Λένε πως τα παιδιά των καλλιτεχνών είναι τυχερά και άτυχα μαζί. Τυχερά γιατί έχουν κάποιον να τους βάλει στο χώρο και άτυχα γιατί αναγκαστικά συγκρίνονται μαζί τους. Εσύ μάλιστα έπρεπε να συγκριθείς με έναν από τους καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Το επώνυμο Βαρδής λοιπόν σε βοήθησε ή σε δυσκόλεψε;
Αρχικά με βοήθησε πάρα πολύ γιατί με πήρε μαζί του στην εταιρεία και στην δουλειά και μου έδωσε τραγούδια, στην πορεία όμως είναι disadvantage γιατί σε συγκρίνουν και νομίζουν ότι είμαστε μαζί, μπορεί να θέλω να πάω σε ένα μαγαζί να δουλέψω με κάποιον και να μου λένε «όχι μωρέ γιατί δε ξέρουμε ο πατέρας σου πως θα φερθεί και πως θα το αντιμετωπίσει» είναι λίγο περίεργο. Από την άλλη η σύγκριση μπορεί να υπάρχει αλλά δεν είναι κακό, το θεωρώ υγειές και ειδικά με έναν άνθρωπο που είναι στην οικογένεια σου. Εμείς στην οικογένειά μας δεν έχουμε ανταγωνισμό που σημαίνει ότι τον πατέρα μου τον έχω πάρα πολύ ψηλά, τόσο ψηλά που τον σέβομαι, τον εκτιμάω αφάνταστα δε θεωρώ ότι μπορώ να τον φτάσω και το θεωρώ υγειές να με συγκρίνουν με τον πατέρα μου γιατί για να το κάνουν σημαίνει ότι και εγώ έστω και λίγο αξίζω και αυτό με τιμάει σαν Γιάννη. Έτσι το βλέπω εγώ .
Όταν αποφάσισες ότι θα γίνεις τραγουδιστής πριν την πρώτη σου εμφάνιση, ποια ήταν τα λόγια του πατέρα σου;
Ένα πράγμα μου είπε και μου το λέει ακόμα, να είμαι ταπεινός να κάνω αργά βήματα και να προσέχω πάρα πολύ γιατί η απότομη επιτυχία μπορεί να σε ρίξει και πάρα πολύ γρήγορα. Αυτή είναι η συμβουλή του από τότε και την ακολουθώ ακόμα.
…θέλανε να με χώσουν στο τραγούδι και εγώ δεν ήθελα, θεωρούσαν ότι το έχω, χωρίς να με έχουν ακούσει απλά επειδή ο πατέρας μου είναι κάποιος πρέπει και εγώ να είμαι.
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο σου άλμπουμ με τίτλο «Στιγμές» όπου περιέχει παλιότερες επιτυχίες σου αλλά και 4 νέα κομμάτια, μίλησε μας για αυτή τη δουλειά
Κυκλοφορεί από την heaven είναι κομμάτια που έχουν βγει από αυτήν από το 2002 και μετά που είμαι στην εταιρεία. Μια μεγάλη μερίδα του λέοντος είναι επιτυχίες του πατέρα μου, του Δημήτρη Κοντόπουλου, του Κυριάκου Παπαδόπουλου, του Βασίλη Γιαννόπουλου, συν τέσσερα νέα τραγούδια σε μουσική και στίχους Γιώργου Μουκίδη. Είναι πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε, είμαστε πολλά χρόνια φίλοι, τον εκτιμάω αλλά δεν είχε τύχει ποτέ να συνεργαστούμε και είναι μια συνεργασία που προέκυψε εντελώς τυχαία.
Τι συνέβη δηλαδή;
Τέλος καλοκαιριού με πήρε ένα βράδυ τηλέφωνο και μου λέει ότι έχει γράψει ένα κομμάτι που μου ταιριάζει και αν θέλω να πάω να το ακούσω. Πήγα το ίδιο βράδυ και μου άρεσε πάρα πολύ, επίσης ο Γιώργος είχε τραγουδήσει ένα κομμάτι το «Αδύνατον» όπου του ζήτησα να μου το δώσει, εκείνος το σκέφτηκε λίγο καλύτερα και όταν με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν θέλω να κάνουμε ένα σιγκλάκι μαζί, με δύο τραγούδια και θα μου έδινε και το «Αδύνατον». Συμφώνησα, συζήτησα και με την εταιρεία και τα δύο τραγούδια έγιναν τέσσερα αλλά μετά αποφασίσαμε να βάλουμε και παλαιότερες επιτυχίες ώστε να είναι και πιο κερδοφόρο και πιο χρήσιμο να το χειριστεί η εταιρεία, και έτσι βγήκε το άλμπουμ «Στιγμές».
Η χειρότερη στιγμή όταν σκέφτεται κάποιος την Γιουροβίζιον νομίζω ότι είναι το S.A.G.A.P.O. και δεν ξέρω τελικά αν έφταιγε το κομμάτι και αν θα είχε καλύτερη τύχη αν θα ήταν διαφορετική η ενδυματολογία ή κινησιολογία, εμένα προσωπικά το κομμάτι δε με «χάλασε» απλά πιστεύω ότι ήταν too much.
Από αυτά τα τέσσερα κομμάτια πιο πιστεύεις ότι θα αγαπηθεί περισσότερο από τον κόσμο;
Συνήθως εμείς οι καλλιτέχνες λέμε ότι όλα τα κομμάτια είναι πάρα πολύ ωραία και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα. Η αλήθεια είναι ότι και τα τέσσερα κομμάτια είναι πάρα πολύ καλά, ήταν μια πολύ καλή στιγμή συνθετικά η ιστορία με τον Γιώργο. Το «Αδύνατον» ακούγεται ήδη στα ραδιόφωνα και μου αρέσει πάρα πολύ. Επίσης θεωρώ εξαιρετικό και το κομμάτι «Αν με καταλάβαινες» που είναι μια μπαλάντα. Τώρα το πώς θα το δει ο κόσμος είναι καθαρά υποκειμενικό, είναι ανάλογα τα βιώματα του καθενός, μπορεί και εγώ να έχω τραγουδήσει ένα κομμάτι που να μη μου λέει τίποτα βιωματικά και μετά από ένα διάστημα ενός έτους να είμαι εγώ αυτό το κομμάτι. Δε ξέρω πως θα το αισθανθεί ο κάθε άνθρωπος ακούγοντας το κάθε κομμάτι ξεχωριστά.
Πριν κυκλοφορήσει κάποια δουλειά σου ζητάς τη γνώμη του πατέρα σου ή κάποιου άλλου δικού σου ανθρώπου;
Ο πατέρας μου τα ακούει πάντα όπως άκουσε και αυτά, μάλιστα είχε ξεκινήσει να μου γράφει και κάποια τραγούδια και μόλις άκουσε τα κομμάτια του Μουκίδη, μου είπε πως είναι εξαιρετικά και πως αυτός κάνει πίσω γιατί είχα καιρό να τραγουδήσω τόσο καλά τραγούδια και εμείς θα συνεργαστούμε κάποια άλλη στιγμή μετά. Για αυτό λέω ότι υπάρχει υγιή σχέση μεταξύ μας .
Πολλοί άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν με έχουν στο μυαλό τους σαν ένα τύπο περίεργο, κλειστό, καθόλου κοινωνικό με έχουν πει μέχρι και «μουρόχαυλο»…. είμαι ακριβώς το αντίθετο, είμαι κοινωνικότατος, χρησιμοποιώ πάρα πολύ το χιούμορ .Όταν όμως σε γνωρίζουν μέσα από μια κάμερα όπου και εγώ δεν αισθάνομαι άνετα και δε χρειάζεται να δείξω τι άνθρωπος είμαι, δε θα κάνω τον «καραγκιόζη» παρόλο που στην ζωή μου μπορεί να είμαι ο «κλόουν» της παρέας
Μπορείς να ξεχωρίσεις μια νύχτα, που να πεις ότι αυτή ήταν η νύχτα της ζωής μου; Να σου έμεινε χαραγμένη δηλαδή από τις εκδηλώσεις του κόσμου ή από κάποιο απρόοπτο στα καμαρίνια
Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι όταν είχα ξεκινήσει να τραγουδάω, είχαμε παρεξηγηθεί με τον πατέρα μου, δεν ήμασταν καθόλου καλά και τότε τραγουδούσαμε μαζί το «Ανόητες αγάπες» των Κατσιμηχαίων -Πυξ – Λαξ. Υπήρχε φοβερή συναισθηματική φόρτιση στην πίστα όταν εμφανιστήκαμε μαζί και βάλαμε τα κλάματα, δε ξέρω αν το είδε ο κόσμος αλλά πραγματικά ήταν πολύ συγκινητική στιγμή και αμέσως μετά τα βρήκαμε, χωρίς να μιλήσουμε κιόλας. Για μένα είναι μια βραδιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ, όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που βγήκα να τραγουδήσω που ήμουν πάρα πολύ αγχωμένος, έτρεμαν τα πόδια μου, ήθελα να είμαι μακριά από τον κόσμο γιατί τρόμαζα στην ιδέα ότι είναι τόσο κοντά μου, είχα χαθεί μέσα στα φώτα.
Στον τοίχο μου στο facebook πλέον έχω απαγορεύσει να μου γράφουν γιατί έχει τύχει να γράψουν και πολύ άσχημα πράγματα άντρες συνήθως, του τύπου «Ρε μεγάλε, πως είσαι έτσι;».
Πότε ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κόσμο και που;
Ήταν το 1995 σε μια συναυλία καλοκαιρινή στο Αλιβέρι
Πόσο δύσκολη είναι η νύχτα; Ποια πράγματα σε δυσκόλεψαν και ποια σου άρεσαν στο ξεκίνημά σου;
Γενικά δυσκολεύομαι, από το ξεκίνημα μέχρι και τώρα. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά και κλείνουν τελευταία στιγμή και αυτό είναι πολύ αγχωτικό, δε ξέρεις τι σε ξημερώνει, γενικά η δουλειά μας είναι έτσι και μιλάω για αυτούς που ναι μεν παίρνουν καλά μεροκάματα αλλά όχι τόσο καλά ώστε να έχουν εξασφαλίσει την υπόλοιπη ζωή τους. Άρα λοιπόν το αύριο με αγχώνει πάρα πολύ. Όσο και να προσπαθώ να προγραμματίσω κάποια πράγματα ώστε να κανονίσω τώρα που πλησιάζει το Πάσχα για το καλοκαίρι μου, δυσκολεύομαι αν και δεν εξαρτάται μόνο από μένα. Έτσι λοιπόν το να βρω δουλειά είναι κάτι που πάντα με δυσκόλευε και αυτό δε νομίζω ότι θα αλλάξει, ακόμα και στις πολύ καλές μέρες όταν είχα πρωτοβγεί ακόμα και τότε δυσκολευόμουν.
Τα τελευταία μέτρα, σφίγγουν το ζωνάρι στους φορολογούμενους. Ανησυχείς μήπως αυτό έχει επιπτώσεις και στη μουσική; Μήπως δηλαδή κόψει η κίνηση από τα νυχτερινά κέντρα και μειωθούν οι πωλήσεις cd;
Καταρχήν δεν θεωρώ ότι υπάρχουν καν πωλήσεις cd το ιντερνέτ βοηθάει πάρα πολύ σε αυτό καθώς έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια, δε νομίζω ότι η πειρατεία είναι τόσο έντονη όσο πριν 5 χρόνια. Πρώτον λοιπόν δεν υπάρχει καθόλου δισκογραφία, βλέπουμε καλλιτέχνες να δίνουν καινούργιες τους δουλειές πέρα από τις επιτυχίες που μπορεί να κάνουν ακόμα και σε εφημερίδες. Δεν το θεωρώ κακό αλλά βλέπουμε πως εξελίσσεται το θέμα και που έχουν φτάσει τα πράγματα να έχουμε cd ακόμα και στα περίπτερα, που πάλι δε το θεωρώ κακό αν και δεν είναι δύσκολο να πας σε ένα δισκάδικο στην γειτονία σου και να πάρεις ένα cd. Θεωρώ ότι θα δυσκολέψουν και άλλο τα πράγματα γιατί ο κόσμος είναι κουμπωμένος αν και υπάρχουν στιγμές που βγαίνω αλλά και στο μαγαζί που δουλεύω που δεν βλέπω καμία οικονομική κρίση, βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει και να είναι φουλ τα μαγαζιά. Υπάρχει ένας δεύτερος παράγοντας που είναι το κάπνισμα που κάποια στιγμή σίγουρα θα εφαρμοστεί ο νόμος. Ο τρίτος παράγοντας είναι κάποια μεγάλα ονόματα που παίρνουν υψηλά μεροκάματα δεν κάνουν λίγο το κέφι τους και το μεράκι τους ώστε να πάρουν τα μισά και έτσι ο επιχειρηματίας να χαμηλώσει τις τιμές και να προσεγγίσει τον κόσμο, θα μπορούσε να είναι μια ανάσα για κάποιον που δεν έχει «Χ» λεφτά για ένα μπουκάλι .
Μιας και ανέφερες τα νυχτοκάματα, υπάρχει μια μερίδα κόσμου που τα έχει βάλει με τους τραγουδιστές σχετικά με την φοροδιαφυγή υποστηρίζοντας ότι άλλα βγάζουν και άλλα δηλώνουν. Τι λες εσύ για αυτό;
Σίγουρα υπάρχουν καλλιτέχνες που άλλα εισπράττουν και άλλα δηλώνουν αλλά δεν είναι μόνο καλλιτέχνες. Υπάρχουν πάρα πολλά επαγγέλματα που άλλα δηλώνουν και αλλιώς χρηματίζονται, από γιατρούς και δικηγόρους μέχρι οποιοδήποτε επάγγελμα.
Λίγο πριν ανέφερες και τους καλλιτέχνες που δίνουν τις δουλειές τους σε εφημερίδες κλπ , γιατί πιστεύεις ότι το κάνουν αυτό;
Πιστεύω ότι ακόμα δεν έχουμε βρει τον κανόνα για να πουλάμε πιο εύκολα τα cd μας από τη στιγμή που τα δισκοπωλεία έχουν πεθάνει. Ψάχνουμε τρόπους λοιπόν να προσεγγίσουμε τον κόσμο ίσως ένας τρόπος είναι από τις εφημερίδες ή ακόμα και τα περίπτερα. Θεωρώ πάντως ότι το μέλλον είναι το ιντερνέτ και κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει μια «αστυνόμευση» ώστε να μην χάνει και ο καλλιτέχνης, ο συνθέτης και ο στιχουργός που οι απολαβές τους είναι πολύ μικρότερες τα δικαιώματά τους, αυτά που τους αξίζουν.
…θεωρώ ότι τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή (eurovision) και δεν θα το ξανάκανα, το θεωρώ ανούσιο πλέον ….ακούω ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο που μπορεί να είναι δικηγόροι, κομμωτές, οτιδήποτε, να μιλάνε για την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή, για το πώς είμαι σαν χαρακτήρας χωρίς να με γνωρίζουν…
Ποιος τραγουδιστής ήταν το πρότυπό σου, όταν ήσουν μικρός; Ποιος ή πιο συγκρότημα σε έκανε να πεις ότι «εγώ θα γίνω τραγουδιστής»
Την απόφαση την πήρα όταν τελείωνα το στρατιωτικό μου, δε πέρναγα καλά και είπα ότι θέλω να κάνω κάποια δουλειά που να μην έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου ή τουλάχιστον να είναι κάποιος δικός μου άνθρωπος, δε γνώριζα όμως αν έχω χροιά καλή αν ήμουν σωστός σαν τραγουδιστής. Έτσι λοιπόν προσέγγισα τον πατέρα μου και του είπα πως θέλω να με ακούσει. Εκείνος μου είπε ότι αν δεν είμαι καλός δεν πρόκειται να με βοηθήσει γιατί θα εκτεθώ και εγώ και εκείνος στον χώρο. Για καλή μου τύχη, μου είπε ότι είμαι έτοιμος τραγουδιστής, σίγουρα είχα μια ακατέργαστη φωνή αλλά ήμουν έτοιμος. Η συνέχεια ήταν τα πολύ αργά βήματα. Έτσι λοιπόν με πήρε μαζί του και τα πρώτα χρόνια δε τραγουδούσα καθόλου έκανα δεύτερες φωνές σε όλους τους τραγουδιστές είτε ήταν ονόματα είτε όχι. Έτσι δειλά λέγαμε ένα κομμάτι μαζί μετά δύο και κάπως έτσι πήγε και δισκογραφικά, κάναμε ένα κομμάτι το 1996 το «θα σε περιμένω» στο άλμπουμ «Η Ελλάς του 2000». Τον επόμενο χρόνο είπα 3,5 κομμάτια στο «Οικογενειακή υπόθεση» και το 1998 ήρθε η ολοκληρωμένη δουλειά. Με έβαλε πολύ αργά.
Τι άλλο επάγγελμα θα μπορούσες να κάνεις εκτός από τραγουδιστής και γιατί;
Μικρότερος ήθελα να γίνω αρχαιολόγος, μεταγενέστερα ήθελα να σπουδάσω ηχοληψία στην Αμερική. Είχα κάνει βέβαια σπουδές στην μουσική αλλά με ενδιέφερε η ηχοληψία, τότε προέκυψε το χαρτί του στρατού που δε μπορούσα να πάρω αναβολή οπότε αναγκαστικά πήγα αλλά δεν είχα καμία σχέση με τον χώρο, κάθε άλλο που προσπαθούσα να τους δείξω ότι δεν έχω καμία σχέση με το όνομα.
Άρχισα να γνωρίζω τον πατέρα από τα 19 μου και μετά…..είχαμε παρεξηγηθεί με τον πατέρα μου…. Υπήρχε φοβερή συναισθηματική φόρτιση στην πίστα όταν εμφανιστήκαμε μαζί και βάλαμε τα κλάματα δε ξέρω αν το είδε ο κόσμος αλλά πραγματικά ήταν πολύ συγκινητική στιγμή και αμέσως μετά τα βρήκαμε, χωρίς να μιλήσουμε κιόλας.
Γιατί το λες αυτό, οι υπόλοιποι φαντάροι σε αντιμετώπιζαν περίεργα;
Πολλοί, αλλά έκανα και πολύ καλές παρέες στο στρατιωτικό μου, απλά θέλανε να με χώσουν στο τραγούδι και εγώ δεν ήθελα, θεωρούσαν ότι το έχω, χωρίς να με έχουν ακούσει απλά επειδή ο πατέρας μου είναι κάποιος πρέπει και εγώ να είμαι.
Ποια δουλειά θεωρείς την κορυφαία, στην μέχρι στιγμής καριέρα σου, που να πέρασες καλύτερα από ότι σε οποιαδήποτε άλλη;
Σίγουρα δε θα ξεχάσω την συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα όπου τη θεωρώ κορυφαία στιγμή, όπως και κάποιες συνεργασίες με τον πατέρα μου. Επίσης και με τον Πλούταρχο πέρασα καλά που ήταν πριν ενάμιση χρόνο. Νομίζω όμως ότι με τον Νταλάρα ήταν η απόλυτη συνεργασία γιατί δεν είναι άνθρωπος της οικογένειας, όπως ο πατέρας μου που θα μπορούσε να με προστατεύσει και έκανε το ίδιο, μου φέρθηκε καλύτερα και από παιδί του και αυτό τον τιμάει.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να μην το έχεις ερμηνεύσει εσύ αλλά να το έχεις ζηλέψει;
Ναι αρκετά τραγούδια. Ζηλεύω με την καλή έννοια πάντα και το λέω αυτό γιατί είναι κομμάτι της οικογένειας και θα μπορούσα να πω στον πατέρα μου “το θέλω μη το δώσεις”, αλλά να ξέρεις αυτό δε το έχω πει ποτέ αυτό γιατί θεωρώ ότι κάθε κομμάτι έχει τον παραλήπτη του. Υπάρχει λοιπόν ένα κομμάτι στον τελευταίο δίσκο του Αντώνη Ρέμου, λέγεται «Δύο ψέματα», το θεωρώ πάρα πολύ ωραίο κομμάτι, είμαι και εγώ λίγο ευσυγκίνητος και συναισθηματικά με αγγίζει και θα ήθελα πολύ να το είχα πει. Στα live το λέω πάντα.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που όσες φορές και αν το έχεις ακούσει να σου προκαλεί συναισθήματα να λες αυτό το τραγούδι γράφτηκε για μένα;
Θα σου πω ένα δικό μου κομμάτι είναι το «Ίσως» για διάφορα πράγματα που μπορεί να συνέβαιναν τότε στη ζωή μου και είναι το πρώτο κομμάτι που τραγούδησα μόνος μου και για αυτόν και μόνο το λόγο θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι σταθμός, είμαι πολύ τυχερός που ακούστηκε και έχει μείνει και στον χρόνο. Πάντα μου θυμίζει από πού ξεκίνησα γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς για να μην αλλάζεις σαν άνθρωπος, άρα λοιπόν αυτό το κομμάτι όποτε και να το ακούσω, μου θυμίζει τις πρώτες μου στιγμές, τα πρώτα μου καρδιοχτύπια στον χώρο, τα πρώτα μου άγχη συν ότι το έχω συνδέσει και με καταστάσεις γιατί αν το έχουν δεις στιχουργικά επειδή είναι πολύ γενικό μπορείς να το συνδέσεις με αρκετά πράγματα, με έναν θάνατο, μια σχέση που έχει τελειώσει, μπορείς να το συνδυάσεις με οτιδήποτε και αυτό είναι πολύ καλό και έτσι το έχω συνδέσει με καταστάσεις φίλων που δεν είχαν καμία σχέση ,με πράγματα που πέρασα εγώ.
Πριν από μερικά χρόνια προσπάθησες να εκπροσωπήσεις τη χώρα μας στη Eurovision με το τραγούδι «Μια στιγμή». Θα ήθελες να επιχειρήσεις στο μέλλον κάτι ανάλογο;
Όχι, νομίζω ότι δεν θα το ξανάκανα ποτέ, θεωρώ ότι τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή και δεν θα το ξανάκανα, το θεωρώ ανούσιο πλέον και όχι επειδή με έχουν πάρει τα χρόνια αλλά γιατί ήταν αρκετά ψυχοφθόρο για μένα να ακούω ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο που μπορεί να είναι δικηγόροι, κομμωτές, οτιδήποτε, να μιλάνε για την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή, για το πώς είμαι σαν χαρακτήρας χωρίς να με γνωρίζουν. Προσπάθησα να το αποφύγω αλλά κάποιες φορές δε μπόρεσα και δεν θα ήθελα να το ξαναπεράσω. Γενικά θέλω να ακούγεται το όνομά μου μόνο μέσα από την δουλειά μου, το προσπαθώ και αν πραγματικά το θες μπορείς να το πετύχεις.
Ποια θεωρείς την καλύτερη και ποια την χειρότερη ελληνική συμμετοχή στην ιστορία της Γιουροβίζιον;
Σίγουρα η καλύτερη ήταν με την Έλενα Παπαρίζου, την θεωρώ κορυφαία σε αυτό που κάνει, έχει όλο το πακέτο από θέμα κίνησης, φωνής, ομορφιάς, φωτεινότητας και γενικά εκπέμπει μια θετική ενέργεια όταν την βλέπεις. Η χειρότερη στιγμή όταν σκέφτεται κάποιος την Γιουροβίζιον νομίζω ότι είναι το S.A.G.A.P.O. και δεν ξέρω τελικά αν έφταιγε το κομμάτι και αν θα είχε καλύτερη τύχη αν θα ήταν διαφορετική η ενδυματολογία ή κινησιολογία, εμένα προσωπικά το κομμάτι δε με «χάλασε» απλά πιστεύω ότι ήταν too much.
Μίλα μας λίγο για την σχέση με τον πατέρα σου. Πατέρας και γιος ήταν δύο φίλοι; Του έλεγες τα πάντα; Τον αισθανόσουν πιο κοντά από ότι τη μητέρα σου;
Άρχισα να γνωρίζω τον πατέρα από τα 19 μου και μετά που ξαναπαντρεύτηκε η μητέρα μου και πήγε στην Αμερική. Πριν αρχίσουμε να συγκατοικούμε η σχέση μας ήταν επιφανειακή, βρισκόμασταν κάποια Σαββατοκύριακα και καλοκαίρια. Από τα 19 μου και μετά αρχίσαμε να γνωριζόμαστε και δε σου κρύβω ότι τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Εκείνος θεωρούσε ότι μοιάζουμε πάρα πολύ σαν χαρακτήρες αλλά είμαστε τελείως διαφορετικές προσωπικότητες και κάποια στιγμή όταν καταφέραμε να βρούμε μια χρυσή τομή ώστε να συνυπάρξουμε στον ίδιο χώρο από κει και πέρα όλα είναι ρόδινα, έχουμε μια πολύ καλή και φιλική σχέση πέρα από το πατέρας και γιος, συζητάμε τα πάντα και πολλές φορές ανταλλάσουμε απόψεις και συμβουλές, εκείνος έχει πάντα δίκιο.
…το «Ίσως» είναι το πρώτο κομμάτι που τραγούδησα μόνος μου και για αυτόν και μόνο το λόγο θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι σταθμός… μου θυμίζει από πού ξεκίνησα γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς για να μην αλλάζεις σαν άνθρωπος … όποτε και να το ακούσω, μου θυμίζει τις πρώτες μου στιγμές, τα πρώτα μου καρδιοχτύπια στον χώρο…
Τι σχόλια ακούς συνήθως από τον κόσμο;
Πολλοί άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν με έχουν στο μυαλό τους σαν ένα τύπο περίεργο, κλειστό, καθόλου κοινωνικό με έχουν πει μέχρι και «μουρόχαυλο» και μάλιστα αρκετές φορές. Πρέπει να με γνωρίσει κάποιος για να καταλάβει τι άνθρωπος, είμαι ακριβώς το αντίθετο, είμαι κοινωνικότατος, χρησιμοποιώ πάρα πολύ το χιούμορ είτε για να προσεγγίσω ανθρώπους, για να τους κάνω να νιώσουν πιο χαλαρά, είτε για να με γνωρίσουν και γενικά είμαι εύθυμος. Όταν όμως σε γνωρίζουν μέσα από μια κάμερα όπου και εγώ δεν αισθάνομαι άνετα και δε χρειάζεται να δείξω τι άνθρωπος είμαι, δε θα κάνω τον «καραγκιόζη» παρόλο που στην ζωή μου μπορεί να είμαι ο «κλόουν» της παρέας χωρίς να σημαίνει ότι θέλω να επικεντρώσω βλέμματα, θέλω να περνάνε οι γύρω μου καλά.
Επομένως χαρακτήρισε μου τον εαυτό σου με 3 επίθετα
Είμαι πάρα πολύ αυθόρμητος, οξύθυμος κάποιες φορές και επιφυλακτικός με τους ανθρώπους που είναι απέναντι μου.
Έχεις έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση από extreme σχόλια;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο extreme σχόλιο, γιατί βγάζω ένα πολύ low profil. Στην δουλειά μου είμαι αλλά σαν άνθρωπος όχι, είμαι λίγο των άκρων αλλά δεν τους αφήνω ίσως το δικαίωμα να κάνουν extreme σχόλια, ακόμα και κοπέλες που έρχονται στο καμαρίνι, πάντα προσπαθώ να κρατήσω μια απόσταση όταν βλέπω ότι το να τους υπογράψεις ένα χαρτί είναι μια πρόφαση γιατί θέλουν κάτι παραπάνω, εκεί το καταλαβαίνω αμέσως και τους κρατάω αποστάσεις.
Είχες αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο πρόβλημα με θαυμαστή-ρια;
Υπάρχουν και πιεστικές καταστάσεις που να μην σε αφήνουν ήσυχο και να σε παρακολουθούν.
Τι ακριβώς σου έχει συμβεί και πως το αντιμετώπισες;
Προσπάθησα να το κουβεντιάσω αρχικά για να της δώσω να καταλάβει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και από τη στιγμή που δεν γνωριζόμαστε δεν μπορεί να ζητάει κάποια πράγματα αλλά αν δεν το καταλάβει όπως συνέβη πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη τα «πήρα», άρχισα να βρίζω και να τρέχω. Η κοπέλα αυτή μπήκε μέχρι το ξενοδοχείο που έμενα, φώναξα την ασφάλεια και την έβγαλαν έξω. Extreme καταστάσεις έχουν συμβεί και πάνω στη σκηνή του τύπου «Πάμε κάτω τώρα, θέλω να σου μιλήσω» την ώρα που τραγουδάω, αυτή να μην κατεβαίνει εγώ να χάνω τα λόγια μου και να τραγουδάει άλλος για μένα, να έχει περάσει μισή ώρα και να είναι ακόμα πάνω .
Με τέτοιες καταστάσεις έχει τύχει να κάνεις ασφαλιστικά μέτρα σε θαυμάστρια;
Όχι δεν έχει τύχει ποτέ.
Η σχέση σου με το ιντερνέτ ποια είναι; Επικοινωνείς με τον κόσμο μέσα από το facebook;
Χωρίς να είμαι εξαρτημένος είμαι κάποιες ώρες της ημέρας στο ιντερνέτ ποιο πολύ για να ενημερώνομαι και όχι τόσο στο facebook αν και είμαι από τους πρώτους που έφτιαξαν προφίλ. Είναι ωραίος τρόπος επικοινωνίας κάποιες φορές, ειδικά με fan και ανθρώπους που πραγματικά σε αγαπάνε, γιατί υπάρχουν ακραίες εκδηλώσεις και από κει που είναι ακόμα πιο εύκολο.
Σου γράφουν σχόλια στον τοίχο σου;
Στον τοίχο μου πλέον έχω απαγορεύσει να μου γράφουν γιατί έχει τύχει να γράψουν και πολύ άσχημα πράγματα άντρες συνήθως, του τύπου «Ρε μεγάλε πως είσαι έτσι;». Επειδή είμαι των άκρων ακόμα και αν είναι πιο διακριτικός και μου γράψει στο inbox μου, εγώ θα πάω στο wall του, θα του γράψω τα χειρότερα και μετά θα τον μπλοκάρω ώστε να μην μπορεί καν να μου απαντήσει. Το έχω κάνει.
Τώρα σε ποιο κέντρο σε βλέπουμε;
Είμαι στην Θεσσαλονίκη μαζί με τον Γιώργο Λιανό, είμαστε εκεί από τον Οκτώβρη και θα είμαστε μέχρι το Πάσχα στο Barbarella το οποίο είναι στην πλατεία Αριστοτέλους. Είναι πάρα πολύ ωραίο μαγαζί, δεν έχει καμία σχέση με μπουζούκια ούτε με μουσική σκηνή. Όταν μπαίνεις μέσα είναι σαν μπαρ που παίζει τζαζ, είναι πιο παρεϊστικο και περνάμε πάρα πολύ καλά.
Πως είναι η συνεργασία με τον Γιώργο Λιανό και οι μεταξύ σας σχέση;
Οι καλύτερες. Ήμασταν και το καλοκαίρι μαζί όπου κάναμε συναυλίες, ταιριάζουμε πάρα πολύ σαν άνθρωποι, είναι και εκείνος χαμηλών τόνων, ταπεινός, με χιούμορ, ακόμα πιο κοινωνικός και ταιριάζουμε πάρα πολύ.
Έχεις καταφέρει πολλά πράγματα και είσαι μικρός ακόμη, τι άλλο να περιμένουν μελλοντικά οι θαυμαστές σου; Που φτάνουν οι φιλοδοξίες του Γιάννη Βαρδή;
Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω πολύ μακριά, περισσότερο με ενδιαφέρει το να μείνω στον χώρο, αυτό το ήθελα από την αρχή, είχα πει ότι θέλω να υπάρχω στον χώρο τα επόμενα δέκα χρόνια και το έχω πετύχει, αυτό θα ζητούσα και τώρα από τον εαυτό μου, τα επόμενα δέκα χρόνια να υπάρχω στον χώρο, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα πλέον αλλά θεωρώ ότι έχω καλές βάσεις για να το πετύχω και χωρίς να ακουστεί κακία θεωρώ ότι είμαι από τα λίγα παιδιά καλλιτεχνών που έχουν μείνει στον χώρο .
Τα άμεσα επαγγελματικά σου σχέδια ποια είναι;
Το καλοκαίρι θα κάνουμε κάποιες συναυλίες με τον πατέρα μου και τον Γιώργο Λιανό, η θα είμαστε και οι τρεις μαζί ή θα είναι 2 διαφορετικά πακέτα γιατί πιθανότατα ο πατέρας μου να θέλει αν κάνει σε θέατρα και σε κάποιους πιο μεγάλους χώρους. Με τον Γιώργο ήμασταν και πέρσι μαζί σε κάποιους άλλους χώρους, πήγαμε πάρα πολύ καλά και είπαμε φέτος να το οργανώσουμε καλύτερα και να κάνουμε συναυλίες όπως και πέρσι σε κλαμπάκια σε μπαράκια, σε μικρότερους χώρους τουλάχιστον από αυτούς που θέλει να κάνει ο πατέρας μου.
Φωτογράφηση: Φώτης Τσάτσης
Ευχαριστούμε το tciou cafe στα Μελίσσια για την υπέροχη φιλοξενία
