πως η συγκεκριμένη κυβέρνηση συνέχεια διαπραγματεύεται, κάτι που απέκλειε η προηγούμενη κυβέρνηση. Βεβαίως αυτό δεν πάει να πει πως υποστηρίζω Σύριζα ή κάποιο από τα υπόλοιπα κόμματα. Αν κατέβαινα θα το έκανα ως ανεξάρτητος. Αλλά χαίρομαι που διαπραγματεύονται οι συγκεκριμένοι και πιστεύω πως αυτό το παράθυρο υπήρχε ήδη και πλέον έχει εξελιχθεί σε τεράστια πόρτα.

Θεωρείς πως αν και δύσκολο να επανέλθουμε, θα καταφέρουμε τουλάχιστον σύντομα να συνέλθουμε σαν χώρα;

Πιστεύω πως για να πάει μπροστά αυτή η χώρα πρέπει να ισοπεδωθεί αυτό το σαθρό οικοδόμημα και να δημιουργηθούν πιο δυνατές καινούριες βάσεις ώστε να χτίσουμε πάνω πράγματα με προοπτική.

Η νύχτα πόσο έχει πληγεί από αυτή τη κρίση; Ή πιστεύεις πως μπορεί να έχει λειτουργήσει θετικά, ως ξεσκαρτάρισμα στον χώρο;

Πιστεύω πως είναι κάτι που χρειαζόταν, ώστε να χτίσουμε ξανά από την αρχή, όπως σου είπα και πριν, πάνω στα ερείπια. Δεν έχουμε φτιάξει ποτέ ένα λείο στέρεο έδαφος για να βάλουμε νέες βάσεις. Όσον αφορά λοιπόν και τον χώρο του τραγουδιού έχει πληγεί αρκετά, διότι ο κόσμος δεν έχει πλέον τόσα χρήματα που να του επιτρέπουν να πάει κάπου αν δεν είναι απολύτως σίγουρος για αυτό και υπολογίζει τα λεφτά που ξοδεύει. Κοιτάει εκεί που δίνει τα λεφτά του να παίρνει το πραγματικό αντίτιμο των χρημάτων του που πλέον έχει αξία.

Έχεις σκεφτεί πως ο κόσμος μερικές φορές μπορεί να βλέπει λίγο προκλητικό το επάγγελμα του τραγουδιστή, άσχετα αν ο καλλιτέχνης κερδίζει χρήματα ή όχι;

Νομίζω όχι και θα ήταν μέγα λάθος να σκεφτεί ο κόσμος κάτι τέτοιο. Ο τραγουδιστής είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να δουλεύει αιώνια, μέχρι τα βαθιά του γεράματα, όπως μπορεί να κάνει ένας υπάλληλος που δουλεύει σε τράπεζα. Με αυτό εννοώ πως ένας άνθρωπος που είναι ταμίας για παράδειγμα, δουλεύει μέχρι τα 65 του χρόνια και στο τέλος παίρνει σύνταξη, αλλά εμείς δεν μπορούμε. Πλέον δουλεύουμε μέχρι τρεις μέρες την βδομάδα και στη χείριστη περίπτωση μια μόνο μέρα! Οπότε τι σύνταξη θα πάρει ο τραγουδιστής αν ο επιχειρηματίας του κολλάει ένα ένσημο την βδομάδα; Ενώ ο υπάλληλος παίρνει τα ένσημα που δικαιούται και μελλοντικά έχει τη δυνατότητα σύνταξης.

Χρήματα πολλά τελικά βγάζουν οι τραγουδιστές;

Η δουλειά μας πλέον φτάνει μόνο για να μας συντηρεί. Οι υποχρεώσεις που έχουμε δημιουργήσει οι ίδιοι από προηγούμενα χρόνια, της χρυσής εποχής σε φέρνουν σε ένα επίπεδο του να μην μπορείς να αποταμιεύσεις. Μιλάμε πλέον καθαρά για συντήρηση.

Αν αύριο κάποιο από τα παιδιά σου θελήσει να γίνει τραγουδιστής ποια θα είναι η στάση σου;

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν μου στάθηκαν ποτέ εμπόδιο σε τίποτα στην πορεία που διάλεξα ως τραγουδιστής και το ίδιο θα ακολουθήσω κι εγώ. Η μόνη συμβουλή που θα δώσω στα παιδιά μου αν θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματά μου είναι να κοιτάξουν να το κάνουν σαν χόμπυ γιατί ο καλλιτέχνης είναι έμπνευση και σαν έμπνευση δεν μπορεί να υπάρχει κάθε μέρα και ώρα. Δεν είναι εύκολο να τραγουδάς κάθε μέρα το ίδιο τραγούδι με το ίδιο συναίσθημα, θα πρέπει να υποκρίνεσαι ή να είσαι αδιάφορος και να το κάνεις για να πάρεις τα λεφτά σου. Εμένα προσωπικά με κουράζει πολύ αυτό. Αν είναι πραγματικά το επάγγελμά σου όμως πρέπει να το κάνεις.

Όπως μου τα περιγράφεις καταλαβαίνω πως έχεις στο πίσω μέρος του μυαλό σου ότι δεν θα είσαι πάντα στο προσκήνιο, κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσεις.

Ακριβώς αυτό πιστεύω και εκεί είναι που παρεξηγήθηκα. Πρόσφατα για παράδειγμα έμαθα πως ο Νίκος Κουρκούλης πήγε Αυστραλία κι έφτιαξε μια επιχείρηση. Μπορεί βέβαια και να τραγουδάει παράλληλα σαν χόμπυ και να παίρνει κι από κει κάποια λεφτά, δεν σημαίνει κάτι αυτό. Όμως ήδη προχωράει σε κάτι άλλο και πολύ χαίρομαι για αυτό. Δεν σημαίνει πως όταν ξεκινάς σαν τραγουδιστής πρέπει να παραμείνεις έτσι εσαεί.

Είναι εύκολο όμως για έναν τραγουδιστή που είναι γνωστός να κάνει και κάποιο άλλο επάγγελμα; Μήπως οι περισσότεροι εγκλωβίζονται στην εικόνα τους;

Και τί θα κάνει, έρανο αν δεν υπάρχει εξέλιξη; Θα πρέπει να δουλέψει, να βρει κάτι που να μπορεί να τον γεμίζει.

Πρέπει να ψάξει καινούρια πράγματα που να τον ενθουσιάζουν και να του αποφέρουν χρήματα.
Αθήνα πότε θα σε δούμε;

Πραγματικά μέχρι στιγμής δεν είχα κάποια σοβαρή πρόταση ή συνεργασία που να μου εξιτάρει την καλλιτεχνική μου οντότητα. Όταν θα συμβεί αυτό θα γίνει. Βέβαια για μένα δεν παίζει ρόλο το μέρος. Δεν με απασχολεί. Παντού υπάρχει αγάπη, ο κόσμος, ένα χειροκρότημα για τον καλλιτέχνη κι από τη στιγμή που τα έχεις όλα αυτά δεν μετράει από πού τα δέχεσαι.

Υπάρχουν καλλιτέχνες δηλαδή που πιστεύουν πως είσαι επιτυχημένος μόνο αν τραγουδάς Αθήνα;

Ναι, συνήθως σκέφτονται την Αθήνα, το κέντρο του κόσμου, της Ελλάδας, που αν διαπρέψεις εκεί τα έχεις κάνει όλα. Εμένα δεν μου λέει τίποτα όλο αυτό. Είμαι ευχαριστημένος όπου κι αν τραγουδάω, έχοντας δίπλα μου την υποστήριξη και την αγάπη του κοινού για παρέα.