Ξεκίνησες να γράφεις μουσική από τα… 5 σου χρόνια. Ισχύει;
Ναι! Ξεκίνησα να γράφω μουσική και στίχους από τα 5 μου χρόνια κλέβοντας και διασκευάζοντας παιδικά τραγουδάκια και λέγοντας ότι είναι δικά μου! Ενώ πάντα η μεγάλη μου αγάπη ήταν η μουσική, αρχικά σπούδασε γραφίστας στα εργαστήρια ελευθέρων σπουδών, “Αθηναϊκός Καλλιτεχνικός Τεχνολογικός Όμιλος” (Α.Κ.Τ.Ο.) & “Middlesex University” αλλά ταυτόχρονα και παράλληλα με τη γραφιστική έκανε και τις σπουδές του γύρω από τη μουσική και κρυφά από τους γονείς μου οι οποίοι ήτανε αρνητικοί με όλο αυτό. 6 χρόνια πιάνο και κιθάρα με τη Λίλα Γερογιάννη και τη Νάνσυ Παπαγεωργίου και 6 χρόνια φωνητική και ορθοφωνία με τη Λία Βίσση και τη Νάγια Γεωργίου στο ωδείο “Φίλιππος Νάκας” Διαφορετικές σπουδές μεταξύ τους αλλά έχοντας κοινή βάση την έμπνευση, πράγμα που με βοήθησε στην μετέπειτα πορεία μου…
Με ποιον τρόπο;
Πολλές φορές για παράδειγμα, όταν σχεδιάζω τη δημιουργία ενός album, μου έρχεται πρώτα στο μυαλό η ιδέα του εξώφυλλου και αυτό εν συνεχεία με βοηθάει στο να φανταστώ τους τίτλους, τις ιστορίες ακόμα και τις μουσικές των τραγουδιών. Με άλλα λόγια το μυαλό μου λειτουργεί κάπως κινηματογραφικά όταν φτιάχνω ένα Cd και αυτό με κάνει να κρατάω ζωντανό το παραμύθι μέσα μου και να μη βαριέμαι, πράγμα που δε μπορεί παρά να είναι απόρροια και της σπουδής μου στην γραφιστική.
Λειτουργείς δηλαδή έχοντας μια συνολική εποπτεία του έργου σου και φαντάζομαι δε γίνεται κι αλλιώς όταν έχεις τους τίτλους του τραγουδιστή, συνθέτη, στιχουργού και παραγωγού όλους πάνω σου, έτσι;
Η αλήθεια είναι ότι θέλω να περνάνε όλα από το χέρι μου και αυτό πίστεψέ με πολλές φορές είναι αρκετά ψυχοφθόρο και κουραστικό. Αλλά έτσι αισθάνομαι ότι αυτό που έχω παράγει είναι 100% εγώ. Με πιάνουνε διάφορες κρίσεις τελειομανίας για να δώσω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα που μπορεί να αρρωστήσω ή και να πέσω σε κατάθλιψη. Μέχρι χθες που έγραφα μόνο τραγούδια ίσως και να ήτανε λίγο πιο απλά τα πράγματα, πέρσι όμως που μπήκα στη διαδικασία να κυκλοφορήσου την πρώτη προσωπική μου δουλειά, η κατάστασή μου χειροτέρεψε! Ήθελα να δώσω το διαφορετικό, να κάνω πρόταση μέσα από τη δουλειά μου όπως και με ότι καταπιάνομαι και δε σου κρύβω ότι χαίρομαι ιδιαιτέρα όταν καταφέρνω να κάνω πράγματα που ξέρω ότι μπορεί να μην κάνουνε αμέσως τεράστια επιτυχία αλλά στη διάρκεια του χρόνου θα μείνουνε κλασικά… Οι φωτοβολίδες δε με συγκινούσανε ποτέ… Λίγοι και καλοί και για πάντα! Το προτιμώ χίλιες φορές και να ξέρω ότι αυτό που κάνω με εκφράζει απόλυτα, έχει προσωπικότητα και ύφος, σε όποιο είδος τραγουδιού κι αν απευθύνεται και όποιος τραγουδιστής και αν το ερμηνεύει, αρκεί να είναι αυθεντικό, αληθινό και να πηγάζει μέσα από αληθινά και αγνά συναισθήματα… Όπως κατάλαβες με ενδιαφέρει πρώτα και πάνω απ’ όλα να με εκτιμάνε οι άνθρωποι που εκτιμώ και αυτό το έχω με το παραπάνω!
Πριν ένα χρόνο λοιπόν, προχώρησες ένα βήμα ακόμα και κυκλοφόρησες τον πρώτο προσωπικό σου δίσκο με τίτλο “Meditation”. Μίλησέ μας για αυτό.
Πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό αν και στο παρελθόν 2 από τους καλλιτέχνες που μου έδωσαν έμπνευση για αυτή τη δουλειά, ο Τζίμης Πανούσης και η Λένα Πλάτωνος, είχαν κάνει στο παρελθόν κάτι παρόμοιο. Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει 32 κομμάτια σε ένα διπλό album. Όλα τα κομμάτια είναι πρόζα και κάτω από κάθε κομμάτι υπάρχει ένα ανέκδοτο μουσικό θέμα. Εκτός από 2 κομμάτια τα οποία είναι τραγούδια και θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως τα “εμπορικά” μέρη του album τα οποί και οπτικοποιήσαμε, στο τραγούδι “Τσίρκο” έκανε σκηνοθεσία ο σπουδαίος σκηνοθέτης Γιώργος Γκάβαλος, ενώ στο “Μαύρο” ο φωτογράφος της Vogue και μεγάλων blogs στο εξωτερικό Nectario Karolos Papazacharias. Το “Meditation” είναι μια τριλογία και αυτή την περίοδο ολοκλήρωσα το 2ο μέρος της που θα κυκλοφορήσει στο πολύ άμεσο μέλλον…
http://www.youtube.com/watch?v=oWSFcPSGz78
Διάβασα ότι το μότο σου είναι το εξής: “Η μουσική είναι μία, με χιλιάδες πρόσωπα και διαθέσεις”. Άρα να υποθέσω ότι στο μυαλό σου δεν υπάρχει η διάκριση που γίνεται από πολλούς μεταξύ εμπορικού και ποιοτικού;
Θεωρώ ότι η εμπορικότητα με την ποιότητα πάνε μαζί, όσο περίεργο και αν σου ακούγεται αυτό και μάλιστα για τα σημερινά δεδομένα. Για παράδειγμα, βλέπουμε κάποια Cds τα οποία δεν χτυπάνε πρώτη θέση στην Ifpi αλλά πουλάνε ακόμα μετά από 20, 30 και 40 χρόνια. Αυτά τα Cds λοιπόν είναι πολύ πιο εμπορικά από κάποια άλλα τα οποία μπορεί για ένα μήνα να είναι στην πρώτη θέση και στη συνέχεια να μη τα θυμάται κανείς. Προτιμώ λοιπόν να ανήκω στην κατηγορία των καλλιτεχνών που θα έχουν μία διάρκεια στο χρόνο και που μετά από πολλά χρόνια κάποιο παιδί μπορεί να πάει σε ένα δισκοπωλείο και να ζητήσει για παράδειγμα το “Meditation”, παρά να κάνω ένα απότομο “μπαμ” με ένα τραγούδι και όλο αυτό να ξεφουσκώσει μετά από λίγο καιρό. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δε θέλω κάθε δουλειά μου και να διαφημίζεται και να έχει επιτυχία και να βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων αλλά και ως digital στο internet. Θέλω δηλαδή να υπάρχω ως πρόταση στην ελληνική μουσική σκηνή αλλά με έναν τελείως δικό μου προσωπικό τρόπο και δίνοντας κάθε φορά πράγματα που ο κόσμος δεν θα τα βρίσκει εύκολα και από χιλιάδες άλλους καλλιτέχνες… δεν θέλω να ανήκω στο σορό και στη μάζα και δεν με ενδιαφέρει αυτού του είδους το κοινό, χωρίς παιδία και αισθητική που σήμερα σε δοξάζει και αύριο δεν ξέρει καν ποιος είσαι
Σε όλη αυτή τη συζήτηση γύρω από το internet και το δυσοίωνο μέλλον της δισκογραφίας ποια είναι η άποψή σου; Έχει η ελληνική δισκογραφία μέλλον;
Θεωρώ ότι η δισκογραφία είχε, έχει και πάντα θα έχει μέλλον. Απλά αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί. Δηλαδή, ενώ παλιότερα ήμασταν απόλυτα εξαρτημένοι από τις δισκογραφικές εταιρίες, πλέον θα λειτουργήσουμε περισσότερο ως μονάδα, ο καθένας ξεχωριστά θα προσπαθήσει να αποδείξει ποιος και τι είναι μέσα από τη δουλειά του, παίρνοντας το παιχνίδι στα χέρια του. Αυτό είναι κάτι καινούριο για εμάς, αλλά στο εξωτερικό γίνεται εδώ και πολλά χρόνια με τον κάθε τραγουδιστή να κάνει κουμάντο ο ίδιος για τον εαυτό του έχοντας τη δική του προσωπική δισκογραφική εταιρεία και επιλέγοντας ο ίδιος ποιοι θα είναι οι εξωτερικοί του συνεργάτες που θα βοηθήσουν στην εξέλιξη της πορείας του.
Αυτό μπορεί στην τελική αλλά και στην ουσία του πράγματος να είναι και ποιο δίκαιο γιατί κάποιοι άνθρωποι στο παρελθόν είχαν υπερεκτιμηθεί και κάποιοι είχαν χαντακωθεί, επειδή για το μέλλον και την τύχη τους έπαιρναν αποφάσεις λάθος άνθρωποι σε λάθος καρέκλες. Με λίγα λόγια και το τοπίο θα καθαρίσει -ήδη πολλοί πήγαν στα σπίτια τους- και θα πάψουν πια να υπάρχουν τα γνωστά…”παρεάκια” και να ξανά δημιουργηθούν και πάλι οι αγαπημένες “παρέες” που μέσα από τα τραγούδια τους θα γράψουν ιστορία και θα φέρουν την νέα εποχή στην ελληνική δισκογραφία. Μην ξεχνάς ότι μέσα στις δύσκολες στιγμές γράφονται και τα ωραιότερα τραγούδια, με νόημα και λόγο ύπαρξης που αφήνουν εποχή και παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο σε αντίθεση με τα γνωστά σουξέ-καρμπόν που δεν κρατάνε παραπάνω από μία εβδομάδα το πολύ και εκτός από αυτό ανακαλύπτονται και φωνές με προσωπικότητα και ταυτότητα που ακούγοντας τες έστω και μία φορά δεν τις ξεχνάς ποτέ σε αντίθεση με τις φωνές-φωτοτυπίες που ακούμε καθημερινά και νομίζουμε ότι τραγουδάει ο ίδιος άνθρωπος το ίδιο τραγούδι σε επανάληψη!
Άρα δεν αποκλείεις ξανά την ενδυνάμωση της μουσικής βιομηχανίας στο μέλλον;
Όχι και δεν πιστεύω ότι έχει αποδυναμωθεί η δισκογραφία αυτή κάθε αυτή αλλά το Cd. Και αυτό ήταν το φυσικό επακόλουθο της παντοδυναμίας του internet, το οποίο και δεν το κρίνω αρνητικά. Μόνο που θα πρέπει να μπουν οπωσδήποτε κάποια όρια με συγκεκριμένη νομοθεσία (κάτι που σε πολλές χώρες του εξωτερικού συμβαίνει) ώστε να μην χάνονται τα ποσοστά και τα δικαιώματα των δημιουργών. Διότι μη ξεχνάμε ότι πολλοί εξ’ αυτών ζουν ακριβώς από αυτά τα ποσοστά και δικαιώματα! Και όταν σήμερα κάποιος ούτε πάει να αγοράσει Cd αλλά ούτε καν το κατεβάζει με νόμιμο τρόπο από το internet φαντάζεσαι πόσο άδικο είναι αυτό για τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από κάθε τραγούδι. Και επειδή εν τέλει το inetrnet δεν μπορεί να βγει από τη ζωή μας πρέπει να το προσαρμόσουμε προς όφελος όλων μας και κυρίως των δημιουργών και των εμπνευσμένων ανθρώπων που μην μπορώντας να ζήσουνε πια από αυτό αλλάζουμε επάγγελμα με αποτέλεσμα ο πολιτισμός μας να χάνει!
Ποια είναι η άποψή σου για τις δισκογραφικές εταιρείες, τα ραδιόφωνα και το YouTube;
Έχω πολλούς φίλους και ανθρώπους που πραγματικά αγαπάνε την μουσική νοιάζονται και κάνουνε καλά τη δουλειά τους. Δυστυχώς όμως η πλειοψηφία ενδιαφέρεται μόνο για την προσωπική της προβολή και τα χρήματα κάτω από το τραπέζι! Οι λάθος χειρισμοί από τις δισκογραφικές εταιρίες και τα ραδιόφωνα έκαναν το internet να είναι παντοκράτορας και η πρώτη δύναμη χωρίς αντίπαλο! Καταλαβαίνω όλα αυτά δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και ότι από κάπου πρέπει να βρούνε χρήματα, όμως από την άλλη δεν μπορώ να διανοηθώ ότι στη σημερινή εποχή το μόνο πράμα που νοιάζει μία εταιρεία είναι να βγάζει κάθε 6 μίνες ένα τραγουδάκι σε κάποιον ατάλαντο νέο τραγουδιστή με αντάλλαγμα να τον ξεζουμίζει στέλνοντας τον στου διαόλου τη μάνα για να κάνει extra παίρνοντας του το 80%, και αντίστοιχα το μόνο που νοιάζει ένα ραδιοφωνικό σταθμό είναι να παίζει το ίδιο τραγούδι 100 φορές την ημέρα επειδή έχει συμφωνήσει να τα παίρνει από τον τραγουδιστή! Η μόνη λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει όλο αυτό είναι… κατάντια! Όλα αυτά λοιπόν έκαναν τον κόσμο και τους τραγουδιστές να μην ενδιαφέρονται πια ούτε για τις εταιρίες αλλά ούτε και για τα ραδιόφωνα και πίστεψέ με και ο πιο χαζός άνθρωπος πάνω στον πλανήτη γη ξέρει πολύ καλά τι καπνό φουμάρει ο καθένας από εκεί μέσα! Έχουνε περάσει λοιπόν όλα στο internet και ο καθένας κάνει το παιχνίδι μόνος του και έτσι όπως θέλει… Από την άλλη όλα θέλουνε προσοχή, γιατί το παιχνίδι του εντυπωσιασμού και της παραπλάνησης δεν λυπεί ούτε από εδώ! Πρόσφατα έμαθα ότι τα λεγόμενα views και likes του YouTube αλλά και άλλων σελίδων πειράζονται και αν απευθυνθείς σε κάποιον hacker που γνωρίζει το άθλημα μπορεί δίνοντάς του το ανάλογο ποσό να σου τα αυξήσει και ανάλογα, γι’ αυτό δεν θα πρέπει να παραμυθιαζόμαστε αλλά να ακούμε και να αγοράζουμε κάτι μόνο και εφόσον μας αρέσει.
http://www.youtube.com/watch?v=jNiqu1-xbzk
Έχεις συνεργαστεί με πάρα πολλά και μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη κ.α. Ξεχωρίζεις κάποια συνεργασία από όλες αυτές;
Ξεχωρίζω τους ανθρώπους με ήθος και χιούμορ που είναι ταπεινοί και αγαπάνε πραγματικά αυτό που κάνουνε, είναι βασικοί παράγοντες για να πετύχει η συνεργασία. Επίσης τους ανθρώπους που πίστεψαν με πάθος σε αυτό που τους έδωσα και το έκαναν επιτυχία. Κανένας δεν φτάνει τυχαία στην κορυφή και το σημαντικότερο και το δυσκολότερο κανένας δεν παραμένει τυχαία στην κορυφή. Το ότι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, χάριν παραδείγματος, πίστεψε στα τραγούδια μου και τα υποστήριξε και στα lives της και ραδιοφωνικά και με όλους τους υπόλοιπους τρόπους, εξηγεί έμπρακτα το γιατί μερικοί καλλιτέχνες μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή. Αυτοί λοιπόν οι καλλιτέχνες που είναι μαχητές, αγωνιστές έχουνε πάντα στην καρδιά μου μία ξεχωριστή θέση.
Υπάρχει συνταγή επιτυχίας;
Υπάρχουνε κόπια χειροπιαστά πράγματα, εκτός από το ότι θα πρέπει να έχεις θετική σκέψη-ενέργεια και να αισθάνεστε ότι έχεις πετύχει κάτι πριν ακόμα το πετύχεις, θα πρέπει αρχικά και πάνω απ’ όλα να υπάρχει έμπνευση και ταλέντο, εν συνεχεία σκληρή δουλεία, αγάπη, πάθος, υπομονή και επιμονή για αυτό που κάνεις και έπειτα τρέξιμο για να επικοινωνήσεις τη δουλειά σου με τον κόσμο μέσα από προσωπικές επαφές και δημόσιες σχέσεις… Εκτός όμως από όλα αυτά, θα πρέπει να υπάρχει και κάτι τελευταίο… Τύχη!
Εσύ που θα τοποθετούσες τον εαυτό σου, στους εμπορικούς ή στους έντεχνους;
Πουθενά και παντού. Μου αρκεί να νιώθω ευτυχισμένος με την τέχνη που παράγω και αυτά που κάνω να είναι αληθινά και όχι επιτηδευμένα. Αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει. Βέβαια, το αληθινό για μένα δε μπορεί παρά να είναι και εμπορικό. Και αυτό μπορεί να φανεί και να επιβεβαιωθεί μόνο μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Ως παράδειγμα μπορώ να σου φέρω “Το χαμόγελο της Τζοκόντα” του Μάνου Χατζιδάκι που θεωρώ ότι είναι η πιο εμπορική δαυλιά όλον των εποχών μιας και μετά από τόσα χρόνια βρίσκεται ακόμα μέσα στα 20 πρώτα στον πίνακα της I.F.P.I. Για μένα δεν υπάρχει εμπορικό και έντεχνο, όλα αυτά είναι ορολογίες και δικαιολογίες για τους μέτριους… Μακριά από εμάς… Για μένα υπάρχουν ωραία και άσχημα τραγούδια και πάλι και αυτό είναι υποκειμενικό.
Διάβασα ότι το μότο σου είναι “Η μουσική είναι μία. Με χιλιάδες πρόσωπα και διαθέσεις. Όπως η μερα, όπως η νύχτα, όπως εσύ..” Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι έχεις καταπιαστεί με τόσο διαφορετικά είδη μουσικής, έτσι;
Ακριβός! Δεν θα μπορούσα ποτέ να γράφω αποκλειστικά και μόνο για ένα είδος. Νομίζω ότι θα είχα πλήξει και θα είχα ρουτινιάσει τόσο πολύ που από τη βαρεμάρα μου θα είχα αλλάξει επάγγελμα.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα σατιρικό κομμάτι σου σε στίχους του Γιώργου Παυριανού και με τη φωνή της μοναδικής Πωλίνας με τίτλο “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”. Πες μας λίγα λόγια για αυτό.
Τους στίχους του τραγουδιού τους έχει γράψει ο Γιώργος Παυριανός, ενώ την ερμηνεία έχει κάνει η αγαπημένη μου φίλη Πωλίνα. Πρόκειται για ένα καθαρά σατιρικό τραγούδι, είδος που αγαπάω πάρα πολύ γι’ αυτό και το έχω κάνει σε μεγάλο βαθμό όλα αυτά τα χρόνια και σε άλλους χώρους εκτός δισκογραφίας όπως είναι το θέατρο και ο κινηματογράφος. Είναι ένα είδος που με ιντριγκάρει και για αυτό θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια κομμάτια, που σατιρίζουν την κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα, περνώντας μηνύματα αλλά πολλές φορές δίνοντας και λύσεις.
Αλήθεια, πως την βλέπεις την επικαιρότητα με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;
Λυπάμαι πραγματικά που πληρώνουμε τα σπασμένα άλλων και πόσο περισσότερο άνθρωποι που ήταν μια ζωή εντάξει απέναντι σε όλους και σε όλα! Αυτό είναι τεράστια αδικία. Έχω σιχαθεί και τους πολιτικούς και την πολιτική και γι’ αυτό αρνούμαι! Και για να μιλήσουμε σοβαρά, το έργο έχει ήδη τελειώσει και απλά τώρα κυκλοφόρησε σε dvd για να το δούμε όλοι οι υπόλοιποι… Φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι εννοώ! Έτσι προτιμώ να εκφράζω την άποψή μου για την επικαιρότητα περισσότερο μέσα από την τέχνη μου και λιγότερο σε συνεντεύξεις ή μέσω του διαδικτύου όπως συνηθίζεται από πολλούς τελευταία… Θέλω αν μπορώ να κάνω κάτι να το κάνω έμπρακτα, και όχι δημιουργώντας εντυπώσεις για να έχουμε να λέμε…
Σε τι επαγγελματική φάση βρίσκεσαι αυτή την περίοδο; Έχω την εντύπωση ότι σε έβγαλα από το studio, έτσι;
Το studio πια έχει γίνει το δεύτερο μου σπίτι για να μην πω το πρώτο μου! Ετοιμάζω πολλά και διάφορα που ώμος δεν θα ήθελα να τα αποκαλύψω πριν κυκλοφορήσουν. Τη συγκεκριμένη όμως χρονική περίοδο μόλις κυκλοφόρησε ίσως η μεγαλύτερη παραγωγή που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην ελληνική δισκογραφία, σύμφωνα με αυτά που δήλωσαν και έγραψαν μέσα από τον τύπο πολλοί σπουδαίοι δημοσιογράφοι και άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, και αυτό με τιμάει απίστευτα και με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο και υπερήφανο. Πρόκειται για την καινούρια δισκογραφική δουλειά του Μιχάλη Δημητριάδη με γενικό τίτλο “Σημαιοστολισμός” Το Cd περιέχει 16 τραγούδια σε μουσική δική μου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Ελευθερίου, Άρη Δαβαράκη, Βάσως Αλαγιάννη, Λίνας Δημοπούλου, Ρεβέκκας Ρούσση, Νίκου Μωραΐτη, Ελεάνας Βραχάλη, Θάνου Παπανικολάου, Αντώνη Παππά, Ποσειδώνα Γιαννόπουλου, Αντώνη Ανδριανού, Ελεάνας Τσεσμελή. Υπάρχουν ακόμη ανέκδοτα ποιήματα – στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και του Αλέκου Σακελλάριου. Αρκετές και σημαντικές και οι συμμετοχές του δίσκου. Μαζί με τον Μιχάλη Δημητριάδη συμμετέχουν ο Γιώργος Νταλάρας, η Κατερίνα Κούκα, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και η Λένα Αλκαίου.
Υπάρχουν κάποια σχέδια για προσωπικές δισκογραφικές σου δουλειές που θα κυκλοφορήσουν στο άμεσο μέλλον και θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Υπάρχουν 2 διπλές δισκογραφικές δουλειές που μόλις τέλειωσα την ηχογράφηση τους και πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσουν. Η πρώτη δισκογραφική δουλειά είναι η συνέχεια του Meditation και έχει τίτλο “Meditation 2” και πρόκειται για άλλη μία ποιητική συλλογή σε ένα διπλό Cd που θα περιλαμβάνει 32 κομμάτια. Πριν λίγες μέρες ολοκληρώσαμε και τα γυρίσματα του πρώτου Video Clip της δουλειάς για το τραγούδι με τίτλο “Oscar” σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαυρομούστακου, το οποίο θα συμπεριλαμβάνεται και μέσα στο Cd . Η δεύτερη δισκογραφική δουλειά έχει τίτλο “Gramophone” και πρόκειται για μία καινούρια τριλογία! Το “Gramophone” είναι ένα διπλό Cd που θα περιλαμβάνει 32 instrumental κομμάτια και θα κυκλοφορήσει σε όλο τον κόσμο.
Για να κλείσουμε με μία ερώτηση που αφορά τον …συνθέτη Ανδρέα, έχεις πρότυπα Ελλήνων συνθετών;
Είναι πάρα πολλοί αλλά θα έλεγα ότι μου αρέσει ιδιαίτερα το έργο του Μάνου Χατζηδάκη, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Σταμάτη Κραουνάκη και του Νίκου Καρβέλα
Ανδρέα, σε ευχαριστούμε πολύ για την ωραία συνέντευξη που μας παραχώρησες αλλά και για τον χρόνο σου!
Πρόδρομε σε ευχαριστώ από καρδιάς για την κουβέντα μας, πραγματικά δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα… Εδώ θα θέλω να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους τους ανθρώπους του “Tralala” για την υποστήριξη και την αγάπη τους όλα αυτά τα χρόνια… αλλά και την βοήθεια που μας δίνουνε ούτος ώστε να επικοινωνούμε τη δουλειά μας με τον κόσμο. Να είστε πάντα καλά με υγεία και επιτυχίες…
Συνέντευξη στον Πρόδρομο Μιχαλάκη
