Συνέντευξη REC & Ελεάννα Αζούκη: “Η μουσική βιομηχανία είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα”

Είναι η μεγάλη αλήθεια πως το τελευταίο διάστημα όπου και να παίζει το νεανικό γκρουπ γίνεται ο χαμός με τον κόσμο να κατακλύζει τα μαγαζιά όπου εμφανίζονται.

Το tralala.gr είχε την ευκαιρία να βρεθεί στην Αίγινα όπου οι REC έδωσαν ένα από τα κλασικά τους σούπερ σόου με τους παρευρισκομένους να έχουν μόνο θετικές εντυπώσεις από την βραδιά στο Ελληνικόν Seaside.

Έπειτα από την συναυλία τους το tralala.gr απλά «ξεζούμισε» τους REC, οι οποίοι μαζί με την Ελεάννα Αζούκη (που είναι ένα επιπλέον μέλος στην «καλοκαιρινή» τους παρέα) και τον DJ Robo μίλησαν για τους πάντες και τα πάντα…

Από την φυγή της Ναυσικάς στην μουσική βιομηχανία, τον Mike, τον Stan και όσους είναι κοντά και… μακριά τους.

Μία συνέντευξη που αξίζει να διαβαστεί για τους αναγνώστες του tralala.gr.

Δεν μιλάμε για ένταξη της Ελεάννας Αζούκη στους REC απλά για μία καλοκαιρινή συνεργασία έτσι; Τι γίνεται ρε παιδιά φέτος; Χαμός παντού και σε όλα τα live σας γίνεται απλά το αδιαχώρητο…

Αρης: Δεν έφυγε η Ναυσικά και ήρθε η Αζούκη, απλα για την φετινή περιοδεία κάλυψε το κενό της η Ελεάνα. Όπως είδες και συ αυτό που γίνεται μέσα δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχει ούτε καν περσινό προηγούμενο. Είναι τουλάχιστον δέκα φορές πιο δυνατό και νομίζω ότι χρωστάμε ένα τεράστιο ευχαριστώ και στους Αιγινήτες αλλά και το Ελληνικόν που μας δείχνει την αγάπη του τόσο καιρό εδώ με την φιλοξενία του.

Για τον κόσμο που έχει κατακλύσει τις φετινές περιοδείες τους σε όλη την Ελλάδα?

Αρης: Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα και από την στιγμή που ξεκινήσαμε την φετινή περιοδεία με πρώτη συναυλία την Χαλκιδική και 4.500 κόσμο ζούμε μία περίοδο καλλιτεχνική και μουσική που στο λέω μέσα από την καρδιά μου είναι κάτι τελείως πρωτόγνωρο και καινούριο και ζεστό που εύχομαι να γίνει ακόμα δυνατότερο και μακάρι και μεγαλύτερο στην συνέχεια.

Αζούκη: Να πω κάτι παραπάνω σε αυτό, μιας και γω τώρα μπήκα στην παρέα των παιδιών και έχω δει από πρώτο χέρι τι… συμβαίνει. Θεωρώ ότι πολύ μεγάλη αγάπη μεταξύ των τριών μας και όσο συμβαίνει αυτό τα πράγματα μόνο να ανεβαίνουν μπορεί. Φαίνεται εξάλλου…

Ξεκίνησαν οι REC με έναν Mc, μετά βασίστηκαν στην Ναυσικά. Τώρα ο Mike παίρνει την σκυτάλη και παρέα με την συντροφιά της Αζούκη, η οποία βασικά δεν είναι ενεργό μέλος του συγκροτήματος, είναι η φωνή του γκρουπ. Πως ακριβώς συνέβη αυτό;

Mike: Κοίταξε να δεις. Εμένα βασικά η ύπαρξη μου υφίστανται από το «Άσε με να σ αγαπώ» και μετά. Στην συνέχεια έδινα τα φώτα μου και υποστήριζα παντού με τον τρόπο μου τα παιδιά και πλέον όπως με αποκαλεί ο Αρης, ο οποίος είναι… «αδερφός» δικός μου, είμαι το δεξί του χέρι. Είμαστε μαζί κάνουμε πάρα πολύ δημιουργικά πράγματα και ελπίζουμε ο κόσμος να συνεχίζει να μας αγαπάει και να μας ακολουθεί τόσο ζεστά.

Πέρσι είχαμε καταλάβει ότι ο Μike θα είναι… «προϊόν» της παρέας των REC. Πλέον είναι στο γκρουπ και δεν μας χαλάει ποιοι φύγανε κατά την πορεία του συγκροτήματος απλά αγωνιούμε κύριε Λουμάκη, που είστε και ο πυρήνας του γκρουπ, τι έχουμε ακόμα να δούμε για την συνέχεια.

Αρης: Έχετε να φάτε πάρα πολλά πράγματα ακόμα στην… μάπα από μας (γέλια). Αυτό γιατί πρέπει να καταλάβετε πως η συνήθεια για τους REC είναι κάτι που πρέπει να το αποβάλλουμε. Ο μόνος σκοπός που υπάρχουν οι REC, που ίδρυσα τους REC και θα συνεχίσω τους REC είναι να κάνουμε καλή μουσική και να γουστάρει ο κόσμος  και εμείς οι ίδιο να εξελισσόμαστε. Όποιος έχει καθαρή καρδιά και αγάπη για την μουσική και βλέπει μόνο εξέλιξη είναι και έχει θέση στους REC ακόμα και αν από τρεις γίνουμε  πέντε ή μπορεί να  μείνω μόνο εγώ και να κλαίω την μοίρα μου σε κάποιο… σοκάκι του νησιού. Αλλά έχω να σου πω ότι δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που φεύγουν, αλλά αυτοί που έρχονται. Ο Mike είναι στην παρέα μας εδώ και ενάμισι χρόνο. Ξεκίνησε ως feat και ως συνεργάτης και κατάφερε με την παρουσία του με την αγάπη του και με την φωνή του να αποκτήσει την θέση του στην μεγάλη μας παρέα. Είναι χαρά μου που τον έχω κοντά μου. Είναι χαρά μου που έχω ανθρώπους σαν τον Mike κοντά μου και ξέρεις κάτι; Όταν δημιούργησα τους REC δεν σκεφτόμουν ποιοι θα ήμασταν αλλά τι θα καταφέρουμε να κάνουμε στην μουσική.

Για το ότι το στυλ του Mike μπορεί να… κοντράρει με εκείνο του Stan και γενικότερα ότι μοιάζουν ηχητικά;

Mike: Κοίτα εγώ έχω να πω μόνο αγάπη. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέω μπορεί να ακούγεται λίγο αστείο αλλά πραγματικά μόνο αγάπη, αφού αυτή φτιάχνει αυτά που δημιουργούμε. Νιώθω απλά ευλογημένος για το πόσο απήχηση έχουν τα κομμάτια μας και για το «δώρο» που μου έχει κάνει ο Αρης και βρίσκομαι εδώ  και είμαι ευγνώμον. Αναφορικά τώρα με τον Stan, αγαπάμε Stan. O Στράτος είναι πολύ φίλος μας και έχουμε συνεργαστεί μαζί του. Νομίζω ότι το στυλ μας είναι κάτι το διαφορετικό. Αλλά γίνεται τέλειο «πάντρεμα» όποτε δουλεύουμε μαζί και έχει συμβεί πολλές φορές αυτό…

Πλέον για μένα αυτό που έχω να πω είναι ότι θα με μάθετε μέσα από τα κομμάτια μας. Από κει και πέρα με τον πυρήνα της παρέας (σ.σ. τον Άρη) εγώ ακολουθώ ως δεξί χέρι.. Θα με μάθετε και μένα. Οπότε μόνο μουσική.  Εγώ εκεί είμαι. Ο Αρης έχει το επικοινωνιακό κομμάτι όπως έχεις καταλάβει, ενώ εγώ αν έχεις παρατηρήσει στις συνεντεύξεις μόνο χαμογελάω.

Αρης: Ναι όπως έχεις καταλάβει εγώ είμαι ο… νίντζα της παρέας. Καθαρίζω, «ξεσκονίζω» και παίρνω αποφάσεις που επιβαρύνω καμιά φορά την θέση μου, γιατί λένε αφού αυτός παίρνει όλες τις αποφάσεις άρα αυτός είναι ο περίεργος. Αλλά είμαστε εκπαιδευμένοι στα βουνά και δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα.

Mike: για να πω και την αλήθεια μου εγώ θέλω να παραδεχτώ τον Άρη για όλο αυτό το πράγμα που κάνει είναι πάρα πολύ δυσκολο. Θέλει γερά κότσια κάποιος για να το κάνει αυτό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θέλει να έχεις φάει πάρα πολλά ψωμιά για να το κάνεις αυτό. Και επειδή εγώ δεν τρώω ψωμί (γέλια) εγώ κάθομαι λίγο πίσω μέχρι να καταφέρω κάποια στιγμή να το… φάω αυτό το ψωμί.

Άρης: Το πιο δύσκολο ρε συ είναι να έχεις την σωστή διαχείριση μιας οικογενείας όπως είναι οι REC και να πρέπει και ταυτόχρονα να γράψεις μουσική.

Για να πάμε τώρα στην κυρία της παρέας. Ελεάννα τι δουλειά έχετε εδώ με αυτούς τους κυρίους;

Αζούκη: Τι δουλειά έχω δω έ; Λοιπόν κάναμε μία συναυλία συνεργαστήκαμε τυχαία με τα παιδιά σε μία συναυλία. Γνωριστήκαμε και δέσαμε.

Χαίρομαι πολύ και μ αρέσει να βρίσκομαι – και πόσο μάλλον και στην δουλειά μου- με ευφυή άτομα. Και οι δύο, και ο Άρης και ο Mike, είναι πανέξυπνα άτομα ο κάθε ένας στον τομέα του. Παίρνω πάρα πολλά από τους δύο. Με βοηθούν και πιστεύω πως φέτος το καλοκαίρι θα κάνουμε όντως κάτι διαφορετικό. Και εγώ σαν Ελεάνα και τα παιδιά. Ενώσαμε δύο διαφορετικές δυνάμεις και περνάμε πάρα πολύ καλά στα πάρτυ που κάνουμε.

Θα δούμε κάποια συνεργασία ρε παιδιά; Πέρα από τις συναυλίες;

Μακάρι να δούμε. Γιατί όχι; Εδώ ο «εγκέφαλος» ο Άρης τα ξέρει όλα. Άμα κάνεις «κλικ» σε αυτόν είναι σαν ντόμινο η κατάσταση. Έτσι ακριβώς πάει..

Αρης: Είμαστε ανοιχτοί στα πάντα. Αν έρθει μία ιδέα που μπορεί να φιλοξενήσει μία γυναικεία φωνή όπως της Ελεάνας Αζούκη που είναι μία πολύ ιδιαίτερη φωνή. Που την έχουμε συνηθίσει σε συνεργασίες όπως είναι ο Μηδενιστής ή ο Tus. Γενικότερα πιστεύω πως η Ελεάνα είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνει κάτι μόνη της. Θα ήθελα πολύ να εκμεταλλευτώ αυτήν την φωνή αλλά θα ήταν για μένα λάθος να την βάλω σε κάποιο feat. Δεν σκέφτομαι μελλοντικά γιατί θα μας λείψει όταν σταματήσει και αν σταματήσει η συνεργασία μας επομένως σκεφτόμαστε μονάχα να κάνουμε καλές συναυλίες και ότι είναι να γίνει το κοιτάμε στην πορεία.

Πάντως φαίνεται όταν είστε επάνω πως σας ενδιαφέρει περισσότερο να είστε παρέα και να περνάτε πρώτα εσείς καλά. Και ας στραβώσει κάτι στην διάρκεια του live το θέμα είναι να περνάτε εσείς καλά.

Αρης: Μα δεν το είδες επάνω; Έτσι ακριβώς όπως το λες είναι..

Είναι η αγάπη του κόσμου που σας πηγαίνει εκεί ή η αγάπη των μαγαζάτορων που βλέπουν πως πουλάτε;

Αρης: Κοίταξε να δεις από την στιγμή που ο κόσμος σε αγαπάει, ε σ αγαπάει και ο επιχειρηματίας. Γιατί ο κόσμος στηρίζει την συναυλία σου με την είσοδο και το ποτό, άρα ο επιχειρηματίας είναι ικανοποιημένος. Εμείς κρατάμε τις τιμές στις δύσκολες στιγμές που ζούμε όλοι μας στα επίπεδα που ήταν όταν ξεκινήσαμε παρότι την επιτυχία που έχουμε κάνει και συνεχίζουμε να κάνουμε..

Οι REC δηλαδή μπορούν και… δίνουν λεφτά στους επιχειρηματίες που τους διαλέγουν;

Είναι και ο λόγος που μας επιλέγουν. Αν δεν τα βγάλεις τα λεφτά δεν πρόκειται να σε ξαναεπιλέξουν ποτέ. Πλέον δεν συγχωρούν οι επιχειρηματίες. Είναι δύσκολοι οι καιροί και αν δεν τους ικανοποιήσεις με όλους τους τρόπους (προσέλευση κόσμου, κατανάλωση και κέφι).

Είναι ωραία η ίντριγκα, για αυτό εγώ δεν μπορώ να μην ρωτήσω. Στον αντίποδα βλέπουμε ένα πρώην μέλος των REC (σ.σ. Τον Μοίχο) να κάνει επιτυχία. Πως αντιδράτε εσείς σε αυτήν την… πρόκληση;

Αρης: Θα στο πω όπως ακριβώς το αισθάνομαι. Ανταγωνιστής μεγαλύτερος από τον εαυτό μου δεν έχει γεννηθεί στην δισκογραφία. Είμαι ο χειρότερος κριτής του εαυτού μου. Δεν βλέπω κανέναν ανταγωνιστικά όχι με την έννοια ότι είμαι καλός. Ούτε με την έννοια ότι δεν με ενδιαφέρουν. Από την μέρα που φτιαχτήκαμε ότι περισσεύει κόβεται και ότι δεν είναι αρκετά καλό για να προχωρήσει μένει πίσω. Ότι δεν μπορεί να εξελιχθεί μένει απλά πίσω. Οι REC σημαίνουν εξέλιξη και σημαίνει πρόοδος στην μουσική.

Αζούκη: Εγώ πάντως θεωρώ ότι ο κάθε καλλιτέχνης, ο πραγματικός καλλιτέχνης που ασχολείται με την μουσική και την παραγωγή της, όπως κάνουν και τα παιδιά, δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με όλο το κομμάτι αυτό που λέγεται ανταγωνισμός. Αυτό γιατί θέλει να κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του.

Εγώ σαν Ελεάνα αναγνωρίζω πάρα πολύ και χαίρομαι τα παιδιά που προχωρούν. Γιατί έχουμε ότι ακριβώς μας αξίζει. Δεν μπορώ ανταγωνιστικά έναν άνθρωπο που πάει καλύτερα από μένα. Το αξίζει λογικά για να το κάνει αυτό. Πρέπει λοιπόν να κοιτάς τον εαυτό σου και να πηγαίνεις όλο και καλύτερα εσύ.

Mike: Εγώ έχω να πω πως η λέξη τέχνη και ανταγωνισμός δεν πηγαίνουν μαζί. Τέχνη για μένα είναι κάτι που βγάζεις από μέσα σου το επιλέγεις και το αγαπάς. Το διαλέγει και ο κόσμος για ότι αισθανθεί από αυτό. Δεν είχα ποτέ ανταγωνισμό μέσα μου και δεν πρόκειται να το κάνω. Δεν έχω δει κανέναν αντίπαλο. Ο κόσμος είναι ο κριτής και αν πρέπει να ζητήσουμε κάποιο συγνώμη από κάποιον κάποτε είναι μόνο αυτός. Για μένα είναι μόνο μουσική και συνεχίζω να λέω ότι ο θεός μου έχει δώσει απλόχερα την χαρά να βρίσκομαι εδώ.

Για την περίπτωση να τους δούμε σε κάποια πίστα τον χειμώνα.

Αρης: Επειδή έχει πέσει… πείνα γενικότερα μπορεί να με δεις ακόμα και στον Λυκαβηττό να πάω και να τραγουδάω και γυμνός (γέλια και πάλι). Να γυρίσω τώρα να σου πω ότι δεν θα πάω σε κάποιο μαγαζί; Θα πάω οπουδήποτε υπάρχει χώρος για αυτό που κάνω και δεν προσβάλει κάθε ακροατή που αγοράζει και γουστάρει την  μουσική μου. Δεν υπάρχει κάτι που δεν θα το έκανα φτάνει να ακολουθεί τις προδιαγραφές που σου είπα. Να μπορεί ο κόσμος μας να μπει εκεί άνετα και χωρίς δυσκολία.

Κάποτε έβγαιναν δίσκοι με πολλά τραγούδια. Πλέον κυκλοφορούν κομμάτια διάσπαρτα και αυτά ανά μεγάλα διαστήματα. Το θέλει τελικά αυτό η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα;

Άρης: Η μουσική βιομηχανία είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα, η δισκογραφία γενικότερα. Για αυτό τον λόγο η μουσική όπως και εμείς που γράφουμε τραγούδια, δεν μπορούμε να τα φιλοξενήσουμε σε κάποιους χώρους που θέλουμε και σε αυτό δεν φταίει η πειρατεία ούτε τα παιδιά που τα κατεβάζουν από το youtube, δεν φταίει κανείς από αυτούς που απλά θέλουν να ακούν μουσική.

Να σου μιλήσω για μένα συγκεκριμένα. Το να βγάλω ένα κομμάτι πλέον μου κοστίζει το ¼ του να βγάλω έναν ολοκληρωμένο δίσκο, όπως είχα κάνει πριν τρία χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι περισσότερα χρήματα ρίχνω για ένα τραγούδι που γίνεται πάντα βίντεο κλιπ, πάντοτε μιξάρεται ξεχωριστά, πάντα μαστεράρεται ξεχωριστά και πάντα διορθώνεται ξεχωριστά. Δεν είναι ένας δίσκος. Είναι κάτι που πραγματικά κοστίζει.

Μία επιτυχία δηλαδή κοστίζει; Γιατί έτσι όπως έχει εξελιχθεί η μουσική πολλοί πιστεύουν πως και με ένα 200ευρώ την έχεις βγάλει καθαρή…

Αρης: Δεν γίνεται αυτό αφού  για να γίνει ένα τραγούδι χρειάζεται να πληρωθούν ενορχηστρωτές στούντιο ηχολήπτες μουσικοί πληρώνονται ηχογραφήσεις. Δεν γίνεται λοιπόν μόνο με 200 ευρώ  όλο αυτό.

Χάνουμε την μπάλα δηλαδή…

Αρης: Η μπάλα έχει… χαθεί προ πολλού και έξω από το γήπεδο. Γιατί τα λεφτά αυτά δεν πρόκειται να τα πάρεις ποτέ πίσω. Ακριβώς γιατί είναι ανύπαρκτη η μουσική βιομηχανία στην χώρα μας και για αυτό βλέπεις και καταρρέουν τεράστιοι όμιλοι γιατί υπάρχει λάθος αντίληψη και φιλοσοφία. Δεν πάμε πουθενά με αυτόν τον τρόπο. Γιατί ρίχνουμε το φταίξιμο στους ανθρώπους που κοιτάνε την δωρεάν μουσική. Καλά κάνουν και κοιτάνε το τσάμπα αφού αυτή είναι η παιδεία που μας έχουν δώσει.

Αζούκη: Θεωρώ ότι η παγκόσμια μουσική βιομηχανία, κάτι που ακολουθεί και η Ελλάδα, δεν έχει ανάγκη να δίνει στον κόσμο και στο αγοραστικό κοινό τόσα πολλά τραγούδια. Δεν ωφελεί δηλαδή κανέναν από τους δύο. Ούτε τις εταιρίες ούτε τους ακροατές. Και πώς να γίνει αλλιώς όταν βλέπεις συγκροτήματα ανά δύο τρεις μήνες να αλλάζουν concept να αλλάζουν είδος  που εκπροσωπούν και άλλα πολλά.

Εσένα ρε Mike πραγματικά τι σε ενδιαφέρει όμως. Να γράψεις ένα σιντί ή μπεις στην διαδικασία ενός κομματιού που όπως και να έχει θα έχει λιγότερη πίεση από θέμα χρόνου;

Mike: Μακάρι να είχαμε την δύναμη να κάνουμε ένα ολοκληρωμένο cd όπως λες με 11-13 κομμάτια. Είναι και τόσος χρόνος κακά τα ψέματα που χρειάζεται αλλά είναι και η μόδα. Το digital πράγμα. Δηλαδή itunes, youtube, ο κόσμος «βαριέται και που ζει». Συγνώμη κι όλας, είναι η κατάσταση εδώ στην Ελλάδα πλέον που και να βγάλεις δίσκο κανείς δεν πρόκειται να πάει στο δισκοπωλείο και να το αγοράσει. Οπότε δεν έχεις κάποια επιλογή και αναγκάζεσαι και πηγαίνεις με το κύμα.

Επόμενο βήμα ως REC. Ποιοι είναι οι… «αντίπαλοι» πάντα σε θέμα της μουσικής.

Αρης: Αρχικά βγαίνουμε τον Σεπτέμβρη με ένα νέο κομμάτι με πολύ διαφορετικό ήχο και άκρως πρωτοποριακό. Θα είναι σίγουρα μια μπαλάντα δυναμική αλλά θα είναι τελείως διαφορετική σε θέμα ήχου και ενορχήστρωσης που σίγουρα δεν θα την περιμένετε..

Κάτι παραπάνω; Τι περιμένουμε;

Περίμενε ηλεκτρικά τύμπανα και ηλεκτρικές κιθάρες.

Εχουμε χαράξει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο γιατί δεν γουστάρουμε ανταγωνισμούς. Δεν μπορώ να δω και πέρα από την… καμπούρα μου τίποτα.

Οι REC περνάνε καλά τους τελευταίους έξι μήνες. Αυτό γίνεται γιατί έχει φύγει από πάνω μας κάθε άγχος και κακές σκέψεις.

Τέλος είστε επάνω στην σκηνή και ακόμα και αν χαθεί κάποιος στίχος αντί να υπάρχει κάποιο… στράβωμα γελάτε όλοι και μοιάζετε σαν μια μεγάλη οικογένεια.  Δεν ξενερώνει καμία απολύτως φάτσα και περνάτε όλοι σούπερ.

Αρης: Ε και να σου πω κάτι; Έξι στίχους έχασε η Αζούκι, φαντάσου να ξέχναγε τίποτα άλλο (και πάλι γέλια). Κανένα μικρόφωνο ας πούμε..

Mike: Σίγουρη η απόλυση..

Αρης: Να ξέρεις ότι η Αζούκη κέρδισε το στοίχημα. Με τον ηχολήπτη μας είχαμε βάλει για το αν παλέψει τις τελευταίες συναυλίες μέχρι και την Αίγινα και εκείνη τα κατάφερε τέλεια. Την αγαπάω πάρα και μας έχει βοηθήσει υπερβολικά όλο αυτό το διάστημα.

Πες μας τελικά ρε Αρη τι ακριβώς θα περιμένουμε τον Σεπτέμβρη γιατί μας έχει φάει η αγωνία;

Αζούκη: Θα σου πω εγώ καλύτερα. Να περιμένετε κάτι υπερβολικά δυνατό. Εγώ έχω κρυφακούσει στο στούντιο  και ξέρω.  Και θα εντυπωσιαστείτε πραγματικά από το αποτέλεσμα. Ακούστε με και δεν θα χάσετε. Θα είναι κάτι πολύ δυνατό αυτό που έρχεται..