Βιογραφία | Θόδωρος Αντωνίου

Σπούδασε βιολί, φωνητική και σύνθεση στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και το Ελληνικό Ωδείο, με περαιτέρω σπουδές στη διεύθυνση και σύνθεση στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου και στο Διεθνές Μουσικό Κέντρο του Ντάρμστατ. Δίδαξε μουσική στα διακεκριμένα Πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας, πριν του ανατεθεί η θέση του καθηγητή σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης το 1978, θέση την οποία κατείχε ως τον Οκτώβριο του 2008, οπότε και ανακηρύχθηκε Ομότιμος Καθηγητής. Οι περισσότεροι Έλληνες συνθέτες της νεότερης γενιάς υπήρξαν μαθητές του.

(Αθήνα 1935)

Σπουδές

Σπούδασε θεωρητικά, βιολί και φωνητική τόσο στο Εθνικό Ωδείο (1947-1958) όσο και στο Ελληνικό Ωδείο (1956-1961), έχοντας καθηγητές στη σύνθεση τους Μ. Καλομοίρη και Γ. Α. Παπαϊωάννου. Στη συνέχεια, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου (δίπλωμα, 1964), όπου μαθήτευσε στη σύνθεση με τον αείμνηστο Guenter Bialas, (πέθανε το 1995) και στη διεύθυνση με τον Adolph Menerich. Μαθήτευσε επίσης στο Στούντιο Ηλεκτρονικής Μουσικής Μονάχου με τον Anton Riedl (δίπλωμα, 1965) και στα Διεθνή Μαθήματα Μουσικής του Ντάρμσταντ (με τους Ligeti, Stockhausen, Berio και Boulez). Πήρε συνολικά 9 υποτροφίες για σπουδές στο εξωτερικό (μεταξύ των οποίων, από την Εθνική Χορηγία για τις Τέχνες των ΗΠΑ, το Ίδρυμα Guggenheim, κ.λπ.).

Σταδιοδρομία

Υπήρξε συνιδρυτής και αντιπρόεδρος (1968-1973) του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής και συνιδρυτής-αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρείας “Χάινριχ Συτς” και ιδρυτής-δ/ντής του ελληνικού Συγκροτήματος Σύγχρονης Μουσικής της Αθήνας (1967). Επίσης διετέλεσε καλλιτεχνικός δ/ντής στη ΣΟ Δήμου Αθηναίων (1966-67). Αλλά και αργότερα, στις ΗΠΑ, ίδρυσε τις ορχήστρες “Alea”, με τις οποίες πραγματοποίησε πολλές περιοδείες σε όλο τον Κόσμο. Δίδαξε σύνθεση και διηύθυνε σε 3 Πανεπιστήμια στις ΗΠΑ. Διετέλεσε συνδιευθυντής (όλων των δραστηριοτήτων για τη σύγχρονη μουσική) του Μουσικού Κέντρου του Μπερκσάιρ στο Τάνγκελγουντ, όπου δίδαξε σύνθεση και διεύθυνση (1974-85). Από το 1979 είναι τακτικός καθηγητής σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Είναι ακόμα διευθυντής του Διεθνούς Βραβείου Σύνθεσης στη Βοστώνη και από ετών πρόεδρος της [[Ένωση Ελλήνων Μουσουργών|Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (ΕΕΜ).

Έχει διευθύνει πολλές Ορχήστρες και Συγκροτήματα σε όλο τον Κόσμο (μεταξύ των οποίων την Ορχήστρα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, την “Τόνχαλε” της Ζυρίχης, την Ορχήστρα του Μουσικού Κέντρου στο Μπερκσάιρ, τη Συμφωνική της Γιούτα, την Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας του Παρισιού, την Αμερικάνικη Ορχήστρα Συνθετών, την ΕΛΣ, την ΚΟΑ, την Κρατική Όπερα του Μονάχου, τα συγκροτήματα Νέας Μουσικής του Μπάφαλο, του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, του Ωδείου Νέας Αγγλίας και της Μουσικής Ακαδημίας στη Φιλαδέλφεια).

Έχει διδάξει στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (1969-1970), στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα (1970, 1972), στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας, στο Παν/μιο της Πενσυλβάνια (1978) και στο Κολλέγιο Παραστατικών Τεχνών της Φιλαδέλφειας.

Σήμερα, εκτός των άλλων, είναι επικεφαλής του Τομέα ανώτερων θεωρητικών σπουδών και σύνθεσης του Δημοτικού Ωδείου Πειραιώς.

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις διεθνούς κύρους (βραβείο “Ρίχαρντ Στράους” της πόλης του Μονάχου, βραβείο “Κουν”, βραβείο “Μέτκαλφ” Πανεπιστήμιου Βοστώνης-1991, Α’ βραβείο της πόλης της Στουτγάρδης-1965: για το “Κοντσέρτο” του για βιολί, Premio Ondas της Ραδιοτηλεόρασης της Βαρκελώνης, βραβείο της Ελληνικής Στέγης Γραμμάτων-1966: για τις “Μικρογραφίες” του, κ.λπ.). ενώ του έχουν χορηγηθεί τιμητικές παραγγελίες από τα Ιδρύματα “Φρόμ”, “Κουσεβίτσκυ”, από την πόλη του Μονάχου (για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972), τη Συμφωνική της Βοστώνης, την Κρατική Όπερα του Μονάχου, κ.λπ.

Το Δεκέμβριο του 1997 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς του στη μουσική. Τον Ιανουάριο του 2000 η Ελληνική Ραδιοφωνία του απένειμε για τη μεγάλη συνεισφορά του στη μουσική το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος». Το 2004 βραβεύτηκε με το βραβείο Herder (βραβευθέντες μεταξύ άλλων υπήρξαν οι Kodály, Lutoslawski, Kurtag και Penderecki), το οποίο αφιερώνεται στη φροντίδα και την προαγωγή των πολιτιστικών σχέσεων ανάμεσα στους λαούς των κεντρο- και νοτιοανατολικών χωρών της Ευρώπης και απονέμεται σε προσωπικότητες, οι οποίες σχετίζονται με τη διαφύλαξη και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το 2005 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου, ενώ την ίδια χρονιά έλαβε επίσης το βραβείο «Distinguished Faculty Award» του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, ένα από τα πιο διακεκριμένα βραβεία, το οποίο απονέμεται σε μέλη του Πανεπιστημίου για την εξαιρετική τους προσφορά στο χώρο της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Μαθητές

Μεταξύ των πολλών, κατά καιρούς, μαθητών του και οι (αλφαβητικά): Αγουρίδης Κωνσταντίνος Αδάμ, Αδάμ Σωτηρία, Σταμάτης Αθανάσουλας, Μάκης Αμπλιανίτης, Αναστασίου Χρήστος, Aντώνιος Αντωνόπουλος, Βαλενστάιν Λεονάρδος, Βελιανίτης Τάκης, Γκάτσης Σπύρος, Δαγαλάκη Μαρία, Δακουτρός Ιάκωβος, Διαμαντόπουλος Κορνήλιος-Γιώργος, Ερενίδης Ιωάννης Λ., Ευαγγελάτος Κώστας Θεοδ., Ζερμπίνος Χρήστος, Θύμης Γιάννης, Κακαβελάκης Κώστας , Καλογεράκης Γιάννης, Καλογεράς Αλέξανδρος, Κατελή Ευαγγελία, Καραγεώργος Δημήτρης, Κονιτόπουλος Ιάκωβος, Λαπιδάκης Μιχάλης, Λιωνής Δημήτρης, Μάζης Σπύρος, Μηνάς Γιώργος, Μητσάκης Χρήστος, Μουζακίτης Χρύσανθος Θ., Μούζας Αλέξανδρος, Μωυσίδης Μάρκος, Νικολέας Κώστας, Οικονόμου Μιχάλης, Παπαβασιλείου Αθηνά, Παπανικολάου Σούλης, Παρασκευάς Απόστολος, Παρασκευουδάκης Ιωάννης, Πλατύραχος Νίκος, Σταματόπουλος Γιάννης, Συκιάς Δημήτρης, Φτερού Φίφης, Σκιντζής Θράσος, Συμβουλόπουλος Ανδρέας, Φάμπα Εύα, Χατζηλεοντιάδης Λεόντιος, Χατζημιχαήλ Ιάσων, Χατζημιχελάκης Γιώργος κ.ά.

Τα έργα του Θόδωρου Αντωνίου είναι πολυάριθμα και ποικίλης φύσεως και περιλαμβάνουν όπερες, χορωδιακά έργα, έργα μουσικής δωματίου, έργα για σολίστ, συμφωνικά και μουσική για θέατρο και τον κινηματογράφο – τα θεατρικά και κινηματογραφικά έργα μόνον αριθμούν πάνω από 150 συνθέσεις.

Εργογραφία

Έχουν εκδοθεί πάνω από 150 έργα του (από τους Οίκους Baerenreiter, G. Schirmer και Gunmar), ενώ, όντας πολυγραφότατος, έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής. Τα κυριότερα έργα του:

α) Σκηνικά έργα: (1) Όπερες: “Περίανδρος” (1977-1979, αγγλικό κείμενο Γιώργου Χριστοδουλάκη, παγκόσμια πρώτη 6.2.1983, θέατρο “Αμ Γκέρντερπλατς”, Μόναχο), “Βάκχες” (1991-92)., «Οιδίπους επί Κολωνώ» (1997). (2) Μπαλέτα: “Ρινόκερως” (του Ιονέσκο για 5 όργανα και μαγνητοταινία, 1964), “Κλυταιμνήστρα” (κείμενο Τ. Ρούσσου για μια ηθοποιό, χορευτές, μαγνητοταινία και ορχ. δωματίου, 1967), “Κασσάνδρα” (τηλεοπτικό μπαλέτο, 1969), “Βάκχες” (για μικρό οργανικό συγκρότημα και μαγνητοταινία, 1980), “Ο φανταστικός κόσμος” (1984, λιμπρέτο Σ. Λάμπερτ, για φλάουτο, κλαρινέτο/κλ.μπάσο, κόρνο, 2 εκτελεστές κρουστών πιάνο/όργανο, βιόλα, τσέλο και μαγνητοταινία), “Μονόδραμα” (για ηθοποιό και σύνολο δωματίου, 1992), “Ο Kαυκασιανός κύκλος με την κιμωλία” (του Μπρεχτ, για σαξόφωνο άλτο ή φλάουτο-κλαρινέτο, πιάνο, κρουστά και ηθοποιούς/χορευτές, 1994-95). (3) Διάφορα: Μουσική του “Νο” (για ηθοποιούς και μουσικούς, 1965), “Παρωδίες” (για φωνή ή ηθοποιό και πιάνο, 1970), “Διαμαρτυρία Ι ” (για ηθοποιούς και μαγνητοταινία, 1970), “Διαμαρτυρία ΙΙ” (για μεσαία φωνή, ηθοποιούς, φωτιστικά εφέ και οργανικό σύνολο, 1971), “Χωρόχρονος Ι” (για βαρύτονο, αφηγητή, 4 κρουστά, 4 τούμπες, μαγνητοταινία, κινηματογραφικές προβολές και φωτιστικά, 1973), “Χωρόχρονος ΙΙ” (για μεσόφωνο, πιάνο ή κρουστά και μαγνητοταινία, 1975), “Παράστασις Ι” (για κρουστά και μαγνητοταινία, 1977), “Παράστασις ΙΙ” (για χορευτή (προαιρετικά), κρουστά, ελεύθερους συνδυασμούς οργάνων, μαγνητοταινία, 1978), “6 Χ 12” (για 12 κιθάρες, 1996).

β) Φωνητικά έργα: “Μέλη” (κείμενο Σαπφούς, για μεσαία φωνή και ορχήστρα, 1962), “Ήπειρος” (για χορωδία και ορχ. δωματίου, 1962), “Επίλογος” (από την Οδύσσεια, για μεσόφωνο, αφηγητή, όμποε, κόρνο, κιθάρα, πιάνο, κρουστά και κοντραμπάσο, 1963)` “Κοντάκιον” (κείμενο Ρωμανού Μελωδού, για 5 σολίστ, 5φωνη μικτή χορωδία και έγχ., 1965), “Μοιρολόγια για τον Γ. Χρήστου” (για μεσαία φωνή, ελεύθερο συνδυασμό οργάνων και πιάνο, 1970), “Νενικήκαμεν” (ποίηση Τούλας Τόλια, για αφηγητή, βαρύτονο, μεσόφωνο, χορωδία και ορχ., 1971), “Κλίμα της απουσίας” (ποίηση Οδ. Ελύτη, για μεσαία φωνή και ορχήστρα, 1971), “Το Λευκό Ρόδο” (κείμενα διαφόρων για χορωδία αγοριών, μικτή χορωδία, αφηγητές, βαρύτονο και ορχ., 1975), “Κύκλος του Θάνατου και της Γέννησης” (ποίηση Τ. Αντωνίου, για τενόρο, αφηγητή, χορωδία και ορχ., 1977-1978), “Προμηθεϊκή Ιδέα”(για αφηγητή, βαρύτονο, χορωδία και ορχ., 1978), “Η Επανάσταση των νεκρών” (ποίηση Τ. Αντωνίου, για 4 μονωδούς, χορωδία και ορχ., 1979-1981). “Επιγράμματα” (ποίηση Τ. Αντωνίου, για υψίφωνο και ορχ. δωματίου, 1981), “Προμηθέας” (Καντάτα σε κείμενα του Αισχύλου, για βαρύτονο, αφηγητή, μικτή χορωδία και ορχ., 1983), “11 αφηγήσεις” (ποίηση Κ. Καβάφη, για μεσαία φωνή και ορχ. δωματίου, 1984), “Κρήτη: όνειρο μέγα” (ποίηση Δ. Κακαβελάκη, για υψίφωνο, τενόρο, αφηγητή, 3 πνευστά, 3 εγχ., και κρουστά, 1984), “Σαλώμη” (για υψίφωνο και πιάνο, 1985), “Για τον Ερνστ” (για υψίφωνο και 8 όργανα, 1985), “Ὁράσεις ὄψονται” (κείμενο του Ιωήλ, για χορωδία, φλάουτο, 12 χάλκινα και προαιρετικό αφηγητή, 1988), “Αγάπη” (για χορωδία, φλάουτο, χάλκινα και κρουστά, 1990), “Έρως Ι” (κείμενα αρχαίων Ελλήνων λυρικών, για χορωδία και ορχ., 1990), “Ζέφυροι” (κινέζικα και ελλ. κείμενα, για υψίφωνο, πίκολο, αρπα, πιάνο, εγχ. και κρουστά, 1991), “Παράβαση ΙΙ” (για φωνή και μαγνητοταινία ή οποιοδήποτε σόλο όργανο, 1992), “Ωδή” (ποίηση Α. Κάλβου, για υψίφωνο, φλάουτο/πίκολο, άρπα, πιάνο, τσέλο και μαντολίνο, 1992), “3 Κανόνες” (για ανδρική, γυναικεία και μικτή χορωδία σε κείμενα των Αισχύλου, Ευριπίδη, Σοφοκλή, 1993), “Celebration III” (για χορωδία και ορχ., 1995, σε ποίηση Τ. Αντωνίου), “Ολυμπιακή φλόγα” (για μικτή χορωδία, 1996), “Άριστον μεν ύδωρ” (για μικτή χορωδία, 1996), “Μουσική του Μύθου” (για χορωδία, τσέλο, μπάσο και κρουστά, 1996).

γ) Ορχηστρικά: “Σουίτα” (για 8 εκτελεστές, 1959), “Εισαγωγή” (1961), “Αντιθέσεις” (1962), “Μικρογραφίες” (1964), “Κίνηση ABCD” (για 2 ομάδες εγχ., 1966), “Εισαγωγή Οπ” (για ορχ. και μαγνητοταινία, 1966), “Γεγονότα ΙΙ” (1969) και “ΙΙΙ” (με μαγνητοταινία και προβολές, 1969), “Χειρονομίαι” (αυτοσχεδιασμοί μαέστρου για όποιο συνδυασμό οργάνων ή φωνών, 1971), “Θρήνος” (για ορχ. πνευστών, 1972), “Fluxus I” (1974-1975)` “Κύκλος καταγγελίας” (για πνευστά, κρουστά, πιάνο-χάμοντ, τσέλο, κοντραμπάσο, 1977), “Μουσική για τη Συμφωνική Νέων της Βοστώνης (GBYSO)” (1982), “Σκόλιον” (1986). “Παιάν” (1989), “Celebration” (1994), “Celebration II” (για 6 τρομπέτες, 4 κόρνα, 4 τρομπόνια, ευφώνιο, τούμπα και όργανο, 1994), “Celebration ΙV” (για 6 κλαρινέτα, 2 φαγκότα, 4 σαξόφωνα, 1995), “Μoto perpetuo” (

b>δ) Για σολίστ και ορχήστρα: </b>”Τριπλό κοντσέρτο” (<i>για βιολί, τρομπέτα και κλαρινέτο, 1960), “Κοντσερτίνο Ι” (για πιάνο, 1962), “ΙΙ” (για πιάνο, 9 πνευστά και κρουστά, 1963), “Κοντσέρτο για βιολί” (1965), “Παιχνίδια” (για τσέλο και έγχ., 1963), “Γεγονότα Ι” (για βιολί, πιάνο και ορχ., 1967-1968)` “Κάθαρσις” (σε ποίηση Τ. Τόλια, για φλάουτο, ορχ., μαγνητοταινίες και προβολές, 1968), “Fluxus II” (για πιάνο και ορχ. δωματίου, 1975), “Διπλό Κοντσέρτο” (για κρουστά και μικρή ορχ., 1977), (για ταμπουρά και ορχ. δωματίου, 1988), “Βορράς-Νότος” (για πιάνο και ορχ. δωματίου, 1990), “Κοντσέρτο-φαντασία” (για βιολί και ορχ. δωματίου, 1990), “Κοντσέρτο για έγχορδα” (με προαιρετικά κρουστά, 1992), “Παλέρμο, 23 Μαϊου 1992” (θρήνος και αυτοσχεδιασμός για φλάουτο και ορχ. δωματίου, 1992), “Χανιά 1992” (για πιάνο και εγχ., 1992). “Κοντσέρτο για βιολί και έγχορδα” (1995), “Κοντσέρτο για μαρίμπα, άρπα και ορχ.” (1995)

ε) Μουσική Δωματίου: “Σκέρτσο” (για βιολί-πιάνο, 1958), “Ακουαρέλες” (για πιάνο, 1958), “Σονατίνα” (για βιολί-πιάνο, 1959), “Σονάτα” (για βιολί, 1959), “Ενβανσιόν και Φούγκες” (για πιάνο, 1958-1961), “Τρίο” (για φλάουτο, βιόλα, τσέλο, 1961), “Διάλογοι” (για φλάουτο και κιθάρα, 1962), “Μουσική για άρπα” (1964), “Κουαρτ. τζιοκόζο” (για όμποε, βιολί, τσέλο και πιάνο, 1965), “Συλλαβές” (για πιάνο, 1965),”Μουσική για άρπα” (1965), “Λυρικοί στίχοι” (για βιολί-πιάνο, 1967), “Σύνθεσις” (για 4 εκτελεστές και 4 συνθετητές, 1971), “Στιχομυθία Ι” (για φλάουτο και κιθάρα, 1976), “ΙΙ” (για κιθάρα, 1977), “Κουιντέτο χάλκινων” (1978), “Πρελούντιο και τοκάτα” (για πιάνο, 1982), “Entrata” (για πιάνο, 1983), “Αφιέρωσις” (για φλάουτο, κλαρινέτο, πιάνο, βιολί, τσέλο, 1984), “Οκτέτο” (1986). “Ertnos” (για 9 όργανα, 1987), “Θρήνος” (για φλάουτο, 1988) “Κομμός” (για τσέλο-πιάνο, 1989), “Δεξιοτεχνικά ιδιόμελα” (για νονέτο πνευστών, 1989), “Σουίτα” (για κουιντέτο χάλκινων, προαιρετικό εκκλ. όργανο και κρουστά, 1992-93), “Επιγράμματα ΙΙ” (για βιολί-άρπα, 1993), “Ανατολή-Δύση” (για 8 εκτελεστές και μαγνητοταινία, 1993), “Evocation” (για σόλο τρομπέτα, 1993), “Για βιόλα και πιάνο” (1993-94), “10 μινιατούρες για 2 κιθάρες” (1994), “Σουίτα για σόλο κιθάρα” (1994-95), “Για σόλο βιολί” (1995), “Κουιντέτο χάλκινων” (1995), “10 Επιγράμματα για σόλο μαντολίνο” (1995), “Θρήνος για τον Μάνο” (για σόλο κλαρινέτο, 1995), “Ανοιξιάτικο ξύπνημα” (από τον Φρανκ Βέντεκιντ, για σαξόφωνο, κρουστά και πιάνο, 1996), “Ρετσιτατίβο για σόλο φλάουτο” (1996), “Κουαρτέτο” (από τον Χάινερ Μύλλερ, για πιάνο. 1996). “Φαντασία “Ιn Memoriam”” (για κιθάρα, 1996), “Για σόλο σαξόφωνο” (1996), “Celebration V-to Jacques Cousteau” (1996), “Decem Inventiones” (για κουιντέτο πνευστών, 1996), “Ζώνη Α'” (για 8 όργανα, 1996).

στ) Σειρά από “Likes”: (6 για σόλο τούμπα, 1967), (5 για σόλο όμποε, 1969), (4 για σόλο βιολί, 1972), (3 για σόλο κλαρινέτο, 1973), (2 για σόλο κοντραμπάσο, 1976). Επίσης έχει συνθέσει αρκετά χορωδιακά έργα a cappella, αρχής γενομένης από τα “Ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια” (1961), με πιο πρόσφατα τα “3 παιδικά τραγούδια” (για παιδική χορωδία ή οποιαδήποτε χορωδία, 1992). Εδώ ανήκουν επίσης τα έργα “10 σχολικά τραγούδια” (ανέκδοτο, 1968), “Θάλασσα του πρωιού, Ι και ΙΙ” (από τον Καβάφη, για μικτή χορωδία, 1983), κ.λπ. Έχει γράψει τη μουσική σε 17 (!) έργα του αρχαίου ελλ. θεάτρου (με πρόσφατα του 1995, την “Ειρήνη” και τις “Τρωάδες”), μουσική για τον Κινηματογράφο και την Τηλεόραση, όπως και μουσική (ώς το 1995) για 29 θεατρικά έργα του ελλ. και του παγκόσμιου δραματολογίου (“Ο Έμπορος της Βενετίας”, 1994, κ.λπ.). Έργα του μπορούν να αναζητηθούν στους ελλ. δίσκους: “3η Ελληνική Εβδομάδα Σύγχρονης Μουσικής” (Columbia SCXG56/59, 1970 και στην Ανατύπωση: 70025/28, 1975), “4η Ελληνική Εβδομάδα Ελληνικής Μουσικής” (HMV CSDG66, 1973), “Τελευταία έργα” (HMV CSDG68, 1974), “1η και 2η Ελληνική Εβδομάδα Ελληνικής Μουσικής” (Columbia 70196, 1975), “Το κορίτσι της Μάνης” (CBS 450276, 1986), “Το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου” (Lyra 0282/3, 1990).

Πηγές:

http://www.eem.org.gr

http://www.musipedia.gr

Προσαρμογή- Επιμέλεια: Ελένη Κεφαλληνού