Τάνια Τσανακλίδου: «Η Χαρούλα Αλεξίου είναι η μεγαλύτερη ζώσα τραγουδίστρια»

Η Χαρούλα Αλεξίου και η Τάνια Τσανακλίδου έδωσαν μια κοινή συνέντευξη επ’ ευκαιρία της συνεργασίας τους στο «Άνοδος» της Πειραιώς. Σαν δυο πολύ καλές φίλες μιλάνε για τους λάθους δρόμους που πήραν στην μέχρι τώρα πορεία τους. Είπαν:

Τάνια: «Φυσικά. Για τους οποίους προσωπικά, δε μετανιώνω καθόλου. Λάθη, λάθη… Στη ζωή κάνω συνέχεια λάθη. Για μένα τα πιο ωφέλιμα είναι τα λάθη μου. Τα λάθη μου κι οι αποτυχίες της ζωής μου είναι αυτά που με ωφέλησαν περισσότερο, γιατί αυτά με ελευθέρωσαν από την πανοπλία του εαυτού μου, η οποία με περιόριζε εκφραστικά, αλλά και βιωματικά… Η πανοπλία του εαυτού μου δεν μ’ άφηνε να ζήσω αυτό που μπορούσα. Κάποια στιγμή η πανοπλία τελείωσε, έσπασε το τσόφλι για πάντα και χωρίς να νιώσω απροστάτευτη. Αντίθετα, για εμένα η ελευθερία με προστάτευε πάντα, δεν φοβόμουν να ζήσω τα λάθη μου.»

Χαρούλα: «Τα λάθη είναι αναπότρεπτα… Δεν γίνεται να μάθεις κάτι αν δεν κάνεις λάθος. Για το λάθος που σε μαθαίνει δεν νιώθεις ενοχή. Εάν δεν υπάρχει ενοχή όταν θυμάσαι το λάθος σου, δεν υπάρχει λάθος. Αμα δεν ντρέπεσαι γι’ αυτό? Ο Ακης Πάνου μού είχε πει: «Το μεγάλο λάθος δεν είναι λάθος, είναι στάση ζωής»…

Ενώ για το ποιαν θεωρεί μεγάλη τραγουδίστρια απαντάει η Τάνια Τσανακλίδου:

Τάνια: «Λοιπόν, μεγάλη τραγουδίστρια είναι η Χαρούλα και θα σου πω γιατί. Η πιο μεγάλη, βέβαια, για εμένα ήταν η Φλέρυ Νταντωνάκη. Εγώ την είχα πάνω από τη Χαρούλα, αλλά η Φλέρυ πάει, πέθανε. Θα σου πω γιατί η Χαρούλα είναι η μεγαλύτερη ζώσα τραγουδίστρια… Η Χαρούλα είναι αρχέτυπο φωνής. Οταν η Χαρούλα τραγουδά, μας ξυπνάει μνήμες που τις έχουμε από την κοιλιά της μάνας μας, η φωνή της μας ζεσταίνει, μας γλυκαίνει την καρδιά. Δεν θα μιλήσω για την τεχνική της, για τη δύναμη της φωνής της… Δεν θα μιλήσω καθόλου γι’ αυτά, γιατί αυτά μπορεί να τα έχουν κι άλλοι που δουλεύουν πολύ…

Η Χαρούλα τραγουδάει και η φωνή της κουβαλάει τη ζωή μας, τους φόβος μας, τη χαρά, την ελπίδα μας… όλα. Η φωνή της έχει μια γενναιοδωρία… ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ, ΤΟΝ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ, ΤΗ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ…»