Στην ακρόαση του δίσκου “9+1 Ιστορίες” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη | ρεπορτάζ

Πίσω στο 2008! ”Και τα μάτια κι η καρδιά”. Τα υπέροχα λόγια της Λίνας Νικολακοπούλου έδωσαν τον τίτλο στο δίσκο της Ελευθερίας Αρβανιτάκη τότε. Ποιος το περίμενε πως θα περιμέναμε 7 χρόνια για να κρατήσουμε στα χέρια μας έναν καινούργιο δίσκο απο την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Απο τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν όμως ωραίες δουλειές και συνεργασίες και όμορφα τραγούδια. Ένας 3πλος live δίσκος, τραγούδια με τον Νίκο Άντύπα, το ‘Ζήσε’, Ο ‘Τσιτσάνης’ στο Ηρώδειο με την οπισθοδρομική κομπανία και στο μέγαρο με την Δήμητρα Γαλάνη, το καλοκαίρι με το Μπάμπη Στόκα, το καλοκαίρι με την Τάνια, η χρονιά με την Πρωτοψάλτη, η μοναδική εμφάνιση στο Carnegie hall. Λίγα δεν τα λες. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη ήταν παρούσα αλλά τώρα είναι εδώ με 9+1 ιστορίες!

Ένας δίσκος ”Οδύσσεια” όπως τον χαρακτηρίζει η ίδια. Πέρασε απο 40 κύματα είναι αλήθεια. Πλάνα και σχέδια που άλλαξαν πολλές φορές. Τραγούδια που έχασαν το δρόμο τους, μια φωτογράφιση έτοιμη απο την άνοιξη του 2012 που ποτέ δεν θα βγει. Πολλά, πολλά! Κι όμως είναι εδώ!

10 τραγούδια λοιπόν! Τα έξι ανήκουν στον Θέμη Καραμουρατίδη και στην Λήδα Ρουμάνη. Ένα (γιατί ένα;) στον Νίκο Πορτοκάλογλου, δύο τραγούδια είναι του Στάθη Δρογώση και του Νικου Μωραίτη. Στο δίσκο ”χώρεσε” και το J.A.C.E. το τραγούδι της ταινίας του Μενέλαου Καραμαγγιώλη σε στίχους της Λήδας Ρουμάνη και μουσική του Χρήστου Δεληγιάννη.

Η παρουσίαση του δίσκου έγινε σωστά! Δηλαδή μαζευτήκαμε φίλοι και δημοσιογράφοι και κλειστήκαμε σε ένα studio να ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ μια καινούργια δισκογραφική δουλειά με τα αυτιά μας και με την ψυχή μας εκεί. Έτσι πρέπει να συμβαίνει. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος της παρουσίασης μιας δουλειάς.

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη πιστή στο ραντεβού της λίγα λεπτά πριν τη μία ήταν εκεί. Πάντα λαμπερή πείραζε συνεχώς τα μαλλιά της, είχε ξεχάσει να βάλει κραγιόν όπως είπε γελώντας όμως φορούσε ένα υπέροχο μπλε τόπ που έφτανε μέχρι τα γόνατα της μπρος και πίσω και ήταν εντυπωσιακή μέσα στην απλότητα της. Αλλά πάντα έτσι δεν ήταν;

Μπήκαμε στο studio και έκατσα στην πρώτη σειρά λες και θα τα άκουγα όλα πρώτος! Ήταν εκεί η Λήδα και ο Θέμης, ο Νίκος, ο Μενέλαος γεμάτοι αγωνία και αυτοί λες και δεν είχαν ξανακούσει τα τραγούδια τους!

Και ακούσαμε τις ιστορίες τους, ”Κρατήσου απο μένα”, ”Η συνήθεια”, ”Τι να σου γράψω”, ”Ποσα περάσαμε”, ”Καταστροφή κι ελπίδα”, ”Άτομα”, ”Τώρα ή τώρα”, ”Μη με φωνάξεις”, ”Μακριά απ’ την τρικυμία”, ”JACE”.

Ο δίσκος έχει μια ταυτότητα και μια συνοχή. Ένα γενικό κλίμα που μπορεί να μην σε ξετρελένει -τουλάχιστον στο πρώτο άκουσμα- όμως ξεχωρίζεις τραγούδια όμορφα, δουλεμένα πολύ στη μουσική και στον ήχο τους και κάποια λόγια και στίχους πολύ αληθινούς που ”χτυπάνε” κατευθείαν καρδιά!

Η αρχή γίνεται εντυπωσιακά με την συνεργασία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ένα τραγούδι γεμάτο αλήθεια… ”Δεν έγινε ο κόσμος για να ‘μαστε μόνοι” έγραψε η Λήδα!

“Μόλις σε είδα το ‘ξερα ψυχή μου, είσαι η ελπίδα, είσαι η καταστροφή μου” τα λόγια του Νίκου Πορτοκάλογλου που τόσο πολύ ταιριάζει στην Ελευθερία Αρβανιτάκη και τόσο πολύ του ταιριάζει! Εύχομαι σύντομα να ξανασυναντηθούν!

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη έτοιμη για μια σειρά (αρκετών) συναυλιών σε όλη την Ελλάδα θα παρουσιάσει αυτά τα τραγούδια με τον καλύτερο τρόπο.

Καλοτάξιδες οι 9+1 ιστορίες.

Φωτορεπορτάζ: Μιχάλης Παπαευθυμίου