Συνέντευξη Γιώργος Αλουπογιάννης
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που θυμάσαι να άκουσες σαν παιδί?
Τι λες τώρα? Πάνε 36 χρόνια από τότε. Εντάξει, δε θυμάμαι το πρώτο τραγούδι που άκουσα, αλλά θυμάμαι την πρώτη κασέτα που αγόρασα. Μάλιστα επειδή ήμουν μικρός, Δ’ Δημοτικού, παρακάλεσα τον πατέρα μου να πάει να αγοράσει αυτός την κασέτα, των Boney M! (Γέλια…) Το ακριβώς επόμενο ήταν μια κασέτα των Queen. Αυτά τα δύο. Δ’ και Ε’ Δημοτικού.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κοινό?
Ξεκίνησα να τραγουδάω από τα μαθητικά μου χρόνια. Σκέψου ότι στο Λύκειο κάναμε γκρουπάκια, τότε πολλά παιδιά ασχολούμασταν με τη μουσική, παίζαμε σε μαγαζιά, κυρίως συνοικιακά από εδώ κι από εκεί. Σιγά – σιγά όταν αρχίσαμε να παίζουμε πιο καλά ανοίξαμε τα φτερά μας σε κλαμπ τύπου «ΑΝ» και τέτοια. Τον παλιό καλό καιρό.
Μου αρέσουν πάρα πολύ τραγούδια και από την ποπ και από την ροκ, από την έντεχνη σκηνή κι από την RnB, από την electro κι από την τζαζ κι από την κλασική μουσική. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος μπορεί να συγκινηθεί από διαφορετικά είδη μουσικής, εκτιμά την καλή μουσική.
Η πρώτη σου επαφή με τη μουσική πότε έγινε?
Επαφή με τη μουσική είχα πάντα. Θυμάμαι ότι στο σπίτι έπαιζε πάντα, τέρμα, ένα κασετόφωνο, ένα ραδιόφωνο, ένα πικάπ, κάτι. Δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια αλλά οι γονείς μου αγαπάνε πολύ τη μουσική. Η μητέρα μου την αγαπάει πολύ, νομίζω κάπως έτσι επηρεάστηκα κι εγώ. Θυμάμαι τους παππούδες και τις γιαγιάδες πάντα να τραγουδάνε. Νομίζω ότι έχει να κάνει με το οικογενειακό περιβάλλον. Παρόλο που οι γονείς μου, επαγγελματικά, δεν έχουν να κάνουν με τον χώρο οι επιρροές που έχω δεχτεί είναι όλες υπέρ της μουσικής. Όλη μου η οικογένεια τραγουδούσε.
Το 1996 ξεκινάς εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου?
Ναι. Ξεκίνησα το ’96 στο Σταυρό κι ουσιαστικά την ίδια χρονιά ξεκίνησα δισκογραφία, συμμετέχοντας σ’ έναν δίσκο αφιέρωμα στον Βαγγέλη Γερμανό, όπου διάφοροι «πειράξανε» τραγούδια του Βαγγέλη. Εμείς τότε με το γκρουπ «4 εποχές» κάναμε διασκευή το «Σκλάβος σου για πάντα» κι έτσι ξεκίνησαν όλα.
Αν ένα παιδί βγει από ένα τάλεντ σόου, πει ένα τραγούδι και με κάνει ν’ ανατριχιάσω, υποκλίνομαι!
Μπορείς να θυμηθείς κάποιο σχόλιο θεατή που επηρέασε τη δουλειά από εκεί και πέρα?
Ακούω όλα τα σχόλια. Όλα με επηρεάζουν. Και τα θετικά και τα αρνητικά. Για μένα είναι όλα θετικά. Ακόμα κι ένα σχόλιο αρνητικό θα με επηρεάσει θετικά γιατί θα με βοηθήσει να καλυτερεύσω αυτό που κάνω. Βέβαια μπορώ και ξεχωρίζω τα κακεντρεχή σχόλια από αυτά των ανθρώπων που πραγματικά ενδιαφέρονται για μένα. Μου αρέσει να μου λένε οι άνθρωποι τη γνώμη τους. Θέλω να μου λένε αν αυτό που βλέπουν τους αρέσει ή δεν τους αρέσει. Ίσως και τι θα περίμεναν από μένα. Νομίζω ότι το κύριο χαρακτηριστικό ενός ακομπλεξάριστου ανθρώπου είναι να ακούει τις γνώμες των άλλων.
Πρέπει πρώτα να γίνεις γνωστός ως φάτσα, γιατί η εικόνα είναι πολύ ισχυρή στην εποχή μας, και μετά να αποδείξεις ότι αυτή η φάτσα μπορεί να κάνει πράγματα στη μουσική…
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου, ροκ ή περισσότερο ποπ?
Αν με ρώταγες πριν από αρκετά χρόνια θα σου έλεγα ότι θεωρώ τον εαυτό μου ροκ. Θεωρώ τη ζωή μου ροκ. Ο τρόπος που ζω είναι ροκ. Η μουσική μου, τώρα πια, δεν είναι ροκ με τη στενή έννοια του όρου. Δεν θα ακούσεις μόνο δυνατές, ηλεκτρικές, «βρώμικες» όπως λέμε κιθάρες. Θα ακούσεις και πολλούς άλλους σύγχρονους ήχους γιατί η μουσική είναι μια γλώσσα που εξελίσσεται. Συνεπώς αν έμενα στα ακούσματα της τότε ροκ, θα έμενα στάσιμος κι αυτό δε μου αρέσει καθόλου. Επίσης, με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι η μουσική είναι μία. Μου αρέσουν πάρα πολύ τραγούδια και από την ποπ και από την ροκ, από την έντεχνη σκηνή κι από την RnB, από την electro κι από την τζαζ κι από την κλασική μουσική. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος μπορεί να συγκινηθεί από διαφορετικά είδη μουσικής, εκτιμά την καλή μουσική.
Έχει τύχει να ζηλέψεις ακούγοντας ένα τραγούδι γιατί δεν το είπες πρώτος εσύ? Έχεις νοιώσει ότι θέλεις να «πειράξεις» ένα τραγούδι που άκουσες από άλλον?
Πάρα πολλά! (…γέλια…) Έτσι ξεκίνησα. Κάνοντας μια διασκευή. Στην επόμενη δισκογραφική μου δουλειά έχω «πειράξει» κάποια τραγούδια. Ας πούμε ένα τραγούδι που είχε πει παλιότερα ο Δ. Θεοδόσης, το «Όσο κρατάει ένας καφές». Πάντα, όπου εμφανιστώ, σε κάθε πρόγραμμά μου υπάρχουν τραγούδια που λέω, άλλων, που τους… αλλάζω τα φώτα! (…γέλια…)
Αν ο καθένας από μας πει μια λέξη μπορούμε να φτιάξουμε μια φράση, ένα ολόκληρο κείμενο. Αν ο καθένας μας πει «εγώ τη λέξη μου δεν την λέω» το κείμενο δεν πρόκειται να γραφτεί ποτέ.
Εκτός από το ταλέντο που έχεις στη μουσική ποιο άλλο ταλέντο θα ήθελες να έχεις?
Αν γινόταν, θα ήθελα να είμαι καλός στην υποκριτική. Για μένα η μουσική είναι ένα θεατρικό κομμάτι. Ερμηνεύοντας ένα τραγούδι, στην ουσία ενσαρκώνεις έναν ρόλο. Μπαίνεις στο πετσί ενός ανθρώπου. Αυτού που το έγραψε ή αυτού που περιγράφει το τραγούδι. Κάθε τραγούδι απαιτεί μια συγκεκριμένη ερμηνεία και μια συγκεκριμένη συμπεριφορά πάνω στη σκηνή. Αν λοιπόν είχα ταλέντο καλού ηθοποιού θα ήταν όλα πολύ πιο εύκολα για μένα. Νομίζω όμως πως αν κάτι το θέλεις πολύ μπορείς να το καλλιεργήσεις.
Αν πάθαινες αμνησία τι δε θα ήθελες να ξεχάσεις?
Τους γονείς μου.
Αν έμενες σε ένα νησί 6 μήνες ποια 3 CDs και μια ταινία, μόνο μία, θα διάλεγες να πάρεις μαζί σου?
Θα διάλεγα να πάρω τρία ΜΡ3 που χωράνε καμιά 700αριά τραγούδια το καθένα. (…γέλια…) Ταινία μόνο μία? Υπάρχουν πάρα πολλές που αγαπώ πολύ. Θα ήθελα σίγουρα να έχω μια κωμωδία μαζί μου και μία πιο «ψαγμένη» ταινία. Τώρα που το σκέφτομαι αν ήμουν αποκλεισμένος σ’ ένα νησί, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα θα ήταν μια ταινία. Ξέρω πως όταν δε νοιώθω καλά, αν θέλω να νοιώσω καλύτερα, να ξεχαστώ, υπάρχουν 2 – 3 ταινίες που τις θέλω. Ας πούμε «Το γέλιο βγήκε απ’ τον Παράδεισο». Αφήνομαι και περνάω απλά πολύ καλά. Μ’ αρέσει να γελάω πάρα πολύ, να είμαι σε μια ευχάριστη ψυχική κατάσταση.
…μπορώ και ξεχωρίζω τα κακεντρεχή σχόλια από αυτά των ανθρώπων που πραγματικά ενδιαφέρονται για μένα. Μου αρέσει να μου λένε οι άνθρωποι τη γνώμη τους… το κύριο χαρακτηριστικό ενός ακομπλεξάριστου ανθρώπου είναι να ακούει τις γνώμες των άλλων.
Τι είναι αυτό που σε ένα “live” σε κάνει να νοιώθεις υπέροχα?
Νομίζω πως στο live δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Αυτό που κάνω το κάνω με πολύ μεράκι. Με πάρα πολλή αγάπη, με όρεξη κι όταν «είμαι εκεί»… ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ! Το μυαλό μου το σώμα μου είναι εκεί. Γι αυτό το λόγο τα live μου είναι επιλεγμένα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που παίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, με όποιους σταθούν κι όποιους βρεθούν. Θέλω να διαλέγω ποιους θα έχω συνεργάτες γιατί ακριβώς θέλω πάνω στη σκηνή να νοιώθω πολύ καλά και να δίνω το καλύτερό μου.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς μελλοντικά?
Πάρα πολλοί. Κάθε μέρα γεννιούνται όλο και περισσότεροι. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος που το έχω απωθημένο ας πούμε, να πω «θέλω να παίξω μ’ αυτόν». Σίγουρα θέλω να παίξω με πολλούς. Για μένα η μουσική είναι… άθλημα ομαδικό. Για να υπάρχω εγώ ως τραγουδιστής και μουσικός θα πρέπει να υπάρχει και μια ισχυρή ομάδα.
Η διαδήλωση δεν είναι απλά δικαίωμα είναι υποχρέωση του καθενός από εμάς. Είναι ένας τρόπος να υποστηρίξουμε με σθένος αυτό που πιστεύουμε.
Ξεκινώντας να γράψεις ένα τραγούδι τι έρχεται πρώτο? Ο στίχος ή η μουσική?
Άλλες φορές γράφω μια μελωδία και μετά προσπαθώ να προσαρμόσω λόγια, άλλες φορές έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Σκαρφίστηκα κάποιους στίχους θέλοντας να εκφράσω μια κατάσταση προσωπική και μετά προσπάθησα να το ντύσω με μουσική. Υπήρξαν και περιπτώσεις που η διαδικασία στίχος – μουσική έγιναν ταυτόχρονα. Δεν υπάρχουν κανόνες.
Η διαδήλωση δεν είναι απλά δικαίωμα είναι υποχρέωση του καθενός από εμάς. Είναι ένας τρόπος να υποστηρίξουμε με σθένος αυτό που πιστεύουμε.
Τι γνώμη έχεις για τα ταλεντ σόους? Θα βοηθούσες κάποιο παιδί να προετοιμαστεί να πάρει μέρος σε κάτι τέτοιο? Θα γινόσουν ο προπονητής του ας πούμε?
Μου αρέσει να παρακολουθώ τις εξελίξεις. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου όταν κάποιες φορές συνειδητοποιώ ότι μένω πίσω. Δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου στην αλλαγή του πράγματος. Όταν ξεκίνησα εγώ, έπρεπε να πας σε μια δισκογραφική εταιρεία να δώσεις το demo σου κι αν αυτοί πίστευαν ότι θα μπορούσες να κάνεις κάτι, σου έδιναν το «ΟΚ». Φαντάζομαι πιο παλιά η διαδικασία ήταν λίγο διαφορετική. Τώρα η διαδικασία είναι διαφορετική. Πρέπει πρώτα να γίνεις γνωστός ως φάτσα, γιατί η εικόνα είναι πολύ ισχυρή στην εποχή μας, και μετά να αποδείξεις ότι αυτή η φάτσα μπορεί να κάνει πράγματα στη μουσική. Δεν με ενοχλεί αυτός ο τρόπος καθόλου. Αρκεί αυτός που κάνει αυτό που κάνει να μου αποδείξει ότι μπορεί να μου πει κάτι στην ψυχή. Αν ένα παιδί βγει από ένα τάλεντ σόου, πει ένα τραγούδι και με κάνει ν’ ανατριχιάσω, υποκλίνομαι. Υπάρχει ο αντίλογος βέβαια. Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν χρόνια να κάνουν κάτι και δεν μπορούν ενώ άλλοι, πιτσιρικάδες, πάνε σ’ ένα τέτοιο σόου και την άλλη μέρα έχουν ανοικτές πόρτες. Έχουν ένα δίκιο σ’ αυτό. Η ουσία όμως είναι αλλού. Ένας άνθρωπος με ταλέντο αν έχει κάτι να πει, θα το πει. Είτε δυσκολευτεί είτε όχι. Είτε του ανοίξουν οι πόρτες είτε όχι.
Όταν άρχισε να φαίνεται η επιτυχία σου πώς ένοιωθες?
Τέλεια!!! (…γέλια…) Ψέματα να σου πω? Ακόμα δεν το πιστεύω. Σε καμία περίπτωση δεν ψωνίστηκα. Από το φόβο μου μην τύχει και ψωνιστώ η συμπεριφορά μου ήταν λίγο αντίθετη. Παλιότερα ήμουν πιο «ανοικτός» άνθρωπος, τώρα είμαι πιο χαμηλών τόνων. Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε επειδή μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σου μέσω της μουσικής, μέσω της δουλειάς σου. Αν μπορείς να ξεχωρίζεις την αξία της δουλειάς σου από την αξία σου σαν άνθρωπος, τότε νομίζω το έχεις λύσει το πρόβλημά σου. Είναι ανόητο να πιστεύει κάποιος ότι είναι ανώτερος από τους υπόλοιπους επειδή είναι καλός στη δουλειά του.
Θα μπορούσες να αφήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα τη μουσική?
Τη μουσική δεν θα μπορούσα να την αφήσω. Τη δουλειά, δηλαδή να δουλεύω ως μουσικός, ναι, θα μπορούσα να την αφήσω. Το έχω κάνει. Κατά καιρούς έχω κάνει παύσεις. Ακόμα κι ένα ή δύο χρόνια να παίξω ή να βγάλω δίσκο. Χρειάζομαι να βρω τις ανάσες μου. Είμαι πολύ αργών ρυθμών. Δεν μπορώ να έχω στο νου μου «πρέπει να κάνω δίσκο κάθε χρόνο». Αγχώνομαι. Έχω κάνει κι άλλες δουλειές κατά καιρούς. Μ’ αρέσει. Με χαλαρώνει, με ξεκουράζει. Δε σταματώ να ασχολούμαι με τη μουσική, αλλά θέλω την παύση στη δουλειά.
Υπάρχει κάτι για το οποίο θα έβγαινες στο δρόμο να διαδηλώσεις? Πιστεύεις ότι υπάρχουν λόγοι για διαδήλωση αυτή την εποχή?
Φυσικά! Η διαδήλωση δεν είναι απλά δικαίωμα είναι υποχρέωση του καθενός από εμάς. Είναι ένας τρόπος να υποστηρίξουμε με σθένος αυτό που πιστεύουμε. Έχω διαδηλώσει και θα το ξανακάνω. Ειδικά τώρα υπάρχουν λόγοι για διαδήλωση. Εννοείται! Δε σου κρύβω, πέρυσι πήγα σε τρεις διαδηλώσεις. Ένοιωθα ότι έπρεπε να είμαι εκεί. Δεν έχει να κάνει με τις κομματικές μου πεποιθήσεις. Παλιότερα, ναι, είχε να κάνει. Μεγαλώνοντας, οι πολιτικές μου πεποιθήσεις ευρύνθηκαν. Η διαδήλωση δεν έχει να κάνει με τις κομματικές μου πεποιθήσεις αλλά με τις πολιτικές μου θέσεις. Είναι η θέλησή μου να υψώσω την φωνή μου. Αν ο καθένας από μας πει μια λέξη μπορούμε να φτιάξουμε μια φράση, ένα ολόκληρο κείμενο. Αν ο καθένας μας πει «εγώ τη λέξη μου δεν την λέω» το κείμενο δεν πρόκειται να γραφτεί ποτέ.
Πρόσφατα είχαμε τις Δημοτικές Εκλογές. Αν γινόσουν Δήμαρχος για μια θητεία τι θα έφτιαχνες?
Στην Αθήνα? Νομίζω το πρώτο μέλημα ενός Δημάρχου είναι η καθαριότητα μιας πόλης. Στη συνέχεια η οικολογική ανάπτυξη μιας πόλης, η καλλιέργεια της οικολογικής συνείδησης των πολιτών. Μια έξυπνη κίνηση θα ήταν να πάρεις ιδέες από πόλεις του εξωτερικού που έχουν καταφέρει πράγματα σημαντικά. Κάνε ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και σε μικρότερες πόλεις. Πάρε τα θετικά στοιχεία τους, δηλαδή ό,τι ζηλεύεις και προσπάθησε να το προσαρμόσεις στη δική σου πραγματικότητα. Στην ελληνική. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά από ιδέες ξεκινάνε οι πράξεις. Αυτό θα έκανα αν ήμουν Δήμαρχος. Θα έφερνα ας πούμε τα ποδήλατα στην Αθήνα.
Ποια είναι τα άμεσα μελλοντικά σου σχέδια?
Δισκογραφικά δεν ετοιμάζω τίποτα τώρα. Απολαμβάνω τις εμφανίσεις μας στο Ρυθμό Stage, τώρα. Ίσως του χρόνου μπω στη διαδικασία να κάνω νέο δίσκο. Ούτε όσον αφορά τις live εμφανίσεις προγραμματίζω κάτι άλλο. Εδώ θα συνεχίσουμε και στις Γιορτές. Με αυτή τη σκέψη ξεκινήσαμε. Μακάρι να συνεχιστεί και μετά. Είναι όμως δύσκολοι καιροί γι’ αυτό τα μεγάλα λόγια καλύτερα να τα κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας.
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου. Εύχομαι όλα να πάνε εξαιρετικά καλά. Καλή επιτυχία.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.