Μαζί με τους George Benson, John Klemmer, David Sanborn, Bob James, Chuck Mangione, Herb Alpert, και Spyro Gyra, θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους ιδρυτές του ύφους smooth jazz.
Κατά τη διάρκεια των 1970s και 1980s, ο Washington έγραψε κάποιες από τις πιο αξιομνημόνευτες επιτυχίες αυτού του μουσικού ύφους, όπως τα “Mister Magic,” “Reed Seed,” “Black Frost,” “Winelight,” “Inner City Blues” και “The Best is Yet to Come”. Επιπλέον, τραγουδούσε πολύ συχνά με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Bill Withers στο “Just the Two of Us”, την Patti LaBelle στο “The Best Is Yet to Come” και Phyllis Hyman στο “A Sacred Kind of Love”. Έχει μείνει επίσης γνωστός και για την συμμετοχή του στο κλασικό “Take Five” του Dave Brubeck, και για την εκδοχή του “Soulful Strut” το 1996.
http://www.youtube.com/watch?v=z1T_eYYgJxU
Ο Washington έδειχνε την προτίμησή του στα μαύρα επινικελωμένα σαξόφωνα φτιαγμένα από τον Julius Keilwerth.
Γεννήθηκε στο Buffalo, Νέα Υόρκη στις 12 Δεκεμβρίου 1943. Η μητέρα του ήταν ψάλτης σε εκκλησία και ο πατέρας του συλλέκτης παλιών δίσκων γραμμοφώνων της Jazz καθώς και σαξοφωνίστας, έτσι η μουσική βρισκόταν γύρω του σε όλο το σπίτι. Μεγάλωσε ακούγοντας τους μεγάλους jazzmen σαξοφωνίστες και αρχηγούς μεγάλων μπάντων, όπως οι Benny Goodman, Fletcher Henderson, και άλλοι. Στα 8 του χρόνια, ο Grover Sr. έδωσε στον Jr. ένα σαξόφωνο. Εξασκούνταν και πήγαινε κρυφά στα clubs για να δει τους διάσημους μουσικούς των bluesτου Buffalo.
Έφυγε από το Buffalo και έπαιξε με το συγκρότημα the Four Clefs κι αργότερα με τους the Mark III Trio από το Mansfield, Ohio. Στη συνέχεια γνώρισε τον drummer Billy Cobham, ο οποίος τον γνώρισε σε πολλούς μουσικούς της Νέας Υόρκης. Το 1970 και 1971, συμμετείχε στα δύο πρώτα άλμπουμ του Leon Spencer από την Prestige Records, μαζί με τους Idris Muhammad και Melvin Sparks.
Η μεγάλη ευκαιρία του Washington ήρθε εις βάρος κάποιου άλλου καλλιτέχνη. Ο σαξοφωνίστας Hank Crawford δεν μπόρεσε να συμφωνήσει σε μια ημερομηνία για μια ηχογράφηση με την εταιρία του Creed Taylor, Kudu Records, κι έτσι ο Washington πήρε την θέση του. Αυτό οδήγησε στο πρώτο του σόλο άλμπουμ, το Inner City Blues. Ήταν ταλαντούχος και έδωσε έναν αέρα ανανέωσης στην εποχή του και στην επικρατούσα τάση της jazz.
http://www.youtube.com/watch?v=xBhYRq6U4bk
Ενώ τα τρία του πρώτα άλμπουμ τον καθιέρωσαν ως μία δύναμη στην jazz και soul μουσική, ήταν το τέταρτό του album το 1974, το Mister Magic, που σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία. Το album σκαρφάλωσε στο Νο. 10 στο Top 40 album chart του Billboard και το ομώνυμο κομμάτι έφτασε το No. 16 στο R&B singles chart (#54, pop).
Το άλμπουμ Winelight (1980) ήταν αυτό που όριζε τον Washington ως ό,τι ήταν μέχρι τότε, έχοντας υπογράψει με την Elektra Records, κομμάτι της μεγάλης ομάδας της Warner Music. Η αγάπη του για το basket, ειδικά τους Philadelphia 76ers, τον οδήγησε στο να αφιερώσει το κομμάτι “Let It Flow”, στον Julius Erving (Dr. J).
Το αποκορύφωμα του album ήταν η συνεργασία του με τον soul καλλιτέχνη Bill Withers, και το “Just the Two of Us,” μία τεράστια ραδιοφωνική επιτυχία την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1981, το οποίο έφτασε το No. 2 στο Hot 100. Το album έγινε πλατινένιο το 1981, και κέρδισε Βραβείο Grammy το 1982 για το Καλύτερο R&B Τραγούδι (“Just The Two of Us”), και Best Jazz Fusion Performance (“Winelight”). Το “Winelight” ήταν επίσης υποψήφιο για Δίσκος της Χρονιάς και Τραγούδι της Χρονιάς.
http://www.youtube.com/watch?v=Eq2-8UAC-AQ
Στην εποχή μετά Winelight, στον Washington χρεώνεται την ανάδειξη πολλών νέων ταλέντων που θα αφήσει το σημάδι του στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Είναι γνωστό ότι έφερε στο προσκήνιο τον Kenny G, όπως και άλλους smooth jazz καλιτέχνες: Walter Beasley, Steve Cole, Pamela Williams, Najee, και George Howard. Το τραγούδι του Mr. Magic λέγεται ότι έχει επηρεασθεί από την Go-go μουσική ξεκινώντας στα μέσα των 1970s.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1999, πέντε μέρες μετά τα 56α γενέθλιά του, ενώ περίμενε στο green room αφού είχε βιντεογραφήσει τέσσερα τραγούδια για το The Saturday Early Show, στα Studio του CBS στη Νέα Υόρκη, κατέρρευσε. Μεταφέρθηκε στο St. Luke’s-Roosevelt Hospital, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του στις 7:30 pm. Σύμφωνα με τους γιατρούς του είχε υποστεί καρδιακή προσβολή
Μια μεγάλη τοιχογραφία του Washington, μέρος του προγράμματος Philadelphia Mural Arts, βρίσκεται νότια του σταυροδρομιού των δρόμων Broad και Diamond.
Δισκογραφία:
• 1971: Inner City Blues (Kudu Records)
• 1972: All the King’s Horses (Kudu)
• 1973: Soul Box (Kudu)
• 1974: Mister Magic (Kudu)
• 1975: Feels So Good (Kudu)
• 1976: A Secret Place (Kudu)
• 1977: Live at The Bijou (Kudu)
• 1978: Reed Seed (Motown)
• 1979: Paradise (Elektra Records)
• 1980: Skylarkin’ (Motown)
• 1980: Winelight (Elektra)
• 1981: Come Morning (Elektra)
• 1981: Baddest (Motown)
• 1981: Anthology (Motown)
• 1982: The Best Is Yet To Come (Elektra)
• 1984: Inside Moves (Elektra)
• 1985: Anthology (Elektra/Asylum)
• 1986: House Full Of Love (Music from The Cosby Show) (Columbia Records)
• 1987: Strawberry Moon (Columbia)
• 1988: Then and Now (Columbia)
• 1989: Time Out of Mind (Columbia)
• 1992: Next Exit (Columbia)
• 1994: All My Tomorrows (Columbia)
• 1996: Soulful Strut (Columbia)
• 1997: Breath of Heaven: A Holiday Collection (Columbia)
• 2000: Aria (Columbia)
• 2001: Discovery – The First Recordings (Prestige)
• 2010: Grover Live (G-Man Productions, Inc.)
Περισσότερα εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Grover_Washington,_Jr.
Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου
Διαβάστε επίσης
