Που γεννήθηκες?
Στην Αθήνα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα.
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που θυμάσαι να άκουσες ως παιδάκι?
Το πρώτο τραγούδι που θυμάμαι πρέπει να ήταν κάποιο δημοτικό, από αυτά που τραγουδούσε ο πατέρας μου. Μάλιστα τραγουδούσε και εμείς γελούσαμε. Γενικά στην οικογένειά μου συνέχεια τραγουδούσαμε. Δεν ξέρω τίτλους, θυμάμαι όμως ένα που έλεγε «..εδώ στην πάνω γειτονιά στην παραπάνω ρούγα… τη φωλιά της έχτιζε μια πέρδικα μικρούλα…».
Πρώτη φορά που βγήκα επαγγελματικά στην σκηνή ήταν δίπλα μου ο Ζουγανέλης. Είναι πολύ παρορμητικός… σε παρασέρνει με τον τρόπο του, με το χιούμορ του, σε πάει εκεί που πρέπει.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κοινό κρατώντας μικρόφωνο? Πώς ένοιωθες?
Εννοείται! Πιο μικρός είχα τραγουδήσει στο σχολείο. Μου άρεσε πολύ. Ο αδελφός μου έπαιζε κιθάρα και τραγουδήσαμε σε μια εκδήλωση του σχολείου που ήταν 200 – 300 παιδιά περίπου. Εκεί πήγαμε πολύ καλά. Μετά κάναμε συναυλίες οι δυο μας. Τότε πήγαινα Γυμνάσιο. Παίζαμε σε πλατείες, μετά έπιασε ο αδελφός μου δουλειά σε μαγαζί σαν κιθάρα. Πήγαινα εγώ να φάω αλλά τραγουδούσα κιόλας. Επαγγελματικά ξεκίνησα το 1996 με τον Γιάννη Ζουγανέλη.
Πιο πριν δούλευες στο θέατρο, σωστά? Έγραφες μουσική για θεατρικά?
Ναι, δούλευα στο θέατρο, χρόνια. Δεν έγραφα μουσική, δεν γράφω. Στην παραγωγή δούλευα τότε. Άσχετο τελείως.
Μπορείς να θυμηθείς κάποιο σχόλιο θεατή που έδωσε άλλη προοπτική στη δουλειά σου?
Βέβαια. Πρώτη φορά που βγήκα επαγγελματικά στην σκηνή ήταν δίπλα μου ο Ζουγανέλης. Είναι πολύ παρορμητικός. Αυτό που θέλει στο λέει άμεσα. Σε παρασέρνει με τον τρόπο του, με το χιούμορ του, σε πάει εκεί που πρέπει. Δηλαδή δεν έχεις να φοβηθείς, αρκεί να ακούς. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια παρατήρησή του. Με τον καιρό φαίνεται άλλα βελτίωσα κι άλλα ίσως τα χειροτέρεψα. Αλλά αυτό συμβαίνει. Αλλάζουμε κι εμείς.
Ναι, θα έβγαινα να διαδηλώσω… Στις κινητοποιήσεις που γίνονται όταν μπορώ κι όσο μπορώ συμμετέχω. Είμαστε οργισμένοι όλοι σαν λαός!
Αν πάθαινες αμνησία, τι δεν θα ήθελες να ξεχάσεις?
Τα παιδιά μου.
Αν έμενες σε ένα νησί για 6 μήνες ποια 3 CD θα έπαιρνες μαζί σου και ποια (μόνο μία) ταινία?
Το δικό μου… του Γιώργου (Αλουπογιάννη) και του Πέτρου (Μπουσουλόπουλου). Επειδή δουλεύουμε μαζί! (…Γέλια…) Σοβαρά τώρα, μου αρέσουν πάρα πολλά CDs δεν μπορώ να διαλέξω. Αν και τώρα υπάρχουν τα ΜΡ3 που μπορείς να χωρέσεις μέσα όσα CDs και όσα τραγούδα θέλεις. Από ταινίες, έχω πάρα πολλές στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή. Ίσως έπαιρνα το Braveheart που έχει κι ωραία μουσική.
Εκτός από τη μουσική με τι άλλο ασχολείσαι?
Μόνο με τη μουσική. Επαγγελματικά και ερασιτεχνικά. Έχει πολύ κυνήγι το τραγούδι, δεν είναι εύκολο.
Υπάρχει κάτι για το οποίο θα έβγαινες στο δρόμο να διαδηλώσεις?
Ναι, θα έβγαινα να διαδηλώσω. Για πάρα πολλά πράγματα. Ειδικά τώρα, αυτόν τον καιρό. Στις κινητοποιήσεις που γίνονται όταν μπορώ κι όσο μπορώ συμμετέχω. Θα συμμετάσχω και σ’ αυτές που προγραμματίζονται άμεσα. Είμαστε οργισμένοι όλοι σαν λαός.
Στο φανάρι είμαι ο μόνος που σταματάω στη γραμμή. Στο εξωτερικό όσες φορές έτυχε να πάω, μόλις πατούσα το πόδι μου στο δρόμο, ακόμα κι αν έτρεχαν οι οδηγοί, έχοντας πράσινο για τα αυτοκίνητά τους, κοκάλωναν να περάσω.
Τι είναι αυτό που σε ένα live σε κάνει να νοιώθεις υπέροχα?
Η ανταπόκριση του κόσμου. Μόλις βγεις και δεις ότι ο κόσμος είναι «ζεστός», είναι μαζί σου και συμμετέχει σ’ αυτό που κάνεις. Δεν συμβαίνει πάντα, μπορεί να μην είμαι εγώ σε καλή μέρα, μπορεί ο κόσμος να μην νιώθει πολύ καλά, μπορεί κάτι να έχει συμβεί κάτι τραγικό και να μην έχουμε τη διάθεση ούτε εγώ ούτε ο κόσμος. Έχω παίξει σε πολλά live, κάθε βραδιά είναι διαφορετική. Ανάλογα το τι συμβαίνει γύρω. Μιλάω και σε προσωπικό επίπεδο ή οτιδήποτε μπορεί να αφορά όλους μας. Συνήθως όμως οι συνθήκες ευνοούν για ένα όμορφο live.
Όταν άρχισε να φαίνεται η επιτυχία σου πώς ένοιωθες?
Τραγουδούσα πολλά χρόνια στο Σταυρό του Νότου. Το μαγαζί ήταν πάντα γεμάτο. Δουλεύαμε πενθήμερα, εξαήμερα ακόμα κι επταήμερο. Πάντα γεμάτο. Εγώ πήγα εκεί το 2000. Τότε δουλεύαμε Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη κι ήταν 800 άτομα μέσα στο μαγαζί κάθε μέρα. Δεν το πίστευες! Δεν παίξαμε ποτέ με μισοάδειο το μαγαζί. Την επιτυχία τότε δεν τη λογαριάζαμε επιτυχία ενός. Τη μοιραζόμασταν. Δεν τραγουδούσα εγώ κάπου μόνος μου. Πέρυσι, με τον Γιώργο Τεντζεράκη, ήταν η πρώτη φορά που τόλμησα να βγω παραέξω. Δουλέψαμε μαζί, πήγε καλά. Μέχρι τότε δεν το είχα αποφασίσει. Για δικούς μου λόγους δεν είχα βγει αλλού. Τώρα όμως μπορώ να πω μου βγήκε σε πολύ καλό όλο αυτό.
Για ποιον λόγο θα μπορούσες να αφήσεις για πάντα (ή για ένα πολύ μεγάλο διάστημα) την μουσική?
Αυτή τη στιγμή δεν έχω πιο σοβαρό λόγο από τα παιδιά μου. Μόνο αυτό μπορώ να σκεφτώ. Αν και νομίζω ότι τη μουσική δε θα μπορούσα να την αφήσω. Θα την έπαιρνα μαζί μου. Νιώθω ότι την έχω μέσα μου.
Τι είναι αυτό που αν στο ανακοίνωναν μελλοντικά τα παιδιά σου, θα φρίκαρες?
Είμαι «υπέρ» του να κάνουν τα παιδιά μόνα τους τις επιλογές τους. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που θα με έκανε να φρικάρω αν το άκουγα από τα παιδιά μου. Έχω δει πολλά στη ζωή μου, δε πιστεύω ότι θα φρικάρω με κάτι. Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια.
Αν γινόσουν Δήμαρχος για μια θητεία τι θα άλλαζες?
Στην Αθήνα? Τα πάντα! Πρώτα – πρώτα θα διευκόλυνα τους πεζούς. Με όλα αυτά τα κάγκελα δεν μπορείς να κινηθείς όπως πρέπει. Ειδικά αν έχεις μικρά παιδιά και θέλεις να πας κάπου με το καρότσι, είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Αναρωτιέμαι, δεν βγαίνουν οι έλληνες έξω από την Ελλάδα να δουν τι συμβαίνει στο εξωτερικό? Στο φανάρι είμαι ο μόνος που σταματάω στη γραμμή. Στο εξωτερικό όσες φορές έτυχε να πάω, μόλις πατούσα το πόδι μου στο δρόμο, ακόμα κι αν έτρεχαν οι οδηγοί, έχοντας πράσινο για τα αυτοκίνητά τους, κοκάλωναν να περάσω. Αν γινόμουν Δήμαρχος, θα βοηθούσα πεζούς, ποδηλάτες, ανθρώπους που έχουν πρόβλημα κινητικό να μπορούν να κυκλοφορήσουν με άνεση μέσα στην πόλη.
Ποια είναι τα άμεσα μελλοντικά σου σχέδια?
Αυτή την εποχή μαζεύω υλικό για να κάνω τη δεύτερη προσωπική μου δισκογραφική δουλειά. Σ’ αυτό είμαι λίγο αγχωμένος. Εδώ, στο Ρυθμό Stage ξεκινήσαμε κι ελπίζουμε να πηγαίνει καλά η παράσταση όσο μας πάει. Αυτά είναι τα κοντινά μελλοντικά μου σχέδια. Τα μακρινά… ελπίζω να γίνω σταρ και τέτοια (…Γέλια…)!
Σ’ ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας διέθεσες. Να πάνε όλα όπως τα θέλεις κι ακόμα καλύτερα.
Εγώ σας ευχαριστώ. Παιδιά, να είστε καλά!
