Συνέντευξη: Κωνσταντίνα

Αρχικά θα σας πάω λίγο πίσω διότι θεωρώ πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε πως μπήκε η μουσική στη ζωή σας.

Πρέπει να πάμε πολύ πίσω… το λίγο δε λέει (γέλια)! Η μουσική έχει μπει στη ζωή μου από τα παιδικά μου χρόνια διότι ασχολούνταν ο αδερφός μου. Στην Κύπρο υπήρχε μουσική παιδεία σε πιο προχωρημένη μορφή απ’ ότι στα ελληνικά σχολεία οπότε ήταν πολύ εύκολο να καταλάβω κάποια πράγματα απ’ το δημοτικό. Έπαιζα θυμάμαι μαντολίνο, κιθάρα και ήμουν παράλληλα στη χορωδία και εφόσον ο αδερφός μου έκανε ακριβώς τα ίδια με μύησε σ’ αυτό σαν χόμπι. Πριν προλάβω να σκεφτώ τι θα ακολουθήσω στη ζωή μου  και τι θα σπουδάσω, χωρίς καν να το καταλάβω, έκανα ήδη εμφανίσεις μαζί του. Πήγα βέβαια και έκανα μαθήματα σε δάσκαλο και πριν προλάβω να τελειώσω το γυμνάσιο τραγουδούσα ήδη επαγγελματικά.

Πριν προλάβω να σκεφτώ τι θα ακολουθήσω στη ζωή μου και τι θα σπουδάσω, χωρίς καν να το καταλάβω, έκανα ήδη εμφανίσεις… Σε κάποια εμφάνιση μας λοιπόν με είδε η Χαρούλα Αλεξίου και μου έκανε πρόταση λέγοντας «αν σκεφτείτε ποτέ να ‘ρθείτε στην Αθήνα, έλα να με βρεις».

Οι γονείς σας πως το έβλεπαν όλο αυτό; Δεν υπήρχαν αντιδράσεις;

Εφόσον ήμουν με τον αδερφό μου δεν υπήρχε θέμα. Κρατούσε τα σκήπτρα, προχωρούσε μπροστά κ’ εγώ ακολουθούσα. Δεν με ενοχλούσε, μ’ άρεσε πολύ που λειτουργούσαμε έτσι. Θυμάμαι ο δάσκαλος που είχαμε πάει τότε μας προετοίμαζε να κάνουμε καριέρα. Σε κάποια εμφάνιση μας λοιπόν με είδε η Χαρούλα Αλεξίου και μου έκανε πρόταση λέγοντας «αν σκεφτείτε ποτέ να ρθείτε στην Αθήνα, έλα να με βρεις». Ένα καλοκαίρι ήρθαμε λοιπόν Αθήνα, βρήκα την Αλεξίου, μας άκουσε ο Νταλάρας και ξεκίνησα δουλειά μαζί του. Όλα αυτά λοιπόν εξελίχθησαν τόσο ομαλά που ήταν σαν φυσική ροή.

Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ έπρεπε να ασχολούμαι με το πώς θα είμαι στην επικαιρότητα και πως θα το συντηρήσω όλο αυτό…

Πιστεύετε είναι απαραίτητο για ένα καλλιτέχνη να έχει κάνει μουσικές σπουδές για να θεωρείται ολοκληρωμένος ή στην Ελλάδα πλέον ξυπνάμε όλοι ένα πρωί και λέμε «θα γίνω τραγουδιστής»;

Καταρχήν οπωσδήποτε χρειάζονται μουσικές σπουδές!!! Δεν γίνεται έτσι ακριβώς βέβαια, δεν ξυπνάνε και λένε θα γίνω τραγουδιστής… απλά φαντάζονται κάπως αλλιώς τα πράγματα. Βλέπουν αυτά τα πιτσιρίκια πως το να γίνεις τραγουδιστής είναι πολύ εύκολο αφού ταυτόχρονα γίνεσαι και γνωστός… αυτό είναι που  κυνηγάνε, σκέφτονται «να γίνω τραγουδιστής, για να γίνω διάσημος», από εκεί ξεκινάνε όλα. Ξέρω πολλά παιδιά που επειδή βλέπουν κάποιους να εμφανίζονται στην τηλεόραση επηρεάζονται και θέλουν να γίνουν ίδιοι, δυστυχώς έχει αλλάξει τελείως το σκηνικό. Εμένα όταν μου λέει η κόρη μου θέλω να τραγουδήσω της απαντάω πως δεν θα πάει πουθενά αν δεν πάει πρώτα σε ένα ωδείο να κάνει φωνητική και δεν εξελιχθεί στο πιάνο που κάνει μαθήματα από 5 χρονών. Πρώτα λοιπόν αποκτάμε βάσεις και μετά συνεχίζουμε.

Υπήρξαν ποτέ στιγμές που μετανιώσατε για την επιλογή σας να γίνετε τραγουδίστρια;

Όχι δεν μετάνιωσα ποτέ απλά κάποια στιγμή κουράστηκα. Όταν δουλεύεις από τα δεκαπέντε, παλεύεις με το σχολείο, παλεύεις με τα ωδεία , παλεύεις να κάνεις καριέρα διότι εγώ θεωρώ ότι το πιο δύσκολο δεν είναι να τραγουδάς, (όταν τραγουδάω νιώθω να ξαναγεννιέμαι, να βρίσκομαι σε άλλη διάσταση), το πιο δύσκολο είναι η καριέρα η οποία έχει πολύ άγχος, πολύ τρέξιμο και πράγματα τα οποία δεν είναι και τόσο ευχάριστα όταν τα κάνεις. Δεν εννοώ πράγματα που σε θίγουν, δεν έχει να κάνει μ’ αυτό… εγώ επειδή τα έχω περάσει αυτά και έχω κλείσει τον κύκλο καμιά φορά αναπολώ και λέω «Τι με κούρασε ποιο πολύ απ’ αυτή την ιστορία;;;» Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ έπρεπε να ασχολούμαι με το πώς θα είμαι στην επικαιρότητα, πως θα το συντηρήσω όλο αυτό, δούλευα όλη την εβδομάδα και μια μέρα που είχα ελεύθερη κάναμε extra, κάθε χρόνο βγάζαμε δίσκο, κάναμε video clips, πολλές εμφανίσεις στην τηλεόραση για να προβάλλουμε την δουλειά μας, όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να μην είμαι ποτέ στο σπίτι μου και να βρίσκομαι σε ένα συνεχή αγώνα για να ανταποκρίνομαι σωστά σε όλα όσα απαιτούσε η εταιρεία μου η οποία μου έκανε τους δίσκους όχι όπως τώρα… Εγώ ποτέ όμως δεν ήμουν κοσμική, ήμουν κοινωνικό άτομο αλλά όχι κοσμική… όταν πήγαινα λοιπόν σε κάποιες κοσμικές εκδηλώσεις για μένα ήταν πολύ μεγάλο βάρος.

…δεν είναι πολύ σημαντικές οι δισκογραφικές εταιρείες πλέον γιατί δεν έχουν τη δύναμη να στηρίξουν ένα καλλιτέχνη…

Δεν είχε και τη λάμψη του όλο αυτό όμως;

Τη λάμψη του την είχε αλλά σκέψου πόσο επιβαρύνει την ψυχολογία σου όλο αυτό όταν πρέπει να το κάνεις χωρίς να σου αρέσει, παρά μόνο επειδή ανήκε στο κομμάτι της δουλειάς σου, είναι όλα αλληλένδετα. Το μόνο που με ξεκούραζε, στο λέω ειλικρινά ήταν οι εμφανίσεις μου, που όλοι μπορεί να τις θεωρούν πιο δύσκολες και πιο κουραστικές αλλά εμένα με ξεκούραζε!!! Όλα τα υπόλοιπα με κουράζανε γιατί ήταν έξω απ’ το χαρακτήρα μου.

Αναφέρατε πιο πάνω τις δισκογραφικές εταιρείες. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει για ένα καλλιτέχνη η δυνατότητα να βρίσκεται κάτω από μια δισκογραφική στέγη στις μέρες μας;

Έχω την εντύπωση πως δεν είναι πολύ σημαντικές οι δισκογραφικές εταιρείες πλέον γιατί δεν έχουν τη δύναμη να στηρίξουν ένα καλλιτέχνη, μάλλον κρατιούνται από τον καλλιτέχνη εκείνες ώστε να έχουν έσοδα από τα live του αν και ακόμα και οι live εμφανίσεις αρχίζουν και μειώνονται. Συγκρίνοντας τη δύναμη που είχαν οι εταιρείες στο παρελθόν δεν έχουν καμία σχέση με το τώρα.

Προβληματίζομαι διότι τα νέα cd δεν πάνε καλά στις πωλήσεις οπότε γιατί να βγάλει κάποιος ολοκληρωμένο cd και από τα δέκα κομμάτια να ακουστούν άντε τα δύο… Το να χρειάζεται να πληρώνεις κάποιον για να σου παίξει το cd σου το θεωρώ απαράδεκτο!!!

Τι ήταν αυτό που επηρέασε τόσο αρνητικά τις δισκογραφικές εταιρείες;

Η γενική κρίση επηρέασε άμεσα και τη μουσική βιομηχανία. Έχουν αλλάξει τα πράγματα και αυτό οφείλεται πιστεύω στην οικονομική κρίση που ζούμε. Βέβαια οι αλλαγές είχαν αρχίσει από πριν διότι κάτι άλλαζε στη μουσική σκηνή. Βλέπαμε ότι οι Ελληνικές εταιρείες γινόντουσαν θυγατρικές της μητέρας που βρίσκονταν στο εξωτερικό. Για παράδειγμα η Minos πριν μια δεκαετία τουλάχιστον ενώθηκε με την EMI γιατί δεν μπορούσε να καλύψει τα έξοδα της εφόσον δεν πήγαινε πολύ καλά το Ελληνικό τραγούδι. Μπαίνοντας το ξένο τραγούδι στη ζωή μας έπαψε να κρατάει τα σκήπτρα οτιδήποτε Ελληνικό.

Κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή μόδα των ξενόφερτων ακουσμάτων δηλαδή;

Αυτό ακριβώς το γεγονός μείωσε τις πωλήσεις των ελληνικών δίσκων… οπότε όταν μειώνονται οι πωλήσεις αρχίζουν και γίνονται περικοπές, αρχίζουν και ψάχνουν διεξόδους. Η πειρατεία έπαιξε εξίσου σημαντικό ρόλο… τώρα μη με ρωτάς λεπτομέρειες διότι έχουν ειπωθεί πολλά πράγματα τα οποία καλύτερα να μην αναφέρουμε.

Ραδιόφωνα και playlists. Νιώθετε πως προωθούνται συγκεκριμένοι καλλιτέχνες;

Κοίταξε Σοφία μου εγώ εδώ και αρκετά χρόνια έχω βγει από αυτό το παιχνίδι. Δεν ξέρω τι γίνεται τώρα πια αλλά απογοητεύτηκα πολύ νωρίτερα!!! Το να χρειάζεται να πληρώνεις κάποιον για να σου παίξει το cd σου το θεωρώ απαράδεκτο, το να κάνουνε «κλίκες», να δημιουργούνται  κυκλώματα και να προωθούν συγκεκριμένους καλλιτέχνες λόγο συμφέροντος ή επειδή πήραν πιο πολλά δεν μπορώ να το δεχθώ. Επίσης να υπάρχει ένα αλισβερίσι του τύπου «θα σε παίξω στο ραδιόφωνο και θα είμαι μέσα στα live που θα κάνεις ώστε να ‘χω κέρδος»… όλα αυτά είναι απαράδεκτα για μένα γι’ αυτό μη με ρωτάς σχετικά διότι εδώ και έξι χρόνια απέχω συνειδητά απ’ αυτό το παιχνίδι.

Τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας για να διορθωθούν τα πράγματα;

Αφού όλοι οι καλλιτέχνες το λέμε δεν υπάρχει κάποιος να τους μαζέψει αυτούς;;; Με ποιο δικαίωμα παίρνει την πρωτοβουλία ο άλλος και λέει «για να σε παίξω στο ραδιόφωνο θέλω αυτό κ’ αυτό;;;». Δεν μπορώ όμως δυστυχώς να ξέρω τι γίνεται μέσα σε ένα ραδιόφωνο, πως τους επιτρέψανε δηλαδή να κάνουν αυτά τα πράγματα. Όταν εγώ κυκλοφορώ ένα καινούριο δίσκο με μια εταιρεία αρκετά αξιόλογη, γίνεται επιτυχία ένα κομμάτι του δίσκου, κάνω συνεντεύξεις σε περιοδικά και τηλεόραση και ξαφνικά με ενημερώνουν από την εταιρεία ότι δεν μας περνάνε στα ραδιόφωνα της Αθήνας, γιατί στην επαρχία έπαιζα κανονικά, τι θες να σου απαντήσω λοιπόν, πως κ’ έγινε αυτό;;; Εσείς οι δημοσιογράφοι μπείτε σε ένα ραδιόφωνο και δείτε πως λειτουργούν απ’ τη διοίκηση μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο.

Δυστυχώς ένα talent show είναι ο μόνος τρόπος να ακουστείς, διότι γνωρίζω πολλά παιδιά που παλεύουν και τραγουδάνε χρόνια στις πίστες και δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να κάνουν ένα δίσκο…

Πιστεύετε πως το ραδιόφωνο μπορεί να «χτίσει» καριέρες;

Όχι, έχει κάνει ζημιά… δεν μπορεί να χτίσει τίποτα!!! Αντιθέτως γκρεμίζει και δεν μιλάω για μένα αλλά όταν προωθούνται  πράγματα που δεν έχουν καμία αξία και σε βομβαρδίζουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ κάνοντας σου πλύση εγκεφάλου χαλάει το όλο σκηνικό του ελληνικού τραγουδιού.

Στις μέρες μας πιστεύετε πως υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν απλά μια καλή εμφάνιση χωρίς να διαθέτουν φωνή;

Πιστεύεις πως στην εποχή μας μια όμορφη κοπέλα που έχει μέτρια φωνή μπορεί να σταθεί και να βρει δουλειά αν δεν έχει κάτι το πρόστυχο πάνω της;;; Δεν έχει να κάνει μόνο η εξωτερική εμφάνιση, έχει να κάνει το τι εκπέμπεις και ίσως πρέπει να εκπέμπεις το πρόστυχο διότι πλέον η κοινωνία αυτό θέλει. Ίσως ακούγονται λίγο σκληρά όλα αυτά αλλά είναι η πραγματικότητα ειδικά τα τελευταία χρόνια. Βλέπουμε ωραίες κοπέλες, κούκλες με καλή φωνή και δεν κάνουν τίποτα και βλέπουμε κάτι πρόστυχα κορίτσια να βγαίνουν στο προσκήνιο και εσύ να σκέφτεσαι «πως έγινε αυτό;;;»

Εφόσον πιστεύω ότι δεν χειρίστηκα με τον καλύτερο τρόπο τη δική μου την πορεία, λάθη πως θα μπορούσα τώρα να προτείνω να αλλάξουν κάποια πράγματα στη δισκογραφία γενικότερα;;;

Εσείς πιστεύετε στο διαχωρισμό μεταξύ «Εμπορικού» και «Ποιοτικού» καλλιτέχνη;

Πλέον έχουνε πέσει τα σύνορα μεταξύ «εμπορικού» και «ποιοτικού» καλλιτέχνη, παλιότερα ναι υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός! Ήταν το σύστημα τέτοιο και βασικό κριτήριο έπαιζαν οι χώροι που τραγουδούσαν οι «Ποιοτικοί» καλλιτέχνες. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα, έχουν καταρριφτεί αυτές οι απόψεις. Η ίδια προσωπικά ούτε το πίστευα, ούτε το πιστεύω αλλά δυστυχώς υπήρχε αυτή η άποψη.

Πιστεύετε ότι οι μουσικοί διαγωνισμοί και τα talent shows που μεσουρανούσαν για ένα διάστημα μπορούν να αναδείξουν έναν καλλιτέχνη, ότι δηλαδή του δίνουν την ευκαιρία να φανεί και να ξεχωρίσει πιο εύκολα και γρήγορα;

Φυσικά και βοήθησε, είδαμε πολύ μεγάλα ταλέντα σ΄ αυτά τα shows. Πιστεύω ότι συμμετείχαν αξιόλογα παιδιά, άλλωστε δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ακουστεί κάποιος. Μόνο που κάποια παιδιά βγαίνουν, γίνονται κατευθείαν γνωστοί και αυτό είναι εις βάρος τους γιατί δεν είναι προετοιμασμένα για όλο αυτό, δεν έχουν παιδευτεί για να τα καταφέρουν και γίνονται γνωστά από τη μια μέρα στην άλλη, πράγμα παρακινδυνευμένο. Αυτή είναι και η βασική δυσκολία, ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν την απότομη δημοσιότητα… Δυστυχώς όμως ένα talent show είναι ο μόνος τρόπος να ακουστείς, διότι γνωρίζω πολλά παιδιά που παλεύουν και τραγουδάνε χρόνια στις πίστες και δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να κάνουν ένα δίσκο, να προχωρήσουν ένα βήμα και είπαν «δεν έχω άλλη λύση, θα πάω εκεί».

Μπορεί να θεωρήσουν όμως κάποιοι καλλιτέχνες που βρίσκονται περισσότερα χρόνια στο χώρο ότι αδικούνται συγκριτικά με τα νέα παιδιά των talent shows;

Όχι δεν αδικούνται… γιατί δεν μπορεί να γνωρίζει ο καθένας αν το παιδί που πήγε σε οποιοδήποτε talent show βγήκε να πρωτοτραγουδήσει στο παιχνίδι ή τραγουδούσε πέντε χρόνια πριν. Εκτός βέβαια από ένα – δυο περιπτώσεις που ήταν ακόμη μαθητές όπως η Κύπρια η Ήβη Αδάμου η οποία ήταν καταπληκτική… εγώ έβλεπα το X-Factor γιατί μου άρεσε πάρα πολύ η Ήβη. Άλλωστε πρώτο όνομα γίνεσαι όταν σε ξέρει και σε αποδέχεται πολύς κόσμος και γι’ αυτό το λόγο στηρίζεται ο επιχειρηματίας πάνω σου. Μπορεί κάποιος να έχει κάνει πέντε – δέκα δίσκους αλλά να μην πουλάει, να μην είναι αγαπητός στον κόσμο.

Πλέον έχουνε πέσει τα σύνορα μεταξύ «εμπορικού» και «ποιοτικού» καλλιτέχνη, παλιότερα ναι υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός!

Σαν κριτής θα συμμετείχατε ποτέ σε ένα talent show;

Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ… Αν με καλούσαν θα το σκεφτόμουνα και ίσως γιατί όχι, να πήγαινα. Έχω την εμπειρία πλέον και μπορώ να το υποστηρίξω.

Θα αλλάζατε κάτι στην ελληνική δισκογραφία αν σας δινόταν η ευκαιρία κάποια στιγμή;

Εφόσον πιστεύω ότι δεν χειρίστηκα με τον καλύτερο τρόπο τη δική μου την πορεία, δηλαδή θα μπορούσα να κάνω λιγότερα λάθη, πως θα μπορούσα τώρα να προτείνω να αλλάξουν κάποια πράγματα στη δισκογραφία γενικότερα;;; Άλλωστε είναι τόσα πολλά που πρέπει να αλλάξουν ώστε να βγει ξανά στην επιφάνεια το ελληνικό τραγούδι που υπάρχει ανάγκη από ένα ολοκληρωμένο σύστημα. Δυστυχώς σε βασικές θέσεις δεν είναι άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά αυτή τη δουλειά αλλά άνθρωποι που αγαπάνε το χρήμα και σκέφτονται απλά πώς να τ’ αρπάξουν. Παλιότερα υπήρχε ένα μεράκι σ’ αυτό που κάναμε, δεν γινόταν απλά για να γίνει.

Αν σας ζητούσαν να αλλάξετε το ύφος των τραγουδιών σας ώστε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που απαιτεί το ραδιόφωνο θα το κάνατε;

Όχι δεν θα το άλλαζα. Αυτό που θα έκανα όμως αν έβγαζα έναν καινούριο δίσκο θα ήταν να πάρω  σα γνώμονα τη ζωή της κόρης μου και των φίλων της ώστε να μπω στο κλίμα. Μ’ αρέσει να υπάρχει έμπνευση σε ότι γίνεται και αυτό λέγεται επιτυχία, να δένει απόλυτα ο στίχος με τη μουσική και να νιώθει ακόμη και ένας άσχετος με το επάγγελμα ότι του αρέσει αυτό που ακούει. Εμένα μόνο αυτό με αφορά και με ενδιαφέρει.

Η οικονομική κρίση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στη χώρα σας αγχώνει;

Η οικονομική κρίση μας έχει κάνει όλους και ψαχνόμαστε… όχι μόνο μας άγγιξε και το ζούμε έντονα στην καθημερινότητα μας αλλά μας φοβίζει πιο πολύ για το μέλλον. Εμείς ίσως ταλαιπωρηθούμε κάποια χρόνια αλλά θα επιβιώσουμε, τα παιδιά μας όμως τι θα κάνουν; Θα τα σπρώξουμε να σπουδάσουν, θα έχουμε άραγε την οικονομική άνεση να τα βοηθήσουμε, θα μπορέσουμε να κρατήσουμε την περιουσία που αποκτήσαμε, θα πρέπει να πληρώσουμε τους φόρους που μας βάζουν;;; Σου μιλάω έτσι γιατί είμαι ένα άτομο που έχω ξεκινήσει από πολύ χαμηλά οικονομικά. Δεν σου κρύβω ότι μέχρι το 2000 περίπου που ήταν και η τελευταία μου εμφάνιση σε μεγάλα κέντρα με το Νότη Σφακιανάκη έβγαζα πολλά λεφτά, μετά άρχισε να με κουράζει όλο αυτό και ήθελα να εκφραστώ μέσα από μικρότερους χώρους και επέλεξα να εμφανίζομαι σε μουσικές σκηνές, πράγμα που σήμαινε βέβαια λιγότερα έσοδα αλλά προσαρμόστηκα και προσαρμόζομαι εύκολα στην κάθε οικονομική κατάσταση. Επίσης είμαι και προνοητική, μπορώ να κόψω τις ανέσεις μου και να αλλάξω τρόπο ζωής, το έχω κάνει και μάλιστα πολύ πριν από την κρίση. Όμως ναι, είμαι προβληματισμένη και φοβισμένη για ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Αναφέρατε πιο πάνω ότι έχετε βαρεθεί τις μεγάλες πίστες και προτιμάτε να εκφράζεστε πλέον μέσα από μικρότερους χώρους. Αυτό γίνετε γιατί τους θεωρείτε πιο ζεστούς, έχει πιο άμεση επαφή ο κόσμος με τον καλλιτέχνη;

Οι μικρότεροι χώροι είναι πιο οικογενειακοί, πιο ζεστοί, πιο άμεσοι! Εγώ επειδή ξεκίνησα από μικρή σε μπουάτ και έβλεπα την αμεσότητα που υπήρχε μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη κάπου εκεί στο 2000 άρχισα να κουράζομαι από τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα. Εκφράζομαι καλύτερα σε μικρές μουσικές σκηνές και πλέον αυτές θα είναι οι επιλογές μου και οι εμφανίσεις μου.

Αν σας ζητούσα να σκεφτείτε και να μου πείτε ποιο τραγούδι σας φέρνει την πιο γλυκιά ανάμνηση ποιο θα επιλέγατε;

Το κάθε τραγούδι έχει τη δική του ιστορία αλλά ένα πολύ χαρακτηριστικό τραγούδι είναι οι «Θάλασσες» διότι είναι το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε για μένα από το Μάριο Τόκα και τον Σαράντη Αλιβιζάτο αν και τα καρπώνονται κάποιοι άλλοι που τα τραγούδησαν αργότερα… και τις «Θάλασσες» και το «Σημάδι» και με πονάει λίγο να σου πω την αλήθεια! Δεν είναι κακό βέβαια να πάρεις ένα τραγούδι και να το πας ένα βήμα παραπέρα αλλά με πονάει γιατί τα νιώθω τόσο πολύ δικά μου… θυμάμαι ο Αλιβιζάτος όταν έγραφε τις «Θάλασσες» και έλεγε σε κάποιο σημείο «Μέσα στα μάτια σου Θάλασσες» αναφερόταν στα δικά μου τα μάτια και αυτό με συγκινεί. Αγαπώ πολύ επίσης και το «Μια Ελλάδα Φως», μου θυμίζει πολύ ωραίες στιγμές με τον Yianni και τη Τασούλα Θωμαίδου που έδωσε την ψυχή της σ’ αυτό το δίσκο.

«Στην εποχή του internet εμείς είμαστε επισκέπτες αλλά για τα παιδιά μας είναι στο σπίτι τους»!

Από το ξεκίνημα σας συνεργαστήκατε με πολλά μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Ποια από όλες τις συνεργασίες σας ήταν καταλυτική στη ζωή σας και δεν θα την ξεχάσετε ποτέ;

Η Μαρινέλλα!!! Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και μια καλλιτέχνης όχι μόνο διαχρονική, όχι μόνο απεριορίστων δυνατοτήτων… βλέπεις ακόμη κα σήμερα ότι η Μαρινέλλα τραγουδάει και εντυπωσιάζει τους πάντες.

Μια τέτοια συνεργασία όπως με τη Μαρινέλλα θα μπορούσε να σας πείσει να επιστρέψετε στις μεγάλες πίστες;

Ναι, θα το σκεφτόμουν!!! Μια τέτοια συνεργασία, τόσο μεγάλη φυσικά θα με ενδιέφερε!!!

Το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Ποιά η σχέση σας;

Όταν αρχίσαμε να μπαίνουμε στην εποχή του internet έλεγα ότι κάποια στιγμή θα θεωρηθώ αναλφάβητη γιατί ήμουν τελείως αρνητική ως προς αυτό. Τώρα μπορώ να πω πως είμαι σε καλύτερο στάδιο, αλλά και πάλι σε βασικά αρχικά πράγματα. Κάποιος μου είχε πει το εξής και μου άρεσε πολύ «Στην εποχή του internet εμείς είμαστε επισκέπτες αλλά για τα παιδιά μας είναι στο σπίτι τους»! Θέλει φοβερή εκπαιδεύσει για να μπορείς να ασχοληθείς ενεργά και εγώ δυσκολεύομαι λίγο να τα καταλάβω όλα αυτά.

Δισκογραφικά τι περιμένουμε από εσάς;

Είμαι σε σκέψεις ακόμη για το τι θα κάνω… Απ’ τη μια λέω να κάνω ένα – δύο καινούρια τραγούδια και να τα κυκλοφορήσω μέσω διαδικτύου, απ’ την άλλη λέω μήπως κάνω ένα ολοκληρωμένο cd το οποίο να είναι παρακαταθήκη και να υπάρχουν επανεκτελέσεις παλαιότερων κομματιών μου, πιστεύω ως τον επόμενο μήνα να έχω καταλήξει. Προβληματίζομαι διότι τα νέα cd δεν πάνε καλά στις πωλήσεις οπότε γιατί να βγάλει κάποιος  ολοκληρωμένο cd και από τα δέκα κομμάτια να ακουστούν άντε τα δύο. Παλιότερα περιμέναμε να βγει ένας δίσκος και να τον αγοράσουν διότι αγαπούσαν πολύ τον τραγουδιστή, τώρα πια αγαπάνε μεμονωμένα τραγούδια χωρίς να γνωρίζουν πολλές φορές ούτε ποιος τα ερμηνεύει.

Μια ευχή μιας και κλείνουμε σήμερα μαζί σας το 2011;

Θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο, υγεία και ευτυχία! Η νέα χρονιά να μας βρει δυνατούς για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κάθε δυσκολία!

Συνέντευξη στη Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογράφηση: Αρετή Σταυροπούλου

Ευχαριστούμε το Kitchen Bar Χαλανδρίου για την ζεστή φιλοξενία