Συνέντευξη: Χρήστος Δάντης & Γιώργος Παπαδόπουλος

Να σας πω ότι off the record, μάθαμε και για το καινούριο cd του Χρήστου Δάντη, το οποίο θα κυκλοφορήσει τέλος Νοεμβρίου και θα είναι κυριολεκτικά Ε-Κ-Π-Λ-Η-Ξ-Η ! ! ! Δυστυχώς, δε μπορώ να ανακοινώσω κάτι ακόμα, αλλά σε λίγες μέρες θα έχετε τη δυνατότητα να μάθετε τα νέα του Χρήστου Δάντη πρώτοι, όλοι οι tralalofuns μας!!!

Ως γνωστόν, ο Χρήστος Δάντης βοηθάει γενικά τους νέους καλλιτέχνες τόσο δισκογραφικά, όσο και στα μαγαζιά που εμφανίζεται. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τη φετινή σας συνεργασία και θα ήθελα να μου μιλήσεις γι’ αυτήν, πρώτα εσύ Γιώργο!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Καταρχήν θα συμφωνήσω ότι ο Χρήστος βοηθάει τους νέους καλλιτέχνες! Εμένα με έχει βοηθήσει απίστευτα, μου έγραψε το πρώτο μου τραγούδι όταν ήμουν στην Κύπρο, σε ηλικία 17 χρονών. Εκεί γνωριστήκαμε και διατηρήσαμε μια φιλία από το 2003 μέχρι σήμερα και μάλιστα τα 2 τελευταία χρόνια έγινε πιο οικογενειακή αυτή η φιλία. Στο σχήμα προστέθηκα κι εγώ φέτος! Κάνουμε ένα ευχάριστο πρόγραμμα με τραγούδια που αγαπάμε και τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που θα θέλαμε να τραγουδήσουμε και να τα διασκευάσουμε λίγο. Είναι μεγάλη μου τιμή που τραγουδάω με τον Χρήστο στην ίδια μουσική σκηνή, είναι μεγάλο σχολείο για μένα και τον ευχαριστώ πολύ!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΑΝΤΗΣ: Θες να σου απαντήσω κι εγώ σε αυτό;

Ε, Βέβαια…

Χ.Δ: Λοιπόν κοίταξε, επειδή εγώ δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, όλο αυτό που ακούγεται ότι οι παλιοί καλλιτέχνες βοηθάνε τους νέους είναι παραμύθι! Γιατί να ξέρεις ότι ο παλιός καλλιτέχνης παίρνει από τον νέο καλλιτέχνη! Ο νέος καλλιτέχνης έχει ενδιαφέρον για τον κόσμο, καθώς είναι νέο πρόσωπο και πάντα το νέο πρόσωπο ο κόσμος ενδιαφέρεται να το ανακαλύψει. Έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από έναν παλιότερο. Δεύτερον, οι νέοι άνθρωποι έχουν πράγματα που σου προτείνουν κάνοντας τη δουλειά τους. Με τον τρόπο που την κάνουν, σου προτείνουν κάποια πράγματα χωρίς να το καταλαβαίνουν και μαθαίνεις πως σκέφτεται ο νέος κόσμος. Άρα κάνεις μια αναβάθμιση των γνώσεών σου και ξέρεις τί ζητάει ο κόσμος αυτή τη στιγμή. Οπότε η σχέση του παλιού με τον νέο καλλιτέχνη είναι δούναι και λαβείν. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον το ίδιο. Όποιου καλλιτέχνη του κάνεις την ερώτηση πώς νιώθει που βοηθάει τους νέους καλλιτέχνες και δε σου πει αυτό που σου είπα, είναι ψέματα γιατί πραγματικά οι νέοι άνθρωποι δίνουν στους παλιούς ό,τι δίνουν και οι παλιοί στους νέους!

Χ.Δ: Δεν είμαι star καθόλου και σηκώνω τα τηλέφωνα στους φίλους μου. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι βγήκαν τα τελευταία 2 χρόνια στην τηλεόραση και δε σηκώνουν καν τα τηλέφωνά τους σε εμάς και ετοιμάζομαι να τους ξεφωνίσω κάποια στιγμή, θα γίνει και αυτό.

Εκτός σκηνής πώς περνάτε οι δυο σας;

Χ.Δ: Εδώ δοκιμάζουμε το iphone… Κατεβάζουμε προγράμματα (γέλια).

Μου είπε μια φίλη μου πρόσφατα, ”πάω στο party του Χρήστου και του Γιώργου, γιατί όλη η ατμόσφαιρα εκεί πιο πολύ θυμίζει party παρά πρόγραμμα μουσικής σκηνής…”

Χ.Δ: Έτσι είναι, πραγματικά! Ο Γιώργος είναι ένα παιδί που το γνώρισα στο ξεκίνημά του στην Κύπρο, πριν πάει φαντάρος ακόμα και πραγματικά χάρηκα γιατί είναι ένα παιδί σεμνό, ταπεινό, αλλά από την άλλη έχει και πάρα πολύ πλάκα, είναι ζιζάνιο και μου αρέσει αυτό!

Πολύ σημαντικό να υπάρχει χημεία και εκτός σκηνής!

Χρήστο, το τραγούδι σου ”Πάμε για ρεφρέν”, λέει ”αν τραγούδι τελικά είναι η ζωή, το υπόλοιπο το λέμε μαζί”! Γουστάρετε λοιπόν να παίξουμε ένα παιχνίδι με τους στίχους των τραγουδιών σας οι τρεις μας;

Χ.Δ: Πολύ!

Γιώργο, ένα καινούριο σου τραγούδι λέγεται ”να σ’ άγγιζα”! Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσα κορίτσια το νιώθουν αυτό για σένα και σου το αφιερώνουν κάθε βράδυ;

Χ.Δ: Ουουουου….(γέλια)

Γ.Π: Κοίταξε να δεις, θα σου πώς νιώθω εγώ όποτε τραγουδάω αυτό το κομμάτι…

Χ.Δ: ”Θα σου πω εγώ πως νιώθω όταν με αγγίζουν τα κορίτσια”, έπρεπε να πεις! (γέλια)

Γ.Π: Όταν τραγουδάω αυτό το κομμάτι δε σκέφτομαι τέτοια πράγματα, είμαι σε ένα δικό μου κόσμο και είναι το μόνο κομμάτι που το λέω πραγματικά για μένα και μετά για τον κόσμο. Όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα το λέω αποκλειστικά για τον κόσμο! Περνάω κι εγώ καλά αλλά αυτό το κομμάτι είναι αποκλειστικά για μένα!

Χ.Δ: Οι περισσότεροι μουσικοί χάνουν την έμπνευσή τους, πίσω από τα ζεστά σαλόνια και τα μεγάλα τζάκια. Σε μένα δε θα συμβεί ποτέ αυτό!

Αν ερχόταν δηλαδή μια θαυμάστρια και σου έλεγε ”να σ’ άγγιζα” τί θα της έλεγες;

Γ.Π: Να με αγγίξει! (γέλια)

Χρήστο, στην περίπτωσή σου δυσκολεύτηκα πάρα πολύ με ποιους στίχους να παίξουμε γιατί ποιο να πρωτοδιαλέξω και ποιες στιχάρες να πρωτοαναλύσουμε...

Χ.Δ: Να είσαι καλά!

Ειλικρινά σου το λέω! Επιπλέον, τί να ρωτήσω έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει μια έκταση στη φωνή του που ξεκινάει από τη γη και φτάνει μέχρι τον Θεό, που έχει περάσει από όλα τα είδη της μουσικής και όλους τους μουσικούς δρόμους, έχει συνεργαστεί σχεδόν με τους πάντες, αλήθεια έχεις καλλιτεχνικά απωθημένα;

Χ.Δ: Πράγματα που δεν έχω κάνει εννοείς…

Ναι!

Χ.Δ: Πάρα πολλά! Δεν έχω κάνει πολλά ακόμα!

Όπως;

Χ.Δ: Δεν έχω παίξει με μια jazz μπάντα που θα ήθελα κάποια στιγμή, δεν έχω συνεργαστεί με κάποιους κιθαρίστες που θα ήθελα, ένα από τα μεγάλα μου απωθημένα ήταν να παίξω με τους Socrates, το επιχείρησα πριν από 2 χρόνια, μίλησα με τον Γιάννη Σπάθα, τελικά δεν έκατσε, είναι κάτι που δε θα γίνει ποτέ και με στενοχωρεί αυτό. Πάντα προσπαθώ με κάποιο τρόπο να συνεργαστώ κάπως μαζί τους, φέτος έκανα πρόταση στον Γιάννη να παίξει στο album που ετοιμάζω σε ένα τραγούδι, τελικώς επειδή είναι εκτός Αθηνών και το album πρέπει να βγει πριν τα Χριστούγεννα δε θα προλάβουμε, αλλά είναι ένα από τα απωθημένα μου! Ένα άλλο, είναι να παίξω με τον Gus G , ο οποίος κάνει διεθνή καριέρα αυτή τη στιγμή, ως κιθαρίστας του Ozzy Osbourne, είναι Έλληνας και έχει και το συγκρότημα firewind. Υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμα που δεν έχω κάνει. Ένα ολοκληρωμένο album ας πούμε, όπως θα το ήθελα εγώ, με αγγλικό στίχο, να επιχειρήσω να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό και πολλά άλλα πράγματα! Η καλλιτεχνική αναζήτηση δε σταματά!

… επειδή εγώ δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, όλο αυτό που ακούγεται ότι οι παλιοί καλλιτέχνες βοηθάνε τους νέους είναι παραμύθι! Γιατί να ξέρεις ότι ο παλιός καλλιτέχνης παίρνει από τον νέο καλλιτέχνη!

Γιώργο, στο τραγούδι ”Μη σβήνεις τα φώτα”, λέει ”τα μάτια μου ρώτα τί βλέπουν αυτή τη στιγμή. Τον κόσμο επιτέλους νεράιδες κι αγγέλους……” ‘Εχεις δει ποτέ νεράιδες και αγγέλους εσύ;

Γ.Π: Πάρα πολλές φορές!

Μη μου είσαι λακωνικός… θέλω να βγάλω είδηση…(γέλια)

Γ.Π: Πάρα πολλές φορές έχω δει νεράιδες κι αγγέλους, με έχουν βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές και πάντα είναι εκεί όταν τους χρειάζομαι!

…ο Χρήστος βοηθάει τους νέους καλλιτέχνες! Εμένα με έχει βοηθήσει απίστευτα, μου έγραψε το πρώτο μου τραγούδι όταν ήμουν στην Κύπρο, σε ηλικία 17 χρονών.

Διπλωματική απάντηση! (γέλια). Στο cd του Γιώργου, υπάρχει και ένα ντουέτο σας! ”Στην αγάπη να τα δίνεις όλα και ας μαζεύεις τα κομμάτια σου μετά”! Χρήστο, θα του την έδινες τη συμβουλή αυτή του Γιώργου ως πιο ”παλιός”;

Χ.Δ: Κοίταξε είναι ένα αισιόδοξο τραγούδι, που μιλάει μέσα μου γιατί έχει να κάνει με τη ζωή μου σε γενικές γραμμές, δηλαδή ένα στίχος που έχει το τραγούδι μέσα λέει ”όσοι νικάνε, προχωρούν, δε μετανιώνουν και στα λάθη τους εισπράττουν χειροκρότημα ζεστό”. Είναι κάτι που έχει να κάνει με μένα και τη ζωή μου, με τη ζωή αυτή που έχει χαρακτηριστεί ως λάθος ζωή από πολλούς, αλλά τα λάθη μας λειτουργούν ως άθροισμα για να φτάσουμε στο σωστό σημείο, οπότε είναι και λίγο αυτοβιογραφικό. Νομίζω τυχαίο ήταν, αλλά εγώ ταυτίστηκα με το στίχο αυτό και λέω πως ήταν τυχαίο γιατί όταν με πήραν ο Γιώργος και ο Νικόλας για να μιλήσουμε για το ντουέτο αυτό, το άκουσα, αλλά δεν άκουγα τη φωνή μου μέσα και τους είπα ότι παρόλο που δεν ακούω τη φωνή μου μέσα, γουστάρω το τραγούδι πολύ και θέλω να το κάνουμε! Τελικά έπεσα έξω γιατί και μου άρεσε στη φωνή μου τελικά, αλλά δείχνει ότι θα κάνει και μεγάλη επιτυχία!

Όχι θα κάνει… Ήδη κάνει…

Χ.Δ: Ήδη κάνει, ναι!

”Κι έμεινα μόνος μου”, λες σε ένα τραγούδι σου Γιώργο… Είναι μια από τις μεγαλύτερες φοβίες ενός καλλιτέχνη η μοναξιά;

Γ.Π: Καλλιτεχνικά ίσως, προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ η μοναξιά. Βρίσκω χρόνο για να βρω τον εαυτό μου, ηρεμώ… Όταν είσαι συνειδητοποιημένος και ξέρεις τί ζητάς, όχι δεν είναι φοβία!

Για σένα Χρήστο;

Χ.Δ: Κοίταξε εμένα δε μου αρέσει! Έχω μείνει μόνος μου, δε μπορώ να πω ότι αναπολώ τη στιγμή, αλλά είναι και μια κατάσταση που σε αφήνει να ηρεμήσεις, να βουτήξεις μέσα στον εαυτό σου, να αναζητήσεις τα θέλω σου και νομίζω ότι κάποιους ανθρώπους τους βοηθάει σε κάποια φάση της ζωής τους να μένουν μόνοι, αλλά εμένα με τρομάζει!

Εκτός από τραγουδιστές βέβαια είστε και συνθέτες, οπότε οι συνθέτες είναι και λίγο μοναχικοί τύποι…

Χ.Δ: Εγώ με παρέα γράφω πάντα!

Και προτιμάς να γράφεις όταν είσαι στα καλά σου ή στις μαύρες σου;

Χ.Δ: Όπως και να έχει πρέπει να είσαι λίγο επιβαρυμένος ψυχολογικά για να γράψεις, έστω και χαζό τραγούδι, γιατί θες να ξεφύγεις μέσω αυτής της διαδικασίας.

Γ.Π: Εκφράζεσαι μέσα από το τραγούδι.

Χ.Δ: Συνήθως όταν είσαι πολύ καλά γράφεις πολύ χαζοχαρούμενα!

… έχω δει τα πράγματα και από την πάνω μορφή και τα έχω δει και κοιτάζοντας το γρασίδι ανάποδα. Είναι ότι χειρότερο μπορείς να κάνεις να πιστέψεις ότι είσαι διαφορετικός από τους άλλους… δεν είσαι διαφορετικός από τους άλλους!

Γιώργο, στο τραγούδι ”Πλατεία Εξαρχείων”, λες ”και φώναζες πως αύριο δεν υπάρχει, πως όλα είναι ετούτη τη στιγμή”. Το ενστερνίζεσαι αυτό;

Γ.Π: Στο μέγιστο! Όλα είναι ετούτη τη στιγμή! Πρέπει να την αρπάζουμε και να τη ζούμε στο μέγιστο γιατί ίσως να μην ξαναβρεθούμε σε εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να είναι καθοριστική!

Και για να κλείσουμε τη συζήτησή μας με τις κοινές σας εμφανίσεις, θέλω να μου πείτε μέχρι πότε θα είστε στην Αρχιτεκτονική;

Γ.Π: Μέχρι να μας βαρεθεί ο κόσμος!

Το έχετε κλείσει για πολλά χρόνια δηλαδή ακόμα το μαγαζί…

Χ.Δ: Λες…; (γέλια) Μακάρι! Μακάρι να είναι έτσι… Θα κάτσουμε μέχρι να έχει όρεξη ο κόσμος να έρχεται να μας ακούει! Να πούμε μόνο ότι είμαστε εδώ κάθε Παρασκευή και Σάββατο και μαζί μας είναι οι Klein Mein, μην ξεχάσουμε να τους αναφέρουμε, είναι ένα πολύ ωραίο σχήμα, που παίζει διασκευές τραγουδιών σε ακουστική μορφή.

Κάνετε και με τους Klein Mein ένα πολύ ενδιαφέρον ντουέτο επί σκηνής και γι’ αυτό θα επιμείνω πως ο Χρήστος Δάντης είναι δίπλα στους νέους καλλιτέχνες πάντα!

Χ.Δ: Κοίταξε, οι Klein Mein μου έχουν δώσει κάποιες ιδέες, δηλαδή ο τρόπος που έχουν φτιάξει κάποια κομμάτια είναι ένας τρόπος που δεν τον είχα σκεφτεί εγώ. Εμείς, από τις original εκτελέσεις των τραγουδιών που έχουν διασκευάσει, τα έχουμε συνηθίσει τα τραγούδια έτσι. Αυτοί είναι πιο αμιγείς και έρχονται και τα αλλάζουν. Το ίδιο και με τον Γιώργο, η γραφή του, είναι διαφορετική από τη δική μου, γιατί έχει να κάνει με τη ηλικία του και τα βιώματά του.

Γ.Π: Είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέει ο Χρήστος. Παλαιότερα, μαζευόντουσαν δημιουργοί και τραγουδιστές σε καφενεία.

Χ.Δ: Δε γίνεται πια αυτό!

Γ.Π: Δε γίνεται πια αυτό γιατί είμαστε όλοι λίγο σνομπ.

Χ.Δ: Όλοι πιστεύουν ότι είναι stars, δε σηκώνουν ούτε το τηλέφωνο πολλοί.

Επειδή μου δίνεις τροφή θέλω να σε ρωτήσω κάτι… Εσύ, που είσαι αποδεδειγμένα star…

Χ.Δ: Εγώ είμαι αντί-σταρ, είμαι από τους αριστερούς της μουσικής, στον τρόπο της λειτουργίας μου και της συμμετοχής μου στα μουσικά δρώμενα. Δεν είμαι star καθόλου και σηκώνω τα τηλέφωνα στους φίλους μου. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι βγήκαν τα τελευταία 2 χρόνια στην τηλεόραση και δε σηκώνουν καν τα τηλέφωνά τους σε εμάς και ετοιμάζομαι να τους ξεφωνίσω κάποια στιγμή, θα γίνει και αυτό.

Πότε θέλεις να το κανονίσουμε; (γέλια)

Χ.Δ: Αν δε σηκώσουν το τηλέφωνο, σύντομα… Ξέρεις όλα αυτά πληρώνονται… Ο λαός λέει ”θα το πληρώσεις από το Θεό”, έτσι; Κάποια στιγμή έρχεται το τίμημα του χρόνου, τους έρχεται μία και δεν καταλαβαίνουν από πού τους ήρθε και ξαφνικά αρχίζουν να σηκώνουν το τηλέφωνό τους και να παίρνουν τον κόσμο. Αυτό είναι λάθος! Και στο λέει ένας άνθρωπος, που έγινε όνομα μικρός σε ηλικία, αυτό που λέμε μεγάλο όνομα και έχω δει τα πράγματα και από την πάνω μορφή και τα έχω δει και κοιτάζοντας το γρασίδι ανάποδα. Είναι ότι χειρότερο μπορείς να κάνεις να πιστέψεις ότι είσαι διαφορετικός από τους άλλους… δεν είσαι διαφορετικός από τους άλλους! Όλοι είμαστε ίδιοι, απλά ο καθένας κάνει τη δουλειά του διαφορετικά! Ο Μάνος Κατράκης, ένας μεγάλος άνθρωπος του θεάτρου και της πολιτικής επίσης, κάτι ήξερε… και δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο… Εγώ λοιπόν δε νιώθω star. Αν πιστέψεις ότι είσαι μάγος την πάτησες… γιατί δεν είσαι μάγος! Οι περισσότεροι μουσικοί χάνουν την έμπνευσή τους, πίσω από τα ζεστά σαλόνια και τα μεγάλα τζάκια. Σε μένα δε θα συμβεί ποτέ αυτό!

Δυστυχώς, μας πιέζει ο χρόνος και θα πρέπει να βγείτε σε λίγο, παρόλο που έχουμε ανοίξει μεγάλα θέματα προς συζήτηση, γι’ αυτό και σύντομα θα φροντίσουμε να ανανεώσουμε το ραντεβού μας! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και να συνεχίσετε να τα σπάτε έτσι κάθε Παρασκευή και Σάββατο στην Αρχιτεκτονική!

Χ.Δ: Να είσαι καλά!

Γ.Π: Κι εμείς ευχαριστούμε!