Συνέντευξη Φωτεινή Βελεσιώτου & Γιάννης Μήτσης

Φωτεινή Βελεσιώτου

Από την Καρδίτσα πήγατε στην συμπρωτεύουσα… Πως στην συνέχεια από την Παιδαγωγική σχολή βρεθήκατε να «φλερτάρετε» με την μουσική;

Η μουσική είναι η ζωή μου, από τα παιδικά μου ακόμη χρόνια που τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ο πατέρας μου ήταν της εκκλησίας και στο σπίτι ακούγαμε μόνο Βυζαντινή και Κλασική μουσική . Μετά, όταν πήγα να σπουδάσω έμαθα τι θα πει λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι.

Τι είναι αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον στο ρεμπέτικο τραγούδι;

Είναι η απλότητα του στίχου και της μουσικής. Χτυπάει κατευθείαν κόκκινο σε εμένα. Το πρωτοάκουσα πηγαίνοντας στην Θεσσαλονίκη το 1976 που τότε ήμουν 18 χρονών. Ήταν από αυτά που δεν μπορούσα να ξεχάσω. Όταν άκουσα πρώτη φορά τον Τσιτσάνη, δεν ήξερα ποιος ήταν. Στο λεωφορείο που ήμουν και πήγαινα Θεσσαλονίκη, πήγα στον οδηγό και τον ρώτησα «Κύριε, τι ακούμε;» και μου απάντησε «Ρεμπέτικο! Τσιτσάνης!»

Η θεματολογία του ρεμπέτικου τραγουδιού κινείται από την αγάπη και την ξενιτιά μέχρι τα ναρκωτικά και την φυλακή. Εσάς σας αντιπροσωπεύει η θεματολογία του ;

Σε κάθε άνθρωπο είναι αλλιώς… Εμένα μου αρέσουν τα ερωτικά ρεμπέτικα αλλά και τα πολιτικά. Λέω και τα άλλα είδη ρεμπέτικου γιατί εκφράζουν κάποια άτομα. Εγώ συνήθως δεν λέω προπολεμικά ρεμπέτικα αλλά μεταπολεμικά. Όλα στο αυτί κάθονται πολύ καλά!

Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί και νέα είδη μουσικής. Πιστεύετε ότι αυτό λειτούργησε εις βάρος του ρεμπέτικου τραγουδιού;

Δεν θα το έλεγα… Οι μουσικές πρέπει έχουν δική τους ταυτότητα και ύφος! Το ένα είδος δίνει στο άλλο οπότε δεν νομίζω ότι λειτουργούν εις βάρος.

Εσείς λαμβάνετε υπόψη σας τα νέα είδη μουσικής; Τα παρακολουθείτε;

Βέβαια! Ενημερώνομαι πάρα πολύ και μου αρέσουν και πολύ! Τραγουδάω, ακόμη, και νέα ρεύματα…γιατί όχι! Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα, Ορφέα Περίδη… Υπάρχουν πλέον σπουδαίοι στιχουσυνθέτες και τραγουδιστές που κάνουν υπέροχα τραγούδια!

Τα τελευταία χρόνια βλέπετε τον κόσμο να έχει απομακρυνθεί από αυτό το είδος μουσικής; Το προτιμούν πλέον οι πιο «μυημένοι» ;

Όχι, κάθε άλλο! Εγώ τουλάχιστον στην Θεσσαλονίκη, που μπορώ να κρίνω, βλέπω παιδιά που παίρνουν μπουζούκι στα χέρια τους και να το σκίζουν κυριολεκτικά! Παιδιά από δεκαέξι χρονών και πιο μικρά. Το τι θα κάνουν στο μέλλον και αν θα παίξουν σε σκυλάδικα δεν το ξέρω! Ξεκινάνε με βάση το λαϊκό τραγούδι!

Τα τελευταία χρόνια έχει σταματήσει η δημιουργία νέων ρεμπέτικων τραγουδιών;

Δεν γράφονται σήμερα ρεμπέτικα τραγούδια… Ρεμπέτικα ήταν μέχρι τότε που έβγαιναν. Τώρα μπορούν να ονομαστούν λαϊκά τραγούδια. Αλλά τώρα να γραφτούν ρεμπέτικα… όχι, δεν γράφονται! Το τραγούδι εξελίσσεται… Αλίμονο αν έμενε στατικό. 500 χρόνια θα ακούγαμε Μπαχ μόνο. Ακούγεται ο Μπαχ αλλά παράλληλα ακούγονται και άλλα πράγματα. Αυτό είναι και το όμορφο!

Η διασκέδαση του κόσμου έχει διαφοροποιηθεί;

Από πέρσι μέχρι φέτος υπάρχει χαώδης διαφορά! Λογικό είναι να έχει μαζευτεί ο κόσμος. Θα πρέπει όλοι να ρίξουν τις τιμές για να μπορεί ο άλλος να ξεδίνει. Δεν γίνεται να πηγαίνεις κάπου και με το καλησπέρα να πληρώνεις είκοσι ευρώ για να πιεις ένα ποτό! Θα πρέπει όλοι να βάλουν νερό στο κρασί τους! Πιστεύω ότι θα ζοριστούμε αλλά θα βγούμε καλύτεροι άνθρωποι!

Οι «Γυναίκες» ήταν ο πρώτος σας δίσκος, πως γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας του;

Όχι από εμένα πάντως! Εγώ ήμουν αυτή που δέχτηκε την πρόταση της στιχουργού της Μάγδας Παπαδάκη που τότε ανακατευόταν με την Libra Music. Άκουσε την φωνή μου ο Μιχάλης Νικολούδης και έγραψε αυτά τα τραγούδια. Με άκουσε να τραγουδάω σε ένα ταβερνάκι και τα βόλεψε όλα εκείνη. Εγώ δεν είχα τέτοιες βλέψεις!

Μετά σταθμός οι “Μέλισσες”, έγινε μεγάλο «μπαμ» με αυτό το τραγούδι. Όταν το τραγουδάτε ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου από κάτω;

Τους αρέσει πάρα πολύ! Και εμένα μου αρέσει δεν λέω, αλλά έχω πει και άλλα τραγούδια… Είναι ιδιόμορφο τραγούδι οι «Μέλισσες»! Καταρχήν έχει τρία μέρη, ξεκινάει αλλιώς και τελειώνει αλλιώς. Ξεκινάει από χασάπικο, γίνεται ζεϊμπέκικο και οι στίχου επίσης είναι πολύ σημαντικοί της Ελένης Φωτάκη. Γενικά είναι ένα τραγούδι που ακούγεται ακόμα πολύ στα ραδιόφωνα.

Εσείς ακούτε ραδιόφωνο;

Ναι όποτε μπορώ, κυρίως στο αυτοκίνητο. Αλλά δεν έχω πολλά πράγματα να ακούσω πια στο ραδιόφωνο. Δύσκολα τα πράγματα, τώρα πια που πιάνει ο καθένας το μικρόφωνο και να λέει αρλούμπες για πράγματα που είναι ιερά. Πάνε οι εποχές με τους καλούς δημοσιογράφους που να κατέχουν το σπορ.

Σας συναντάμε τώρα στο Ρυθμό Stage για ένα πάντρεμα ροκ και ρεμπέτικου! Τι έχετε ετοιμάσει για τον κόσμο που θα έρθει να σας απολαύσει από κοντά;

Δεν υπάρχουν ταμπέλες. Τι θα πει ροκ και ρεμπέτικο; Όλα έχουν ένα κοινό δρόμο. Ο «Απόκληρος» δεν είναι ένα ροκ κομμάτι; Το έχουμε βάλει στην κατηγορία ρεμπέτικο-λαϊκό. Για μένα είναι ροκ που αν το πει ο Αγγελάκας θα το σκίσει!

Σας ευχαριστώ πολύ!

Εγώ σε ευχαριστώ! Να’ σαι καλά!

Γιάννης Μήτσης

Σας συναντάμε τώρα στο Ρυθμό Stage για ένα πάντρεμα ροκ και ρεμπέτικου! Έχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους;

Το ροκ και το ρεμπέτικο είναι τίτλοι που έχουν βάλει οι άνθρωποι μεταξύ τους για να συνεννοούνται! Το κοινό μεταξύ τους είναι η μουσική και ο τρόπος που γράφονται τα τραγούδια. Δηλαδή το ρεμπέτικό είναι μουσικές που γραφτήκανε από τους απλούς ανθρώπους, οι οποίοι δημιουργήσανε μόνοι τους αυτό το είδος μουσικής χωρίς γνώσεις. Το ίδιο έγινε και με το ροκ. Ξεκίνησε από παιδιά που ήξεραν τρεις συγχορδίες και άρχισαν να γράφουν πράγματα.

Ο κόσμος είναι εξοικειωμένος με τους πειραματισμούς;

Στην εποχή μας ο κόσμος έχει ακούσει πάρα πολλά πράγματα οπότε το να ακούσει ένα τραγούδι του Βαμβακάρη και μετά του Γιάννη Αγγελάκα είναι πολύ κοντά μεταξύ τους. Το ροκ έχει φτάσει να είναι παγκόσμια κατάσταση, ενώ το ρεμπέτικο εκεί που έχει ταξιδέψει φαίνεται να έχει κάνει και αυτό την ίδια δουλειά στις ψυχές των ανθρώπων.

Πιστεύετε ότι ο κόσμος ταυτίζεται πιο εύκολα με το ρεμπέτικο που είναι ελληνικό από ότι με το ροκ;

Το ρεμπέτικο ξεκίνησε από τους Έλληνες, από απλούς ανθρώπους κτίστες και ψαράδες που παλεύανε να επιβιώσουν. Το ροκ επίσης ξεκίνησε από μια τέτοια κατάσταση. Κάπως έτσι γεννήθηκε και το μπλουζ. Το μπλουζ με το ρεμπέτικο είναι πολύ κοντά. Οι εργάτες στην Αμερική βρήκαν εκεί κάποια όργανα και άρχισαν να παίζουν αυτό το είδος της μουσικής.

Σε πιο προσωπικό επίπεδο: Γιάννενα, Παρίσι, Αθήνα, Θεσσαλονίκη… Τι είναι αυτό που σας σημάδεψε από κάθε σταθμό;

Όλα! Τα Γιάννενα με σημάδεψαν, το Παρίσι με σημάδεψες διαφορετικά… Είναι δρόμο ζωής αυτός! Άλλες εμπειρίες έχεις στα Γιάννενα όταν είσαι έφηβος και δημιουργείς τα πρώτα συγκροτήματα και ψάχνεις να ανακαλύψεις την μουσική. Στο Παρίσι βλέπεις της μεγαλύτερες συναυλίες που παίζονται στο πλανήτη, στην Θεσσαλονίκη όταν επιστρέφεις και καταφέρνεις με κάποια άτομα να δημιουργήσεις μια συγκεκριμένη κατάσταση, είναι όλα μια συνέχεια…

Το κεφάλαιο «Ξύλινα Σπαθιά» , πόσο επηρέασε την μουσική σας «ματιά»;

Ήταν ένας ήχος που δημιουργήθηκε από την ομάδα «Ξύλινα σπαθιά». Ήταν ένα κοινός ήχος και μιας και ήμουν κομμάτι του, σίγουρα με έχει επηρεάσει. Αλλά παράλληλα και εγώ έχω επηρεάσει αυτό. Αλληλοσυνδέονται όλα μεταξύ τους, επηρεάζεις και επηρεάζεσαι!

Θα θέλατε να υπάρξει μια επανένωση του γκρουπ;

Μπα, δεν ξέρω. Τα Σπαθιά σταμάτησαν ακριβώς εκεί που έπρεπε να σταματήσουν. Με αυτό τον τρόπο σταμάτησαν τον εαυτό τους και καλά κάνανε! Άλλαζε το σκηνικό στην χώρα τότε και δεν ήθελαν να μπλέξουν με αυτό που άρχισε να συμβαίνει.

Μετά τα επεισόδια του καλοκαιριού που πέρασε, πολλοί καλλιτέχνες έβγαλαν πολιτικά τραγούδια. Πιστεύετε πως έτσι εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση ή εξέφρασαν την φωνή του λαού;

Εγώ που βρέθηκα κάποιες νύχτες που πήγα να μάθω τι γίνεται από κοντά, οι καλλιτέχνες που βρέθηκαν εκεί, προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα πάλκο για να παίξουνε δημιουργώντας ένα ρεύμα. Στην ουσία τα τραγούδια καταγράφουν καταστάσεις. Η μουσική δεν εξηγεί ούτε δίνει λύσεις… Σου λέει απλά ότι έγινε αυτό και όχι «κάνε αυτό και αυτό». Και εγώ ακόμη ανέβηκα και έπαιξα για συμπαράσταση γιατί ήταν παιδιά που ήταν μέρες εκεί και υπήρχε μια αγωνία, ήταν ένα κοινό πράγμα.

Πιστεύετε ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν στο μουσικό στερέωμα μέσα από αυτή την κατάσταση;

Η μουσική είναι βαθιά ριζωμένη στο χρόνο ! Οι καταστάσεις και τα γεγονότα ανά εποχή δεν την έχουν σταματήσει ποτέ. Τώρα περνάμε μια εποχή όπου οι άνθρωποι και η βιομηχανία γενικώς, έχουν βάλει την μουσική και την έκφραση λίγο στην άκρη γιατί είναι επικίνδυνο πράγμα. Αλλά αυτό δεν πιστεύω ότι θα είναι εμπόδιο στην μουσική. Απλώς βλέπω ότι καθαρίζει λίγο το τοπίο, από κομήτες καλλιτεχνών.

Το όνομα Ελευθερία Αρβανιτάκη τι σας φέρνει αμέσως στο μυαλό;

Την συνεργασία που είχα μαζί με την Ελευθερία που εκτός από εκπληκτικός άνθρωπος η φωνή της είναι απίστευτη! Όταν τραγουδάς μαζί της πρέπει να δώσεις μεγάλη δύναμη ψυχής για να φτάσεις εκεί που είναι η Ελευθερία. Έχει τεράστια δύναμη και δεν είναι απλώς μια ωραία τραγουδίστρια που πατάει στις νότες και κάνει ωραίες επιλογές. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία ως τραγουδιστής περισσότερο.

Ετοιμάζετε κάποια νέα δισκογραφική δουλειά;

Ναι ετοιμάζω αλλά τώρα τα πράγματα στην δισκογραφία είναι παράξενα. Είναι δύσκολο να πεις ότι θα βγάλω μια νέα δουλειά τον Μάρτιο γιατί δεν ξέρεις αν θα υπάρχει ή όχι η δισκογραφία μέχρι τότε. Υπάρχει ένα υλικό το οποίο δουλεύω και την άνοιξη περίπου θα έχω το υλικό.

Σας ευχαριστώ!

Εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Συνέντευξη στη Σμαράγδα Κωνσταντογιάννη