Συνέντευξη | Στέφανος Κορκολής: «Η αληθινή μουσική, αργά ή γρήγορα πιάνει τους στόχους της»

Ήθος, ευγένεια, ταλέντο, πάθος και αγάπη για τη μουσική χαρακτηρίζουν τον Στέφανο Κορκολή, κάτι που ανακάλυψα αι γω στη συνάντηση που είχα μαζί του με αφορμή την όμορφη συνέντευξη που θα διαβάσετε.

Επικοινωνιακός και φανερά ειλικρινής απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που του έκανα χωρίς δισταγμό. Η συνεργασία με το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, το πρόβλημα υγείας, τα talent shows ήταν μερικά από αυτά που συζυτήσαμε.
Χωρίς άλλη καθυστέρηση και πολλά λόγια, διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που παραχώρησε στο tralala.gr και την Κατερίνα Γκίνη ο Στέφανος Κορκολής.

Καλησπέρα κύριε Κορκολή… χαιρόμαστε που σας έχουμε κοντά μας. Πως είστε αυτή την περίοδο;

Μουσικά πανευτυχής, ως πολίτης αυτής της χώρας, νομίζω, όπως όλοι μας.

Το 2015 συνεργαστήκατε με τον τεράστιο Μίκη Θεοδωράκη και τώρα στις 11 Ιουλίου μας παρουσιάζεται μια συναυλία με δικά του έργα… τι σας εμπνέει πιο πολύ σε αυτόν;

Είναι μια συναυλία με έργα του Μίκη Θεοδωράκη και συγκεκριμένα εμπεριέχει κομμάτια, από όλο το μουσικό φάσμα του μεγάλου μας μουσουργού, δηλαδή από συμφωνικά έργα, διασκευές και μεταγραφές γνωστών ορχηστρικών του έργων, φυσικά πάντα με την άδεια του συνθέτη, τραγούδια και αυτά δοσμένα μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο, αλλά αυτό το οποίο ίσως να κάνει ξεχωριστή την συγκεκριμένη συναυλία είναι αφενός η μεταγραφή για πιάνο και φωνή του συγκλονιστικού Μαουτχάουζεν, την οποία γράψαμε μαζί με τον συνθέτη και η οποία ήδη παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία, στις δύο συναυλίες, στο μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, παρουσία του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, με τη διαφορά ότι, σε αυτήν την συναυλία έχω προσθέσει κάποια χορωδιακά μέρη, τα οποία θ’ αποδοθούν από το συγκλονιστικό φωνητικό σύνολο «Μελωδοί». Αφετέρου, το γεγονός ότι για πρώτη φορά, έχω την τεράστια χαρά να συμπράξω με τον αγαπημένο μου σπουδαίο μουσικό Σπύρο Λάμπρου και την υπέροχη διεθνούς φήμης παιδική του χορωδία, όπως επίσης, το ότι θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα από τα «Προδομένα έργα» του μεγάλου μας μουσουργού, έχοντας κοντά μας¸ το πρώτο βιολοντσέλο της συμφωνικής ορχήστρας του Darwin κυρία Μαριλίζα Παπαδούρη. Νομίζω ότι πιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα δεν γίνεται και χαίρομαι, που θα συμβεί στο Βεάκειο, που είναι ένα από τα αγαπημένα μου θέατρα. Μάλιστα, όπως μου έχει εκμυστηρευτεί ο Μίκης, ήταν ένα από τα όνειρά του, όταν ήταν νέος, να κατασκευαστεί ένα θέατρο, σ’ αυτήν την περιοχή, δίπλα στη θάλασσα. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ομορφότερο από το ν’ ακούς τις υπέροχες μουσικές του Θεοδωράκη, έχοντας ως φόντο το απέραντο γαλάζιο. Όσο για το τι μ’ εμπνέει σ’ αυτόν, η απάντηση είναι η απόλυτη μεγαλοφυΐα του σε όλα του.

Έχετε κάνει αρκετές και μεγάλες συνεργασίες. Ποια ήταν αυτή που σας άρεσε περισσότερο και ποια σας δυσκόλεψε περισσότερο;

Δεν μπορώ να επιλέξω ποια μου άρεσε περισσότερο, διότι είχα τη δυνατότητα να επιλέγω ή εν πάσει περιπτώσει να μην δέχομαι όλες τις προτάσεις, που είχα. Άρα λοιπόν, σίγουρα καμία δεν με δυσκόλεψε, αντίθετα κάθε μία από αυτές αποτελεί μοναδική στιγμή. Ωστόσο, λόγω του γεγονότος ότι χάσαμε τόσο γρήγορα και άδικα τον μεγάλο Δημήτρη Μητροπάνο, με τον οποίο είχα πολλές φορές συνεργαστεί και δισκογραφικά αλλά και σε ζωντανές εμφανίσεις, θεωρώ πως αυτή η συνεργασία συναισθηματικά με φορτίζει παραπάνω¸ όπως βέβαια και η μακρόχρονη πορεία –συνεργασία που είχα και έχω με την αγαπημένη μου Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

Αναρωτιέμαι… ποια είναι η δική σας άποψη σχετικά με την τάση που έχουμε ως χώρα να διαχωρίζουμε τους καλλιτέχνες σε ποιοτικούς και εμπορικούς. Ο ίδιος ας πούμε θα διασκεδάζατε με την ίδια ευκολία και σε μια μουσική σκηνή και σε ένα μεγάλο νυχτερινό κέντρο;

Δεν έχουμε μόνο εμείς, ως χώρα, αυτή την άποψη του διαχωρισμού, παντού υπάρχει αυτό. Η μεγάλη διαφορά, όμως, έγκειται στο γεγονός ότι αν κάποιος ξεκίνησε με μία διαφορετική και ίσως πιο απλοϊκή μορφή και μετά θέλησε να περάσει σε κάτι πιο διαφορετικό, του έμεινε κατά κάποιο τρόπο η «στάμπα», με αποτέλεσμα να θέλει πάρα πολλή δουλειά, για ν’ αποδείξει ότι δεν είναι τελικά αυτός, που νόμιζαν ότι είναι. Για να γίνω κατανοητός, θα σας πω ένα, κατά τη γνώμη μου, απλό παράδειγμα, που δεν αφορά στη μουσική. Αναφέρομαι στο παράδειγμα του εξαιρετικού ηθοποιού Τομ Χανκς, ο οποίος στην αρχή της καριέρας του ξεκίνησε με αυτές, που οι κριτικοί τις ονόμαζαν ελαφρές ταινιούλες και έκανε το «Φιλαδέλφεια», τα σάρωσε όλα και κανείς δεν του είπε «όχι δεν θα πάρεις όσκαρ επειδή στο παρελθόν έκανες «ελαφρές» ταινίες». Και αυτό δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να περάσει από το ένα είδος στο άλλο, αρκεί να μην το κάνει ευκαιριακά ή απλά, για να το προσθέσει στο βιογραφικό του, αλλά να το κάνει πραγματικά γιατί το πιστεύει και γιατί μπορεί κυρίως να το υποστηρίξει και με γνώσεις και με ταλέντο. Στην ερώτηση της διασκέδασης, αντιπαραθέτω την απάντηση ψυχαγωγία. Σε μία μουσική σκηνή ψυχαγωγείσαι και σ’ ένα μεγάλο νυχτερινό κέντρο διασκεδάζεις. Από κει και πέρα ο καθένας με τα γούστα του.

Νιώθετε ότι έχετε πραγματοποιήσει όλα όσα ονειρευόσασταν μέχρι σήμερα;

Αν και θεωρώ πως ένας καλλιτέχνης οφείλει να ονειρεύεται συνέχεια, σίγουρα πιστεύω ότι ένα όνειρο το έχω αγγίξει, στο έπακρό του. Αναφέρομαι φυσικά στο γεγονός ότι έχω αυτή τη στιγμή δάσκαλο τον τεράστιο μουσουργό μας Μίκη Θεοδωράκη.

Επικρατεί η άποψη ότι πολλοί καλλιτέχνες πριν τη κρίση είχαν αρκετές μεγάλες απολαβές και ακόμη και σήμερα τα «κέρδη» τους είναι περισσότερα από έναν μέσο Έλληνα… Νιώθετε ότι λόγω της κρίσης υπάρχει ένας σχετικός ρατσισμός επί του θέματος;

Αν και δεν ανήκω στην ομάδα του Σ.Δ.Ο.Ε., ο ρατσισμός, όπως εσείς τον ονομάζετε, πάντα υπήρχε σε κάποιον βαθμό και νομίζω ότι θα υπάρχει. Τώρα αν μιλάμε για τους δημιουργούς, δείτε απλά σε τι χάλια βρίσκεται η Α.Ε.Π.Ι., η οποία αποτελεί και τον μοναδικό φορέα, όπου ένας δημιουργός μπορεί «ν’ αμειφθεί» για το έργο του και νομίζω ότι τα συμπεράσματα είναι απλά. Άλλωστε, τι να πούμε για τα ποσά, που ακούγονται για κάποιους ποδοσφαιριστές, αλλά όταν βάζουν γκολ, όλοι ζητωκραυγάζουν. Γενικά θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή η κρίση έχει χτυπήσει τους πάντες και τα πάντα, εκτός από ελάχιστους, οι οποίοι έχουν τον μαγικό τρόπο να ζουν στην σκιά.

Τα τελευταία χρόνια σας «ταλαιπωρεί» ένα σοβαρό θέμα υγείας… αναρωτιέμαι η μουσική τι ρόλο έπαιξε σε όλο αυτό, στην ψυχολογία σας;

Γενικά η μουσική παίζει καταλυτικό ρόλο σε ο,τιδήποτε σοβαρό αντιμετωπίζω. Είναι η διέξοδός μου και ο χώρος, που βρίσκω τις ισορροπίες και το κουράγιο μου.

Μετά από τόσα χρόνια που μετράτε σ’ αυτό το χώρο… τελικά χρειάζεται «γερό στομάχι» για να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης;

Σαφέστατα. Αλλά χρειάζεται και γερό μυαλό και κυρίως υπομονή και επιμονή.

Υπάρχει κάποιος νέος καλλιτέχνης που ξεχωρίζετε σήμερα;

Φυσικά την Σοφία Μανουσάκη, την οποία «ανακάλυψα» και τώρα καμαρώνω, που τεράστιοι δημιουργοί, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, έχουν πει τόσο σημαντικά λόγια γι’ αυτή την εξαιρετική καλλιτέχνη. Σαφέστατα και υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες, με σπουδαία χαρίσματα και ελπίζω ο χρόνος να δικαιώσει την άποψή μου.

Πείτε μας ένα τραγούδι που ακούσατε τελευταία και σας έκανε εντύπωση;

Δεν μου έρχεται αυτή τη στιγμή κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι στο μυαλό. Το μόνο, που θα μπορούσα να πω, είναι ένα παλιό χρονολογικά τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, το «Τριζόνι», το οποίο όταν το άκουσα σε μία εκτέλεση με την Τάνια Τσανακλίδου, με άγγιξε και με συγκίνησε βαθύτατα, ενώ σε άλλες εκτελέσεις¸ δεν μου είχε προκαλέσει τα ίδια συναισθήματα. Δοθείσης της ευκαιρίας, να σημειώσω πόσο τελικά σημαντικό ρόλο παίζει ο ερμηνευτής.

Πολλές φορές νέα παιδιά κάνουν το μεγάλο «μπαμ» με ένα τραγούδι και έπειτα από λίγο καιρό εξαφανίζονται.. Τι πιστεύετε ότι κρύβεται από πίσω; Ποια είναι η αιτία;

Θεωρώ πως ό,τι γίνεται γρήγορα και απότομα και ειδικά και όταν δεν υπάρχει υπόβαθρο σπουδών και αγωγής, δεν έχει διάρκεια. Αιτία θα μπορούσα να θεωρήσω κάποιες φορές, τον «υπερβάλλοντα ζήλο» του στενού οικογενειακού συνήθως περιβάλλοντος των παιδιών, για γρήγορη ανάδειξη και προβολή.

Πρόσφατα μιλήσαμε με την Πένυ Σκάρου και μας είπε πως εσείς την ανακαλύψατε και τη βοηθήσατε στη συνέχεια. Τι ήταν αυτό που την ξεχώρισε στα μάτια σας;

Αυτό που μ’ έκανε να ξεχωρίσω τότε την Πένυ ήταν το γεγονός ότι ένα τόσο νέο παιδί είχε το μέγιστο ταλέντο τραγουδοποιΐας και, όμως, δεν παρέμεινε σ’ αυτό, αλλά σπούδασε πολύ σοβαρά μουσική. Κι αν κάτι με κάνει και νιώθω περήφανος γι’ αυτήν την κοπέλα, είναι η ψυχική δύναμη, με την οποία αντιμετώπισε το ατύχημα, που βίωσε πρόσφατα. Θα της άξιζε περισσότερη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης, για την τέχνη της και όχι για το ατύχημα. Λέω απλά την ταπεινή μου γνώμη.

Εκπομπές στη τηλεόραση παρακολουθείται; Τα τελευταία χρόνια πολλοί τραγουδιστές στρέφονται προς τα ‘κει. Τι γνώμη έχτε γι’ αυτό;

Δεν παρακολουθώ τηλεόραση παρά μόνο ειδήσεις, ώστε να μπορώ να είμαι, όσο αυτό είναι δυνατόν, ενημερωμένος για το τι γίνεται γύρω μου.

Το διαδίκτυο, αυτός ο νέος τρόπος προβολής και πληροφόρησης γενικότερα στις μέρες… πιστεύετε πως λειτούργησε και λειτουργεί με θετική επιρροή στη μουσική;

Η αληθινή μουσική, αργά ή γρήγορα πιάνει τους στόχους της. Κατά τη γνώμη μου, τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει, όταν κάτι προκύπτει από την ψυχή.

Ένας τραγουδιστής με μεγάλο κοινό να τον ακολουθεί μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το κόσμο σε θέματα σοβαρά που αφορούν την κοινωνία. Είναι σωστό για εσάς να το κάνει ή αν δεν εκφέρει την άποψη του σταματάει η ελευθερία της έκφρασης;

Μου μιλάτε για τραγουδιστές ενώ εγώ δεν είμαι. Εν πάσει περιπτώσει θεωρώ ότι όποιος μπορεί να επηρεάσει με τον οποιονδήποτε τρόπο κάποιον, που, λόγω της ιδιότητας του πρώτου, τον ακολουθεί πιστά, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Από την άλλη βέβαια, ο καθένας κρίνεται γι’ αυτά που λέει, όπως επίσης και αυτοί, που ακολουθούν τα λεγόμενά του, έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν, κατόπιν, την αυτοκριτική τους.

Το προσφυγικό είναι μία κατάσταση που λίγο πολύ μας έχει επηρεάσει όλους. Αν ήσασταν αυτός που παίρνει τις αποφάσεις, τι θα κάνατε;

Αν ήμουν ένας άνθρωπος, που θα μπορούσε να πάρει τόσο σοβαρές αποφάσεις, δεν νομίζω ότι θα είχα χρόνο να κάθομαι στο πιάνο, μπροστά από τις παρτιτούρες μου. Παρόλ’ αυτά είμαστε μία χώρα, όπου κι εμείς αναγκαστήκαμε να γίνουμε πρόσφυγες. Μην το ξεχνάμε αυτό. Και νομίζω ότι αυτό, που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να δείξουμε ευαισθησία και υπομονή. Αλλά όλα αυτά είναι θέματα πολιτικής, με την οποία δεν τα πηγαίνω καθόλου μα καθόλου καλά. Η απάντηση, που σας έδωσα αφορά καθαρά την κοινωνική διάσταση των πραγμάτων.

Ολοκληρώνοντας θα θέλαμε να μας πείτε μελλοντικά τι άλλο να περιμένουμε από εσάς;

Ας αφήσουμε το μέλλον να έρθει και τότε θα μιλήσουμε επί του παρόντος… Kαι πάλι σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.