Συνέντευξη | Χρήστος Μενιδιάτης: «Η δουλειά μας δεν είναι κουραστική, αυτοί που το υποστηρίζουν αυτό είναι τεμπέληδες!»

Ευθύς και αφοπλιστικός o Χρήστος Μενιδιάτης δεν φοβάται να κάνει την αυτοκριτική του και να μοιραστεί με τους αναγνώστες του Tralala.grτις απόψεις του!

Πόσο συχνά ζητάει συγνώμη, τι λάθη θεωρεί ότι έχει κάνει στην έως τώρα πορεία του, τι είναι αυτό που τον ενοχλεί όταν του ζητάνε να δώσει μια συνέντευξη, τον έχουν «κατηγορήσει» ποτέ ως ψώνιο και πόσο τον ενοχλεί μια άσχημη κριτική;;;

Αυτά και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα, αναπτύχθηκαν στην παρακάτω συνέντευξη και αμέσως τώρα μπορείτε να τα ανακαλύψετε!

Χρήστο μου χαίρομαι πολύ που σε συναντώ… Είσαι έτοιμος να μας τα πεις όλα σε αυτή τη συνέντευξη χωρίς… «Δικαιολογίες»;

Ποτέ δεν χρησιμοποιώ «δικαιολογίες» για να αποφύγω πράγματα, το ξέρεις! Αυτά που είναι να πω θα τα πω πάντα ως έχουν!

Ήσουν από το ξεκίνημά σου αυτή της άποψης; Είχες πάντα το θάρρος της άποψής σου, όποια και αν ήταν αυτή;

Όχι!!! Η ηλικία παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό, όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο πολύ επιφυλακτικός είσαι και λες λιγότερα. Πιστεύω όμως ότι με τα χρόνια αποκτάς περισσότερη γνώση, ίσως και περισσότερη αυτοπεποίθηση που δεν ξέρω αν είναι πάντα καλό βέβαια. Πάντως αυτά που θες να πεις, σου βγαίνουν πιο άνετα!

Ποιο ήταν αυτό το γεγονός που σε έκανε να αρχίσεις να λες αυτό που πιστεύεις με οποιονδήποτε κίνδυνο κι αν αυτό επιφύλασσε;

Δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο! Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν προσπαθούσα να κρατώ τα προσχήματα, όμως σίγουρα έλεγα πράγματα που προφανώς δεν θα εξέθεταν εμένα τον ίδιο, την προσωπική μου ζωή και την οικογένειά μου. Όσα πρέπει να ειπωθούν όμως σχετικά με τη δουλειά μου και με θέματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο, θα τα πω έτσι όπως πιστεύω ότι είναι.

Όπως γνωρίζουμε όλοι, είσαι γιος του πολύ σπουδαίου ερμηνευτή Μιχάλη Μενιδιάτη. Σου έδωσε ποτέ αυτό – έστω κι ασυνείδητα – τη δυνατότητα του να εκφραστείς δημόσια εκ του ασφαλούς;

Όχι, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο! Ο πατέρας μου ήταν ένας σοβαρός άνθρωπος που έλεγε λίγα πράγματα και πολύ στοχευμένα και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο έπρεπε να είμαι και εγώ πιο προσεκτικός. Αν άνοιγα το στόμα μου και μιλούσα απερίσκεπτα όλοι θα αναρωτιόντουσαν «Ποιος νομίζει πως είναι;»και «Πως την έχει δει;».

Αλήθεια έφτασε ποτέ στα αυτιά σου από κάποιον τρίτο ο χαρακτηρισμός «ψώνιο» για σένα;

Σίγουρα θα έχει ειπωθεί! Δυστυχώς πιάνω τον εαυτό μου το τελευταίο διάστημα να μην θυμάται και να μην μπορεί να αναγνωρίσει πρόσωπα, οπότε συμβαίνει συχνά να με χαιρετάνε άνθρωποι και να με κοιτούν περιμένοντας να τους αναγνωρίσω… αλλά δυστυχώς ο σκληρός δίσκος φαίνεται πως έχει υπερφορτώσει. Με τόσα άτομα που γνωρίζω καθημερινά, είναι πολύ δύσκολο να συγκρατώ ονόματα αλλά και πρόσωπα. Εκεί ναι, από παρεξήγηση μπορεί κάποιος να με περάσει για ψώνιο.

Συνηθίζει να επικρατεί η άποψη στον χώρο πως είσαι ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος που δεν προσβάλλει ποτέ κανέναν!

Όσοι με ξέρουν όμως αρκετά καλά όπως εσύ θα πρέπει να γνωρίζουν και πως με τους οικείους μου κάνω πολύ πλάκα, σε βαθμό που πολλές φορές ίσως να μην είμαι και τόσο ευγενικός. Το χιούμορ μου είναι συχνά καυστικό, ποτέ όμως με κακία. Πρέπει να σου πω όμως ότι την δέχομαι κιόλας την πλάκα…! Όταν βρίσκομαι όμως με ανθρώπους που δεν γνωρίζω, είμαι λίγο πιο σφιγμένος και προσεκτικός… μέχρι να πάρω τον αέρα τους. (γέλια)

Έχει τύχει να παρεξηγηθεί ποτέ το χιούμορ σου;

Ναι, από πολύ δικό μου άνθρωπο, φίλο μου. Ήταν μια πλάκα λίγο ακραία, με έφερε σε αντιπαράθεση με την κοπέλα του και έγινε το «έλα να δεις»… κάναμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό.

Αναρωτιέμαι όταν σου ζητάνε να δώσεις μια συνέντευξη, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι;

Το να μην πω πάλι τα ίδια και τα ίδια!!!

Σε έχει κουράσει να σε ρωτάνε τα ίδια πράγματα κάθε φορά;

Ναι, πραγματικά νιώθω ότι έχω απέναντί μου το ίδιο ερωτηματολόγιο και τις ίδιες απορίες.

Μπορεί αυτό όμως να οφείλετε και σε εσάς τους καλλιτέχνες που ορισμένες φορές δεν έχετε και την διάθεση να μιλήσετε για κάτι παραπάνω;

Σίγουρα η κουβέντα πραγματοποιείται από περισσότερους από έναν ανθρώπους. Η συνέντευξη είναι μια κουβέντα, είναι όμως και θέμα πάσας… πρέπει να δώσεις στον άλλο την κατάλληλη πάσα για να μιλήσει. Από το αποτέλεσμα της συνέντευξης τα καταλαβαίνεις όλα, πόσο ήθελε ή όχι να μιλήσει ο συνεντευξιαζόμενος αλλά και τι πάσες έδωσε ο δημοσιογράφος. Αν ξεκινήσουμε τη κουβέντα και με ρωτήσεις για πολλοστή φορά αν αισθάνομαι βάρος που ακολουθώ το επάγγελμα του πατέρα μου, και αν με βοήθησε το επίθετό μου στο ξεκίνημά μου, κάτι πάει στραβά. Αυτά είναι πράγματα που έχω συζητήσει και έχω δώσει απαντήσεις εκατοντάδες φορές.

Ας ρωτήσω λοιπόν για το νέο σου τραγούδι που μόλις κυκλοφόρησε και τιτλοφορείται «Δικαιολογίες»…

Ακόμη και αυτή η ερώτηση θα μπορούσε να θεωρηθεί συνηθισμένη! Γιατί να είναι η αφορμή για τη συζήτησή μας το νέο τραγούδι που κυκλοφόρησα και να μην είναι το ότι είχαμε να τα πούμε καιρό;;;

Εσείς οι καλλιτέχνες συχνά λέτε πως θέλετε να μιλάτε όταν έχετε να πείτε κάτι σχετικά με τη δουλειά σας.

Δεν θεωρώ ότι η δουλειά μας περιορίζεται σε ένα τραγούδι ή σε μια συνεργασία. Η δουλειά μας είναι πολύπλευρη και μπορείς να πεις πολλά πράγματα σχετικά με αυτή. Εμένα μ’ αρέσει να μιλάω και όταν μιλάω για τη δουλειά μου, μ’ αρέσει να μην λέω τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά.

Τι προσδοκίες έχεις λοιπόν για το νέο σου τραγούδι, περιμένεις να το αγκαλιάσει ο κόσμος και να το εντάξουν στις playlistsτους τα ραδιόφωνα;

Λειτουργώ με γνώμονα και το τι μου αρέσει εμένα προσωπικά αλλά και το τι πιστεύω ότι θα παίξουν τα ραδιόφωνα! Όσο περνούν τα χρόνια καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει συνταγή. Το τι προτιμά να ακούει ο κόσμος, ειδικά στην προκειμένη χρονική στιγμή, είναι κάτι που δύσκολα το μαντεύουμε. Αν μπορούσαμε να το μαντέψουμε, θα κάναμε μόνο επιτυχίες. Σίγουρα αναζητώ τα καλά τραγούδια, από κει ξεκινάω πάντα. Κοιτάζω να είναι ένα αξιοπρεπές τραγούδι που δεν θα προσβάλει ούτε το ύφος μου, ούτε την αισθητική μου. Τώρα το αν θα παιχτεί από τα ραδιόφωνα και αν θα αγαπηθεί από τον κόσμο, η πορεία θα το δείξει και από ένα σημείο και μετά δεν είναι και στο χέρι μου.

Μια πιθανή κακή κριτική για ένα τραγούδι σου, πόσο θα σε ενοχλήσει;

Μια κακή κριτική δεν με ενοχλεί ποτέ, μια αποτυχία με ενοχλεί. Όταν κυκλοφορούμε κάτι, θέλουμε να έχει αποδοχή… όταν δεν έχει, σημαίνει ότι κάνουμε κάτι λάθος.

Πόσο αυστηρός είσαι με τον εαυτό σου, όσον αφορά τα λάθη;

Όσο περνάει ο καιρός, νιώθω ότι γίνομαι λίγο «ξερόλας» και δικαιολογώ περισσότερο τον εαυτό μου. Σίγουρα όμως καταλαβαίνω τα λάθη μου και τα αποδέχομαι. Ξέρω να ζητάω συγγνώμη, φτάνει αυτό να μην γίνει άλλοθι για επαναλαμβανόμενα λάθη.

Άρα ζητάς «συγγνώμη» συχνά;

Όχι συχνά αλλά βεβαίως και θα ζητήσω όταν πρέπει. Από την πλευρά μου προσπαθώ να μην κάνω λάθη γιατί το να λες πολύ συχνά «συγγνώμη» καταντά και λίγο απάτη.

Χρησιμοποιείται, δηλαδή, και σαν δικαιολογία;

Ακριβώς! Με αυτή τη λογική θα έπρεπε όλα τα λάθη μας να συγχωρούνται με ένα «συγγνώμη»… όχι, δεν γίνεται αυτό.

Πόσο εύκολα συγχωρείς τους ανθρώπους που βρίσκονται στο περιβάλλον σου;

Συγχωρώ εύκολα νομίζω, φτάνει να μην πρόκειται για κάτι βαρύ. Αν κάποιος με προσβάλλει ή θελήσει να κάνει κακό σε κάτι δικό μου που το αγαπώ ή στην οικογένειά μου… εκεί τα όρια είναι λεπτά. Δεν εγγυώμαι ότι θα μπορέσω να δεχθώ μια «συγγνώμη».

Θα σε χαρακτήριζες «ξεροκέφαλο», ποια είναι, δηλαδή, τα προσωπικά σου όρια;

Συνήθως στα επαγγελματικά αλλά και στα προσωπικά θέματα είμαι «ντουβάρι», δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω πίσω! Όμως δε θα έκανα ποτέ κάτι που μετά θα σκέφτομαι και θα με κάνει να νιώθω άβολα με τον εαυτό μου. Δεν θα απαρνιόμουν ποτέ τις αρχές που έχω ως άνθρωπος για να πετύχω.

Ποια αρνητικά σχόλια είναι αυτά που σε επηρεάζουν περισσότερο σχετικά με την επαγγελματική σου δραστηριότητα;

Με επηρεάζει πολύ η έλλειψη αποδοχής. Για παράδειγμα, όταν σε μια εμφάνιση βγεις στην πίστα και δεις ότι δεν λαμβάνεις από το κοινό αυτό που πρέπει να λάβεις… είναι λογικό να επηρεαστείς και να «πέσεις» ψυχολογικά. Κάθε καλλιτέχνης νομίζω αποζητά την αποδοχή του κοινού.

Πόσο δύσκολο είναι να καταφέρει ένας καλλιτέχνης να χαίρει αυτής της αποδοχής από το κοινό;

Είναι πολύ δύσκολο, ειδικά όταν πρόκειται να συστηθεί σε καινούριο κοινό! Κάθε καλλιτέχνης έχει το δικό του κοινό, σκοπός όμως είναι να καταφέρουμε αυτό το κοινό να το επεκτείνουμε. Αν αρκεστείς στην αποδοχή των ανθρώπων που ξέρεις ότι σε αγαπούν κι ακούνε τη μουσική σου και δεν προσπαθήσεις να κερδίσεις κι άλλο κόσμο, τότε το ‘χασες το παιχνίδι.

Άρα ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει να επαναπαύεται ποτέ!

Δεν θα στο πω εγώ αυτό, θα ρωτήσεις τους «μεγάλους» καλλιτέχνες. Είμαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που κουβαλάνε τεράστιες καριέρες χρόνων, δεν νιώθουν «μεγάλοι», ακόμη κι αν εμείς τους αποκαλούμε έτσι. Κανείς από αυτούς δεν νιώθει ότι έχει φτάσει κάπου σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, όσο χορτασμένος κι αν είναι. Νιώθουν πάντα ότι πρέπει να προσπαθούν για το κάτι παραπάνω.

Τι σου έχει διδάξει η εμπειρία σου τόσα χρόνια στο χώρο… είναι πιο δύσκολο να καταφέρει ένας καλλιτέχνης να «ανέβει» ώστε να γίνει γνωστός ή να διατηρηθεί εκεί στο πέρασμα του χρόνου;

Αυτό νομίζω πως είναι αυτονόητο, η διάρκεια είναι πολύ δύσκολη στο να επιτευχθεί.

Υπάρχει γενικά η εντύπωση ότι εσείς οι καλλιτέχνες νιώθετε ασφάλεια σχετικά με τη διάρκειά σας στο χώρο ύστερα από μια μεγάλη επιτυχία.

Πες μου ποιοι καλλιτέχνες το πιστεύουν αυτό για να γελάσω!!! Δεν ισχύει αυτό. Μια μεγάλη επιτυχία μας δίνει φτερά, ένα διαπραγματευτικό ατού όταν θα πας να μιλήσεις για τη δουλειά σου. Ως εκεί όμως… δεν γίνεται να πιστέψεις ότι μόνο με αυτή την επιτυχία έχεις καταφέρει κάτι.

Υπήρξε ποτέ στιγμή στην καριέρα σου που να είπες «Το ‘χω!»και να επαναπαύτηκες;

Όχι, ποτέ! Σαν άνθρωπος έχω ένα πολύ καλό χαρακτηριστικό, μπορώ ανά πάσα ώρα και στιγμή να δω τον εαυτό μου εντελώς αντικειμενικά και να καταλάβω που βρίσκομαι καλλιτεχνικά και επαγγελματικά.

Αυτό που λες είναι σπάνιο για τους ανθρώπους του χώρου!

Μπορεί να είναι παρεξηγήσιμη η ειλικρίνειά μου, αλλά αισθάνομαι ότι το ‘χω αυτό. Τοποθετώ τον εαυτό μου ακριβώς εκεί που είναι χωρίς να επηρεάζομαι από άλλα πράγματα.

Στην ελληνική δισκογραφία, που τοποθετείς τον εαυτό σου μετά από τόσα χρόνια καριέρας;

Η πορεία μου στην ελληνική δισκογραφία ξεκίνησε το 2004, άρα συμπληρώνω 14 χρόνια. Έχω βιώσει πολλά σκαμπανεβάσματα κι αν – κοιτώντας πίσω – μπορώ να πω ότι κάτι με χαρακτηρίζει είναι η αρκετή δόση τύχης. Σε στιγμές που έβλεπα ότι έπεφτα, εκεί ερχόταν ένα δωράκι, ένα τραγούδι… μια επιτυχία.

Πιστεύεις στην καλή ενέργεια; Στο ότι ο καθένας μας ό,τι δίνει, παίρνει πίσω;

Είναι μεγάλη κουβέντα αυτό, θα σου πω ότι πιστεύω στις συγκυρίες. Πιστεύω πολύ στην τύχη κι όσο περνούν τα χρόνια πιστεύω σ’ αυτή ακόμη περισσότερο. Η τύχη παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μας και σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο.

Στο Θεό πιστεύεις;

Φυσικά! Νομίζω ότι δεν μπορείς να υπάρχεις αν δεν νιώθεις ότι υπάρχει κάτι πιο πάνω από σένα που καθορίζει τύχες και γεγονότα.

Επέλεξες να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια πολύ νωρίς με βάση το επάγγελμα που ακολουθείς εννοώ!

Δεν θεωρώ πως έγινε νωρίς, δυστυχώς έγινε αργά. Έγινα πατέρας στα 39 μου κι αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο λίγο πίσω, θα το έκανα νωρίτερα.

Στο λέω αυτό γιατί νομίζω ότι οι καλλιτέχνες έχουν την ανάγκη να φαίνονται, όσο περισσότερα χρόνια γίνεται, ελεύθεροι και διαθέσιμοι.

Βγαίνοντας στη δουλειά αυτή, δεν πίστευα ποτέ ότι θα με έβλεπαν ως γκόμενο. Δεν νομίζω ότι μπορείς να πεις ότι είμαι αυτός που αρέσει στις γυναίκες μικρότερων ηλικιών. Είμαι αλλού… άλλο πράγμα.

Δεν γίνεται όμως όλα αυτά τα χρόνια να μην υπάρχουν θαυμάστριες. Σου έτυχε ποτέ κάποιο περίεργο περιστατικό;

Υπάρχουν, ναι. Μου έχουν συμβεί διάφορα και το διαχειρίστηκα με διακριτικότητα κι ευελιξία. Κατανοούμε όλοι ότι αυτά που γίνονται το βράδυ, ίσως και υπό την επήρεια λίγου αλκοόλ, συγχωρούνται. Εκεί πρέπει να δείξεις με όμορφο κι ευγενικό τρόπο ότι υπάρχουν όρια.

Έχει πολλές δυσκολίες η νύχτα;

Όταν το ακούω αυτό, γελάω. Ούτε δυσκολίες έχει η δουλειά μας, ούτε ιδιαιτερότητες. Είναι εύκολη, αρκεί να γνωρίζεις από την αρχή τι πρόκειται να συμβεί. Υπάρχει ένας κύκλος, ο οποίος συμπληρώνεται και κλείνει. Σκοπός είναι να κάνεις όσο καλύτερα μπορείς τη δουλειά σου, ώστε να κλείσει ο κύκλος όσο πιο αργά γίνεται. Η δουλειά μας είναι μια δίκαιη δουλειά, αν αποδίδεις… προχωράς. Αν πάψεις να αποδίδεις, η ίδια η δουλειά θα σε σταματήσει.

Είστε ποτέ έτοιμοι οι καλλιτέχνες να αποδεχθείτε ότι ήρθε η ώρα να κλείσει ο κύκλος σας;

Εξαρτάται από το τι αφήνεις πίσω σου, αν έχεις προσωπική ζωή, αν έχεις οικογένεια… αν έχεις κάτι που θα σε κάνει να ξεχαστείς γενικότερα. Είναι πολύ κακό να αισθάνεσαι ότι έρχεται το τέλος σε αυτό που κάνεις κι αγαπάς. Εκεί ακριβώς μπαίνει το θέμα των ανθρώπων που έχεις μαζί σου, πόσο δεμένη οικογένεια έχεις και τι έρχεται να γεμίσει το κενό αυτής της απώλειας.

Τι άλλο θα μπορούσε να γεμίσει έναν καλλιτέχνη εκτός από το τραγούδι;

Τίποτα άλλο, μόνο η ευτυχισμένη και ισορροπημένη προσωπική ζωή. Όταν έρθει το φινάλε, πρέπει να βρεις τη δύναμη να πας παρακάτω!

Είναι κουραστική η δουλειά σας;

Η δουλειά μας δεν είναι κουραστική, αυτοί που το υποστηρίζουν αυτό είναι τεμπέληδες! Δουλεύουμε δύο ή τρεις το πολύ φορές την εβδομάδα, δεν δικαιολογεί τόση κούραση αυτό. Πότε προλαβαίνουμε να κουραστούμε; Εμένα με κουράζει όταν κάθομαι, αν και δόξα το θεό, είμαι από τους καλλιτέχνες που δεν τους έχει λείψει η δουλειά.

Απέναντι στα παιδιά σου νιώθεις «εντάξει»; Είσαι κοντά τους – όσο θα ήθελες – σαν πατέρας;

Για το μόνο που αισθάνομαι κάποιες ενοχές είναι ότι δεν έχω πολλή υπομονή και δύναμη πλέον να ασχοληθώ μαζί τους πολλές ώρες. Τα παιδιά έχουν τεράστια αντοχή και αμέτρητες ελεύθερες ώρες μπροστά τους για παιχνίδι κι εγώ δεν μπορώ να το ακολουθήσω αυτό ορισμένες φορές.

Ποιο από τα 3 αγόρια σου βλέπεις να ακολουθεί το επάγγελμα του μπαμπά;

Είναι πολύ νωρίς για να στο πω αυτό! Παρατηρώ βέβαια πως και οι 3 έχουν ενθουσιασμό σε αυτό που κάνω, τώρα αν έχουν και το ταλέντο, θα το δείξει ο χρόνος.

Αντιλαμβάνονται ότι ο μπαμπάς τους είναι ένα δημόσιο πρόσωπο;

Σιγά σιγά, ναι!

Ποια συμβουλή θα τους έδινες για να διαχειριστούν την δημοφιλία του πατέρα τους;

Ποτέ να μην το δουν έτσι… ότι ο μπαμπάς τους είναι κάτι άλλο. Αντιλαμβάνομαι ότι τους δημιουργεί μια περιέργεια, όταν ο κόσμος βγάζει φωτογραφίες μαζί μου αλλά ως εκεί, όλοι κάνουμε απλά ένα επάγγελμα.

Ποιο ήταν το πιο αστείο περιστατικό που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Ήμασταν στην Κύπρο για ένα live. Όταν λοιπόν έφτασα στο ξενοδοχείο, ένας κύριος γύρω στα 70 μου λέει «Κύριε Μενιδιάτη μεγαλώσαμε με τα τραγούδια σας, την μεγάλη ιστορία σας,» εγώ κάπου εκεί άρχισα να σκέφτομαι πως κάτι δεν πάει καλά, ενώ συνέχισε «καλοί και οι νέοι, αλλά εμείς μεγαλώσαμε με εσάς. Αν δεν κάνω λάθος έχετε και ένα γιο που τραγουδάει». Ε, αυτό ήταν, εκεί προσπάθησα να συγκρατηθώ ώστε να μην γελάσω. Το διασκέδασα όμως αρκετά.

Εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα σου καλλιτεχνικά ή έχει αλλοιωθεί η εμπιστοσύνη σου;

Δεν ξεκινάω ποτέ σκεπτόμενος αρνητικά! Ο χρόνος δείχνει ποιος αξίζει να είναι δίπλα μας και ποιος όχι. Απλά επειδή δεν μου αρέσει στη ζωή μου να αιφνιδιάζομαι, πάντα προσπαθώ να είμαι λίγο υποψιασμένος και να τα περιμένω όλα. Διότι μόνο τότε τα χάνω λίγο, αν αιφνιδιαστώ.

Στις συνεργασίες που δεν περνάς καλά, πως αντιδράς;

Δεν έχει τύχει να μην περάσω καλά σε κάποια συνεργασία! Δεν μου έχει τύχει ποτέ κάτι κακό. Μπορεί όμως να έχει τελειώσει μια συνεργασία και να μάθω κάτι κακό, αυτό ναι μου έχει τύχει. Όπως και να ΄χει όμως το καμαρίνι μου είναι ανοιχτό για όλους, είμαι καλόβολος άνθρωπος.

Είσαι αυστηρός σε ότι έχει να κάνει με τις εμφανίσεις σου επί σκηνής;

Είμαι πάρα πολύ συνεπής και γι’ αυτό θέλω ότι έχουμε συμφωνήσει να τηρηθεί. Δεν θέλω να αλλάζει κάτι, σε συμπεριφορές ή δεδομένα. Από πλευράς μου έχει τύχει να έχω ευκαιρία να αλλάξω μια συμφωνία που θα ήταν προς όφελος μου, αλλά δεν το έκανα, δεν το θεώρησα σωστό. Με την ίδια λογική όμως δεν θα δεχθώ ποτέ να κάνω πίσω σε ότι έχω συμφωνήσει.

Πώς νιώθεις για τη συνεργασία σου με τον Βασίλη Καρρά στην Ιερά Οδό;

Είναι η τρίτη χρονιά που συνεργαζόμαστε. Δεν τον γνώριζα προσωπικά, ήμουν όμως πάντα θαυμαστής του. Μεγάλωσα με τα τραγούδια του. Μου είναι δύσκολο να τον δω ως συνεργάτη ή συνάδελφο, όταν μιλάμε για δουλειά νιώθω άβολα απέναντι του. Θα ήταν αστείο να μιλήσω καλλιτεχνικά εγώ για τον Βασίλη Καρρά. Τόσα χρόνια είναι στην πρώτη γραμμή και έχει καταφέρει να ανανεώσει το κοινό του, υπάρχουν πιτσιρικάδες που τον ακούνε φανατικά. Είναι 40 χρόνια στον χώρο. Με έχει γοητεύσει και εντυπωσιάσει η αγάπη του για αυτό που κάνει. Ανέβαινα 4 η ώρα και κατέβαινα 5μιση το πρωί και πήγαινα προς το καμαρίνι μου και τον πετύχαινα στο δικό του να ακούει τέρμα μουσική, να τραγουδάει και να γράφει τραγούδια. Είναι απίστευτο μετά από τόσα χρόνια να μην έχει κουραστεί. Ψάχνεται, ενδιαφέρεται και αγαπά αυτό που κάνει.

Με τον Χρήστο Χολίδη πως είναι η συνεργασία σας;

Είναι τέταρτη φορά που συνεργάζομαι με τον Χρήστο. Η πρώτη φορά ήταν στο πρώτο Frangelico, πριν πολλά χρόνια! Όλες μου οι συνεργασίες μαζί του ήταν μια χαρά, είναι άνετος, κοιτά τη δουλεία του και όλα καλά.

Δεν είναι δύσκολη μια συνεργασία με τόσα πολλά ονόματα;

Θα υπήρχαν προβλήματα, αν δεν υπήρχε ένας ηγέτης με προσωπικότητα, εδώ όμως έχουμε. Ο Βασίλης Καρράς είναι η κολώνα και η αρχή του σχήματος. Ξέρουμε πως θα γίνει στο ακέραιο ότι συμφωνήσαμε. Είναι εγγυητής για το σχήμα μας στο οποίο να προσθέσω πως θα είναι και ο Βο και η Ειρήνη Παπαδοπούλου.

Νιώθεις γεμάτος από την αγάπη του κόσμου όλα αυτά τα χρόνια;

Ναι, αν και η λέξη αγάπη «πολυφοριέται». Αποδοχή θα την έλεγα καλύτερα. Η λέξη αγάπη είναι τεράστια και έχει καταλήξει δυστυχώς να χρησιμοποιείται πολύ συχνά. Πιο δυνατή λέξη από την αγάπη δεν υπάρχει. Εγώ θα έλεγα πως νιώθω ότι ο κόσμος έχει περάσει καλά μαζί μου κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Του έχουν μείνει νύχτες που πέρασε καλά!

Χρήματα έχεις βγάλει από το τραγούδι;

Άλλο ένα σημαντικό κεφάλαιο! Σίγουρα τα χρήματα της δουλειάς αυτής είναι πολλά. Με μυαλό και σωστό προγραμματισμό, χωρίς υπερβολές, θα καταφέρεις να κερδίσεις αρκετά. Δεν χρειάζεται όμως να προκαλείς. Επειδή τα παιδιά μου είναι μικρά και οι υποχρεώσεις τρέχουν, νιώθω πως ακόμα είμαι στην αρχή.

Τα χρήματα παίζουν καθοριστικό ρόλο στις προτάσεις και στις συμφωνίες σου;

Ναι, είμαστε επαγγελματίες. Από την άλλη όμως δεν κρίνω κανέναν για τις επιλογές του… Εξαρτάται πάντα από το backgroundσου, αν μπορείς να αποφύγεις κάποια πράγματα που δεν σου αρέσουν. Αν δεν μπορείς να ζήσεις τα παιδιά σου, θα κάνεις υποχωρήσεις.

Ενημερώνεσαι για τους συναδέλφους σου και τις επιλογές τους, την πορεία τους;

Ναι το κάνω για δικό μου καλό. Παρατηρώ τον κάθε καλλιτέχνη, το πως κινείται, τις επιλογές του. Θέλω να έχω μια συγκροτημένη εικόνα για το σήμερα, να δω ποιοι πάνε καλά και πως!

Σου έχει τύχει να ζηλέψεις πορεία τραγουδιστή;

Ναι αλλά με την καλή έννοια. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να ξεκίνησε την πορεία του με ένα τραγούδι που δεν επέλεξα και να έκανε με αυτό τεράστια επιτυχία. Με κακία όμως δεν έχω ζηλέψει ποτέ!

Νιώθεις πως εν έτη 2018 ο κάθε καλλιτέχνης είναι εκεί που του αξίζει;

Είναι αρκετά υποκειμενικό αυτό, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά! Μόνο ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν ένα άστρο θα έλεγα. Πολλές φορές υπάρχουν και ανώτερες δυνάμεις που δεν μπορούμε εμείς να τις καθορίσουμε. Αν το αντιληφθούν αυτό όλοι, ίσως να μην έχουν κακία και κόμπλεξ.

Νιώθεις ότι υπάρχουν αληθινές φιλίες σε αυτό τον χώρο;

Ναι, το πιστεύω παρά τον ανταγωνισμό του χώρου. Αυτός που ζηλεύει και έχει κακία, δεν περνά καλά!

Νιώθει ολοκληρωμένος ο Χρήστος συνολικά με αυτά που έχει καταφέρει ως σήμερα;

Θα μπορούσα να τα πάω και καλύτερα. Έχω κάνει λάθη και δεν τα αγαπώ. Ίσως αυτά τα εμπόδια βέβαια να με έχουν φέρει εδώ που είμαι επαγγελματικά. Τα λάθη μου έχουν να κάνουν με την ψιλοτεμπελιά, κυρίως τα πρώτα χρόνια της δουλειάς μου. Η ουσία όμως είναι να βελτιώνεσαι. Θα έπρεπε να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην εξέλιξη, στα μαθήματα μουσικής για να γίνω πιο «ανταγωνιστικός». Όσον αφορά όμως τα προσωπικά μου, ξέρω ότι η επιλογή του ανθρώπου που έχω δίπλα μου είναι η καλύτερη!

Αυτοκριτική κάνεις;

Φυσικά. Παλιά πιο πολύ. Όσο περνούν τα χρόνια όμως γίνομαι πιο ξεροκέφαλος και δυσκίνητος, ίσως γιατί έχω πέσει μέσα πολλές φορές και πλέον εμπιστεύομαι περισσότερο το ένστικτό μου. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι δεν πρέπει ένας άνθρωπος να πιστεύει πως τα ξέρει όλα!

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη

Φωτογραφίες: byRon