…δεν ένιωσα κανέναν ενδοιασμό να ξεπεράσω τον αυστηρό hip hop κώδικα και να συνεργαστώ με τον Γιώργο Μαζωνάκη, έχοντας στο DNA μου το λαϊκό τραγούδι.
Την νέα συνεργασία σας με την Ελισάβετ Σπανού στο ”Κάτι Μοναδικό” να την θεωρήσουμε προπομπό ενός νέου album;
Πάντα όταν ξεκινάς μια καινούργια δουλειά κάνεις μέσα στο μυαλό σου μεγαλεπήβολα σχέδια! Από εκεί και πέρα σίγουρα υπάρχει ένας σχεδιασμός που αφορά τον δίσκο, τα τραγούδια την παραγωγή τις συνεργασίες και όλα αυτά.. αλλά σίγουρα από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις. Θεωρήσαμε ότι αυτό το τραγούδι έχει πολύ ιδιαίτερο μουσικό χαρακτήρα, ενορχηστρωτικά καινούργιο για τα δεδομένα μας, και στιχουργικά πηγαίνει λιγάκι πιο βαθιά υπό την έννοια του ότι εγώ θεωρώ ότι τα πάντα ξεκινούν από μέσα μας. Ακόμη και αυτό το φαινόμενο της σύγχρονης κρίσης.. της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής, πολιτιστικής κρίσης που μας συμβαίνει.. ξεκάνει από εμάς τους ίδιους… από τη νοοτροπία μας, τη στάση μας, την ιδεολογία μας και τη συμπεριφορά μας.
Το συγκεκριμένο κομμάτι αυτό περιγράφει… ότι πάντοτε στο βάθος της ψυχής σου όσο περίεργα και αν νιώθεις υπάρχει ένα ψυχικό απόθεμα που είναι κάτι μοναδικό, υπό την έννοια ότι μπορεί να σε αναστήσει να σου δώσει δύναμη, να σε καθοδηγήσει και να σου δώσει λύσεις στα προβλήματα σου. Επίκαιρο και αρκετά αισιόδοξο.
To hip-hop γεννήθηκε εξαγριωμένο, καχύποπτο και ετοιμοπόλεμο… θα βρίσκει πάντα αφορμή να είναι μέσα στη κόντρα, τη διαφωνία και την ένταση, γιατί είναι ένα ”άτακτο παιδί”…
Πιστεύεις ότι ζούμε ιστορικές στιγμές;
Σίγουρα είναι στιγμές που καταγράφονται στην ιστορία και πρόκειται να επηρεάσουν τη ζωή μας.
Είδα και άκουσα πριν λίγο πράγματα μέσα στο στούντιο που με εξέπληξαν! Έχεις κάτι να δηλώσεις επ’ αυτού;
Είμαι 20 χρόνια μέσα σε όλο αυτό και ο δίσκος που κάνω τώρα έχει τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα και μπορεί να έχει κάποιες συνεργασίες και πράγματα που αν συμβούν θα είναι τεράστιο μουσικό γεγονός. Έχει να κάνει με πράγματα από το εξωτερικό για αυτό το λέω έτσι. Η παραγωγή αυτή ετοιμάζεται για τον Δεκέμβρη. Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερο αλλά σίγουρα θα το μάθετε πρώτοι!
Πως έγινε η γνωριμία σας με τον Μιχάλη;
Η γνωριμία μας έγινε μέσω ενός κοινού φίλου ο οποίος μας έφερε σε επαφή γνωρίζοντας το μικρόβιο που έχουμε και οι δυο… οπότε μέσα σε ένα πλαίσιο γνωριμίας αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε απόψεις και να ρίχνουμε προτάσεις στο τραπέζι… να κάνουμε κομμάτια και να τα δίνουμε σε φίλους που μας έλεγαν την άποψη τους. Όταν αποφασίσαμε ότι θέλουμε να προχωρήσουμε και παραπέρα… βρέθηκαν στον δρόμο μας 2-3 άνθρωποι που μας βοήθησαν αρκετά και που πολλές φορές οι συγκυρίες δεν μας επιτρέπουν να τους αναφέρουμε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουνε πάψει να είναι σημαντικοί άνθρωποι Goin’ Through.
Ένας από αυτούς είναι ένας κοινός μας φίλος από τη δισκογραφία.. ο Τάκης… που μας έφερε σε επαφή με την πρώτη μας εταιρία και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Ένας δεύτερος άνθρωπος ήταν ο Γιάννης Παναγιωτακης που πλέον δουλεύει την Universal και μας βοήθησε να προβληθούμε μέσα από ένα το ραδιόφωνο και στην συνέχεια μας βοήθησε με επαφές και γνωριμίες να μπούμε πιο βαθιά μέσα σε αυτά τα πράγματα! Ο πρώτος που μας έπαιξε στο ραδιόφωνο ωστόσο ήταν ο Δημήτρης Τζανίκης στον Κλικ Fm.
Αλλά η μεγαλύτερη βοήθεια ως σήμερα μας ήρθε ακούσια αλλά πολύ ουσιαστικά από τον Βλάση Μπονάτσο που συμμετείχε στον πρώτο μας δίσκο και μάλιστα σε μια εποχή που ο Βλάσης ήταν super star. Και μας βοήθησε όχι μόνο επικοινωνιακά αλλά και σε επίπεδο στήριξης, όταν είσαι δίπλα σε έναν τέτοιο άνθρωπο που έχει τόσες εμπειρίες και δύναμη στο μυαλό του.
…η μεγαλύτερη βοήθεια ως σήμερα μας ήρθε ακούσια αλλά πολύ ουσιαστικά από τον Βλάση Μπονάτσο που συμμετείχε στον πρώτο μας δίσκο και μάλιστα σε μια εποχή που ο Βλάσης ήταν super star.
Έχεις μιλήσει σε συνεντεύξεις σου για τις ενασχολήσεις σου στο παρελθόν με άλλα πράγματα…
Όλοι από κάπου ξεκινάμε… δεν γεννιόμαστε τραγουδιστές. Μπορεί να υπάρχει κάποιο ταλέντο αλλά για να το εξελίξεις χρειάζεται πολύ πολύ δουλειά. Για να φτάσεις σε ένα επίπεδο πρέπει να ψαχτείς, να διαβάσεις, να ασχοληθείς, να απομονωθείς ίσως… για να βγεις μέσα απ όλα αυτά πιο έτοιμος για να το κάνεις σωστά!
Διάβασα ότι οι μουσικές σου επιρροές ξεκινάνε από τον Ζαμπέτα και φτάνουν ως τη μαύρη μουσική. Όλα αυτά ήταν ίσως το έναυσμα ώστε να ξεκινήσεις όλη αυτή την ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Ίσως αυτό που εντόπισα μετά από χρόνια είναι ότι τα πράγματα αυτά έχουν ως κοινό παρανομαστή την αυθεντικότητα! Δεν άνηκαν σε μια καμία μουσική βιομηχανία και όλα όσα άκουγα ήταν αυθεντικά… Όλα αυτά σίγουρα με επηρέασαν και το κατάλαβα όταν κάποια στιγμή δεν ένιωσα κανέναν ενδοιασμό να ξεπεράσω τον αυστηρό hip hop κώδικα και να συνεργαστώ με τον Γιώργο Μαζωνάκη, έχοντας στο DNA μου το λαϊκό τραγούδι. Και αυτή νομίζω ότι ήταν και η επιτυχία του τραγουδιού που μας βοήθησε να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα. Ήταν ένα τραγούδι που είχε μια αυθεντικότητα. Για μένα αυτές είναι επιτυχίες που θέλω να αναφέρω σε κουβέντες μου, γιατί δείχνουν οτι κάνεις πρώτα μουσική για να εξυπηρετήσεις την δική σου προσωπική ανάγκη έκφρασης και μετέπειτα τα βλέπεις ως δουλειά, καθώς όλα ξεκινάμε από τον καλλιτέχνη και την ψυχή του. Πολλοί μπορεί να είπαν οτι χρησιμοποιήσαμε τον Μαζωνάκη για να γίνουμε περισσότερο γνωστοί αλλά σας διαβεβαιώνω ότι όλα ξεκίνησαν απ την ανάγκη να γραφτεί ένα αυθεντικό κομμάτι.
όλοι αυτοί που ήταν στη πλευρά του underground και με κορόιδευαν όλα αυτά τα χρόνια, σήμερα είναι στα charts και κάνουν πολύ χειρότερα πράγματα ποιοτικά, έχουν ρίξει πολύ νερό στο κρασί τους και πλέον δεν πίνουν κρασί αλλά νερό…
Πολλοί κατακρίνουν και αυτό το είδος και τη μουσική σας και είστε το κόκκινο πανί για κάποιους hip hoppers ενώ υπάρχουν ακόμη και τραγούδια που έχουν βγει εναντίον σας κατά καιρούς από άλλους ράπερς; Αυτό πόσο σας επηρεάζει;
Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν με επηρέασε προσωπικά… αν ρωτήσεις τον Μιχάλη θα σου πει ότι δεν τον νοιάζει γιατί ανήκει σε μια άλλη κατηγορία, αλλά εμένα με επηρέασε και νομίζω ότι απάντησα σε όλα αυτά με το ”Μαζι μου ασχολείσαι πόσο μ@λ@κ@ς είσαι” και ουσιαστικά με τον δίσκο αυτό απάντησα σε όλους και ίσως τους κέρδισα όλους… γιατί αυτό λέει και ιστορία ακόμη και τώρα αφού 7 χρόνια μετά πολλοί αναζητούν ακόμη αυτόν τον δίσκο και τον θεωρούν κλασσικό στην ιστορία του ελληνικού hip hop. Προσωπικά το βλέπω και ως κοινωνικό φαινόμενο ότι δεν μπορείς αφενός να αρέσεις σε όλους και μπορεί να υπάρχουν ακόμη και σκληροπυρηνικές απόψεις οπότε είναι λογικό και αναπόφευκτο να υπάρχουν διάφορες απόψεις.
Γιατί πιστεύεις ότι υπάρχει αυτή η «πολεμική διάθεση»;
Αυτή η πολεμική διάθεση του hip hop άφορα το είδος απ’ το ξεκίνημα του μέχρι το τέλος του. Γεννήθηκε εξαγριωμένο, καχύποπτο και ετοιμοπόλεμο… θα βρίσκει πάντα αφορμή, γιατί είναι ένα ”άτακτο παιδί”, να είναι μέσα στη κόντρα, τη διαφωνία και την ένταση… Eίναι στοιχείο του hip hop.
Το να σου πει κανείς 50 φόρες συγνώμη και οι πράξεις του να λένε άλλα, δεν έχει κανένα νόημα!
Για να κλείσουμε και αυτό το θέμα με την κόντρα και την αντιπαλότητα κτλ θεωρώ ότι πρέπει όλοι να δουν την επόμενη φάση του… που είναι ότι όλοι αυτοί που ήταν στη πλευρά του underground και με κορόιδευαν όλα αυτά τα χρόνια γιατί υποτίθεται ότι έκανα πιο mainstream μουσική, σήμερα είναι στα charts και κάνουν πολύ χειρότερα πράγματα ποιοτικά, έχουν ρίξει πολύ κρασί στο νερό τους και πλέον δεν πίνουν κρασί αλλά νερό, και ότι κορόιδευαν σήμερα το λούζονται! Διαχωρίζω λοιπόν τη θέση μου από όλο αυτό και θεωρώ, όσο εγωιστικό και αν φαίνεται, ότι αυτό που κάνουμε είναι πολύ πολύ διαφορετικό και πλουραλιστικό για να το καταστάσεις μέσα σε ένα πράγμα που έχει πολύ στενά πλαίσια, και είναι κάτι σταθερό όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να το παίζουμε τζάμπα μάγκες η κάτι άλλο από αυτό που είμαστε εδώ και 20 χρόνια. Οι αλλαγές που έχουμε είναι πέρα για πέρα φυσιολογικές όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι πιο ώριμος άνθρωπος, κάνεις οικογένεια και έχεις άλλη καθημερινότητα.
Μόλις κάποιος κάνει κάτι αξιόλογο και σημαντικό θα πέσουν όλοι να τον φάνε γενικά. Ακόμη και εσείς ξεκινήσατε να κάνετε κάτι με ένα site και μόλις υψώσετε λίγο κεφάλι θα πέσουν όλοι να σας φάνε. Δεν καταλήγει πουθενά όλο αυτό. Εξάλλου, αν δεν αξίζεις τότε δεν ασχολείται κάνεις μαζί σου. Πάντως πρέπει άνθρωποι και δημοσιογράφοι με εμπειρία να τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ξεγελιούνται τα νέα παιδιά και επικεντρώνονται σε αυτό το πράγμα και όχι στην μουσική που είναι η ουσία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ουσία.
Οι θεματολογίες μας και οι στίχοι μας δεν είναι mainstream… Mainstream είναι αυτό που κάνουν οι Rec, οι Vegas, η Φουρέιρα, ίσως και κάποια τραγούδια των Stavento… αλλά δεν είναι οι Goin’ Through.
Έχετε καταφέρει να κάνετε την hip hop πολύ mainstream ενώ ήταν εκτός των μουσικών μας δεδομένων και είσαστε υπεύθυνοι για την επικράτηση του “club hip hop & RnB” στην Ελλάδα.. Υπάρχει αλλαγή στις μουσικές επιλογές των Ελλήνων; Πως βλέπεται την εξέλιξη αυτής της σκηνής στην Ελλάδα…
Εμείς βάλαμε τη μουσική μας στα ραδιόφωνα με τραγούδια που δεν έχουν σχέση με την σημερινή εικόνα αυτής της μουσικής. Δηλαδή το ”Καλημέρα Ελλάδα” και το ”Πόσο Μ@λ@κ@ς Είσαι”, δεν νομίζω ότι είναι mainstream ήχος η στίχος αυτά τα τραγούδια. Γενικά οι αναφορές, οι θεματολογίες μας και οι στίχοι μας δεν είναι mainstream. Mainstream είναι ο εύκολος στίχος, τα ”σ’ αγαπώ-μ’ αγαπάς”. Mainstream είναι αυτό που κάνουν οι Rec, οι Vegas, η Φουρέιρα, ίσως και κάποια τραγούδια των Stavento… αλλά δεν είναι οι Goin’ Through. Απλά όταν βγαίνουν άνθρωποι κάνουν όντως πιο pop, και ανταγωνιστικά mainstream τραγούδια πρέπει και εμείς στη συνέχεια να κάνουμε ήχους που να είναι πιο ανταγωνιστικοί, γιατί αν συνεχίσω να κανό αυτά που θέλω θα με ακούω μόνος μου όπως έγινε και πέρυσι με το ”Κύριε Υπουργέ” που δεν το έπαιξε κανένα ραδιόφωνο, παρά το οτι όλοι είμαστε αγανακτισμένοι. Αλλά το τραγούδι έγινε γνωστό γιατί υπάρχει ένα κοινό που μας αγαπάει και μας γουστάρει. Αν και το κοινό σήμερα άλλα γουστάρει, άλλα αγαπάει και άλλα αγοράζει. Υπάρχει τρομερή φθορά στο ραδιόφωνο.
…το κοινό σήμερα άλλα γουστάρει, άλλα αγαπάει και άλλα αγοράζει.
Όλα αυτά τα χρόνια που είστε στο χώρο έχετε δει πολλά! Πως διαχειρίζεστε όλη αυτή την επιτυχία και σαν Goin’ Through αλλά και σαν προσωπικότητες ξεχωριστά;
Αρχικά έχουμε σταματήσει να βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν κάτι σπουδαίο. Περάσαμε τις εποχές που παίρνουν τα μυαλά αέρα, και αυτό αποδίδει σε ένα επίπεδο αλλά όχι σε όλο το φάσμα που μας αφορά. Σε δεύτερη φάση, έχουμε κάνει και έχουμε δει τόσα, έχουμε φάει τα μούτρα μας, έχουμε συναντήσει προβλήματα που μας έκαναν πιο μετρημένους και έχουμε καταλήξει και στο συμπέρασμα οτι υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων… αυτοί που μιλάνε μπροστά σου και αυτοί που μιλάνε πίσω σου. Θεωρώ ωστόσο ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος μας στα τόσα χρόνια που δουλεύουμε, ήταν ο εαυτός μας. Αν καταφέρεις και γνωριστείς με τον εαυτό σου και τα βρεις καλά μαζί του δημιουργώντας τη σχέση που πρέπει να έχεις μαζί του, δεν νομίζω ότι κινδυνεύεις από κάτι άλλο.
Έχεις νιώσει όλα αυτά τα χρόνια ότι αδίκησες κάποιον, ότι τον έχεις σνομπάρει ή να φερθείς άσχημα;
Συνήθως το κάνω αλλά το κάνω όταν ο άλλος δεν έχει τρόπους, με προσβάλει, με πληγώσει η μου κάνει γενικά κάτι. Μόνο τότε αντιδρώ έτσι, πρέπει να έχω ενοχληθεί από κάτι για να λειτουργήσω έτσι. Αλλά όπως έχω ξαναπεί ακούσια όλοι κάποιον έχουμε ενοχλήσει.
Ζητάς συγνώμη εύκολα αν κάνεις κάτι τέτοιο;
Ναι, απλά προσωπικά το κάνω με τον τρόπο μου και τη συμπεριφορά μου. Έχω φύγει απ τα λόγια και θεωρώ οτι οι πράξεις είναι πολύ πιο σημαντικές. Το να σου πει κανείς 50 φόρες συγνώμη και οι πράξεις του να λένε άλλα, δεν έχει κανένα νόημα!
Εγώ και ο Μιχάλης έχουμε την διάθεση να είμαστε σαν μια οικογένεια με τους συνεργάτες μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι τα παιδιά δεν θα κάνουν την επανάσταση τους και δεν θα έχουμε διαφωνίες!
Κεφάλαιο Family. Πες μου λίγα πράγματα για αυτό.
Το Family δημιουργήθηκε το 1998 στην BMG με τον Γιώργο Λεβέντη, και στη συνέχεια πέρασε στα χέρια μου και στα χέρια του Μιχάλη και το 2000 υπογράψαμε στη Universal!
Το Family μου φαντάζει σαν μια μουσική οικογένεια που αγκαλιάζει νέους καλλιτέχνες…
Καταρχήν παίζει ρόλο και τι έχει ο άλλος στο μυαλό του που θέλει να συνεργαστεί μαζί σου, γιατί μπορεί να υπάρχουν και πιο σκοτεινοί λόγοι που να θέλει κάποιος μια συνεργασία. Εγώ και ο Μιχάλης έχουμε την διάθεση να είμαστε σαν μια οικογένεια με τους συνεργάτες μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι τα παιδιά δεν θα κάνουν την επανάσταση τους και δεν θα έχουμε διαφωνίες! Αυτό έχει μια λογική, αλλά δυστυχώς όταν αφορά τη δουλειά δημιουργούνται συγκρούσεις και οι συγκρούσεις αυτές σε μια δουλειά δεν φέρουν αποτέλεσμα και έργο.
Ποσό εύκολα είναι να ξεχωρίσεις το ταλέντο και ποσό δύσκολο είναι να τον κρατήσεις προσγειωμένο κάποιον, ειδικά εάν είναι πιτσιρικάς;
Υποτίθεται ότι προτείνεις μια συνεργασία σε κάποιον γιατί κάτι βλέπεις σε αυτόν. Αν αυτό που βλέπεις όμως σε αυτόν ο άλλος δεν το θέλει η θεωρεί ότι δεν του πάει εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να έχεις σύμπνοια. Και αυτό είναι απαραίτητο για μια δυνατή συνεργασία. Και όλο αυτό είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς οπότε κρατάς κάποιες αποστάσεις. Στα πλαίσια αυτά αποφασίσαμε να αλλάξουμε με τον Μιχάλη να αλλάξουμε όλο το πλαίσιο του Family, μέσα στο οποίο υπάρχουν πλέον οι Goin Through και οι Νέβμα, και όλα τα υπόλοιπα παιδιά δισκογραφούν στις ίδιες συνθήκες και έχουμε καλές σχέσεις και επαφές αλλά σε επίπεδο παραγωγής ο καθένας ασχολείται με τον τρόπο που θέλει.
…αποφασίσαμε με τον Μιχάλη πως το Family the Lebel ξαναστήνετε από την αρχή και θέλουμε νέα παιδιά που να έχουν όρεξη για δουλειά και μουσική, και δεν έχουν ως στόχο το πως θα γίνουν γνωστοί, διάσημοι και πως θα βγάλουνε λεφτά.
Ο Stan είναι μια ιδιαίτερη καινούργια περίπτωση που προέκυψε από αυτό αλλά αποχώρησε… Ισχύει;
Ο Stan δεν ανήκει πλέον στο δυναμικό του Family. Ξεκίνησε από εμάς αλλά στη συνέχεια επέλεξε να κάνει πράγματα διαφορετικά μόνος του. Τους λόγους αυτής του της απόφασης δεν νομίζω ότι μπορώ να σου τους θέσω εγώ.
Το σίγουρο είναι ότι αποφασίσαμε με τον Μιχάλη πως το Family the Lebel ξαναστήνετε από την αρχή και θέλουμε νέα παιδιά που να έχουν όρεξη για δουλειά και μουσική, και δεν έχουν ως στόχο το πως θα γίνουν γνωστοί, διάσημοι και πως θα βγάλουνε λεφτά. Γιατί οι περισσότεροι πλέον έτσι λειτουργούν.
Τηλεοπτικά υπάρχει πιθανότητα να ξαναδούμε κάτι από εσάς;
Αυτό δεν νομίζω ότι μπορούμε να το προβλέψουμε. Εμείς διακόψαμε την εκπομπή ”Καληνύχτα Ελλάδα” στον Ant1 έχοντας επιτυχημένα νούμερα, γιατί μας έγινε ένα ”κούρεμα” που δεν αφορούσε κυρίως τους μισθούς μας αλλά το κόστος της παραγωγής. Υπήρχε δηλαδή μια ομάδα, μια αρχισυντάκτρια, ένα συνεργείο που μας έβγαζε οριακά τη δουλειά μας, και ξαφνικά αρχίσανε περικοπές και είδαμε ότι αυτό που είχαμε δεν θα μπορούσαμε ποιοτικά να το βγάλουμε ξανά στον αέρα λόγο μείωσης budget, οπότε το αφήσαμε γιατί θα ήταν κάτι πρόχειρο.
Εμείς διακόψαμε την εκπομπή ”Καληνύχτα Ελλάδα” γιατί είδαμε ότι αυτό που είχαμε δεν θα μπορούσαμε ποιοτικά να το βγάλουμε ξανά στον αέρα λόγο μείωσης budget, οπότε το αφήσαμε γιατί θα ήταν κάτι πρόχειρο.
Σε όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν στιγμές που να σας κάνουν πραγματικά περήφανους;
Μια πολύ σημαντική κατάκτησή μας είναι το γεγονός ότι είμαστε το μακροβιότερο συγκρότημα, καθώς οι περισσότεροι έχουν διαλυθεί. Εγώ και ο Μιχάλης συνεχίζουμε ακόμη, μετά από 20 χρόνια, και έχουμε γίνει μέσα από τη δουλειά ακόμη καλύτεροι φίλοι. Δεν νομίζω να υπάρξει μια επιτυχία που να ξεπερνάει αυτή τη σχέση. Και σε ένα γενικότερο πλαίσιο που ξεπερνά τα φώτα της δημοσιότητας, αυτό που μένει είναι αυτή η σχέση που σε κάνει να λες γουστάρω να συνεργαστώ ξανά και να δουλέψω.
Ο Μιχάλης Παπαθανασίου μπαίνει επιτέλους στην κουβέντα…
17 χρόνια κοινής πορείας! Παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα Group! Τι είναι αυτό που σα κρατάει ακόμη μαζί;
Μιχάλης: Καταρχήν, πάνω απ’ όλα, είναι η προσωπική μας σχέση. Δεν μπήκε δηλαδή το θέμα της δουλειάς με τρόπο ώστε να αναγκαστείς να συμβιβαστείς στη προσωπική σχέση. Για να υπάρξει μάλιστα η καλή συνεργασία πρέπει και να διατηρείς την προσωπική σχέση που αυτή είναι και που αποδίδει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το να μπορούμε να έχουμε και διακριτούς ρόλους στη δουλειά, οπότε προκύπτει μια ομάδα που αρχίζει να λειτουργεί καλοκουρδισμένα. Αν λοιπόν έχεις μια καλή προσωπική σχέση, διακριτούς ρόλους, εμπιστοσύνη και σεβασμό… το πράγμα γίνεται έτσι ώστε δεν μπορείς να το χαλάσεις.
Οι ρόλοι ωστόσο που λέμε, έχουν φέρει τον Νίκο πιο μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας απ’ ότι εσένα. Αυτό δεν σε ενοχλεί;
Αυτό απλά παρατήρησα κάποια στιγμή ότι δεν μπορώ να το κάνω καλά, μέχρι που αναγκάστηκα να κάνω κάποια πράγματα λόγο προβολής αλλά δεν ήμουν αποτελεσματικός. Δεν μου ταίριαζε και δεν ήμουν καλός σε όλο αυτό, οπότε το άφησα στον Νίκο.
Αγαπημένος δίσκος, τραγούδι, συνεργασία;
Μιχάλης: Αγαπημένος δίσκος το ”La Sagrada Familia”, λόγω κυρίως των δυσκολιών που συναντήσαμε για τον φτιάξουμε. Συμβολικό τραγούδι για μένα ήταν το ”Θέλω να Γυρίσω στα Παλιά” με τον Μαζωνάκη, γιατί μπορεί να μην υπήρχαμε αν δεν υπήρχε και αυτή η συνεργασία. Για συνεργασίες δεν μπορώ να σου πω γιατί και ο Βλάσσης και όλοι όσοι έχουμε συνεργαστεί είναι πολλοί και μας έχουν δώσει και πάρα πολλά!
NiVo: Για μένα αγαπημένο τραγούδι είναι αυτό που θα έχουμε στο νέο δίσκο και έχει τίτλο ”Τα βήματά μου”, είναι συμβολικό και αυτοβιογραφικό.
Μιχάλης: Είναι όντως ένα κομμάτι που είναι είναι ότι πιο συγκλονιστικό έχουμε κάνει και σαν παραγωγή… και έχει ένα μαγικό ρεφρέν που πιθανόν να έχει και μια πολύ καλή συνεργασία.
Απωθημένο δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο, δεν υπάρχει αυτή η λέξη στο λεξικό μας.
Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο;
Απωθημένο δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο, δεν υπάρχει αυτή η λέξη στο λεξικό μας.
Έρωτας, φιλία, οικογένεια.
NiVo: Εγώ είμαι και καινούργιος σε όλο, δεν έχω την εμπειρία του Μιχάλη, αλλά νομίζω πως σε κάνουν να είσαι πλέον ένας άλλος άνθρωπος και δεν μπορείς να το περιγράψεις όλο αυτό.
Μιχάλης: Είναι τα πιο σημαντικά πράγματα και συνοδεύονται και από συναισθήματα που αν δεν τα έχεις νιώσει δεν μπορείς να τα μεταφέρεις και να τα εξηγήσεις.
Πριν κλείσουμε την κουβέντα να ανακοινώσουμε βέβαια ότι θα είστε το επόμενο meet & greet του tralala.gr!
Ναι φυσικά! Αναμένουμε να βρεθούμε με τους νικητές και να τα πούμε από κοντά μαζί τους!
Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα που κάναμε και εύχομαι ακόμη περισσότερες μοναδικές στιγμές!
Να σαι καλά! Εμείς ευχαριστούμε
Συνέντευξη στο Θάνο Κωτσιόπουλο
Φωτογραφίες: byron t.
