Συνέντευξη | STAN: «Αισθανόμουν από παιδί ότι αυτός είναι ο χώρος μου!!!»

Αυτή βεβαίως είναι και μια ωραία αφορμή για να συναντηθείς μαζί του… τα τραγούδια, η δημιουργία τους αλλά και οι απόλυτα ειλικρινείς απόψεις του STAN!

Το ολοκαίνουριο τραγούδι του «Τετράγωνα» που κυκλοφορεί από την Panik Records και την Icon Music Records είναι γεγονός και η αρχισυντάκτρια του Tralala.gr, Σοφία Μπεκιάρη σε αυτή την πρώτη συνέντευξη της σεζόν σας παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του!

Σκεφτόμουν ποιος καλλιτέχνης με πολύ ωραία ενέργεια θα μπορούσε να μας κάνει ποδαρικό με τη πρώτη συνέντευξη της σεζόν για το tralala.gr… Το μυαλό μου πήγε αμέσως σε σένα, Στράτο! Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και χαίρομαι που μας είπες το «ναι»!

Εγώ ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να είμαι γουρλής!

Πως είσαι αυτή την περίοδο;

Είμαι πάρα πολύ καλά, έχω γυρίσει από διακοπές και από το καλοκαιρινό μου tour με πολλή όρεξη και διάθεση για καινούργια πράγματα και περιμένω πως και πως να περάσουν οι μέρες για να ξεκινήσουν όλα να μπαίνουν σε σωστό ρυθμό.

Ξεκουράστηκες αρκετά;

Αρκετά όχι, ποτέ δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς αρκετά. Η αλήθεια όμως είναι ότι γέμισα φέτος τις μπαταρίες μου, είναι κάτι το οποίο είχα κι εγώ ανάγκη να κάνω γιατί τα τελευταία τρία χρόνια δεν σταμάτησα ούτε λεπτό να δουλεύω.

Όταν είσαι διακοπές… πραγματικά ξεκουράζεσαι ή το μυαλό φεύγει και λίγο στη δουλειά; Καταφέρνει ένας καλλιτέχνης και δημιουργός – όπως εσύ – έστω και για λίγες μέρες να ξεχνάει τη δουλειά του;

Η έμπνευση σου έρχεται σε μέρη που δεν το περιμένεις ότι μπορεί να σου έρθει, αλλά όταν συμβαίνει και το αισθάνεσαι πρέπει πάντα να σταματάς αυτό που κάνεις και να ακολουθείς την έμπνευση σου ακόμη και αν είναι οι διακοπές σου!!! Όσα λεπτά διαρκεί αυτό και το έχεις, καλό είναι να το εκμεταλλεύεσαι.

Είσαι από αυτούς τους δημιουργούς λοιπόν που δεν «ξεχνιούνται» ποτέ;

Ναι, το κάνω! Έχω βγει από το ντουζ την ώρα που έκανα μπάνιο για να πιάσω το κινητό να ηχογραφήσω την ιδέα που είχα, έχω σταματήσει μεalarmστην Εθνική Οδό για να μην ξεχάσω αυτό που σκέφτηκα. Γενικότερα μου συμβαίνει αυτό, κι όχι μόνο σε μένα, σχεδόν όλοι οι δημιουργοί παθαίνουν το ίδιο.

Αν σου ζητούσα να σκεφτείς μία τέτοια στιγμή και να μοιραστείς ένα τραγούδι που εμπνεύστηκες έτσι, ποιο θα ήταν αυτό;

Το «Όταν αγαπάς», το έχω γράψει πριν από απογείωση. Θυμάμαι μάλιστα που το τραγουδούσα χαμηλόφωνα στο κινητό μου για να μην με ακούσουν οι άλλοι επιβάτες, και άκουγα μέσα την αεροσυνοδό η οποία μιλούσε παράλληλα με μένα για να ενημερώσει ότι ήρθε η ώρα να δέσουμε τις ζώνες μας κλπ.

Μία από τις αφορμές για να συναντηθούμε σήμερα είναι και το νέο σου τραγούδι. «Τα Τετράγωνα»…. πόσο Stan είναι αυτό το τραγούδι λοιπόν;

Δεν ξέρω, ελπίζω όσο και τα προηγούμενα και θέλω να αγαπηθεί όσο και τα προηγούμενα. Όταν μου το έστειλε ο Χρήστος Σαντικάι – που έχει γράψει τη μουσική – και το πρωτοάκουσα κάτι ξύπνησε μέσα μου πολύ όμορφα συναισθήματα, σκέψεις. Πόσες φορές μπορεί να μπαίνουμε σε τετράγωνα εμείς οι άνθρωποι στην καθημερινότητα μας, πως αλλάζουν τα πράγματα όταν βγαίνουμε από αυτά και συνειδητοποιούμε την προηγούμενη μας κατάσταση, πόσο μπορεί να έχει επηρεαστεί η ζωή μας από τα τετράγωνα που μπορεί να βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας…. Μετά από όλα αυτά, είπα ότι αυτό το τραγούδι πρέπει να το τραγουδήσω και έτσι κυκλοφόρησε από την PanikRecords& την Icon Music Records… Να προσθέσω βέβαια πως με την πολύτιμη βοήθεια του Γιάννη Παπαδάκου ετοιμάσαμε και ένα πολύ ωραίο videoclip.

Όντας δημιουργός ο ίδιος ελάχιστες φορές παίρνεις τραγούδι άλλων δημιουργών!

Έχω ξανά συνεργαστεί και με άλλους συναδέλφους… όπως ο Βασίλης Καρράς και ο Πέτρος Ιακωβίδης. Έχω δουλέψει με πάρα πολλά παιδιά, γενικότερα δεν είμαι κομπλεξικός στη μουσική. Μ’ αρέσει να κάνω όμορφα πράγματα που αντικατοπτρίζουν ποιος είμαι εγώ. Από κει και πέρα όσο πιο αληθινή είναι μία δουλειά τόσο πιο άμεσα περνάει το μήνυμα της.

Τι σε έκανε να επιλέξεις το συγκεκριμένο τραγούδι και να το κυκλοφορήσεις αυτή τη στιγμή;

Μου άρεσε πάρα πολύ ο στίχος του Βαγγέλη Κωνσταντινίδη, ήταν συγκλονιστικός… και μελωδικά ο Χρήστος Σαντικάι έβαλε την πινελιά του στο κομμάτι, κάνοντάς το μοναδικό!

Είναι εύκολο, πιστεύεις, να βγαίνουν ωραία τραγούδια σήμερα;

Νομίζω ότι η εποχή γενικά που διανύουμε τείνει να πηγαίνει προς το εύκολο, το γρήγορο και το πιο άμεσο. Αν πραγματικά θέλεις να κάνεις ωραία μουσική – μιλώντας πάντα για τη μουσική η οποία είναι όσο πιο διαχρονική και καλή γίνεται -, νομίζω ότι φαίνεται πως δεν είναι επιτηδευμένο και βγαίνει απ’ τη ψυχή, σε πάει μόνο του τραγούδι. Όταν όμως μπαίνεις στο studio για να κάνεις ένα κομμάτι και λες «Πρέπει να γράψω ένα τραγούδι το οποίο θα είναι σουξέ, θα είναι νούμερο 1 στα ραδιόφωνα και θα αρέσει σε όλο τον κόσμο» κατά 99,9% δεν θα το πετύχεις.

Τι θεωρείς ότι φταίει; Το άγχος που δημιουργείται ας πούμε;

Δεν υπάρχει τραγουδιστής που δεν ψάχνει το σουξέ. Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να ψάχνεις μόνο και αποκλειστικά το σουξέ όμως κάνεις πάρα πολλά λάθη και το ένα μετά το άλλο μπορεί να σε φέρουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Όταν είναι κάτι αυθεντικό και αυθόρμητο, λειτουργεί φυσικά πάνω στον τραγουδιστή… Ο αυθορμητισμός περνάει και στο κοινό. Αν ο άλλος αισθάνεται ότι αγχώνεσαι πάρα πολύ για να κάνεις ένα κομμάτι σουξέ, το εκλαμβάνει αρνητικά και σου γυρνάει μπούμερανγκ.

Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να μπαίνει σ’ αυτή τη διαδικασία;

Όχι… και ξέρεις γιατί; Πάντοτε κοιτούσα να κάνω μουσική που αρέσει πρώτα σε μένα -ανεξάρτητα αν τη γράφω εγώ ή όχι- και να μην ντρέπομαι γι’ αυτό που βγάζω προς τα έξω. Προσέχω πάρα πολύ τις δουλειές που κάνω και είτε είναι δικό μου, είτε όχι το τραγούδι… δίνω ακριβώς τον ίδιο χρόνο στο να τσεκάρω όλες τις παραμέτρους, να το κάνω όσο καλύτερο γίνεται απ’ όλες τις πλευρές.

Είσαι απαιτητικός σαν συνεργάτης;

Η αλήθεια είναι ότι θέλω τον σεβασμό, μ’ αρέσει να μπορώ να συνεννοούμαι κι αυτό βοηθάει σε όλα… είτε είναι δουλειά, είτε προσωπική σχέση. Δεν είμαι άνθρωπος που απαιτεί πράγματα από τους άλλους, σίγουρα όμως θέλω να έχω το σεβασμό και να είναι αμοιβαίος γιατί κι εγώ σέβομαι όλους μου τους συνεργάτες.

Όσο περνούν τα χρόνια, εμπιστεύεσαι εύκολα τους ανθρώπους ή είσαι επιφυλακτικός σε αυτούς που άλλο δείχνουν και άλλο είναι;

Η αλήθεια είναι ότι επειδή σαν άνθρωπος είμαι αρκετά ευαίσθητος, όταν πήρα τα πρώτα δείγματα ότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή απογοητεύτηκα και κλείστηκα στον εαυτό μου πάρα πολύ κι αν θέλεις… τρόμαξα. Σκέφτηκα πως μπορώ να προστατευτώ απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που με βλέπουν με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι τους βλέπω εγώ;;; Απ’ την άλλη όταν μπεις στη διαδικασία και αυτoψυχολογήσεις τον εαυτό σου και τα βρεις μαζί του, όταν είσαι αυτός που είσαι… δεν έχεις να φοβάσαι κάτι. Μπορεί να υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι αλλά αν εσύ με τον εαυτό σου τα έχεις καλά, δεν έχεις να φοβάσαι κάτι.

Τη πρώτη φορά που το ένιωσες αυτό, την θυμάσαι;

Αυτό το συναίσθημα δεν σταματάει να υπάρχει. Συμβαίνει καθημερινά να συναντάς δυσκολίες. Στη ζωή τα πράγματα έχουν να κάνουν 10% με το τι σου τυχαίνει και 90% με το πως θα το αντιμετωπίσεις. Παίζει μεγαλύτερο ρόλο για μένα η αντιμετώπιση που έχεις και όχι τόσο τα πράγματα τα οποία θα συμβούν.

Είναι εύκολο να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας;

Πιστεύω ότι χρειάζεται πάρα πολλή κουβέντα εσωτερική με τον εαυτό σου για να μπορέσεις να αποδεχτείς το ποιος είσαι, είτε με τα καλά σου, είτε με τα κακά σου. Χρειάζεται πάρα πολλή παρατήρηση, να παρατηρείς δηλαδή τον εαυτό σου, την ψυχολογία σου και πως αυτή αλλάζει και όταν το κάνεις αυτό σιγά – σιγά νιώθεις μία βελτίωση και μία αλλαγή. Όσο περνούν τα χρόνια και όσο μπορείς να το δουλεύεις αυτό, περνάς και σε ένα άλλο επίπεδο που μπορείς να ελέγχεις το ποιος είσαι και να είσαι ακόμη πιο αληθινός σαν άνθρωπος.

Αντέχουν οι καλλιτέχνες τις πιθανές αρνητικές κριτικές τρίτων; Εσύ πώς αντιδράς στις παρατηρήσεις των συνεργατών σου;

Για να σου δικαιολογήσω τους καλλιτέχνες, θα πρέπει να σου πω ότι κανένας δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση για εσένα και έχεις όλο το μερίδιο της ευθύνης εσύ. Από την άλλη γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν και οι συνεργάτες και τους διαλέγεις εσύ. Τους έχεις δίπλα σου και μπορείς να τους συμβουλευτείς οποιαδήποτε στιγμή για την απόφαση που πρέπει να πάρεις. Όσο πιο αληθινοί είναι οι συνεργάτες σου, τόσο μεγαλύτερο αντίκτυπο έχουν και στη δουλειά σου. Αν κάνεις κάτι το οποίο δεν είναι καλό, ούτε για την εικόνα σου ούτε για τη καριέρα σου… οι συνεργάτες σου θα πρέπει να έρθουν και να σε πιάσουν εκείνη τη στιγμή και να σου πούνε ότι έκανες λάθος. Διαφορετικά δεν σου δίνουν την ευκαιρία να βελτιωθείς κι εσύ ο ίδιος κι όταν δεν υπάρχει βελτίωση, δεν υπάρχει ούτε εξέλιξη και τότε η πορεία είναι φθίνουσα.

Οι άνθρωποι της IconMusicβρίσκονται χρόνια δίπλα σου. Πόσο δεμένος είσαι με τους δικούς σου ανθρώπους και τους συνεργάτες σου; Σου προσφέρουν ασφάλεια;

Η αλήθεια είναι πως όταν σε γνωρίζουν πολύ καλά, τα πράγματα λειτουργούν πιο άμεσα κι εύκολα. Η σχέση που έχω με τα παιδιά από την IconMusicείναι ότι ήμασταν τέσσερις φίλοι που ξεκίνησαν να κάνουν μουσική. Περνούσαμε και περνάμε ακόμα άπειρες ώρες στο studio. Δουλειά με τη δουλειά και τραγούδι με το τραγούδι, δημιουργήθηκε αυτό που λέμε σήμερα IconMusic. Νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει στη ζωή μόνος του, όλοι χρειαζόμαστε παρέα. Δεν έχει νόημα το να μην έχεις με κάποιον να μοιραστείς τις χαρές αλλά και τις λύπες σου. Προσωπικά είμαι ένας πολύ δοτικός άνθρωπος, δεν το κάνω γιατί περιμένω να πάρω και κάτι. Το κάνω με αγάπη γιατί μ’ αρέσει να δίνω πράγματα στους ανθρώπους. Όταν δίνεις πράγματα στους ανθρώπους, χωρίς να περιμένεις να πάρεις… όμορφα πράγματα συμβαίνουν και σε σένα.

Έχουν πραγματοποιηθεί τα όνειρα που κάνατε όταν ξεκινήσατε;

Εμένα τα όνειρά μου ήταν τα ίδια από το τότε που πήγαινα σχολείο, είχα πείσει τον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω και θα φτάσω εκεί που ονειρεύομαι. Το αισθανόμουν από πολύ μικρός ότι θα ασχοληθώ με αυτή τη δουλειά, σαν να προετοιμαζόμουν ψυχολογικά.

Οι γονείς σου πως αντιδρούσαν όταν τους εξέφραζες την επιθυμία να ασχοληθείς με τη μουσική;

Ασχολήθηκα με τη μουσική λίγο μεγάλος, κάπου στα 22 μου. Έγραφα τα τραγούδια μου χωρίς κανείς από το οικογενειακό μου περιβάλλον να γνωρίζει ότι το κάνω αυτό, βγήκα στο ραδιόφωνο και μετά το αντιλήφθηκαν.

Δηλαδή οι γονείς σου δεν είχαν ιδέα μέχρι εκείνη τη στιγμή;

Μέχρι εκείνη τη στιγμή εγώ ήμουν ένα παιδί που σπούδασε ηλεκτρολογία και θα έμενα στην Πάρο για να κάνω αυτό που ήθελαν κι οι γονείς μου. Έτυχε να γνωρίσω τον Μάνο το Δεδεβέση, να έρθω στην Αθήνα, να κάνουμε τα πρώτα τραγούδια demo, να τα στείλουμε στις εταιρίες και να μας ζητήσουν πληροφορίες γι’ αυτόν που τα τραγουδάει. Θα ‘λεγα ότι σιγά σιγά μπήκα από το παράθυρο στη δισκογραφία! Δεν είχα μελετήσει μουσική πιο πριν, δεν είχα σχέση… όμως αισθανόμουν από παιδί ότι αυτός είναι ο χώρος μου.

Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση των γονιών σου όταν άκουσαν τραγούδι σου;

Τους είχα βάλει να ακούσουν ένα τραγούδι όταν ήμουν 21 χρονών και ήταν κάτι που δεν το περίμεναν, δεν περίμεναν να ακούσουν τη φωνή του γιού τους σε ένα demo. Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να με κοιτάξουν λίγο παραξενεμένοι κι εγώ τους είπα «Μη μου πείτε ότι δεν σας αρέσει, ωραίο είναι!» Ήταν όντως καλό το τραγούδι και συμφώνησαν μαζί μου. Δεν τους άφησα πολλά περιθώρια, τους είπα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω είτε είναι δίπλα μου, είτε όχι… όσο μεγάλα κι αν είναι τα εμπόδια που θα συναντήσω. Είναι σημαντικό και για τα νέα παιδιά να ξέρουν τι θέλουν, αν θέλεις να γίνεις τραγουδιστής είναι κάποια συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να κάνεις. Πρέπει να θέτουμε στόχους στη ζωή μας και να κάνουμε μεγάλα όνειρα.

Μέσα από την εμπειρία σου στο χώρο, ποια θα ήταν η συμβουλή που θα έδινες στα νέα παιδιά;

Θα συμβούλευα τα νέα παιδιά να δουλεύουν πάρα πολύ γιατί κανένας δεν πρόκειται να τρέξει γι’ αυτούς. Θα πρέπει να τρέξουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους, να αναπτύξουν πολλές αισθήσεις για να μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα μαζί και να φτάσουν εκεί που ονειρεύονται.

Όταν πέφτεις ψυχολογικά, τι είναι αυτό που σκέφτεσαι και σου φτιάχνει τη διάθεση;

Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν πέφτω είναι ότι κι αυτό είναι ένα συναίσθημα που δημιουργεί το μυαλό μου κι έτσι προσπαθώ να το αποβάλλω.

Άρα όλα είναι «μες στου μυαλού μας τα τετράγωνα»!

Έτσι ακριβώς! Και σου το είπα… όταν άκουσα το τραγούδι κι άκουσα και τους στίχους, άρχισα να σκέφτομαι τόσα πολλά πράγματα κι θέλησα να το κυκλοφορήσω.

Είσαι ένας καλλιτέχνης ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό, το νιώθεις αυτό; Πώς αντιλαμβάνεσαι όλη αυτή την αγάπη που δέχεσαι;

Είμαι ένας απλός άνθρωπος που τυχαίνει να έχει λάβει όλη αυτή την αγάπη από τον κόσμο. Οι καλλιτέχνες δεν είμαστε τίποτα διαφορετικό από τους υπόλοιπους ανθρώπους, είμαστε το ίδιο. Χάρη στην αγάπη του κόσμου είμαστε αυτό που είμαστε… εγώ δεν θα ήμουν αυτό που είμαι αν δεν είχα όλον αυτό τον κόσμο να μου δίνει την αγάπη του, να μου στέλνει μηνύματα, να ‘ρχεται στις συναυλίες μου ή να μου ζητάει να βγάλουμε μια φωτογραφία στο δρόμο.

Σε βλέπω πάρα πολύ καλά και νιώθω ότι είσαι πολύ σίγουρος για τον εαυτό σου. Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια; Τι καινούριο ετοιμάζεις και που θα μπορούμε να σε συναντήσουμε μετά από την καλοκαιρινή σου περιοδεία;

Τα τελευταία δύο με τρία χρόνια έχω γράψει και μαζέψει πάρα πολλά τραγούδια. Η αλήθεια είναι ότι περιμένω πως και πώς να κυκλοφορήσουν είτε με τη φωνή μου, είτε με τη φωνή άλλων συναδέλφων. Από κει και πέρα, είμαστε σε συζητήσεις και για Θεσσαλονίκη και για Αθήνα και θα έχω σύντομα πράγματα να σας πω. Να με έχει καλά ο Θεός για να μπορώ να συνεχίζω να κάνω αυτό που κάνω, έχουμε να τραγουδήσουμε πάρα πολλά τραγούδια ακόμα. Πραγματικά το πιστεύω ότι τα καλύτερα τραγούδια ακόμη δεν τα έχουμε τραγουδήσει…

Ανυπομονείς να συναντήσεις το κοινό είτε της Θεσσαλονίκης, είτε της Αθήνας από το stageενός μαγαζιού;

Εννοείται κι έχω άγχος. Παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια νομίζω ότι το άγχος αυτό και η ανυπομονησία του να ανέβεις πάνω στη σκηνή και να τραγουδήσεις, δεν ξεπερνιούνται. Ότι κι αν έχεις πριν βγεις στη σκηνή να τραγουδήσεις, περνάει και οφείλεις να κάνεις τον κάθε άνθρωπο που έχει έρθει να σε δει να το απολαύσει, να περάσει όμορφα και να γίνει ένα μαζί σου.

Υπάρχει κάποια συμβουλή συναδέλφου σου που να θυμάσαι έντονα;

Την πρώτη φορά που δούλεψα μαζί με τον Σάκη Ρουβά και ήμασταν στο studioμαζί για αρκετή ώρα και με ρώτησε τι σχέδια έχω για μετά, τι θα κάνω. Του είπα όσα είχα προγραμματίσει και μου απάντησε «Ωραία όλα αυτά, αλλά να τα ζεις!» Πρέπει να ζεις την κάθε σου στιγμή, όλα αυτά περνάνε και δεν θα έχεις την ευκαιρία να τα ξαναζήσεις. Αυτό είναι κάτι το οποίο έχω κρατήσει και προσπαθώ να είμαι συνειδητός κάθε μου στιγμή.

Κλείνοντας, τι ευχή θα έδινες στον κόσμο που θα μας διαβάσει;

Προβλήματα –μικρά ή μεγάλα- θα υπάρχουν πάντοτε… τα πάντα όμως ξεπερνιούνται! Όσες φορές κι αν το μυαλό μας φέρει τετράγωνα, να τα αντιμετωπίζουμε και να γνωρίζουμε ότι όλα είναι διαχειρίσιμα. Οποιεσδήποτε δυσκολίες κι αν μας φέρει η ζωή, μπορούμε να τις νικήσουμε.

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη – Κατερίνα Γκίνη

Φωτογραφίες: byRon