Χρήστος Π. Στην παρουσίαση του νέου του δίσκου!

Ίσως ήταν η πρωτότυπη ιδέα που είχαν η Universal Music Greece και η αλυσίδα καταστημάτων Starbucks η εκδήλωση να γίνει στο χώρο του καφέ στο Μοναστηράκι. Ίσως πάλι ήταν η ολοκαίνουργια «φατσούλα» που αντίκρισα στην πρόσκληση κι η πρόκληση να συμμετέχω στην πρώτη unplugged εμφάνιση του νεαρού καλλιτέχνη.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου, νωρίς το απόγευμα, βρεθήκαμε στο κατάστημα Starbucks στο Μοναστηράκι. Η εξυπηρέτηση όλων μας σκλάβωσε! Να το πούμε αυτό.

Νεαρός – νεαρότατος ο τραγουδιστής, 17 μόλις ετών, απλός, φιλικός, χαμογελαστός, ελαφρά αγχωμένος αλλά ταυτόχρονα «έτοιμος για όλα» μου φάνηκε. Ευγενικός κι υπομονετικός με τους φωτογράφους δεν αρνήθηκε ούτε μια φορά να ποζάρει, να χαμογελάσει στο φακό.

Εκπρόσωπος της Universal Music ανέλαβε να μας συστήσει τον Χρήστο Π. εξηγώντας μας γιατί η εταιρεία δέχτηκε να δεσμευτεί μαζί του, να προχωρήσει στην έκδοση του πρώτου του CD και γενικά να στηρίξει την προσπάθειά του. Μέσω demo έγινε, μας είπε, η πρώτη γνωριμία τους μαζί του.

Θαύμασα και ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Νόμιζα πως τώρα πια, τα νεαρά παιδιά, παίζοντας την τεχνολογία στα δάκτυλα, διαλέγουν τον δρόμο του youtube για την προώθηση της δουλειάς τους. Να που υπάρχουν ακόμα ρομαντικοί τύποι ανάμεσά μας!

Με το τρακ του πρωτάρη ήρθε ο Χρήστος Π. στο μικρόφωνο, κάθισε στο σκαμπό αγκαλιά με την κιθάρα του. Μας καλωσόρισε θερμά, λέγοντας πως αυτό που ζει, του συμβαίνει πρώτη φορά.

Χαμηλόφωνα στην αρχή, πιο θαρρετά μετά, ξεκίνησε το «Η καρδιά μου αντιμιλάει», που θα δώσει τον τίτλο σε ολόκληρο τον δίσκο, και συνέχισε γνωρίζοντας μας ένα – ένα αρκετά από τα τραγούδια του. Η φωνή του καθαρή, διαφορετική, μας άγγιξε.

Συγχωρέστε με, ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τραγούδια του. Με συνεπήρε ο τρόπος του, η εκφραστικότητά του, το ταλέντο του. Δεν συγκράτησα στίχους, λόγια, μελωδία. Μόνο την αίσθηση που έδινε. Περνάς όμορφα μαζί του!

Μας άρεσε η ανταπόκριση του κόσμου. Το κατάστημα γεμάτο νεαρόκοσμο – κορίτσια στην πλειοψηφία. Πρόθυμα κρατούσαν ρυθμό με παλαμάκια κι οι πιο τολμηροί σιγοτραγουδούσαν τα ρεφρέν. Ανάμεσα στο κοινό ήταν κι ο Δήμος Αναστασιάδης αλλά και ο Rous.

Ακούσαμε ποπ μα και μπαλάντες με ελληνικό κυρίως στίχο. Βέβαια η βραδιά είχε κι ένα, μικρό σε διάρκεια, μέρος αφιερωμένο στο ξένο ρεπερτόριο. Όχι απλά άρεσε, καταχειροκροτήθηκε! Έτσι, χωρίς ανάσα σχεδόν, πήραμε μια μικρή γεύση από την πρώτη δισκογραφική δουλειά του Χρήστου Π.

Ευχάριστος, χαμογελαστός, συμπαθητικός, γεμάτος στυλ (με καπέλο και AllStarάκια). Με τον αυθορμητισμό του νέου, με τη φρεσκάδα του καινούργιου!

Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί σε κάποιον μέσα σ’ ένα κατάστημα Starbucks, μετά την πρώτη γουλιά του απολαυστικού καφέ φυσικά.

Καλή αρχή!