Το παρελθόν γίνεται παρόν μέσα από τα Παραδοσιακά τραγούδια στο Badminton!

Την παράσταση άνοιξαν μια ομάδα μικρών παιδιών με σχολικές ποδιές, τα οποία έπαιζαν κουτσό και σκοινάκι, πηγαίνοντας πολλούς από τους παραβρισκόμενους πίσω στα μαθητικά τους χρόνια. Μετά από ένα ποίημα για την 25η Μαρτίου, που απήγγειλε ένα κοριτσάκι η σκυτάλη δόθηκε στον Παναγιώτη Λάλεζα. Το πρώτο τραγούδι ήταν το «Τρία καράβια» από την Θράκη.

Η βραδιά χωρίστηκε σε τραγούδια ανά περιοχή και κάθε φορά έβγαινε ένα χορευτικό συγκρότημα για να μας παρουσιάσουν τα τραγούδια κάθε τόπου. Η ερμηνεία του Παναγιώτη Λάλεζα έδινε την δική της πινελιά στα τραγούδια. Θράκη, Ρούμελη, Ήπειρος, Μοριάς και Μακεδονία παρέλασαν όλες δίνοντας το παρόν στην γιορτή που είχε στηθεί. «Το λεν’ οι κούκοι στα βουνά», «Έχε γεια ψηλά βουνά», «Κάτω στου βάλτου τα χωριά», «Κάτω στις μαυροθάλασσες» και «Στην στεριά δε ζει το ψάρι» είναι κάποια από τα τραγούδια που ακούσαμε στο πρώτο μέρος της παράστασης.

Στο δεύτερο μέρος επαναλήφθηκε το σκετσάκι αλλά αυτή την φορά με παιδιά λυκείου και στην Ελλάδα του τώρα. Το τραγούδι έρχεται πάλι από την φωνή του Παναγιώτη Λάλεζα ο οποίος ερμηνεύει τα εξής: «Λάμπουν τα χιόνια», «Στα τρίκορφα», «Παιδιά της Σαμαριάς», «Σαράντα παλικάρια», «Του Κίτσου η μάνα». Το πιο ζεστό χειροκρότημα απέσπασε ο μικρός χορευτής της βραδιάς. Το σόλο που χόρεψε στο τσάμικο έκανε όλο το θέατρο να σειστεί από τα παλαμάκια.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τον Εθνικό μας Ύμνο. Μια πολύ όμορφη βραδιά που μας έκανε να θυμηθούμε τις ρίζες μας σαν λαός σε μια περίοδο που όλα είναι τόσο ρευστά το παρελθόν θα παραμένει πάντα ζωντανό στις καρδιές μας.