Τρία Χρόνια “Πάμε Θέατρο”! Η εμπειρία μου (Από τον Αναστάση Πινακουλάκη)

Ήταν 27 Οκτωβρίου του 2010 όταν αναρτήθηκε για πρώτη φορά, ενώ έναν χρόνο μετά, αναρτήθηκε η πρώτη κριτική μου στην στήλη («Πέτρες στις Τσέπες του» στο Θέατρο Μουσούρη). Κάτι που δεν έχω μοιραστεί μέχρι στιγμής με τους συναδέλφους μου είναι πως η πρώτη φορά που διάβασα κάτι στο tralala.gr ήταν θεατρικό κι όχι μουσικό. Ήταν μεσημέρι, είχα κενό στη σχολή και σέρφαρα στο διαδίκτυο όταν πήρε το μάτι μου πως το site αναζητούσε συνεργάτες. Έστειλα το βιογραφικό μου σημείωμα και μερικές μέρες μετά αναρτήθηκε η πρώτη μουσική είδηση με το ονοματεπώνυμο δίπλα στη λέξη «συντάκτης». Δυο μήνες μετά ήρθε η πρόταση για τη θεατρική στήλη κι από τότε έχω ζήσει μεγάλες στιγμές που θυμάμαι με χαμόγελο.

Χάρης το «Πάμε Θέατρο» παρευρέθηκα σε μεγάλα πολιτισμικά γεγονότα και γνώρισα μεγάλους καλλιτέχνες που παλιά έβλεπα μόνο στην τηλεόραση. Το να γράφεις σε θεατρική στήλη είναι μια εμπειρία που σου προσφέρει πολλά, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Κάθε φορά που αναρτάται ένα κείμενο μου θέλω να ξεπερνάει το προηγούμενο, να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες που ανακύπτουν, να βελτιώνω τη σύνταξη των κειμένων μου. Αρχικά έγραφα απλώς που μου φάνηκε μια παράσταση, τώρα προσπαθώ να διαβάζω, να επικοινωνώ με το έργο, να καταλαβαίνω περισσότερα, πράγματα που ξεπερνούν μια μονόπλευρη απεικόνιση του θεάτρου.

Κοιτώντας πίσω σε αυτά τα δύο χρόνια θυμάμαι πολλές όμορφες στιγμές, μα νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω δύο από αυτές. Η πρώτη στιγμή που θέλω να φωτίσω σε αυτό το γενέθλιο άρθρο είναι το πρώτο αφιέρωμα μου που αναρτήθηκε με τίτλο «Ηθοποιοί που παίζουν σε διπλό ταμπλό και ξεχωρίζουν» γιατί αναφερόταν σε νέους ηθοποιούς που κάνουν φιλότιμες προσπάθειες και δουλεύουν ακατάπαυστα ξεπερνώντας κάθε φορά τον εαυτό τους. Σε εκείνο το αφιέρωμα που αναρτήθηκε σε 4 μέρη (Απρίλιος-Μάιος 2012) αναφέρθηκα στους Αντίνοο Αλμπάνη, Γιώργο Παπαγεωργίου, Αλεξάνδρα Αιδίνη, Κώστα Γάκη, Πέτρο Λαγούτη, Χρήστο Γεωργαλή, Λένα Παπαληγούρα, Αλέξανδρο Μαυρόπουλο, Νάντια Κοντογεώργη και Δημήτρη Μακαλιά. Η δεύτερη στιγμή που ξεχωρίζω είναι το ρεπορτάζ που έκανα για την παράσταση «Μια Τρελή Τρελή Σαραντάρα», παραγωγή της Ελληνικής Θεαμάτων με τη Βίκυ Σταυροπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μου αρέσει πολύ να βιώνω την εμπειρία μιας συνέντευξης τύπου, γιατί εκεί ακούς για πρώτη φορά τους συντελεστές μιας παράστασης να μιλούν για το έργο τους και είναι συναρπαστικό να παίρνεις δηλώσεις από έναν ηθοποιό. Εκείνη τη μέρα (το θυμάμαι ξεκάθαρα, Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου) είχα την τιμή και τη χαρά να μιλήσω με τη Βίκυ Σταυροπούλου, μια από τις πιο αγαπημένες μου ηθοποιούς, την Ελένη Κρίτα, τον Κωνσταντίνο Κακούρη και τη Βάσω Γουλιελμάκη.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πρωτίστως τον Θάνο Κωτσιόπουλο για την σημαντική πρόταση που μου έκανε δύο χρόνια πριν και στη συνέχεια τις Κατερίνα Μαθιουδάκη και Άννα Χαρμαντζή για την καθοδήγηση, την υπομονή, την εμπιστοσύνη, μα κυρίως για την αγάπη που μου έδειξαν από την αρχή της πορείας μου στην στήλη μέχρι και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις. Τα κορίτσια μου είναι σαν δύο καλές νεράιδες του παραμυθιού που θα είναι εκεί στην πιο χαοτική στιγμή για να κουνήσουν το ραβδάκι τους και να μου χαρίσουν ένα χαμόγελο.  Κι επειδή «αν δεν παινέσεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει» θα ήθελα να εκφράσω το θαυμασμό μου για τον Τάσο Μπιμπισίδη που γράφει πάντα με προσωπικό στίγμα και κάνει απίστευτες συνεντεύξεις και ρεπορτάζ, την Έλενα Μπολονάση που είναι πάντα πρόθυμη να βοηθήσει, την Αθηνά Ζησιμοπούλου που γράφει πάντα όπως νιώθει, τη Σίσσυ Ζαπάντη για τον επαγγελματισμό της, τη Δέσποινα Παληαλέξη που φέτος μας βοηθάει παρόλο που λείπει εκτός Ελλάδος για σπουδές και τη Χρυσάνθη Πατεργιαννάκη που είναι η ήρεμη δύναμη. Παιδιά, πάμε για μια ακόμη καλύτερη τέταρτη χρονιά;

Θυμηθείτε μαζί μου τις πιο τραλαλοστιγμές μου στους παρακάτω συνδέσμους:

Αφιέρωμα: Ηθοποιοί που έπαιξαν σε διπλό ταμπλό και ξεχώρισαν (Α, Β, Γ, Δ μέρος)

Ρεπορτάζ από την Συνέντευξη Τύπου για την παράσταση «Μια Τρελή, Τρελή Σαραντάρα»