Στο live της Θεοδοσίας Τσάτσου «δίπλα στο ποτάμι»!

Κατά τις 23:30 ανέβηκε η μπάντα πάνω στη σκηνή. Ο φωτισμός ήταν χαμηλός και ο κόσμος που την περίμενε είχε ήδη μαζευτεί. Διάφορες ηλικίες, διαφορετικά οικονομικά και κοινωνικά backgrounds και εγώ έψαχνα να βρω κάτι κοινό μέσα σε αυτούς τους ανθρώπους, μάταια. Μετά το πρώτο ορχηστρικό τραγούδι της αντικειμενικά καλοστημένης 5άδας μουσικών, ήρθε στη σκηνή η Θεοδοσία Τσάτσου. Ο Νικήτας Κλιντ του γυναικείου ροκ σκέφτηκα. Ατέλειωτες καλλιτεχνικές δυνατότητες και ικανότητες οι οποίες δεν εκφράστηκαν με τον καλύτερο τρόπο τόσο για εμάς όσο και για εκείνη. Αυτή βέβαια είναι η δική μου θεωρία και δεν θα προσπαθήσω να πείσω κανένα για την ορθότητα αυτής.

Πίσω στα μουσικά δρώμενα… Στην αρχή η Θεοδοσία βγήκε κάπως σφιγμένη, αλλά όσο πέρναγε η ώρα τόσο λυνόταν και αφηνόταν στο ρυθμό. Την έβλεπα στη σκηνή και τη θαύμαζα. Πολυδιάστατη καλλιτέχνιδα, πραγματικά τεράστια όταν ανοίγει την ψυχή της, ένα μεγάλο ταλέντο. Πότε χόρευε σαν νεράιδα πότε σαν δαιμονισμένη. Το μουσικό κομμάτι της βραδιάς κινήθηκε σε ροκ, blues και funk ρυθμούς όπως προανέφερα. Κλασσικά τραγούδια από τους Μπλε, από τη solo καριέρα της αλλά και ελληνικές και ξένες διασκευές ερμηνευμένες με το δικό της μοναδικό τρόπο. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε προσωπικά η εκπληκτική ροκ διασκευή του «Εφιάλτη της Περσεφόνης» τραγούδι του Χατζηδάκη σε στίχους Νίκου Γκάτσου.

Συνοψίζοντας θα έλεγα πως ήταν μια μαγευτική μουσική εμπειρία. Την επόμενη φορά που θα παίξει κάπου στη γειτονιά σας (αλλά και ίσως πιο μακριά) να την επισκεφθείτε οπωσδήποτε.