Συνέντευξη: Καίτη Γαρμπή

…οι δισκογραφικές θα πρέπει να ψάχνουν περισσότερο για την ουσία και όχι για το εύκολο χρήμα. Δεν γίνεται να βγάζουμε ένα καλλιτέχνη με γρήγορη, μεγάλη προβολή καθαρά για να κερδίσουμε χρήματα…

Σε τι φάση συναντάμε αυτή την περίοδο την Καίτη Γαρμπή;

Μόλις τέλειωσα το νέο μου δίσκο, βγήκα από το στούντιο που είχα δοθεί εκατό τα εκατό, για αρκετούς μήνες και τώρα πια ασχολούμαι με την προώθηση του!!!

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο νέος σας δίσκος με τίτλο «ΠΑΖΛ». Μιλήστε μου λίγο σχετικά.

Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος που έχω τη μεγάλη χαρά και τιμή να κάνω με τον Νίκο Αντύπα. Ο πρώτος μας δίσκος έγινε πριν από 2,5 χρόνια με τίτλο «Καινούρια εγώ», ήταν ένας δίσκος πείραμα θα έλεγα, όπου δοκιμάσαμε και οι δυο τη χημεία μας και ο νέος δίσκος απέδειξε πια ότι μπορούμε να προχωράμε μαζί και να κάνουμε τέτοιου είδους δουλειές… Πρόκειται για μια δουλειά εντελώς διαφορετική απ’ ότι έχω κάνει μέχρι τώρα… Διαφορετικές μελωδίες, διαφορετικοί στίχοι… Είναι πιο ώριμος, πιο ψαγμένος δίσκος!

Ουαί κ΄ αλλοίμονο αν σκεφτόταν ο Νίκος Αντύπας να κάνει κάποιο «τρίκ» για να πουλήσουμε..! Απλά προέκυψε απ’ αυτά που έγραψαν οι στιχουργοί!

Παρατηρούμε πως τα κομμάτια φέρουν έξυπνους – λίγο διαφορετικούς τίτλους… Τυχαία έγινε αυτό ή ίσως θέλατε να μένουν με αυτό τον τρόπο στο μυαλό του ακροατή;

Όχι, όχι…! Ουαί κ΄ αλλοίμονο αν σκεφτόταν ο Νίκος Αντύπας να κάνει κάποιο «τρίκ» για να πουλήσουμε..! Απλά προέκυψε απ’ αυτά που έγραψαν οι στιχουργοί!

Σας αρέσει να πειραματίζεστε γενικά όσον αφορά τη μουσική και τα τραγούδια σας;

Ναι, ναι βεβαίως… Όλα αυτά τα χρόνια δεν ήθελα να ακολουθώ την πεπατημένη! Πέρα από τα τραγούδια που με έχει αγαπήσει ο κόσμος πάντα ήθελα να βάζω και κάτι άλλο..! Ο καλλιτέχνης αυτό πρέπει να κάνει, να ψάχνει, να προτείνει, να πειραματίζεται!

…είναι δύο διαφορετικές περίοδοι… Θα έλεγα ότι η εποχή προ Αντύπα είναι ένας κύκλος πολύ επιτυχημένης καριέρας, που έκλεισε για να ανοίξει πλέον ένας άλλος. Εγώ αυτό το πράγμα δεν το ονομάζω αλλαγή, το ονομάζω εξέλιξη…

Δεύτερη φορά που συνεργάζεστε με τον Νίκο Αντύπα. Σας προσφέρει ασφάλεια, δέσατε λόγω και της προηγούμενης συνεργασίας;

Δέσαμε εξαρχής, είναι γεγονός..! Απλά στο πρώτο δίσκο μου έκανε κάποια χατίρια, από ανασφάλεια δική μου γιατί ήθελα να υπάρχει και ένα κομμάτι από το παλιό μου ρεπερτόριο στο δίσκο αν και κανονικά δεν θα ‘πρεπε να το δεχτεί, γιατί μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο δημιουργό!

Δεν είναι λογικό όμως όταν κάποιος καλλιτέχνης πάει να κάνει την υπέρβαση να ψάχνεται και να μην αισθάνεται ασφαλής;

Ίσως!! Όταν όμως μιλάμε για τέτοιους δημιουργούς δεν επιτρέπεται η ανασφάλεια. Βέβαια ο Νίκος Αντύπας είναι ένας ακραία έντεχνος δημιουργός και πιστεύω πως αυτό με έκανε να βάλω στοιχεία του δικού μου ρεπερτορίου για να νιώσω ασφαλής!

Έχω μετανιώσει για κάποια πράγματα, για κάποια τραγούδια που θα μπορούσα να μην έχω πει, για κάποιες συνεργασίες που έγιναν σε λάθος χρόνο, για κάποιες επιλογές εμφανίσεων…

Ένας μεγάλος δημιουργός συναντά μια μεγάλη ερμηνεύτρια. Σίγουρα υπάρχει αλληλοσεβασμός γιατί αλλιώς δεν μπορεί να δουλέψει κάτι σωστά.

Σίγουρα αν δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός και αλληλοεκτίμηση στο συνεργάτη σου δεν προχωράει, δεν γίνεται τίποτα…! Εγώ τρέφω βαθιά εκτίμηση για το έργο του Νίκου Αντύπα και τον ευγνωμονώ γιατί με πίστεψε και μου έβγαλε το καλύτερο κομμάτι μου!

Μετά τη μακροχρόνια πορεία σας στο τραγούδι είναι καλύτερο να υπάρχουν σταθεροί συνεργάτες ή να εναλλάσσονται ώστε να δημιουργούνται νέες ιδέες και νέα μουσικά ακούσματα;

Δεν είναι θέμα ασφάλειας, ο καλλιτέχνης όπως είπαμε πρέπει πάντα να δοκιμάζει, να τολμάει, να ψάχνεται..! Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει εναλλαγή των δημιουργών αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ιδανική για μένα αυτή η συνεργασία και θα ήθελα να συνεχιστεί. Τώρα πια που κάναμε και δεύτερη δουλειά μαζί, θα ήθελα να υπάρχει εξέλιξη… όμως σίγουρα χρειάζεται να πειραματίζεται κανείς γιατί αν δεν το έκανα δεν θα ήμουν τώρα με το Νίκο Αντύπα!!

Ο κόσμος παλιά διασκέδαζε διαφορετικά… Τώρα πια, ανεβαίνει και χορεύει επάνω στην πίστα με σορτς και σαγιονάρα. Απλοποιήθηκαν πολύ τα πράγματα, αλλά η απλοποίηση από το χύμα απέχει πάρα πολύ.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για την εποχή Νίκου Αντύπα και την εποχή προ Αντύπα με εξίσου μεγάλους δημιουργούς. Πρόκειται ίσως για δύο διαφορετικές περιόδους;

Ναι, πραγματικά είναι δύο διαφορετικές περίοδοι… Θα έλεγα ότι η εποχή προ Αντύπα είναι ένας κύκλος πολύ επιτυχημένης καριέρας, που έκλεισε για να ανοίξει πλέον ένας άλλος. Εγώ αυτό το πράγμα δεν το ονομάζω αλλαγή, το ονομάζω εξέλιξη. Η ωριμότητα η δική μου, της φωνής μου και το γεγονός ότι θέλω άλλα πράγματα πλέον να πω, να εκφραστώ με έναν διαφορετικό τρόπο, είναι ένας καινούριος δρόμος που ανοίγει στη καριέρα μου και σίγουρα έχει διαφορά απ’ ότι έχω κάνει μέχρι τώρα. Εννοείται πως δεν αποποιούμαι τίποτα από το παρελθόν μου απλά αυτό που κάνω τώρα είναι κάτι διαφορετικό. Πρόκειται για μια συνεργασία με τον Νίκο που με ανεβάζει στα μάτια τα δικά μου πρώτα απ’ όλα…!

Ο γάμος και ο ερχομός του παιδιού θεωρείται πως ίσως κρατάει λίγο πίσω την καριέρα, μοιράζεται ο χρόνος;

Σίγουρα μοιράζεται, αλλά σημασία έχει αυτό που θέλεις… πόσο πολύ το θέλεις!! Πόσο πάθος βάζεις, πόσο ενθουσιασμό και πόσα κομμάτια από τον εαυτό σου. Εγώ λοιπόν τα μοίρασα τα κομμάτια γιατί και η οικογένεια και η δουλειά αλλά πάνω απ’ όλα το παιδί μου με γεμίζουν και θέλω να τα προλαβαίνω όλα κα αν είναι δυνατόν να τα κάνω εξίσου καλά. Δε νομίζω πως αναιρεί το ένα το άλλο.

Πάντα καταθέτω αλήθειες σε ότι κι αν κάνω. Δε θέλω ο κόσμος να νομίζει άλλο και να είμαι άλλο.

Μετανιώνετε για κάποιες επαγγελματικές σας κινήσεις;

Έχω μετανιώσει για κάποια πράγματα, όπως ας πούμε για κάποια τραγούδια που θα μπορούσα να μην τα έχω πει, για κάποιες συνεργασίες που έγιναν σε λάθος χρόνο, για κάποιες επιλογές live εμφανίσεων… Ναι σαφώς, αν πω ότι δεν έχω μετανιώσει για κάτι, θα είναι μεγάλο ψέμα.

Το να κάνετε το ίδιο επάγγελμα με το σύζυγο σας πόσο εύκολο είναι; Βοηθάει ή επιβαρύνει τη σχέση;

Θα έλεγα ότι βοηθάει πάρα πολύ..!! Έχουμε το ίδιο άγχος για την κάθε δουλειά μας, τις live εμφανίσεις μας..! Μόνος ένας άνθρωπος που κάνει την ίδια δουλειά μπορεί να το καταλάβει όλο αυτό.

Ανταγωνισμός υπήρξε ποτέ ανάμεσα σε σας και τον Διονύση Σχοινά;

Ποτέ..!!! Από την αρχή που είμαστε με το Διονύση πάντα θυμάμαι να αγωνιώ και να καρδιοχτυπώ για τη δική του καριέρα κ’ εκείνος για τη δική μου. Ο Διονύσης το απέδειξε κιόλας αφού για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έμεινε δίπλα στο παιδί , τότε που εγώ ανειλημμένες επαγγελματικές υποχρεώσεις και μου άφησε χώρο ώστε να αφοσιωθώ απερίσπαστη στις live εμφανίσεις μου και στη δισκογραφία μου…Φυσικά αν χρειαζόταν θα έκανα το ίδιο για εκείνον.

Ο Διονύσης για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έμεινε δίπλα στο παιδί και μου άφησε χώρο ώστε να αφοσιωθώ απερίσπαστη στις live εμφανίσεις μου και στη δισκογραφία μου… Φυσικά αν χρειαζόταν θα έκανα το ίδιο για εκείνον.

Αν σας δινόταν η ευκαιρία να αλλάξετε κάτι στο χώρο της ελληνικής μουσικής τι θα ήταν αυτό;

Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε, πρέπει να κάνουμε ολόκληρη λίστα. Τα πράγματα στην ελληνική δισκογραφία δεν πάνε καλά και για ποιο λόγο δε πάνε καλά ας μη τον συζητήσουμε… Πλέον είναι στο χέρι του κάθε καλλιτέχνη πόσο θα τρέξει αυτός και η ομάδα του. Κάποτε ζήσαμε τις χρυσές εποχές τις δισκογραφίας οι οποίες έχουν περάσει ανεπίστρεπτη. Πιστεύω λοιπόν πως οι δισκογραφικές θα πρέπει να ψάχνουν περισσότερο για την ουσία και όχι για το εύκολο χρήμα. Δεν γίνεται να βγάζουμε ένα καλλιτέχνη με γρήγορη, μεγάλη προβολή καθαρά για να κερδίσουμε χρήματα… θέλει πολύ χτίσιμο, πολύ υπομονή…θέλει όραμα.

Ραδιόφωνα και playlists. Τι παίζει; Προωθούνται συγκεκριμένοι καλλιτέχνες κατά τη γνώμη σας;

Πάντα με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει το καλό ελληνικό τραγούδι και με αυτόν τον δίσκο αυτό έκανα. Βλέπω όμως να υπάρχει μια αμηχανία από πολλούς καλλιτέχνες ως προς την αντιμετώπιση των ραδιοφώνων προς εμάς. Δηλαδή ας πούμε γιατί δε παίζεται ένας δίσκος σα το δικό μου τώρα που κυκλοφόρησε, τι χρειάζεται να γίνει για να παιχτεί; Είμαι μια από τους καλλιτέχνες που στηρίζουν 20 χρόνια τα ραδιόφωνα, μιλάμε για μια συνεργασία με τον Νίκο Αντύπα… τι χρειάζεται λοιπόν για να παιχτούν τα τραγούδια;;; Υπάρχει αυτό που λέγεται playlist, δεν μπορεί κανένας παραγωγός να έχει άποψη και φυσικά δεν υπάρχει αξιοκρατία πουθενά!! Μιλάω πάντα ανοιχτά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου!

Ποια είναι η σχέση σας με το διαδίκτυο; Η καινούρια δισκογραφική δουλειά σας κυκλοφόρησε πρώτα από ένα μεγάλο site οπότε σας βρίσκει σύμφωνη η εξέλιξη του internet πια.

Φυσικά με βρίσκει σύμφωνη.. το διαδίκτυο σαρώνει, δεν μπορείς να το παραβλέψεις όσο και αν είσαι της παλιάς ρομαντικής σχολής όπως εγώ που είμαι νεόκοπη σε όλο αυτό και έχω άτομα να με βοηθάνε… Ήταν η σωστή κίνηση να βγει έτσι ο δίσκος, να τον προμηθευτεί δηλαδή ο κόσμος δωρεάν και να ακουστεί τόσο άμεσα και να ‘χω και πολύ γρήγορη απάντηση αν τελικά αρέσει, ναι είναι καταπληκτικό..! Νομίζω πως κάπως έτσι πρέπει να κινούμαστε όλοι τέτοιες εποχές.

Τώρα ο καλλιτέχνης που πάει Eurovision είναι star.. Εμείς τότε είχαμε ένα μονόστηλο και μάλιστα ακουγόντουσαν διάφορα σχόλια, όχι τόσο καλά..! Παλεύαμε να κάνουμε το καλύτερο αλλά χωρίς διαφήμιση, χωρίς οικονομική στήριξη από τη χώρα, ούτε ίντερνετ, χωρίς καλό «κατευόδιο»

Eurovision… Με ενδιαφέρει πολύ η άποψή σας.

Εγώ δεν συμφωνώ με τους επικριτές τις Eurovision, γιατί πρόκειται για μια μεγάλη γιορτή της μουσικής και όχι για κάποιο πανηγύρι όπως λένε μερικοί. Δεν είναι τυχαίο ότι η Eurovision μπαίνει στην 6η δεκαετία της και κάθε φορά που παίζεται σαρώνει σε τηλεθέαση. Είναι ένας τρόπος για να ‘ρθουμε έστω για ένα βράδυ όλες οι χώρες κοντά. Χωρίς κακίες, χωρίς πάθη, όλοι με την ίδια αγωνία να βγει το τραγούδι μας προς τα έξω. Δεν συμφωνώ με αυτή τη γκρίνια.

Τι αλλαγές παρατηρείτε από την δική σας συμμετοχή;

Καμία σχέση τότε με τώρα..! Τώρα ο καλλιτέχνης που πάει Eurovision είναι star.. Εμείς τότε είχαμε ένα μονόστηλο και μάλιστα ακουγόντουσαν διάφορα σχόλια, όχι τόσο καλά και δεν ξέρω γιατί..! Παλεύαμε να κάνουμε το καλύτερο αλλά χωρίς διαφήμιση, χωρίς οικονομική στήριξη από τη χώρα, ούτε χορηγίες, ούτε ίντερνετ, facebook, twitter κλπ, χωρίς καλό «κατευόδιο» Όταν το πήρε κάθε χωρά πολύ σοβαρά, έριξαν πολλά χρήματα στον κάθε καλλιτέχνη και έτσι φτάσαμε στο σήμερα και καταφέραμε να πάρουμε και την πρώτη θέση κάποια στιγμή. Η κάθε χώρα στηρίζει πια τον καλλιτέχνη της, υπάρχει το διαδίκτυο που βοηθάει απίστευτα, γίνονται προωθητικές tour σε όλη την Ευρώπη… τότε ήμασταν σε κατάσταση προϊστορική…

Δε με ενοχλεί που δε βρίσκομαι στη λίστα των ραδιοφωνικών παραγωγών, απλά έχω μια απορία και λέω «Γιατί;». Δε νιώθω ούτε πικρία, ούτε θυμό, ούτε παράπονο. Νιώθω αμηχανία.

Πάντως σαν χώρα έχουμε την τάση άλλες φορές να υπολογίζουμε περισσότερο και άλλες φορές λιγότερο το κομμάτι που θα μας εκπροσωπήσει, τουλάχιστον τα ΜΜΕ.

Είναι πάρα πολύ κακό αυτό που γίνεται!! Από τη στιγμή που ψηφίστηκε ένα τραγούδι, έφυγε, δεν ανήκει πια σε μας. Πρέπει να προσευχόμαστε να πάει καλά γιατί θα ‘ναι καλό για την Ελλάδα από πολλές απόψεις. Όλη αυτή η γκρίνια, η μουρμούρα και η μιζέρια γιατί να υπάρχει;;; Αφού το επιλέξαμε ας πάει στην ευχή του θεού. Σα να μη θέλουμε να πάει καλά το τραγούδι για να πούμε «δεν σας τα ‘λεγα;;;»

Μήπως παίζει ρόλο και η εμβέλεια του κάθε καλλιτέχνη που μας εκπροσωπεί κάθε φορά, πόσα καλά δικτυωμένος είναι δηλαδή;

Τι να πω, δεν το ξέρω αυτό… Να είναι θέμα εμβέλειας του καλλιτέχνη και κατά πόσο ο καλλιτέχνης είναι καλά δικτυωμένος ώστε να μπορεί να βγαίνει διαφορετικά προς τα έξω;; Πιστεύω πως κάθε χώρα έχει υποχρέωση να υπερασπίζεται αυτό που στέλνει. Στείλαμε το καλύτερο απ’ ότι είχαμε ως επιλογή γιατί για να φτάσει να ψηφιστεί, αυτό άρεσε…

Είναι ένα ιδιαίτερο τραγούδι του Λούκα Γιώρκα;

Εμένα μου άρεσε… Κάθε φορά προσπαθούμε να δώσουμε στη Eurovision κάτι διαφορετικό, ίσως αυτή η επιμονή μας να κάνουμε το κάτι διαφορετικό τελικά να μην είναι καλή. Αλλά η προσπάθεια του να δείξουν τα παιδιά κάτι καινούριο, αυτό και μόνο θα πρέπει να στηριχτεί…!

…θέλω να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Θέλω να βρίσκομαι σε μία μουσική σκηνή, σε μία μουσική παράσταση που να έχει ένα concept, ένα σκηνοθέτη, ένα καλλιτεχνικό επιμελητή, μια ομάδα. Ψάχνω να βρω ένα χώρο εδώ και πολύ καιρό και αν το βρω πιστεύω ότι θα βγει κάτι πολύ καλό.

Τι διαφορές παρατηρείτε από το δικό σας ξεκίνημα ως σήμερα στη νυχτερινή διασκέδαση;

Ο κόσμος παλιά διασκέδαζε διαφορετικά. Υπήρχε ένας άλλου είδους σεβασμός στον καλλιτέχνη. Ακόμα και στο ντύσιμο παρατηρούμε διαφορές. Ο κόσμος ντυνόταν πιο προσεγμένα για να τιμήσει τον καλλιτέχνη. Τώρα πια, ανεβαίνει και χορεύει επάνω στην πίστα με σορτς και σαγιονάρα. Απλοποιήθηκαν πολύ τα πράγματα, αλλά η απλοποίηση από το χύμα απέχει πάρα πολύ. Δεν είναι κακό αλλά είναι άλλο το να είσαι απλά ντυμένος και άλλο να είσαι ατημέλητος, να ανεβαίνεις επάνω στη σκηνή και να μην σέβεσαι κανέναν. Αυτό μηδενίζει την απόσταση του θαμώνα από τον καλλιτέχνη που είναι στην πίστα. Παλιά οι καλλιτέχνες ήταν απρόσιτοι, αλλά και κουβαλούσαν τεράστιες καριέρες πίσω τους, τώρα τι σεβασμό να εμπνεύσει ένα παιδί που γεμίζει ένα μαγαζί μόνο του αλλά έχει όλο κ όλο ένα δίσκο;

Θεωρείτε ότι ίσως να είναι αδικία για κάποιους καλλιτέχνες με μεγάλη πορεία να μην τραγουδούν κάπου και αντίστοιχα στη θέση τους να βρίσκονται καλλιτέχνες με μικρότερη πορεία;

Προσωπικά δε με ενοχλεί καθόλου να γίνεται αυτό, αρκεί ο άνθρωπος που το κάνει να αξίζει και να αγαπάει ο κόσμος και αυτόν και τα τραγούδια του, και αφού γεμίζει τους χώρους που εμφανίζεται, χαλάλι του.. Απλά αυτός ο χώρος εμένα πλέον δε με αφορά. Θέλω να κάνω κάτι άλλο. Το γεγονός ότι δε βρίσκομαι στους χώρους που βρισκόμουν είναι επιλογή μου. Είμαι στο σπίτι από επιλογή γιατί δε θέλω να βγαίνω και να εκτίθεμαι σε κάτι που δε μου αρέσει πια να το κάνω. Γι αυτό και ψάχνω διαφορετικά πράγματα και έκανα και αυτούς τους δίσκους τα 2 τελευταία χρόνια. Ήθελα να αλλάξω χώρο. Οι νυχτερινές πίστες, όπου η διασκέδαση κρατά μέχρι το πρωί είναι κάτι που δεν το θέλω, δε με καλύπτει.

Το έκανα, το ευχαριστήθηκα, το ευχαριστήθηκε και ο κόσμος που με είδε, τώρα όμως θέλω να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Θέλω να βρίσκομαι σε μία μουσική σκηνή, σε μία μουσική παράσταση που να έχει ένα concept, ένα σκηνοθέτη, ένα καλλιτεχνικό επιμελητή, μια ομάδα. Ψάχνω να βρω ένα χώρο εδώ και πολύ καιρό και αν το βρω πιστεύω ότι θα βγει κάτι πολύ καλό. Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να κάνω κάτι διαφορετικό… είμαι έτοιμη να κάνω κάτι διαφορετικό!!! Ανυπομονώ να κάνω το καλοκαίρι τις εμφανίσεις που έχω προγραμματίσει, να έρθω σε επαφή με τον κόσμο, να δείξω αυτό το καινούριο πρόσωπο.

Live εμφανίσεις καλλιτεχνών σε clubs τελευταία… Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας;

Θεωρώ ότι ο κόσμος πια δεν μπορεί τα στημένα πράγματα, τους μεγάλους χώρους, την ακριβή διασκέδαση και θέλει να πάει κάπου, όπου θα είναι κοντά με τον καλλιτέχνη. Κάτι τέτοιο κάνει αυτήν την περίοδο ο Διονύσης (Σχοινάς) με μεγάλη επιτυχία. Τραγουδά, είναι κοντά στον κόσμο, το εισιτήριο είναι φθηνό, υπάρχει αμεσότητα και ο κόσμος διασκεδάζει πολύ περισσότερο. Πριν από ένα μήνα, έτρωγα σε ένα εστιατόριο και ξαφνικά μας ζήτησαν να κάνουμε ησυχία. Τότε λίγα μέτρα πιο κάτω μαζεύτηκε κόσμος και μαζί με τους ηθοποιούς έκαναν μια μικρή παράσταση. Πλέον τα πράγματα είναι τόσο απλά. Βρίσκουν σπίτια, θέατρα, καφωδεία, βιβλιοπωλεία, κινηματογράφους, κλαμπ και κάνουν παραστάσεις. Δεν είναι καταπληκτικό; Πνέει ένας αέρας αλλαγής και εμένα με ενθουσιάζει!

Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος ψάχνει κάτι άλλο και δε θέλει πια στημένα πράγματα. Θέλει να πάει μετά τη βόλτα του, μετά το σινεμά και να δει τον καλλιτέχνη από κοντά τόσο απλά. Γι αυτό νομίζω ότι αυτοί οι χώροι έχουν τόση μεγάλη επιτυχία. Είναι όπως οι μπουάτ. Και εγώ σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό να κάνω κάτι τέτοιο. Να βρω ένα μικρό χώρο και να το μετατρέψω σε μπουάτ. Το ήθελα από παλιά και ίσως να είναι τώρα η κατάλληλη χρονική στιγμή να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο. Ο κόσμος πάντως ψάχνεται πάρα πολύ, αναζητά την ποιότητα, έχει υψηλά στάνταρ, και αυτό είναι κάτι που μας παρηγορεί και μας κάνει να προσπαθούμε και εμείς για κάτι καλύτερο, καθώς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος πλέον.

Σας δημιουργεί άγχος το γεγονός ότι τα Μέσα μπορεί να αντιμετωπίσουν άσχημα την αλλαγή στο ρεπερτόριο; Θεωρείτε ότι πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί για τους καλλιτέχνες;

Θεωρώ ότι ο διαχωρισμός αυτός υπάρχει πολύ σωστά και δε θα το αμφισβητήσω. Δεν πιστεύω καθόλου ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Κάποιοι άνθρωποι έκαναν πάρα πολλά πράγματα για τον πολιτισμό της χώρας και συνεχίζουν να κάνουν. Ενδεχομένως, αν δεν υπήρχαν εκείνοι να μην υπήρχε και ο πολιτισμός. Εγώ ξέρω τι θέλω να κάνω, είμαι έτοιμη, ωριμάζω ως καλλιτέχνης, ωριμάζει η φωνή μου και θέλω να πω άλλα πράγματα. Εγώ γνωρίζω τι μπορώ να κάνω, ο κόσμος όχι ακόμα!!! Θα πρέπει, επομένως, να βουτήξω στα βαθιά και να αποδείξω ότι είμαι έτοιμη και σταθερή σε αυτό το καινούργιο που επέλεξα να κάνω. Δεν θέλω να πάρω τα εύσημα επειδή συνεργάζομαι με έναν έντεχνο δημιουργό. Είναι κάτι που το θέλω πάρα πολύ και το ζητά η καρδιά μου. Μπορεί ο πρώτος δίσκος να θεωρήθηκε πείραμα, αλλά ο δεύτερος δείχνει ότι το θέλω πολύ και είμαι σίγουρη για αυτό που κάνω. Εξάλλου δεν είναι ότι ξεχνάω εντελώς ότι έκανα μέχρι τώρα.

Στις εμφανίσεις μου θα συνεχίσω να λέω τραγούδια που με χαρακτηρίζουν και μου αρέσουν πολύ. Η μόνη διαφορά θα είναι στον χώρο, στην ενορχήστρωση και στα πλουσιότερα συναισθήματα που θέλω να βγάλω τραγουδώντας. Αυτό το θεωρώ εξέλιξη και όχι ότι προδίδω τον κόσμο. Κάνω ότι καλύτερο και το κάνω γιατί θέλω να το μοιραστώ με τον κόσμο. Αυτό είναι όλο. Πολύ ειλικρινά και πολύ ανθρώπινα. Πάντα καταθέτω αλήθειες σε ότι κι αν κάνω. Δε θέλω ο κόσμος να νομίζει άλλο και να είμαι άλλο.

Έξαρση talent shows τα τελευταία χρόνια. Ποια η γνώμη σας; Τελικά βοηθάνε στην ανάδειξη ταλαντούχων τραγουδιστών ή γίνεται για να κερδίζουν οι δισκογραφικές;

Σίγουρα κερδίζουν και οι δισκογραφικές και τα κανάλια. Υπάρχουν όμως και παιδιά που αξίζουν και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους δοθεί μια ευκαιρία να γίνουν αναγνωρίσιμα. Αξίζει η φωνή τους, η κίνησή τους, τα πάντα. Τώρα το τι ακριβώς γίνεται μετά, αυτό δεν είμαι σε θέση να το ξέρω. Είναι δύσκολο τα νέα παιδιά να διαχειριστούν την τόσο γρήγορη διασημότητα. Από τη μια στιγμή στην άλλη γίνονται αναγνωρίσιμοι. Κάποτε υπήρχε το «Να η ευκαιρία», από όπου και αναδείχθηκαν πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες. Απλά τότε δεν ήταν τόσα πολλά τα μέσα προβολής. Τώρα υπάρχει και το διαδίκτυο!! Τα κέρδη των καναλιών και των δισκογραφικών δε με αφορούν. Εγώ τα κρίνω ως καλλιτέχνης.

Σίγουρα είναι καλό καταξιωμένοι καλλιτέχνες να βοηθάνε και να υποστηρίζουν τα νέα άτομα της δισκογραφίας όμως μήπως κάποιες φορές υπάρχει το “παράπονο” πως όταν εισέρχονται 10-12 άτομα μαζί στη δουλειά είτε το αξίζουν είτε όχι καταλαμβάνουν και θέση στην playlist των ραδιοφώνων;

Κοίταξε, επειδή θεωρώ ότι είμαι δίκαιος άνθρωπος μου αρέσει να υπάρχει σε όλα μια ισορροπία. Αν αυτά τα άτομα ο κόσμος τα ψηφίζει και τα θέλει, βεβαίως να έχουν το μερίδιό τους στα ραδιόφωνα. Αυτό δεν αναιρεί την καριέρα καλλιτεχνών που στηρίζουν 20 και 30 χρόνια τα ραδιόφωνα. Είναι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες που δεν παίζονται στα ραδιόφωνα και παίζονται κάποιοι άλλοι. Αυτό δεν είναι πικρία απλά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πια εμένα μου είναι και αδιάφορο. Αυτή τη στιγμή εμένα με ενδιαφέρουν οι ζωντανές εμφανίσεις, που είναι κάτι που έχω μάθει να το κάνω καλά. Η επικοινωνία που έχω με τον κόσμο είναι μαγική, μοναδική και αναντικατάστατη. Θέλω να τραγουδήσω, να τους αγκαλιάσω, να τους φιλήσω, να τραγουδήσουμε όλοι μαζί. Αυτό έχω μάθει να κάνω καλά και αυτό κάνω. Δε με ενοχλεί που δε βρίσκομαι στη λίστα των ραδιοφωνικών παραγωγών, απλά έχω μια απορία και λέω «Γιατί;». Δε νιώθω ούτε πικρία, ούτε θυμό, ούτε παράπονο. Νιώθω αμηχανία. Αυτό που γίνεται δεν είναι σωστό γιατί δεν είναι αξιοκρατικό.

Η δυνατότητα να βρίσκεστε κάτω από μια δισκογραφική στέγη πόσο σημαντικό είναι ποια στις μέρες μας;

Είπαμε και στην αρχή της κουβέντας μας ότι οι εταιρίες πια παίζουν μικρότερο ρόλο στην πορεία του καλλιτέχνη. Και ειδικά αν ο καλλιτέχνης είναι φτασμένος!!! Εκείνος φτιάχνει τα πράγματα με τη δική του ομάδα και όχι οι δισκογραφικές. Όμως, το να είσαι σε μια μεγάλη εταιρία σίγουρα μετράει ως την έξωθεν καλή μαρτυρία σου. Σίγουρα ο λόγος μιας μεγάλης εταιρίας βαραίνει στην προώθηση του δίσκου. Στο δικό μου δίσκο υπάρχει η υπογραφή της μεγάλης Universal. Σίγουρα μετράει ο καλλιτέχνης και η ομάδα του, μόνο όμως όταν υπάρχει μεταξύ τους συνεργασία, κάποιες πόρτες ανοίγουν προς ώφελος και των δύο.

Ο δίσκος σας κυκλοφόρησε πρώτα διαδικτυακά. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο διαδίκτυο και τα δισκοπωλεία, ποιο θα διαλέγατε;

Με τη λογική θα επέλεγα το διαδίκτυο. Με την καρδιά, τα δισκοπωλεία. Είμαι πολύ ρομαντική θέλω το δισκάκι μου, τη φωτογράφηση, να γράφουμε μέσα τους δημιουργούς, τους στίχους των τραγουδιών. Είναι άλλη η αίσθηση του να κρατάς το CD στα χέρια σου, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω ένα μέσω όπως είναι το Internet. Είναι απαραίτητο στη δουλειά μας και απόδειξη είναι το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι άκουσαν το δίσκο, κάτι που δεν είναι εφικτό στα δισκοπωλεία. Στεναχωριέμαι που τα δισκοπωλεία δεν έχουν την αίγλη που είχαν κάποτε.

Με την κυκλοφορία των δίσκων μέσω εφημερίδων έχει μειωθεί το κόστος αγοράς. Τι ήταν αυτό που έκανε ένα δίσκο τόσο ακριβό παλαιότερα; Μειώνοντας το κόστος επηρεάστηκε και το δημιουργικό μέρος;

Το προϊόν πλέον δεν είναι το ίδιο. Δεν υπάρχει το ίδιο εξώφυλλο, η ίδια κασετίνα, είναι πιο φθηνά τα υλικά. Το θέμα είναι να φτάσουν τα τραγούδια στον κόσμο. Έτσι η ποσότητα το κάνει πιο φτηνό. Η διανομή των CD όμως δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα των τραγουδιών. Το μόνο που διαφέρει είναι το περιτύλιγμα.

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την ζωή σας γενικότερα; Σας αγχώνει καθόλου όλη αυτή η κατάσταση;

Ασφαλώς και με αγχώνει. Πιστεύω όμως ότι και αυτό γίνεται για καλό. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι ουδέν κακό αμιγές καλού. Δεν υπάρχει περίπτωση από αυτήν την κατάσταση να μη βγούμε πιο σοφοί. Να μην ψαχτούμε, να μην κάνουμε την αυτοκριτική μας. Το θέμα δεν είναι να φύγουμε και να πάμε αλλού. Το θέμα είναι να κάνουμε κάτι αλλιώς. Παλιά σπαταλούσαμε ανεξέλεγκτα αυτά που βγάζαμε. Τώρα έχουμε μαζευτεί και προσέχουμε. Είναι πολύ καλό αυτό. Δεν είπαμε να στερηθούμε, είπαμε να νοικοκυρευτούμε. Δεν είναι καλό πράγμα η στέρηση και η μιζέρια, αλλά είναι καλό σε έναν κόσμο που υποφέρει να μη σπαταλάς αλόγιστα ότι έχεις. Πιστεύω ότι όλο αυτό θα τελειώσει και ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Πρέπει να μας φωτίζει ο Θεός να ξέρουμε πότε θα υπομένουμε κάτι που δεν αλλάζει και πότε να αλλάζουμε κάτι που πρέπει να αλλάξει.

Μια ευχή /κάτι που θα θέλατε να πείτε στο φανατικό κοινό που σας ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια;

Θέλω να πω ότι στην καινούρια μου δουλειά έχω δώσει πραγματικά τον καλύτερό μου εαυτό. Επίσης, θέλω να γνωρίζουν ότι πάντα ήμουν, είμαι και θα είμαι ειλικρινής και δε θα προσπαθήσω ποτέ να τους κοροϊδέψω. Θα ήθελα να είναι δίπλα μου στο καινούριο βήμα που κάνω, γιατί το πιστεύω, το θέλω και το υπερασπίζομαι φανατικά με πάθος. Θέλω επομένως και εκείνοι να είναι δίπλα μου με το ίδιο πάθος που με ακολουθούν τόσα χρόνια.

Συνέντευξη στη Σοφία Μπεκιάρη και στο Θάνο Κωτσιόπουλο

Φωτογράφιση: Ανδρέας Παπαγιαννάκης

Ευχαριστίες στη Νίκη Δέλλα για την πολύτιμη βοήθεια της!

Να ευχαριστήσουμε θερμά το Kitchen Bar Χαλανδρίου για την άψογη φιλοξενία!