Είδαμε Μπάμπη Στόκα Live στο Κύκλος stage! | φωτορεπορτάζ και συνέντευξη

…Και δεν έχουμε ή δεν μας παρουσιάστηκε η ευκαιρία να αμφισβητήσουμε το δελτίο τύπου, ό,τι υποσχόταν αυτό ακριβώς παρουσίασε: μια βουτιά στα έγκατα της δισκογραφίας του καλλιτέχνη (είτε εννοώντας τους Πυξ-Λαξ είτε τα προσωπικά του πονήματα), αλλά και του ελληνικού τραγουδιού· μια αξιοσημείωτη εναλλαγή υφών και χαρακτήρων: από το έντεχνο στο λαϊκό και από την ψυχεδέλια στο ροκ· μια ταξιδιάρικη διάθεση· ένα σχήμα μουσικών που τον βοηθούσε, τον συμπλήρωνε και τον ολοκλήρωνε· τρεις ακόμα πολύ καλούς τραγουδιστές που εναλλάσσονταν με μεγάλη ευκολία στη σκηνή για να αποδώσουν όσο καλύτερα γινόταν το υλικό.

Η πρεμιέρα του σχήματος του Μπάμπη Στόκα είχε όλα αυτά που κάποιος αγαπάει και απεχθάνεται σε ανάλογες περιστάσεις: από τη μια ενθουσιασμός, ζεστή ατμόσφαιρα, δημιουργικό άγχος για να δώσουν οι καλλιτέχνες τον καλύτερό τους εαυτό, από την άλλη ήχος πειραματικός με πολλά λάθη, καλλιτέχνες που δεν μπορούσαν να βγάλουν το χαρακτήρα τους και φωτισμός αρκετά ενοχλητικός.

Ο Δημήτρης Καρράς “κυκλοφορεί κι οπλοφορεί»

Την σκηνή του Κύκλου Stage ‘εγκαινίασε’ ο Δημήτρης Καρράς λίγο μετά τις 11. Στη αρχή κάπως αγχωμένος και στη συνέχεια πιο χαλαρός και άνετος (Στο “Ταγκό”, 3ο κατά σειρά τραγούδι του, ‘ξεκλειδώθηκε’) απέδωσε τέλεια το υλικό του, που περιείχε αρκετά στοιχεία χιπ-χοπ, στο λίγο χρόνο που του παραχωρήθηκε. 5 τραγούδια στο πρώτο του σετ και άλλα τόσα στο δεύτερο, ενώ βοήθησε σε 3-4 ακόμα τραγούδια τον Στόκα. Ο Καρράς ήταν ο πλέον ευνοημένος από τον ήχο και θα ήταν ο μόνος που δεν θα πρέπει να έχει παράπονα σε αυτό τον τομέα. Η σκηνική του παρουσία σχεδόν στατική, ξεχώριζε στις στιγμές που έπαιρνε το μικρόφωνο στο χέρι και το υλικό του δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό. Η διασκευή του στο “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ” πάντως ξεχώρισε.

Κατά τη διάρκεια της βραδιάς κάθε φορά που ολοκλήρωνε την εμφάνισή του ο καλλιτέχνης ανέβαινε ο επόμενος αμέσως…

Εκπληκτικές ερμηνείες από την Μαρία Λούκα!

Την σκυτάλη έλαβε η Μαρία Λούκα, της οποίας το υλικό που επέλεξε να ερμηνεύσει (πιο ατμοσφαιρικό στο πρώτο μέρος και πιο βαρύ λαϊκό στο δεύτερο) την ανάγκαζε να μείνει “καρφωμένη” μπροστά από το μικρόφωνο, αλλά να προσφέρει εκπληκτικές ερμηνείες. Έχοντας ήδη κάνει άφθονες συμπράξεις με πολλά μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, το να στέκεται στη σκηνή φάνταζε αυτονόητο και είχε έναν ‘αέρα’ στο τρόπο που κινούταν, κάτι που πέρναγε στο κοινό, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις της χάριζε το ζεστό του χειροκρότημα. Φυσικά, μόνη γυναίκα ούσα ανέβηκε στη σκηνή με όλους τους συνεργάτες της για να κάνει δεύτερα (ή και πρώτα) φωνητικά όντας άψογη. Τραγούδησε πολύ περισσότερα παρέα με τα αγόρια της παρέας παρά στο χρόνο που της είχε δοθεί για το προσωπικό της μέρος…

Ο άνθρωπος-ορχήστρα επί σκηνής!

Σαν η βραδιά προχωρούσε, ήρθε η ώρα να ανέβει στη σκηνή ο Αλκιβιάδης Κωσταντόπουλος ή άνθρωπος-ορχήστρα ή πλάκα με έντονη τριχοφυΐα στο σβέρκο (σσ. © του άγνωστου που καθόταν πίσω μου). Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους του σχήματος ο Αλκιβιάδης ζήταγε και έπαιρνε πολύ έντονα την προσοχή του κοινού, είχε πολύ όρεξη, ήταν ικανότατος στο μικρόφωνο και ξεσήκωσε με τις ερμηνείες και τις ατάκες του. Έπαιξε αρκετά όργανα, βοηθούσε τον Στόκα είτε στα φωνητικά είτε στο βιολί, είτε στα πνευστά, ανάλογα τις ανάγκες των τραγουδιών. Έπαιξε πιο υποτονικά τραγούδια στο πρώτο του μέρος και στο δεύτερο σετ του έβγαλε όλη την τρέλα του υλικού του…

Η ταξιδιάρικη διάθεση του Μπάμπη Στόκα!

Ο Μπάμπης Στόκας ήταν το δυνατό χαρτί του σχήματος και ηγεμόνευσε αυτού αφού έπαιξε περισσότερο από όσο όλοι οι υπόλοιποι μαζί, δίνοντάς τους όμως αρκετό χρόνο στη διάρκεια των σετ του. Ο τραγουδοποιός προσέφερε απλόχερα όλα εκείνα όσα θα περίμενε κάποιος οπαδός του: πολλά τραγούδια, αρκετά εκ των οποίων διασκευές και πιο ‘ψαγμένα’ της δισκογραφικής του πορείας πολύ συναισθηματικές ερμηνείες και ταξιδιάρικη διάθεση.

Όταν πρωτοβγήκε φάνηκε ότι οι υπόλοιποι είχαν προσαρμόσει το πρόγραμμά τους στα μέτρα του. Στην πρώτη του εμφάνιση έδωσε βάση σε πιο αργά-μπαλαντοειδή τραγούδια, πιο ‘ψαγμένα’ και συναισθηματικά. Στο αρχικό του σετ έπαιξε 20 τραγούδια, ενώ αργότερα 15. Στην επανεμφάνισή του είχε πιο λαϊκή προσέγγιση, με τα γνωστότερα τραγούδια που έχει υπογράψει και διασκευές να ακούγονται και να ανεβαίνει η διάθεση στον μισοάδειο (εκείνη την ώρα) Κύκλο.

Το να γράφει κάποιος για τον Στόκα είναι κάτι το αναντίρρητα δύσκολο και αυτό γιατί ο κάθε ένας που παρακολουθούσε την εμφάνιση θα έβγαζε και διαφορετική ετυμηγορία, ανάλογα με το δέσιμο που είχε με το υλικό του καλλιτέχνη: Αρκετοί δεν έμειναν ικανοποιημένοι, όταν έπαιζε τραγούδια σα το ‘Σενιορ’ ή το ‘Νησί’, ενώ σε εκείνες τις στιγμές άλλοι ανέπνεαν μαζί του κάθε του λέξη σα καπνό τσιγάρου και αιχμαλωτίστηκαν στην μαγεία που απέπνεε.

Τα φώτα ήταν σημείο κλειδί αφού δημιουργούσαν μια όμορφη ατμόσφαιρα στο χώρο (όταν κάποιος δεν είχε την ατυχία να κάθεται φάτσα σε κάποιο προβολέα).

Σημαντική όμως τροχοπέδη της εμφάνισης ήταν ο ήχος: ενώ η μπάντα είχε χαρακτήρα με α λά Gary Moore κιθάρα, ρεμπέτικο μπουζούκι/μπαγλαμά, μπάσο με αισθητική του ’70 και πολλά άλλα όργανα να παίρνουν ηγετικό ρόλο όταν χρειάζεται, αυτό δεν έβγαινε καθώς ο ήχος έθαβε όλη την γενικότερη προσπάθεια. Αρκετοί μικροφωνισμοί, όργανα να καλύπτουν άλλα όταν δεν έπρεπε, εκκωφαντικά πιατίνια δυσκόλεψαν τις προσπάθειες των μουσικών να αποδώσουν το υλικό όπως του άξιζε, παρότι είχαν την διάθεση. Σαφώς, κάτι τέτοιο φαντάζει σύμπτωμα πρεμιέρας και θα βελτιωθεί με τον καιρό και τις εμφανίσεις.

Η συνολική διάρκεια του show ξεπέρασε τις 4 ώρες και για έναν πιστό οπαδό του εντέχνου θα ήταν μια βραδιά ονειρική παρ’ όλα τα προβλήματα που υπήρξαν. Παρότι στην αρχή το μαγαζί ήταν γεμάτο λίγοι φτάσαμε στο τελικό χειροκρότημα και είναι κρίμα να συμβαίνει αυτό για ένα τόσα πολλά υποσχόμενο και ποιοτικό σχήμα, που αναμφισβήτητα έχει να προσφέρει πολλά στον μέσο μουσικόφιλο.

Συνέντευξη

Κατ’αρχάς πείτε μου δυο λόγια για τους συνεργάτες σας…

Ε, κατ’ αρχάς με τον Αλκιβιάδη έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές, μου έχει γράψει και δυο τραγούδια το “Και έμεινα εδώ” και το “Όλα τα ψέματα”. Με τον Δημήτρη τον Καρρά συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια φίλοι, δηλαδή να φανταστείς στο προσωπικό του στούντιο κάναμε πρόβες. Υπήρχε μια επαφή από την εποχή των Πυξ-Λαξ, αρκετά χρόνια πριν. Με τον Μάνο (Ξυδούς) είχε συνεργαστεί πολλές φορές, εμείς δεν έτυχε να συνεργαστούμε ποτέ και γίνεται τώρα. Τη Μαρία τη Λούκα την ήξερα σαν τραγουδίστρια, είχε τραγουδήσει σε διάφορους φίλους, στον Σωκράτη (Mάλαμα), μου άρεσε και είπαμε να έρθει να παίξει μαζί μας…

Κατά τη διάρκεια του 2012 βγάλατε έναν νέο δίσκο, τον “Στην Αυλή των Τρελών”. Ποια η ανταπόκριση αυτού μέχρι στιγμής; Είστε ικανοποιημένος με αυτήν;

Κοίταξε, πιστεύω ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να την αγαπάει τη δουλειά αυτή, γιατί αυτός ο δίσκος είναι ‘βραδυφλεγής’, δηλαδή χρειάζεται ακρόαση, δεν είναι ‘εύκολος’ δίσκος. Ο “Υπνόσακος” είναι ένα τραγούδι που έχει αρχίσει να αγαπιέται αρκετά…

Ήταν αυτό που περιμένατε δηλαδή;

Εμένα με κάλυψε. Άσε που εμένα με ενδιαφέρει να μου αρέσουν τα τραγούδια που κάνω. Τα λόγια και οι στίχοι ήταν του Άλκη Αλκαίου που έφυγε από κοντά μας τόσο άδικα, μεγάλη απώλεια για όλους μας και ήταν για εμένα μια πολύ μεγάλη βοήθεια να έχω τόσο καλούς στίχους…

Η μουσική σας στους στίχους του Άλκη Αλκαίου ήταν κάτι σαν ‘αποχαιρετισμός’;

Και που να το’ ξερα ότι θα ερχόντουσαν έτσι τα πράγματα; Θα μου πεις ότι κάναμε αυτό το δίσκο με πολύ αγάπη και ο κόσμος αυτό θα το νιώσει…

Έχετε ακούσει καλά και κακά σχόλια για το δίσκο; Θυμάστε κάποια που σας έκαναν εντύπωση;

Κοίτα, κακά δεν έχω ακούσει. Δεν τα παρακολουθώ αυτά πολύ. Δεν είμαι και πολύ της τεχνολογίας. Δεν ψάχνομαι να δω τι λέει ή τι γράφει ο καθένας. Την ανταπόκριση τη βλέπω στις ζωντανές εμφανίσεις. Με νοιάζει και η δισκογραφία, αλλά πρώτα και κύρια να λέω καλά τραγούδια…

Ρίχνοντας μια ματιά στην πρόσφατη δισκογραφία σας παρατηρούμε ότι έχετε νέα κυκλοφορία κάθε δυο χρόνια αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει έμπνευση περισσότερο ή γιατί υπάρχει διάθεση να πείτε, να βγάλετε πράγματα προς τα έξω;

Ε, για τα δυο χρόνια κάπου τόσο κάναμε και με τους ‘Πυξ’. Έμπνευση πάντα θα υπάρχει. Αν δεν υπάρχουν τραγούδια, δίσκος δε βγαίνει. Και νομίζω πάντα έχεις τη διάθεση να βγάλεις πράγματα προς τα έξω. Θέλω να πω ότι όταν τελειώνεις ένα δίσκο χωρίς να το καταλάβεις μπαίνεις στη διαδικασία σύνθεσης του επόμενου, είναι μια διαδικασία… Ένας κύκλος αν θες που μπορεί να ολοκληρωθεί είτε σε έξι μήνες είτε σε έξι χρόνια. Τυχαίνει να βλέπεις κάτι στην τηλεόραση και από’ κει παίρνεις έμπνευση. Το “Mια συνουσία…” είναι ένα τέτοιο τραγούδι. Είδα έναν πολιτικό στην τηλεόραση και κάπως έτσι το έγραψα, αλλά από ‘κει και πέρα όλα τα τραγούδια είναι από πράγματα που μας ενοχλούν, από πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε ένα συναίσθημα, είτε είναι αγάπη, είτε είναι έρωτας, είτε είναι θυμός. Αυτή είναι η αφορμή. Ποτέ όμως δεν έχει τύχει να πω ότι θα κάτσω να γράψω ένα τραγούδι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Έχει τύχει έξι μήνες και δεν έχω ακουμπήσει την κιθάρα μου…

Πολλοί καλλιτέχνες του χώρου σας και γενικά παραπονιούνται ότι δεν υπάρχει δισκογραφία. Ποια είναι η γνώμη σας; Είναι έτσι καλύτερα ή χειρότερα από το παρελθόν;

Δεν είναι θέμα παραπόνων, η δισκογραφία έχει πεθάνει, πολλοί άνθρωποι που ξέρανε τη δουλειά είναι εκτός. Δε νομίζω να υπάρχει κανένας λόγος να είσαι στη δισκογραφία. Για ‘μένα είναι καλύτερο. Για να πάρει ο καλλιτέχνης αυτά που έχει κάνει στα χέρια του…

Πιστεύετε ότι η κρίση θα βοηθήσει την μουσική; Ασπάζεστε αυτούς που λένε ότι τα προβλήματα δημιουργούν νέα μουσική, νέους ήχους και –γιατί όχι- νέους ήρωες;

Έτσι πάντα γίνεται, αυτό μας έχει διδάξει και η ιστορία μετά τη μεταπολίτευση άλλωστε. Όταν ο κόσμος βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο και αρχίζει και σκέφτεται και νιώθει, βγαίνουνε πράγματα σημαντικά. Νομίζω ότι θα βγούνε…

Εντοπίζετε κάποιον που να έχει την ‘φλόγα’ που θα βλέπατε σε εσάς όταν ξεκινάγατε;

Εμένα μου αρέσει τρελά ο Mπαλάφας ας πούμε σαν τρέλα και μου θυμίζει λίγο εμένα στα νιάτα μου. Αλλά από ’κει και πέρα εγώ πιστεύω στα νέα παιδιά και πιστεύω ότι θα βγούνε πράγματα, παρότι η Ελλάδα είναι μια ‘γεροντολάγνα’ χώρα και δεν στηρίζει τους νέους ανθρώπους. Τώρα, αν είναι κάτι καλό εγώ πιστεύω ότι θα βγει είτε βοηθηθεί είτε δεν βοηθηθεί θα βγει. Αν βρω κάτι καλό που χρειάζεται βοήθεια για να περάσει προς τα έξω θα έκανα ό,τι περνάει από το χέρι μου για να το αναδείξω…

Εντοπίζετε διαφορές από την εποχή που ξεκινάγατε εσείς, αν θέλετε στην όρεξη και την διάθεση να γράψει κάποιος τραγούδια με έναν πιο νέο;

Μπα, έτσι κι αλλιώς ο νέος δεν έχει στο μυαλό του να βγάλει λεφτά, μόνο να ρίξει καμιά γκόμενα, οπότε όπως και να ’χει βγαίνουν ωραία τραγούδια. Τα προβλήματα αρχίζουνε όταν έρχονται τα λεφτά και η επιτυχία. Στην αρχή είναι όλα μέλι-γάλα, τέχνη για την τέχνη, μετά όλα αλλάζουνε όταν έρθουν τα λεφτά και στις σχέσεις σου με όλους. Τα λεφτά είναι μπέρδεμα…