Παρόλο που δεν σας είπαμε όλη την αλήθεια, ήρθε η ώρα να σας το αποκαλύψουμε. Ο αυτοκράτορας με τις ιδιαίτερες ενδυματολογικές προτιμήσεις, είναι στην πραγματικότητα ο γνωστός σε εμάς ως Richard (Paul) Ashcroft, και η αυτοκρατορία του, είναι η μουσική. Διαφορετικά, Richard Ashcroft δηλαδή ο lead singer, περιστασιακός κιθαρίστας και μέλος των “The Verve” που ιδρύθηκαν το 1990,και έγιναν ευρέως γνωστοί με την επιτυχία “Bitter Sweet Symphony” το 1997. Οι “The Verve” ξεκίνησαν ως alternative rock group και αποφάσισαν να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους το 1999. Έκαναν μια προσπάθεια επανασύνδεσης το 2007 αλλά δεν καρποφόρησε και το γκρούπ διαλύθηκε για μια ακόμη φορά το 2009 και μάλλον οριστικά. Ο χωρισμός και το τέλος του γκρούπ, έδωσε στον Ashcroft την ευκαιρία να δοκιμάσει την τύχη του ως solo artist και να δημιουργήσει 3 “UK top 3 solo albums” αλλά και ένα πρόσφατο album με την νέα μπάντα του πλέον και με τίτλο “United nations of sound” 2010.
http://www.youtube.com/watch?v=t9u9mZz-o-g
Γεννημένος στις 11 Σεπτεμβρίου του 1971 στο Billinge της Αγγλίας, είναι ένας από τους αγαπημένους μας τραγουδιστές. Φαίνεται πως το τραγούδι και η μουσική είναι τελικά τα στοιχεία εκείνα που κυλούσαν περισσότερο στο αίμα του, αφού αρχικά, ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο. Εκτός από το να τραγουδά, γράφει μουσική και στίχους επίσης. Έχει πλέον δημιουργήσει το δικό του μουσικό σχήμα, “RPA & The United Nations Of Sounds” (των οποίων το cd αναμενόταν να κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2010) και είναι φανατικός οπαδός της alternative rock αλλά και της Britpop. Οι μουσικές του, θα μας θύμιζαν από το πρώτο κιόλας άκουσμα, τους “Oasis” τους “The chemical brothers” και τους “Coldplay”.
Δεν τον ξεχωρίζουμε μόνον για το αστείρευτο ταλέντο του και τις μουσικές του δεξιότητες, αλλά και για την μαγική και ξεχωριστή του φωνή την οποία θα μπορούσαμε άνετα να ξεχωρίσουμε μέσα ένα πλήθος φωνών, και αυτό είναι που κάνει μοναδικό έναν καλλιτέχνη. Παρά τους εκατοντάδες άλλους καλλιτέχνες που έχουν ασχοληθεί με την alternative rock, οι «The Verve» και ο Richard Ashcroft χωριστά αποτελούν μερικά από τα ονόματα που θα θυμόμαστε.
Πιο πολύ όμως τον θυμόμαστε για το λατρεμένο τραγούδι του και πρώτο του cd -single release του με τίτλο “A song for the lovers” που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2000 και κατέκτησε αμέσως το Νο3 του Αγγλικού μουσικού chart. Αποτελώντας “must” για την δισκοθήκη σας, πρόκειται για ένα τραγούδι-ύμνο στον έρωτα, που σίγουρα θα χει πάρει κάπου το αυτί σας, και είναι αφιερωμένο στους απανταχού εραστές πράγμα που «φωνάζει» και ο τίτλος του. Μελωδικό και με έντονους rock & pop ήχους, προκαλούσε την κατάπληξη του κοινού σε κάθε ζωντανή εμφάνιση καθιστώντας το «σήμα κατατεθέν» για τον καλλιτέχνη. Να σημειώσουμε εδώ πως το τραγούδι αυτό, έπαιζε ως μουσική «επένδυση» σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή επίσης γνωστού ελληνικού καναλιού για πάνω από έναν χρόνο.
Το album που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του ίδιου έτους «Alone With Everybody» έφτασε το Νο1 του UK chart και έγινε πλατινένιο.
Μερικά ακόμη από τα singles που ξεχωρίζουμε είναι τα εξής : “Money to burn” 2000, “Check the meaning” 2002,”Music is power” 2006, “The journey” 2009 και προσφάτως, “Born Again” 2010. Τα τρία solo albums που σημείωσαν τεράστια επιτυχία και τα οποία αναφέραμε παραπάνω, συνοψίζονται ως εξής : “Alone with everybody” 2000, “Human conditions” 2002, “Keys to the world” 2006.
http://www.youtube.com/watch?v=7thvoyM7UIQ
Εάν ο Richard Ashcroft και η μουσική του είναι από τις αγαπημένες σας, σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να ακούσετε και το κομμάτι “My mistakes were made for you” από τους “The last shadow puppets”. «Χμ, σκέφτηκε ο αυτοκράτορας, αυτά τα ρούχα είναι ότι πρέπει για μένα. Αν τα φοράω θα μπορέσω να ανακαλύψω ποιος είναι άξιος για τη θέση του και ποιος όχι, ποιος είναι σοφός και ποιος κουτός..» Έτσι έδωσε στους δυο ράφτες ένα πουγκί με χρυσαφί και τη διαταγή να αρχίσουν αμέσως να υφαίνουν το μαγικό ύφασμα. Την επόμενη κιόλας μέρα εργάτες έστησαν δυο αργαλειούς και οι δυο κατεργάρηδες ξεκίνησαν τη δουλειά. Κάθε μέρα που περνούσε ζητούσαν όλο και περισσότερα χρήματα από τον αυτοκράτορα δήθεν για να αγοράσουν χρυσές κλωστές και μετάξι.
Ο αυτοκράτορας που περίμενε πως και πως τα καινούργια του ρούχα δεν δίσταζε καθόλου και τους έδινε κάθε μέρα όλο και περισσότερο χρυσάφι. Τελικά, ο αυτοκράτορας φορώντας την καινούργια του φορεσιά ξεκίνησε για τη μεγάλη παρέλαση. Ο κόσμος είχε μαζευτεί στους δρόμους και περίμενε να δει τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα και το μαγικό ύφασμα που ξεχώριζε τους έξυπνους από τους κουτούς. Οι θαλαμηπόλοι προσποιήθηκαν ότι κρατούσαν το μανδύα γιατί δεν ήθελαν να καταλάβει κανείς ότι δεν έβλεπαν τίποτα. Η παρέλαση άρχισε και όλοι όσοι την παρακολουθούσαν φώναζαν δυνατά, από φόβο μην τους περάσουν για κουτούς: «Τι κομψά που είναι τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα!! Τι ταιριαστά! Τι ωραίος μανδύας!» Κανείς δεν τολμούσε να ομολογήσει πως δεν έβλεπε τίποτα γιατί αυτό θα σήμαινε είτε ότι ήταν ανόητος είτε άχρηστος για τη θέση του…
Ένα μουρμουρητό απλώθηκε στην ομήγυρη που σύντομα συνοδεύτηκε από φωνές και γέλια. «Το παιδί έχει δίκιο! Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός! Είναι γυμνός!». Ο βασιλιάς κατάλαβε πως το πλήθος είχε δίκιο. Οι δυο ραφτάδες τον είχαν ξεγελάσει. Δεν τόλμησε όμως να το παραδεχτεί… Και έζησαν αυτοί καλά, και εμείς τραλαλά !
Διαβάστε επίσης
