Συνέντευξη | Γιώργος Παπαδόπουλος: «Είχα ανασφάλειες ξεκινώντας, πλέον τις έχω υπερνικήσει ή αν θες, μπορώ και ζω μ’ αυτές!»

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος απέδειξε μέσα από τις μελωδίες αλλά και την προσωπικότητα του πως ήρθε για να μείνει στην Ελληνική δισκογραφία και να μας χαρίσει αμέτρητες επιτυχίες… είτε ερμηνεύοντας τες ο ίδιος, είτε μερικά από τα πιο επιτυχημένα ονόματα του χώρου.

Με αφορμή το νέο του άλμπουμ «Πες επιτέλους σ΄ αγαπώ» συναντήθηκε με την αρχισυντάκτρια του Tralala.gr Σοφία Μπεκιάρη για μια συνέντευξη πραγματικά γεμάτη αλήθειες και εκμυστηρεύσεις.

Αμέσως τώρα απολαύστε έναν Γιώργο Παπαδόπουλο… πιο κατασταλαγμένο από ποτέ!

Θα ξεκινήσω και θα αποκαλύψω πως σου ζητάω αυτή τη συνέντευξη εδώ και πολύ καιρό!

Εσύ είσαι μέσα στα πράγματα και ξέρεις… πραγματικά δεν είχα καθόλου χρόνο όμως τώρα είμαι εδώ για σένα!

Ήταν αυτή μια πολύ έντονη χρονιά για σένα;

Ήταν νομίζω η πιο έντονη χρονιά από την αρχή της καριέρας μου μέχρι σήμερα.

Δηλαδή…;

Τρία χρόνια τώρα ετοίμαζα τον καινούριο μου δίσκο. Πριν καν κυκλοφορήσει ο προηγούμενος, εγώ ήδη ετοίμαζα τον δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Έπρεπε να καταναλώσω πολύ ενέργεια στο να γράψω τραγούδια, να τα ενορχηστρώσω και να τα ηχογραφήσω φυσικά. Επίσης έφτιαξα ένα δικό μου label, την Criminal Music, σε συνεργασία με τον Γιώργο Αρσενάκο και την Panik Records… με τους οποίους μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα. Από το label αυτό κυκλοφορώ πλέον τους δίσκους και τα τραγούδια μου κι έχουμε και κάποιους άλλους νέους καλλιτέχνες που θα ακούσετε πολύ σύντομα. Παράλληλα έγραφα και για άλλους συναδέλφους… έγραφα για Νατάσα Θεοδωρίδου, για Αντώνη Ρέμο, για Μελίνα Ασλανίδου, για Ραλλία Χρηστίδου… για πάρα πολύ κόσμο! Και γράφω ακόμα… Τέλος, ήμουν για επτά συνεχόμενους μήνες στο Room 63 στη Θεσσαλονίκη. Ξεκινήσαμε για τρεις μήνες και τελικά -δόξα τω θεώ- το κοινό της συμπρωτεύουσας αγάπησε το σχήμα και μας κράτησε πολύ. Αυτό με αποσυντόνισε γιατί εμένα η βάση μου είναι η Αθήνα. Το χάρηκα πάρα πολύ αλλά είχα τα πήγαινε – έλα που με έβγαλαν εκτός προγράμματος. Ήταν, όμως, η καλύτερη σεζόν που έχω κάνει σε μαγαζί σε όλα τα επίπεδα. Βρήκα τον πραγματικό εαυτό μου!

Τι εννοείς με αυτό;

Επειδή οι Θεσσαλονικείς αποτελούν το πιο δύσκολο κοινό κατά τη γνώμη μου, με βοήθησαν ώστε να ξεκλειδώσω κάποια κομμάτια του εαυτού μου πάνω στην πίστα ώστε να τους κερδίσω. Χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό γιατί έκανα φίλους τους μήνες αυτούς που δούλεψα στη Θεσσαλονίκη. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά, δεν ήμουν ποτέ απόμακρος αλλά ήμουν πάντα ταγμένος στο να είμαι ολόσωστος φωνητικά, στο να είναι όλα άρτια προγραμματισμένα… ήμουν γενικά προσεκτικός και έχανα κάποια άλλα πράγματα. Μέσα σε δύο εβδομάδες στο Room 63 βρήκα τον εαυτό μου, λύθηκα. Έβγαινα πάνω στη σκηνή κι ήταν σαν να έκανα πρόβα. Το διασκέδαζα εγώ ο ίδιος, περνούσα καλά.

Και μέσα σε όλα αυτά σου προέκυψε και η τηλεόραση!

Ναι! Ήμουν στο X Factor για πρώτη φορά. Αφιέρωνα πολύ χρόνο σε αυτό γιατί δεν ήταν μόνο το τετράωρο live που έβλεπε ο κόσμος μία φορά την εβδομάδα. Ήταν πολύ περισσότερες οι ώρες λόγω των προβών, των γυρισμάτων και των προσωπικών συνομιλιών με τους παίκτες της ομάδας μου για την καθοδήγησή τους. Αυτό εμένα μου άρεσε πάρα πολύ γιατί έμαθα καινούρια πράγματα, έμαθα την τηλεόραση αλλιώς. Το X Factor ήταν μία υπερπαραγωγή, ήταν όλα τέλεια… ίσως ότι καλύτερο έχει συμβεί στην τηλεόραση. Ακούγομαι υπερβολικός, αλλά πραγματικά έτσι το βίωσα.

Ο κόσμος έδειξε να σε απολαμβάνει πολύ στο ρόλο του κριτή. Τα σχόλια σου ήταν πάντα στοχευμένα και σωστά διατυπωμένα… απέδειξες πως δεν βρέθηκες τυχαία σε αυτή τη θέση. Εσύ πως το εξέλαβες όλο αυτό;

Είναι ευλογία για τον καλλιτέχνη να ξέρει τι εικόνα έχει σχηματίσει ο κόσμος γι’ αυτόν. Πίστεψε με, κανείς μας δεν το γνωρίζει ακριβώς αυτό… όλοι ζούμε στη «φούσκα» μας. Αν καταφέρουμε μέσα από τα μάτια του κόσμου να διακρίνουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, τότε νομίζω πως θα είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι με αυτό που κάνουμε. Δεν έχω καταλάβει ακόμη πως είδε ο κόσμος τη συμμετοχή μου στο X Factor, σίγουρα σε κάποιους άρεσε και σε κάποιους άλλους όχι. Νιώθω όμως καλά με τον εαυτό μου γιατί δεν πήγα να κρίνω κάποιον, δεν πήγα να το παίξω αυστηρός κριτής. Πήγα να δώσω τις συμβουλές μου με αγάπη προς τους διαγωνιζόμενους, να μεταδώσω όσα έχω αποκτήσει κάνοντας αυτή τη δουλειά αυτά τα χρόνια. Ήθελα να λέω την αλήθεια, όχι να «χαϊδεύω» τα αυτιά τους. Τους έλεγα αυτά που θα ήθελα να μου πει κι εμένα με ειλικρίνεια κάποιος όταν ήμουν στο ξεκίνημά μου.

Πόσο κοντά ήσουν στα παιδιά της ομάδας σου αλλά και στους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους;

Ήμουν πάρα πολύ κοντά στα παιδιά μου και ήμουν κοντά και σε όλα τα παιδιά. Πραγματικά θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα το X Factor για όλους τους, από κει κι έπειτα είναι καθαρά στο χέρι τους να το εκμεταλλευτούν σωστά και να χτίσουν πάνω σ’ αυτό.

Πώς αντιμετώπισες την τηλεοπτική έκθεση όλους αυτούς τους μήνες; Φοβήθηκες για το πώς μπορεί να βγει η εικόνα σου προς τα έξω;

Έχω πάψει να φιλτράρω τα πάντα πια. Από την πρώτη μας συνέντευξη μέχρι και σήμερα ίσως να έχεις συνειδητοποιήσει κι εσύ ότι έχω αλλάξει. Στην πραγματικότητα ξέρεις τι έχει συμβεί; Δεν έχω αλλάξει, έχω καταφέρει να είμαι πια ο εαυτός μου. Τόσα χρόνια προσπαθούσα να καλύψω κάποιες ανασφάλειες μου για να μην είμαι ευάλωτος. Έχω πια κουραστεί να μην είμαι ευάλωτος, είναι ωραίο να είσαι ευάλωτος γιατί είσαι άνθρωπος.

Σε εκείνους που δεν σε γνωρίζουν προσωπικά, δείχνεις πιο κλειστός σαν άνθρωπος. Έχει λειτουργήσει αυτό και σαν ασπίδα για σένα;

Εννοείται πως έχει λειτουργήσει σαν ασπίδα, το έκανα επί τούτου. Έχω πληγωθεί πάρα πολύ στα πρώτα μου βήματα στην Ελλάδα από πράγματα που γράφτηκαν για μένα, μέχρι το γεγονός ότι χρειάστηκε να δώσω πολλές φορές εξετάσεις για να αποδείξω ότι ήρθα για να μείνω κι όχι απλά για να γίνω διάσημος. Εκφράζομαι μέσα από το τραγούδι, εκφράζομαι μέσα από τα τραγούδια που γράφω, εκφράζομαι μέσα από τις συνεργασίες μου και μέσα από τις σχέσεις που αναπτύσσω. Ήθελα να προστατευθώ από όλα αυτά γιατί ήρθα από την Κύπρο στην Ελλάδα και προσγειώθηκα απότομα. Είναι όλα πιο γρήγορα εδώ και πρέπει να λειτουργούν έτσι γιατί διαφορετικά θα χαθείς.

Από την Κύπρο έρχονται συνέχεια νέοι και ταλαντούχοι καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Πόσο εύκολα τους δεχόμαστε, πιστεύεις;

Υπάρχει χώρος για όλους, πιστεύω και οι καλοί πάντα μένουν. Το να είσαι καλός είναι πολλά πράγματα μαζί, όχι μόνο στη φωνή ή την εμφάνιση. Ο καλλιτέχνης σαν έννοια περικλείει μια αγνότητα μέσα του, άσχετα αν εμείς το έχουμε καταστρέψει αυτό. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι πρότυπο, να τον βλέπει ο κόσμος και να τον θαυμάζει… όχι να τον κοροϊδεύει και να ασχολείται μόνο με την προσωπική του ζωή. Πρέπει να γίνω όσο καλύτερος άνθρωπος μπορώ για να μπορέσω να είμαι και καλός καλλιτέχνης, πάνε μαζί αυτά.

Δεν εγκλωβίζει όμως αυτό τους καλλιτέχνες;

Εν μέρει, ναι! Πρέπει να είναι στρατιώτης ο καλλιτέχνης, το οφείλει αυτό στον κόσμο που τον ακολουθεί.

Ως τραγουδιστής αλλά και δημιουργός, θεωρείς ότι υπάρχουν καλλιτέχνες – στρατιώτες σήμερα;

Υπάρχουν αλλά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών μας και είναι αυτοί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σήμερα.

Παρά τις δυσκολίες που είχες στο ξεκίνημά σου, κατάφερες να είσαι από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες του κοινού, ενώ τα τραγούδια σου είναι περιζήτητα από τα μεγαλύτερα ονόματα. Νιώθεις δικαιωμένος πια;

Η πιο σημαντική δυσκολία ήταν το να καταφέρω να τα βρω με τον εαυτό μου. Απ’ τη στιγμή που το κατάφερα αυτό και δεν με ενδιαφέρει πια το να κρύψω πτυχές του χαρακτήρα μου, νιώθω ελεύθερος. Δεν είμαι ο καλύτερος μουσικός και το ξέρω αυτό… όμως δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος μουσικός για να γράψεις τραγούδια – επιτυχίες, χρειάζεται να έχεις ψυχή, αγάπη και βιώματα. Όταν το βίωμά σου γίνεται τραγούδι, τότε είναι σίγουρη η επιτυχία του. Είχα ανασφάλειες ξεκινώντας, πλέον τις έχω υπερνικήσει ή αν θες, μπορώ και ζω μ’ αυτές. Για παράδειγμα εγώ είμαι ψείρας, μου αρέσει η τελειότητα. Μπορεί να ασχολούμαι μήνες με ένα τραγούδι μέχρι να καταφέρω να το ολοκληρώσω και να το βγάλω όπως ακριβώς θέλω. Το έχω αποδεχθεί αυτό και είμαι καλά!

Ήταν αυτός κι ένας λόγος που έκανες τρία ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσεις ένα νέο album;

Αυτός είναι ο λόγος! Όμως επειδή ακριβώς δουλεύω τόσο πολύ πάνω σε κάθε τραγούδι, ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και ανταμείβει τη δουλειά μου. Ο κόσμος κάνει τις επιτυχίες και με τιμά το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρος μαζί μου, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να βγάζω κάθε χρόνο δίσκο.

Είναι πιο δύσκολο ή πιο εύκολο για σένα το να επιλέξεις τα τραγούδια σου, τη στιγμή που είσαι και ο ίδιος δημιουργός;

Είμαι πολύ αυστηρός κριτής ειδικά με τον ίδιο μου τον εαυτό μου. Κατ’ αρχάς ό,τι γράψω, μπορώ και να το τραγουδήσω γιατί το έχω γράψει εγώ κι είναι δική μου ιδέα. Είναι δηλαδή στη μελωδία που μπορώ να ερμηνεύσω. Γράφω όμως συνέχεια τραγούδια, άρα έχω μέτρο σύγκρισης αμέσως με τις δικές μου δημιουργίες. Παθιάζομαι και ζω το κάθε τραγούδι την ώρα που το γράφω. Όταν πια φτάσει σε σένα και το ακούσεις και σου σηκωθεί η τρίχα ή σηκωθείς να χορέψεις, εμένα μου έχει φύγει πια… μου είναι αδιάφορο γιατί το έζησα κατά τη γένεσή του.

Πόσο εύκολα γράφεις τραγούδια;

Πάρα πολύ εύκολα, δυστυχώς!

Σου είναι πιο εύκολο το να γράψεις για σένα, ή για συναδέλφους σου;

Μου είναι πολύ εύκολο να γράψω και για συναδέλφους, αρκεί να σου πω ότι τον πρώτο δίσκο της Μελίνας Ασλανίδου τον έγραψα ολόκληρο μέσα σε μια μέρα.

Είναι αγχωτικό το να γράφεις για τόσο μεγάλα ονόματα;

Έχει το άγχος του πρώτου φλερτ, του πρώτου φιλιού, της πρώτης στιγμής που νιώθεις ερωτευμένος με κάποιον. Αυτό το γλυκό άγχος, η γλυκιά αγωνία… δεν ξέρεις τι θα γίνει μετά. Δίνεις ένα κομμάτι της ψυχής σου σε κάποιον ευάλωτο και είναι στα χέρια του το πώς θα το μεταφέρει στον κόσμο. Είναι στο χέρι του συντρόφου αν θα του αρέσει το φιλί ή το χάδι που του έδωσες. Είναι στο χέρι του καλλιτέχνη αν θα του αρέσει το τραγούδι που του δίνω, είναι το ίδιο συναίσθημα ακριβώς.

Μεγαλύτερη πρόκληση για σένα ποια είναι; Το να γράφεις για καλλιτέχνες που έχουν ήδη την πορεία τους ή για νέα παιδιά που τώρα ξεκινούν;

Μεγαλύτερη πρόκληση είναι το να γράφω για νέα παιδιά, τα οποία ο κόσμος δεν τα γνωρίζει ακόμα και θα τα γνωρίσει μέσα από τις δικές μου συνθέσεις. Τον ήδη φτασμένο καλλιτέχνη τον έχει δεχτεί ήδη ο κόσμος άρα δεν υπάρχει πρόκληση εκεί.

Λένε οι καλλιτέχνες «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που τους δίνουν τραγούδια;

Εδώ γελάμε! Όχι, δεν λένε! Είναι ελάχιστοι αυτοί που λένε.

Σε ενοχλεί αυτό;

Με ενοχλεί πάρα πολύ και γι’ αυτό πλέον γράφω πολύ επιλεκτικά. Δεν είμαι  ο συνθέτης που θα πάρει τηλέφωνο κάποιον και θα χτυπήσει πόρτες. Έρχονται σε μένα οι τραγουδιστές, μου ζητάνε τραγούδια κι αν τα βρούμε συναισθηματικά, αν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους και έχουμε κάποια κοινά στο μυαλό μας… τότε μπορώ να τους γράψω κι ας μην πουν «ευχαριστώ». Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι συνθέτης αυτές τις μέρες. Γράφεις ένα τραγούδι στον Κιάμο, ένα στην Ασλανίδου, ένα στο Ρέμο, ένα στο Μαζωνάκη, ένα στην Πάολα… και είσαι ο νούμερο ένα συνθέτης γιατί γράφεις σε όλους αυτούς. Το θέμα είναι να κάνεις επιτυχίες, όχι αποτυχημένες επιτυχίες ή επιτυχημένες αποτυχίες. Το να παίξει στα ραδιόφωνα τραγούδι σου αυτές τις μέρες είναι το πιο εύκολο πράγμα. Το θέμα είναι ποιος θα το θυμάται μετά από ένα χρόνο.

Η διαχρονικότητα είναι στόχος σου;

Ναι!

Και σαν καλλιτέχνης και δημιουργός;

Πιστεύω ότι ένας καλλιτέχνης για να αποκαλεί τον εαυτό του «καλλιτέχνη» πρέπει να έχει σκοπό το να αφήσει κάτι πίσω του. Αν πεθάνω και δεν έχω αφήσει τίποτα πίσω μου, δεν θα έχω κάνει τίποτα σ’ αυτή τη ζωή σαν καλλιτέχνης.

Όπως ανέφερες έχεις δημιουργήσει το δικό σου label, την Criminal Music. Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένα νέο παιδί για να μπει στο label σου και να του δώσεις τραγούδια σου;

Να είναι αληθινό… να ασχολείται μόνο με αυτό 30 ώρες το εικοσιτετράωρο, να είναι αφοσιωμένο και ταγμένο στο τραγούδι και μετά όλα τ’ άλλα. Μετά έρχεται το να φτιάξει τα μαλλιά του, τα χείλια του, μετά το να ασχοληθεί με το ντύσιμο του. Το πρώτο και το κυριότερο είναι να τραγουδά και να νιώθει ωραία, να τραγουδά και να συγκινεί τον εαυτό του με τη δική του φωνή. Όταν το καταφέρει αυτό, μπορεί να επηρεάσει και άλλους.

Τι ρόλο παίζει σήμερα η «εικόνα» ενός καλλιτέχνη;

Δυστυχώς και ευτυχώς πια παίζει τεράστιο ρόλο. Όμως για να καταφέρεις να έχεις διάρκεια, πρέπει να έχεις ένα συνδυασμό πραγμάτων. Τα δικά μου κριτήρια είναι πολλαπλά. Θέλω να ακούω στα ραδιόφωνα φωνές καλές, να υπηρετούν το είδος τους… έχουμε φτάσει πλέον σε μια εποχή που ανοίγεις το ραδιόφωνο, ξεκινάει μία εισαγωγή ενός τραγουδιού και δεν ξέρεις αν είναι τραγούδι του Παπαδόπουλου, του Σαμπάνη, του Χατζηγιάννη, της Ασλανίδου, του Καρρά, του Μάλαμα. Είναι όλα ίδια πια.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Συμβαίνει επειδή προσπαθούμε όλοι να εξευγενίσουμε τα τραγούδια μας και να πάμε λίγο με την εποχή.

Σε ενοχλεί αυτό; Υπάρχει εξέλιξη πια;

Εννοείται! Μα δεν είναι αυτή η εξέλιξη που αποζητάμε. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι η εξέλιξη της μουσικής, είναι μία στασιμότητα, είναι μία επανάληψη. Βεβαίως και δεν υπάρχει παρθενογένεση… δεν θα τελειώσουν όμως ποτέ οι καινούργιες ιδέες και οι καινούργιοι ήχοι. Μπορούμε να γυρίσουμε άνετα στους φυσικούς ήχους ενός κοντραμπάσο, ενός βιολιού, ενός τσέλο ή μιας ακουστικής κιθάρας. Όλα αυτά συνδυάζονται ωραία. Στο εξωτερικό γιατί το κάνουν; Γιατί ακούς dance κομμάτια με κλασσική κιθάρα και σαξόφωνο; Κι εδώ τα τελευταία χρόνια ακούς μόνο τρομπόνια, μπρας, ρούμπες… όλοι τα ίδια και τα ίδια. Προσωπικά έχω κουραστεί. Δεν μπορώ να ακούσω άλλη ρούμπα, φτάνει!

Όταν ανοίγεις το ραδιόφωνο, σου αρέσουν αυτά που ακούς ή όχι;

Είναι 50-50, τα μισά μου αρέσουν και τα άλλα μισά όχι. Αν ήμουν εγώ ραδιοφωνικός παραγωγός, κάποια πράγματα θα τα άλλαζα.

Τι θα άλλαζες;

Θα γινόμουν λίγο δικτάτορας! Στη δισκογραφία γενικότερα, θα σταματούσα τα πάντα για 5 χρόνια και θα απαγόρευα σε όλους τους συνθέτες να ακούν μουσική. Μετά θα τους έλεγα «Τώρα γράψτε μουσική, αρχίστε να χτίζετε από το μηδέν!».

Σε τι θα εξυπηρετούσε αυτό;

Θα σταματούσε η μανία της επιτυχίας, του να υπάρχω συνέχεια και να κάνω βήματα γρήγορα. Το γοργόν και χάριν έχει αλλά όποιος βιάζεται σκοντάφτει! Ίσως μια παύση να βοηθούσε σε κάτι… μια αποχή για ένα χρονικό διάστημα.

Πολλοί συνάδελφοί σου όμως πιστεύουν ότι αν πάψουν να «υπάρχουν» για λίγους μήνες, ο κόσμος θα τους ξεχάσει ολότελα.

Ισχύει αλλά ο κόσμος το εκτιμάει τις περισσότερες φορές. Θα σε επιθυμήσει κιόλας, έτσι δεν είναι; Αν έχεις καταφέρει και έχεις φτιάξει το κοινό σου, μπορεί σε μια αποχή ενός χρόνου κάποιοι να σε ξεχάσουν όμως αυτοί που πραγματικά πιστεύουν σε σένα, θα παραμείνουν.

Τι πραγματικά είναι επιτυχία για σένα;

Επιτυχία για μένα είναι να τραγουδάω κάπου και να βλέπω τον κόσμο από κάτω όχι μόνο να ξέρει τα τραγούδια μου αλλά και να εκφράζεται μέσα από αυτά. Επιτυχία είναι το να έρχονται μετά στο καμαρίνι και να μου λένε ότι τα τραγούδια μου έπαιξαν ρόλο στη ζωή τους, σε σχέσεις ή σε διάφορες άλλες φάσεις.

Ποια θεωρείς τη δική σου μεγαλύτερη επιτυχία σύμφωνα με τον κόσμο;

Είναι δύο, το «Σπάστα» και ένα τραγούδι που δεν ξέρουν πολλοί, το «Γυρίζω το χρόνο». Σε όποιο live κάνω, μου τα ζητάνε.

Πες μου μια πρόσφατη επιτυχία συναδέλφου σου που ακούς και σου αρέσει.

Είναι πάρα πολλά! Το «Κρύσταλλα», το «Νίκησες πάλι», το «Επειδή μπορώ»… όλα του Πάνου Κιάμου. Δεν υπάρχει μαγαζί που να έχω πάει τα τελευταία τέσσερα χρόνια και να μην το έχω ακούσει. Όταν τα λέω στα lives μου γίνεται χαμός. Επίσης είναι και το «Τετάρτη βράδυ» από Ασλανίδου και Ρέμο… είναι πάρα πολλά πραγματικά.

Μου ανέφερες το «Κρύσταλλα», το «Νίκησες πάλι» και το «Επειδή μπορώ», τρία πολύ διαφορετικά τραγούδια μεταξύ τους. Σου είναι εύκολο να «ακροβατείς» ανάμεσα σε τόσο ξεχωριστά είδη;

Είναι ανάλογα με τη διάθεση μου. Μου είναι πολύ εύκολο όταν είναι η διάθεση μου ανάλογη. Όταν έγραφα τα «Κρύσταλλα» μπήκα στο mood που περιγράφει το τραγούδι. Μετά έκατσα να γράψω στον Κιάμο ένα τραγούδι τύπου «Κρύσταλλα», τύπου «Νίκησες πάλι»… και μου βγήκε το «Επειδή μπορώ», με οδήγησε εκεί η διάθεση μου.

Αισθάνεσαι χαρούμενος, τυχερός κι ευλογημένος για όλα αυτά που έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα;

Εννοείται! Νιώθω τεράστια ευλογία και χαρά για όλο αυτό που μου έχει συμβεί και όσο μεγαλεπήβολο και να ακούγεται… όποιους στόχους είχα βάλει από μικρό παιδί, τους έχω καταφέρει ήδη. Πλέον ξεκινάει το δύσκολο κομμάτι γιατί οι στόχοι που έχω βάλει τώρα, κάθε χρόνο αλλάζουν. Φέτος η χρονιά μου πήγε καλύτερα απ’ ότι περίμενα, άρα οι στόχοι μου έχουν ανέβει. Δεν θα πω ποτέ ότι έχω φτάσει στο πικ μου, δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να επαναπαυτώ. Ποτέ!

Όσο οι στόχοι ανεβαίνουν επίπεδο, γίνεσαι και πιο εργατικός, πιο επίμονος;

Βέβαια! Γίνεσαι πιο αυστηρός και με τον εαυτό σου και πρέπει να γίνεσαι καλύτερος μέρα με τη μέρα.

Αν σου ζητούσα να μου πεις ένα – δύο πράγματα που έχουν αλλάξει στον Γιώργο από το ξεκίνημα σου μέχρι σήμερα, ποια θα ήταν αυτά;

Άλλαξε ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα και το χώρο γενικότερα. Δεν είμαι πλέον τόσο φοβισμένος, είμαι πραγματικά ο εαυτός μου και σε όποιον αρέσω.

Μπαίνουν εύκολα νέοι άνθρωποι στη ζωή σου;

Ήμουν πολύ δύσπιστος στο παρελθόν, πλέον δίνω χώρο σε όλους. Δίνω ένα δέκα τοις εκατό σε όλους, το θέμα από κει και πέρα είναι στο χέρι τους αν θα καλύψουν το υπόλοιπο ενενήντα για να φτάσουν στο εκατό τοις εκατό.

Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει κάποιος για να γίνει μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς σου;

Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και είναι στο χέρι του να μου το δείξει αυτό και να με κερδίσει για να γίνει φίλος μου, κολλητός μου, σχέση μου, να βγαίνουμε για καφέ, για φαγητό, να του λέω τα προβλήματα μου. Είναι στο χέρι του το αν θα τον εμπιστευτώ.

Ολοκληρώνοντας, ποιες είναι οι προσδοκίες σου από το album αυτό που κυκλοφόρησες;

Κατ’ αρχάς να σου πω ότι είναι ένα άλμπουμ το οποίο ετοίμαζα πολλά χρόνια και περιλαμβάνει πάρα πολύ ωραίες συνεργασίες. Ας ξεκινήσω με τα εγωιστικά πρώτα… (γέλια) Έχω γράψει ο ίδιος τη μουσική σε όλα τα τραγούδια -εκτός από ένα- και στίχους στα περισσότερα . Έχω πάρει στίχους από την αγαπημένη μου Μαρί Κυριακού στο «Όλοι μου λένε» και σε ένα ακόμα… το «Πες επιτέλους σ’ αγαπώ» που είναι και ο τίτλος του δίσκου. Συνεργάστηκα με το Νικόλα Νικολάου, την Όλγα Βλαχοπούλου, τη Γιούλα Γεωργίου. Έχω ένα ντουέτο με την Νατάσα Θεοδωρίδου σε στίχους Νικόλα Νικολάου και μουσική Σοφίας Πεχλιβάνη. Η Σοφία είναι ένα κορίτσι που μου έστειλε στο facebook μία μουσική που μου άρεσε πάρα πολύ και συνεργαστήκαμε.

«Πες επιτέλους σ’ αγαπώ», ο τίτλος του άλμπουμ είναι πολύ ωραίος, είναι έντονος. Θέλω να μου πεις τι σε έκανε να τον επιλέξεις;

Τον επέλεξα ακριβώς γιατί ήταν πολύ έντονος! Λέμε τόσο εύκολα τα «σ’ αγαπώ» πλέον που το ιδανικό για μένα είναι να μην πεις ποτέ «σ’ αγαπώ» και να σε παρακαλάει ο άλλος να το πεις. «Σ’ αγαπώ» έχουμε «φάει» και έχουμε «καταπιεί» πάρα πολλά! Το θέμα είναι να μην το ακούς ποτέ… το ανεκπλήρωτο είναι το πιο έντονο.

Τι σου λείπει από τη ζωή σου;

Διακοπές!

Είναι δύσκολο αυτό για έναν καλλιτέχνη;

Είναι, αλλά παίρνεις ζωή έτσι. Είναι θυσία αλλά παίρνεις ζωή μέσα από τη δουλειά σου. Χρειάζεται όμως και λίγος χρόνος για ξεκούραση. Χωρίς κινητά, χωρίς laptop, κάπου ήσυχα και ήρεμα. Το πως ξεκουράζεται ο καθένας είναι διαφορετικό…

Είσαι σε περιοδεία αυτή την περίοδο!

Σε όλη την Ελλάδα, στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Κάνω ένα πρόγραμμα που μου αρέσει πάρα πολύ, λέω τραγούδια όλων των καλλιτεχνών, καλύπτω όλα τα φάσματα. Η μουσική δεν χαρακτηρίζεται, δεν μπορούμε να βάλουμε ταμπέλες… η μουσική είναι μία και μιλάει σε όλο τον κόσμο, στις καρδιές του! Λέω όλα τα τραγούδια, και δικά μου, κι αυτά που έχω γράψει, αλλά κι αυτά που μου αρέσουν. Θέλω ο κόσμος να περνάει καλά!

Τα χειμερινά σου σχέδια ποια είναι;

Το χειμώνα θα εμφανίζομαι με δύο αγαπημένες μου φίλες, τη Νατάσσα Θεοδωρίδου και τη μελίνα Ασλανίδου και θεωρώ ευλογία το να συνεργάζομαι μαζί με φίλους! Στη Νατάσα Θεοδωρίδου έχω γράψει στον τελευταίο της δίσκο τρία τραγούδια και έχουμε γίνει φίλοι, την αγαπώ, γελάω πάρα πολύ όταν βρισκόμαστε γιατί έχει απίστευτο χιούμορ. Είναι πραγματικά εξαιρετικός άνθρωπος και καλλιτέχνης. Για τη Μελίνα Ασλανίδου τι να πω; Είναι πλέον οικογένεια για μένα! Θα συνυπάρξουμε σε ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον πρόγραμμα με δύο φίλες που αγαπώ ιδιαίτερα!

Πως θα είναι ο Γιώργος ανάμεσα σε δύο γυναίκες;

Ευλογημένος!  

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη & Κατερίνα Γκίνη

Ευχαριστούμε το «Loukas Bakery» στη Γλυφάδα για την φιλοξενία!