Βιογραφία | Alan Freed, ο πατέρας του rock’n’roll

Έγινε διεθνώς γνωστός για την προώθηση συνδυασμού των μπλουζ, country και ρυθμικής μουσικής και μπλουζ στο ραδιόφωνο των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και την Ευρώπη, με το όνομα της ροκ εν ρολ. Η καριέρα του καταστράφηκε από το σκάνδαλο “payola” που έπληξε τον κλάδο των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Ο Freed γεννήθηκε από τον εβραικής καταγωγής, Charles S. Freed, και την Ουαλή- Αμερικάνα, Maude Palmer, στο Johnstown, στη Πενσυλβάνια. Το 1933, η οικογένεια του Freed μετακόμισε στο Σάλεμ, στο Οχάιο, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο Freed Salem High School, από όπου αποφοίτησε το 1940. Ενώ ο Freed ήταν ακόμα στο γυμνάσιο, σχημάτισε ένα συγκρότημα με το όνομα Sultans of Swing στην οποία έπαιζε τρομπόνι. Η αρχική φιλοδοξία του Freed ήταν να είναι μέλος συγκροτήματος, ωστόσο μια μόλυνση στο αυτί έθεσε τέλος σε αυτό του το όνειρο.

Καθώς φοιτούσε στο Ohio State University, ο Freed άρχισε να αναπτύσσει ένα ενδιαφέρον γύρω από το ραδιόφωνο. Ο Freed υπηρέτησε στο στρατό κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και εργάστηκε ως DJ στο WKBN ραδιοφωνικό σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, o Freed συνέχισε να εργάζεται σε μικρότερους ραδιοφωνικούς σταθμούς, συμπεριλαμβανομένων των WKST (New Castle, PA), WKBN (Youngstown, OH), και WAKR (Akron, OH), όπου, το 1945, έγινε περιζήτητος για τα hot τζαζ και ποπ τραγούδια που έβαζε. Ο Freed απολαμβάνε να ακούει αυτές τις νέες μορφές μουσικής, διότι του άρεσε ο ρυθμός και η μελωδία τους.

Συνήθως τον αποκαλούν “ο πατέρας του rock’n’roll” λόγω της προώθησης αυτού του είδους μουσικής, και εξαιτία της εισαγωγής του όρου της φράσης “ροκ εν ρολ”, με αναφορά σε αυτό το μουσικό στυλ και την ενσωμάτωση του στο ραδιόφωνο στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Βοήθησε να γεφυρωθεί το χάσμα του διαχωρισμού μεταξύ των νεαρών Αμερικανών εφήβων, παρουσιάζοντας μουσική από Αφρο-Αμερικανούς καλλιτέχνες, πολύ περισσότερο από διασκευές λευκών καλλιτεχνών στην ραδιοφωνική εκπομπή του, καθώς και την οργάνωση συναυλιών με φυλετικά μικτά ακροατήρια. Ο Freed επίσης εμφανίστηκε σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες, αναπαριστώντας τον εαυτός του. Στη ταινία “Rock, Rock, Rock” του 1956, ο Freed λέει στο ακροατήριο ότι “το rock and roll είναι ένα ποτάμι μουσικής που έχει απορροφήσει πολλά ρεύματα: την ρυθμική μουσική και τα μπλουζ, τη τζαζ, jazz, ράγκταϊμ, καουμποικά τραγούδια, country μουσική, και δημοτικά τραγούδια”. Όλα συνέβαλαν στο μεγάλο ρυθμό του rock and roll”.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ενώ εργαζόταν στο WAKR (1590 AM) στο Άκρον του Οχάιο, ο Freed συναντήθηκε με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος Cleveland record, Leo Mintz. To Record Rendezvous ήταν ένα από τα μεγαλύτερα δισκοπωλεία στο Κλίβελαντ, το οποίο είχε αρχίσει πρώτο την πώληση ρυθμικής και μπλουζ μουσικής. O Mintz είπε στον Freed ότι είχε παρατηρήσει αυξημένο ενδιαφέρον για τα βιβλία στο κατάστημα του, και τον ενθάρρυνε να παίξει στο ραδιόφωνο. Το 1951, ο Freed μετακόμισε στο Κλίβελαντ. Τον Απρίλιο του 1951, ξεκινάει το μεταμεσονύκτιο ραδιοφωνικό πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την Main Line, την RCA Distributor και το Record Rendesvous. Ο Freed χρησιμοποίησε μια αφρό-αμερικανική προφορά και έναν ρυθμικό και μπλουζ δίσκο, που ονομάζεται “Moondog” ως τραγούδι της εκπομπής του, βάζοντας R & B επιτυχίες κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Το 1952 ο Mintz αποφάσισε να διοργανώσει μια συναυλία στην Cleveland Arena όπου θα εμφανίζονταν ο Freed για πρώτη φορά και οι φαν του θα έβλεπαν πως είναι λευκός. Υπήρξε μια διαμάχη μεταξύ του Mintz και της Πυροσβεστικής του Κλίβελαντ, ώστε ενώ η συναυλία είχε ξεπουλήσει, αφού άφησαν μερικές εκατοντάδες από της έξι χιλιάδες θεατές που είχαν αγοράσει εισητήριο να παρακολουθήσουν τη συναυλία, κλείδωσαν την είσοδο. Ακολούθησε ταραχή και έκανε εθνικά τηλεοπτικά κανάλια να μαζευτούν. Η δημοσιότητα που πήρε το θέμα ήταν αυτή που πραγματικά δημιούργησε το “Roll ‘n Rock”. Πριν από την “Moondog”, το μεγαλύτερο μέρος της R & B μουσικής είχε καλυφθεί από λευκούς καλλιτέχνες, ενώ οι περισσότεροι ραδιοφωνικοί σταθμοί δεν διέθεταν δίσκους Αφρο-Αμερικανών καλλιτεχνών. Ο Freed ήταν αυτός που το άλλαξε αυτό. Το επόμενο έτος, δέχτηκε μια θέση εργασίας, παίζοντας κλασσική μουσική στον ραδιοφωνικό σταθμό Κλίβελαντ.

Στη συνέχεια ο Mintz πρότεινε την αγορά ραδιοφωνικού χρόνου “στον αέρα” στον ραδιοφωνικό σταθμό του Κλίβελαντ, WJW (850 AM) για να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στην R & B μουσική, με τον Freed ως οικοδεσπότη. Στις 11 Ιουλίου 1951, ο Freed άρχισε να παίζει ρυθμική μουσική και μπλουζ για τον σταθμό WJW. Ο Freed ονόμασε την εκπομπή του “The Moondog House- The King of the Moondoggers”. Είχε εμπνευστεί το όνομα από τη “Moondog Symphony” που είχε ηχογραφηθεί από μουσικούς των δρόμων της Νέας Υόρκης, όπως τον Louis T. Hardin, γνωστός και ως “Moondog”. Ο Freed υιοθέτησε επίσης τον συγκεκριμένο δίσκο ως μουσικό θέμα του show του. Ο τρόπος συμπεριφοράς του όσο βρισκόταν “στον αέρα” ήταν ενεργητικός, σε αντίθεση με πολλούς σύγχρονους παρουσιαστές ραδιοφώνου της παραδοσιακής pop μουσικής, ο οποίος έτεινε να ακούγεται πιο υποτονικός και χαμηλών τόνων. Απευθυνόταν στους ακροατές του, σαν να ήταν όλα μέρος μιας ενός φτιαχτού βασιλείου από hipsters, ενωμένοι χάρη στην αγάπη τους για την μουσική μαύρων.

Αργότερα το ίδιο έτος, ο Freed προώθησε τη διοργάνωση χορών και συναυλιών με τη μουσική που έπαιζε στο ραδιόφωνο. Ήταν ένας από τους διοργανωτές της εκδήλωσης, υπό το όνομα “The Moondog Coronation Ball” στις 21, Μαρτίου 1952 στο Cleveland Arena. Αυτό το γεγονός είναι γνωστό ως η πρώτη rock and roll συναυλία. Τα πλήθη είχαν ξεχειλίσει την αρένα, και η συναυλία τελείωσε νωρίς λόγω του υπερπληθυσμού και των ταραχών, που είχαν δημιουργηθεί. Ο Freed απέκτησε τεράστια φήμη από το περιστατικό αυτό. Το WJW αύξησε αμέσως το χρόνο του on-air, και η δημοτικότητά του έφτασε στα ύψη.

Εκείνη την περίοδο, το Κλίβελαντ θεωρήθηκε πολύ σημαντικό από τη μουσική βιομηχανία, όπου οι εθνικές τάσεις εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην περιφερειακή αγορά. Η δημοτικότητα του Freed έκανε την ποπ μουσική βιομηχανία να “κάθονται και να παίρνουν μαθήματα” από τον ίδιο. Σύντομα, μέρη του προγράμματος του Freed άρχισαν να βγαίνουν “στον αέρα” στην περιοχή της Νέας Υόρκης.

Στη συνέχεια,  o Hardin, του πρωτοτύπου Moondog, πήρε δικαστικά μέτρα εναντίον του ραδιοφωνικού σταθμού WINS ζητώντας αποζημίωση κατά της παράβασης του Freed για το 1956, υποστηρίζοντας τα αρχικά πνευματικά δικαιώματα για την ονομασία “Moondog”, την οποία είχε συνθέσει από το 1947. Ο Hardin απέσπασε 6.000 δολάρια από τον Freed, καθώς σταμάτησε και η περαιτέρω χρήση του ονόματος αυτού.

Το 1954, μετά την επιτυχία του στο ραδιόφωνο του Κλίβελαντ, ο Freed πήγε στο WINS (1010 AM) της Νέα Υόρκη. Ο σταθμός μπήκε στους Top 40 rock and roll ραδιοφωνικούς σταθμούς, και παρέμεινε μέχρι της 19 Απριλίου του 1965-μετά από την αποχώρηση του Freed και τρεις μήνες αφότου είχε πεθάνει. Στη Νέα Υόρκη, το περιοδικό Life ορίσε τον Freed ως τον δημιουργό της τρέλας της εποχής που αποκαλούνταν rock n’ roll.

Το 1956, o Freed παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό κοινό μέσα από τις εμφανίσεις του σε μια σειρά ταινιών “rock and roll”, όπως στην “Rock Around The Clock”, “Don’t Knock the Rock” και σε άλλες. Την ίδια χρονιά, ενώ εργάζονται για την WINS στη Νέα Υόρκη, δούλευε παράλληλα λίγες ώρες τη βδομάδα και στο Ράδιο του Λουξεμβούργου, στην εκπομπή με τίτλο Jamboree. Οι Beatles ισχυρίζονται ότι επηρεάστηκαν από καλλιτέχνες, όπως ο Little Richard και ο Chuck Berry, δύο εκ τους οποίους έπαιζαν πολύ στις ραδιοφωνικές εκπομπές του Freed. Μετά από προσπάθεια να βρουν όνομα για το συγκρότημα τους, ύστερα από το “Johnny and the Moondogs” η μπάντα τελικά ονομάστηκε “The Beatles”, επηρεασμένοι από την εκπομπή του Freed “Alan Freed and The Moondog Show”.

Μετά την αναχώρηση του Freed από τη WINS, για ένα διάστημα εργάστηκε στη Νέα Υόρκη στο WABC (770 AM) περίπου το 1958, περίπου δύο χρόνια πριν εξελιχθεί σε ένας από τους μεγαλύτερους Top 40 σταθμούς της Αμερικής. Ο Freed απολύθηκε από τον WABC (1959) όταν αρνήθηκε να υπογράψει μια δήλωση που να πιστοποιεί ότι δεν είχε αποδεχθεί το σκάνδαλο payola που είχε ξεσπάσει.

Το 1960, η payola έγινε παράνομη. Το 1962, ο Freed ομολόγησε την ενοχή του σε δύο κατηγορίες για εμπορική δωροδοκία, για της οποίες έλαβε ένα πρόστιμο και ποινή με αναστολή.

Ωστόσο, ο Freed αποδείχτηκε τελικά ως αποδιοπομπαίος τράγος για ολόκληρο το σκάνδαλο payola που ξέσπασε, επειδή η μουσική του κατευθυνόταν κυρίως προς μαύρο κοινό.

Το 1978, κυκλοφόρησε μια ταινία με τίτλο “American Hot Wax”, η οποία εμπνεύστηκε από τη συμβολή του Freed στο είδος της rock and roll σκηνής.

Στις 23 Γενάρη του 1986, ο Freed ήταν μέρος της πρώτης ομάδας που μπήκε στην Rock and Roll Hall of Fame, που χτίστηκε στο Κλίβελαντ, προς τιμήν της συμμετοχής του Freed στην προώθηση του είδους.

Το 1988, μετά τον θάνατο του έγινε μέλος στην National Radio Hall of Fame.

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1991,δόθηκε στον Freed ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame.

Στις 26 Φεβρουαρίου 2002, τιμήθηκε στα βραβεία Grammy με το Βραβείο Trustees Award.

Κινηματογραφικές ταινίες στις οποίες συμμετείχε:

1956 – Rock Around the Clock (Freed, Bill Haley & His Comets, The Platters, Freddie Bell and the Bellboys, Lisa Gaye)

1956 – Rock, Rock, Rock (Freed, Teddy Randazzo, Tuesday Weld, Chuck Berry, Frankie Lymon and the Teenagers, Johnny Burnette, LaVern Baker, The Flamingos, The Moonglows)

1957 – Mister Rock and Roll (Freed, Rocky Graziano and Teddy Randazzo, Lionel Hampton, Ferlin Husky, Frankie Lymon, Little Richard, Brook Benton, Chuck Berry, Clyde McPhatter, LaVern Baker, Screamin’ Jay Hawkins)

1957 – Don’t Knock the Rock (Freed, Bill Haley and His Comets, Alan Dale, Little Richard and the Upsetters, The Treniers, Dave Appell and His Applejacks)

1959 – Go, Johnny Go! (Freed, Jimmy Clanton, Chuck Berry, Ritchie Valens, Eddie Cochran, The Flamingos, Jackie Wilson, The Cadillacs, Sandy Stewart, Jo Ann Campbell, Harvey Fuqua and The Moonglows)

Πηγή:

en.wikipedia.org

Συντονισμός- Επιμέλεια: Ελένη Κεφαλληνού