Χρήστος Θηβαίος: Τζαμαρίσματα και ρόκ μελωδίες στο Σταυρό του Νότου

Ο Καλλίστρατος Δρακόπουλος είναι ο ντράμερ των B Project κρατάει όμως και άλλο ένα ρόλο. Ανοίγει τη βραδιά παίζοντας δικές τους αλλά και αγαπημένες συνθέσεις. Το ιδιαίτερο είναι πως βρίσκεται μόνος του πάνω στη σκηνή και χρησιμοποιώντας ένα σύστημα που ηχογραφεί εκείνη τη στιγμή όσα παίζει, τα αναπαράγει, προσθέτει, τραγουδάει και δημιουργεί μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Ύστερα παίρνει τη θέση του πίσω από τα ντραμς, ανεβαίνουν κ οι υπόλοιποι μουσικοί και…ξεκινάει το πρόγραμμα.

Ο Χρήστος Θηβαίος επι σκηνής, πάντα ξεχωριστός, ζεστός, δοτικός, γεμάτος ένταση φωνητική και συναισθηματική φαίνεται ότι πατάει σε πολύ γνωστά και ιδιαίτερα δικά του μονοπάτια. Κυριαρχεί ο ηλεκτρονικός ήχος, δυνατές ροκ ερμηνείες, αγγλικός στίχος και ενδιάμεσα κάποια σχόλια που ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα. Η οικογένεια Burkley Jeff και Tim, μέσα από τα τραγούδια τους δένει μαζί με άλλα που δε συνηθίζει να λέει ο ερμηνευτής αλλά του πηγαίνουν.

Δείγματα για το ροκ που αγαπάει ο Χρήστος είχαμε πάντα αλλά αυτό που παρουσιάζει στη σκηνή του Σταυρού είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά που φαίνεται και ακούγεται πως έγινε με προσοχή, αγάπη, χρόνο και ιδιαίτερη διάθεση.Ένα τραγούδι δυνατό ροκ, αφιερωμένο στο υπουργείο Προστασίας του πολίτη αντίβαρο του «πόσο πολύ σ αγάπησα», με τον κόσμο να χειροκροτεί. «Η ευτυχία σου κλεισμένη σε κλουβί», «θέλω να πιώ μαζί σου ένα ποτό», “Hallelujah” του Λέοναρντ Κοέν…

Η Βάσω Δημητρίου μας διηγείται τον τρόπο που συναντήθηκαν όλοι και έγιναν B Project κ ύστερα ο Γιάννης Ανανστασάκης αυτοσχεδιάζει στην κιθάρα μαζί με τις πεταλιέρες που έχει (και είναι πολλές) σε ένα κομμάτι ατμοσφαιρικό, εσωτερικό. Ηλεκτρονικός ήχος, τζαμαρίσματα κυριαρχούν στο δεύτερο μέρος που ακούμε πειραγμένα τα τραγούδια από το δίσκο «Αδέσποτες μέρες». «Ημερολόγιο», «μέρες αδέσποτες», «βροχή μου», «περικοπές ενός απόκρυφου ευαγγελίου», το τραγούδι «κορώνα γράμματα» το αφιέρωσε ο τραγουδιστής στη γυναίκα του που ήταν εκεί, η Βάσω Δημητρίου παίζει καταπληκτικά με ακουστική κιθάρα το τραγούδι «από τον παράδεισο» που αφιερώνουν στον Τάσο Λώλη.

Όλα γνωστά, όλα αγαπημένα, ο κόσμος τραγουδάει το «γορίλα» μαζί με το Χρήστο, «κόκκινο θολό φεγγάρι», «κανείς δεν έρχεται». Και καθώς κλείνει η βραδιά μέσα σε κλίμα συγκίνησης το κοινό δε φεύγει αλλά θέλει κ άλλο τραγούδι κ έτσι ακούσαμε «το άλλοθι», τη μπαλάντα «ο πόνος νίκησε πάλι» και το «μέρες βροχής» που ο τραγουδιστής αφιέρωσε στο δάσκαλο του!

Μια ιδιαίτερη βραδιά που συναντήθηκαν οι ροκ μελωδίες με τον ελληνικό στίχο και οι μπαλάντες μας ταξίδεψαν, μας συγκίνησαν, μας θύμισαν αγάπες, αγκαλιές, βραδιές ξεχωριστές γιατί, πριν χρόνια, όταν γεννήθηκαν όλα αυτά τα τραγούδια εμείς τα ακούσαμε, τα ξεχωρίσαμε, τα αγαπήσαμε και είναι πάντα όμορφα να τα ακούμε ξανά και να διαπιστώνουμε ότι ακόμα μας αγγίζουν.